“ေဟ႔ ရင္ဦး၊ လဘက္ရည္မေသာက္ေတာ့ဘူး လားကြ”

ရဲထက္က ေခၚလိုက္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ တ၀ိုင္းထဲ တူတူ ထိုင္ေနသည့္ ေမာင္ေမာင္သိန္း က လွမ္း ေခၚလိုက္ျခင္း ျဖစ္ သည္။ ရဲထက္ တို႔ အုပ္စု ဆီကို ေပေစာင္းေစာင္း ႏွင့္ တခ်က္ လွမ္း ၾကည့္လိုက္ျပီး မလာခ်င္လာခ်င္ ဟန္ ျဖင့္ ေလွ်ာက္လာ၏။ သူ႔ဖာသာ သူ ဆိုင္ေရွ႕က ျဖတ္ ေလွ်ာက္သြားသည္ကို မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္လွမ္းေခၚသည့္ ေမာင္ေမာင္သိန္းကို ျပီးမွပဲ အျပစ္ တင္ရေတာ့မည္။

“ထိုင္ပါဟ၊ ဒီ၀ိုင္းမွာ မင္းရည္းစားလုမယ့္ သူတေယာက္မွ မပါပါဘူး”

အေၾကာင္းသိ ေမာင္ေမာင္သိ္န္းက ေနာက္သည္တြင္ ရင္ဦးက ရဲထက္ကို မျမင္ဟန္ျဖင့္ ၀င္ထိုင္လိုက္ရင္း

“လုလို႔လဲ ငါ့လက္သီးနဲ႔ ေတြ႔သြားမွာေပါ့ကြာ”

“ေအးပါကြာ၊ ငါတို႔ေတာ့ ေၾကာက္ပါတယ္၊ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လားရဲထက္”

“သိဘူးေလ”

ရဲထက္ အေျဖကို ရင္ဦးက်နပ္ဟန္ မတူပါ။ ဘုၾကည့္လွမ္းၾကည့္တာကို ရဲထက္ မျမင္သလို လုပ္ေနလိုက္သည္။

“အခုဘယ္လဲ သူငယ္ခ်င္း၊ ေစာ္သြားၾကိဳ ဖို႔လား”

“ေအးကြ၊ နည္းနည္းလဲ ေစာေနေသးတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ”

ေႏြးေႏြးတက္ေနသည့္ ကိုရီးယား စကားေျပာသင္တန္းသို႔ သြားမည္မွန္း ရဲထက္သိလိုက္သည္။

“အခုန သြားပို႔ရေသးတယ္ မဟုတ္လား၊ ပင္ပန္းလိုက္တာကြာ”

“ခ်စ္ေတာ့လည္း လုပ္ေပးရတာေပါ့ကြာ၊ ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္လည္း ေၾကာင္ေတာင္ႏိႈက္မယ့္ သူေတြက ရွိေသး တာကိုး”

ရဲထက္ကို တိတိက်က် တိုက္ခိုက္လိုက္ျခင္းျဖစ္လို႔ ရဲထက္ ေဒါသထြက္သြားမိသည္။ ရိပ္မိ သည့္ ေမာင္ေမာင္ သိန္းက ရဲထက္ကို လက္ကုပ္တားျပီး ေနာက္သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က စားပြဲေပၚက ေဆးလိပ္ပြဲကိုလွမ္းဆြဲ သလိုလို ႏွင့္ၾကားမွာကြယ္လိုက္သည္။

“ရင္ဦး ေဆးလိပ္ေသာက္ဦးမလား”

“ငါက အားကစား သမားကြ၊ ေကာင္မေလး ကလည္း မၾကိဳက္ဘူး”

ရင္ဦးလုပ္ေနပံုကိုုၾကည့္ရင္း ရဲထက္မွာ ေဒါသေတြ မရွိေတာ့ ကလိကလိႏွင့္ ရယ္ခ်င္တာပဲ သိေတာ့သည္။ ရင္ဦး က ဒီလိုပင္ ေဆး လိပ္မေသာက္ေသာ္လည္း ရင္ဦး အရင္က ကြမ္းစား သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေႏြးေႏြး မၾကိဳက္၍ ဆို ျပီးျဖတ္လိုက္သည္။

စကားေျပာရင္း နဖူးကို အုပ္က်ေနသည့္ ဆံပင္ေတြကို ဆတ္ကနဲ ခါတင္လိုက္သည့္ ရင္ဦး ၏ အမူအရာကို ၾကည့္ ျပီး ရဲထက္ ရင္ထဲ က်လိက်လိ ျဖစ္သြားရသည္။ ဒါက ရင္ဦး၏ စတိုင္ျဖစ္သည္။ ေယာက္်ားရွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ရင္ဦး ဆံပင္ကပုခံုးနားထိလုလု ရွိသည္။ ဆံပင္အေၾကာင္း ကိုေျပာရင္လည္း ေႏြးေႏြး ဘူတာဆီသို႔သာ ဆိုက္ ပါ မည္။ ရင္ဦး အရင္က ေယာက္်ားေလး ေတြလို ဆံပင္အတို ႏွင့္ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြးက ရင္ဦးဆံပင္က အရွည္ထားရင္ပိုၾကည့္ ေကာင္း မည္ဟု ေျပာရာမွ အရွည္ထားသည့္ အခါ ဆံႏြယ္ အေခြ အလိပ္ကေလး ေတြ ႏွင့္ တကယ္လဲၾကည့္ေကာင္းပါသည္။ဒါကို ေႏြးေႏြး က ကိုရီယား မင္းသား ဘယ္သူႏွင့္ တူ သည္ ဆိုလား ထပ္ ျပီး ပင့္ေပးလိုက္ရာမွ ရင္ဦး ေခါင္းတခါခါႏွင့္ စတိုင္ထုတ္ေတာ့၏။ ေယာက္်ားေလး ေတြက လူခ်င္းေတြရင္ ေဖၚလို လိုက္ကာပင့္ ေပးၾကေသာ္လည္း ကြယ္ရာက်ရင္ေတာ့ ေျပာျပီးရယ္ၾကသည္ ကို ရင္ဦး မသိရွာပါ။

ေယာက္်ားတေယာက္ပမာ ေျခကားယား လက္ကားယားထိုင္ရင္း စကားေျပာေနေသာ ရင္ဦးကို ရဲထက္ မသိ မသာ အကဲခပ္မိ သည္။ တီရွပ္ အနက္ေရာင္ႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျပာေရာင္ ၀တ္ထားသည့္ ရင္ဦးကို အ ေၾကာင္း မသိသူေတြကေယာက္်ားေလး ခပ္ေခ်ာ ေခ်ာ တေယာက္လို႔ထင္မွာမလြဲေပ။ ဒီေန႕ ၀တ္ထားသည့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီက ရင္ဦးႏွင့္ ေတာ္ေတာ္လိုက္ဖက္၏။ ခပ္ၾကပ္ ၾကပ္ ေဘာင္းဘီေအာက္မွာ ရင္ဦး၏ ေပါင္ တံ ေတြက ေျဖာင့္စင္းေနသည္။ ကိုယ္ဟန္သြယ္ ေသာ္လည္း အားကစား လိုက္စား သည့္ ကိုယ္လံုး ကက်စ္လစ္ ျပီး ဖ်ပ္လတ္သည့္ အမူအရာ ရွိသည္။ မိန္းကေလး တေယာက္၏ ဟန္ပန္မ်ိဳးမဟုတ္။ ရင္ဦး ႏွင့္ မ ရင္းႏွီးသူေတြ သူ ဒီလို ဘ၀ေရာက္မွ သိကၽြမ္းသူေတြက ေယာက္်ားေလး တေယာက္ပမာ ဆက္ဆံလွ်င္ ရင္ဦးတို႔ တျပံဳးျပံဳး ႏွင့္ ပါး စပ္ထဲ ယင္ေကာင္ ၀င္ရင္ေတာင္ သိမွာ မဟုတ္ပါ။

ရင္ဦးက အရပ္ အေမာင္းလည္းေကာင္းသည္။ ရဲထက္ ႏွင့္စာရင္ လက္မ အနည္း ငယ္ေလာက္သာ နိမ္႕ ႏိုင္ သည္။ ရင္ဦး ထိုင္ေန ပံုက ေယာက္်ားေလး ဟန္အျပည့္ယူထားေသာ္လည္း မားမား မတ္မတ္မရွိ၊ လက္ျပင္ နည္း နည္း ကုန္း ေနသည္ဟုထင္သည္။ ဒီတခုကေတာ့ ရင္ဦး ၾကည့္ေကာင္း သမွ် ကို ဖ်က္ဆီးေနသလို ျဖစ္ ေနပါ သည္။ ထို႔ အျပင္ ေနာက္ထပ္ထူးျခားမႈ တခု ကိုလည္း ရဲထက္ သတိထားလိုက္ မိသည္။ ရဲထက္တို႔ ၀ိုင္းမွာ ဆယ္ မိနစ္  ေလာက္ ထိုင္ျပီး ရင္ဦးထြက္သြားခ်ိန္တြင္ ရဲထက္ မေန ႏိုင္ေတာ့ ဘဲ သူသတိထားမိသည့္ အရာကို သူ ငယ္ခ်င္ း ေတြအားေျပာျပမိသည္။

“ေဟ႕ ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ သတိထားလိုက္မိၾကလား၊ ရင္ဦး ေပါင္ၾကားထဲမွာ ေဖါင္းေဖါင္း ၾကီးျဖစ္ေနတယ္”

“ရဲထက္ရာ ၾကည့္စရာ ရွားလို႔ ေယာက္်ားရွာေပါင္ၾကား သြားၾကည့္ရလားဟ”

အားလံုးက ရဲထက္ကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း ရဲထက္လိုပင္ ရင္ ဦး ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ခဲ႔သည့္ ဖိုးခ်စ္က

“ဟုတ္တယ္ကြ၊ ငါလဲ သတိထားမိသလိုပဲ၊ ေဖါင္းေဖါင္းၾကီး ျဖစ္ေနတယ္”

အားလံုး စဥ္းစားသြားၾကခ်ိန္တြင္ ေမာင္ေမာင္သိန္း က လက္ေဖ်ာက္တီးလိုက္ျပီး

“ဟာကြာ၊ ဒီေဘာျပားက မိန္းမပဲဟာ၊ ရာသီလာေနလို႔ အထုပ္ခံထားတာေနမွာေပါ့၊ ေဘာင္းဘီက ၾကပ္ေတာ့ ေဖာင္းတက္လာတာ ပဲျဖစ္မယ္”

ေမာင္ေမာင္သိန္း စကားက က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္လို႔ အားလံုးသေဘာတူလက္ခံလိုက္ၾက သလို ရဲထက္လည္း အ ေတြးတခု ရုတ္က နဲ၀င္လာသည္။ ဒီလို အခ်ိန္ဆိုရင္ျဖင့္ ရင္ဦး သူ႕ကိုယ္သူ မိန္းမဆိုတာ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေပ မည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုေျပာျပေတာ့

“ေပါက္ကရကြာ၊ ငါသာဆိုေပါင္ၾကားကေန ေလတိုး တိုင္းသိေနမွာ .ဟီး ...ဟီး”

မည္သို႔ျဖစ္ေစ ဒီလို အခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္ဦး အရင္ထက္စာလွ်င္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလိမ္႔မည္ဟု ရဲ ထက္ေတြးမိသည္။ သူ ငယ္ခ်င္းေတြကိုေျပာ ေနရင္ ေၾကာင္သည္ ထင္ၾကဦးမွာျဖစ္လို႔ မ ေျပာေတာ့ဘဲ ရင္ဦး ႏွင့္ ေႏြးေႏြး ျပန္ လာမည့္ အခ်ိန္ေလာက္တြင္ မွန္းျပီး ဆိုင္ထဲက ထ ထြက္လာခဲ႔သည္။ သူတို႕ကိုေတာ့ ဒီနားခန ဟု ေျပာထားခဲ႔၏။

လမ္းမွာေစာင့္ ေနသည့္ ရဲထက္ကိုျမင္ေတာ့ ေႏြးေႏြး မ်က္လႊာခ်သြားျပီး ရင္ဦး မ်က္လံုးေတြ ကေတာ့ တင္းမာ ခက္ထန္သြားသည္။

“ဒါဘာသေဘာလဲ ရဲထက္”

“ငါေႏြးေႏြးနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔ပါ သူငယ္ခ်င္းရာ”

“ရိုးရိုးသားသား ဆိုရင္ ငါ့ေရွ႔မွာမင္းဘာမဆိုေျပာလို႔ရပါတယ္”

ရင္ဦးကလည္း အလာၾကီးပင္ေႏြးေႏြး လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ျပီး ခပ္တည္တည္ေျပာလာသည္။ ေႏြးေႏြးကေတာ့ ရင ္ ဦးႏွင့္ ကြယ္ျပီး ရဲ ထက္ ကို ဂရုနာသက္သည့္ မ်က္လံုးေတြျဖင့္ ၾကည့္ေန သည္ကိုျမင္သည့္ အခါရဲထက္ အရဲစြန္႔ျပီး

“ငါက ေႏြးေႏြးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းေျပာခ်င္တာ”

“ဒါဆိုရင္ေတာ့ ႏိုးပါ သူငယ္ခ်င္း၊ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြားပါ”

ပိုင္စိုးပိုင္နင္း အမူအရာကိုရဲထက္ အျမင္ကပ္လာေသာေၾကာင့္

“ရင္ဦး မင္းကိုယ္မင္း ဘာဆုိတာကို သိကြာ၊ ငါတို႔ၾကားမွာမင္း ၀င္မလာပါနဲ႔”

စကားဆံုးသည္ ႏွင့္ ရဲထက္ေနာက္ကို ယိုင္သြားသည္။ ရင္ဦးက တြန္းပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ လက္သီးကို က်စ္ က်စ္ ပါေအာင္ ဆုပ္ျပီး ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္လိုက္စဥ္ သူတို႔ ႏွစ္ဦးၾကားတြင္ ေႏြးေႏြး ေရာက္ေနေလျပီ။

“ရင္ဦးရယ္၊ ေအးေအး ေဆးေဆး ေျပာပါ၊ ရဲထက္ကလဲ သြားေတာ့ေနာ္၊ ရန္မျဖစ္ခ်င္ၾက ပါနဲ႔”

“ျဖစ္ခ်င္လဲရတယ္ေလ၊ အခ်ိန္ မေရြးပဲ”

မေက်မခ်မ္းေျပာလိုက္သည့္ ရဲထက္စကားေၾကာင့္ ရင္ဦးက မခိုးမခန္႔ျပံဳးလိုက္ရင္း

“မင္း သတၱိရွိရင္ တိုက္ပ်က္ကေစာင့္”

“ရတာေပါ့ကြာ”

ရဲထက္ ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္လာခဲ႔သည္။ ရင္ဦးကို ေႏြးေႏြး ေဖ်ာင့္ဖ်ေနသံ ၾကားရသည္။ ရဲထက္ ေျခလွမ္းခပ္ သြက္ သြက္ ႏွင့္ တိုက္ ပ်က္ရွိရာကို ထြက္လာခဲ႔သည္။ ေႏြးေႏြး ရွိေန၍ ရင္ဦး ဘယ္လိုလာမည္ေတာ့ မသိပါ။ မလာရင္ သူအရံႈးသာျဖစ္၍ ရဲထက္ ပိုျပီး သေဘာက် ပါသည္။

ရင္ဦးေရာက္လာရင္ သူ႕ဖာသာ ဘာပညာေတြတတ္တတ္ ရင္ဆိုင္ပစ္လိုက္မည္ဟု ရဲထက္ ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ ေယာက္်ားရွာကို ေၾကာက္ရသည့္ ေယာက္က်ား ဘ၀ကိုေတာ့ အေရာက္ မခံႏိုင္ပါ။ သူ႔ဖာသာဘယ္လို ျဖစ္ျဖစ္ ေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမ မွာ ေယာက္်ား စစ္စစ္ က ခြန္အားေတာ့ပိုသာေပလိမ္႔မည္။

တိုက္ပ်က္ၾကီးဆိုတာက ရပ္ကြက္ အစြန္နားမွာရွိသည္။ သူ႔နားမွာရဲထက္တို႔ ျမိဳ႕က ဂငယ္လိုေကြ႕သြားသည့္ အတြက္ လယ္ ကြင္းျပင္ေတြ၏ အစပ္သို႔ ေရာက္ေနသလိုထင္ ရသည္။ အရင္က ခ်စ္တီးကုလားပိုင္ တိုက္ဟု ေျပာၾကသည့္ တိုက္ေဟာင္းၾကီးက နာဂစ္ မုန္တိုင္းတြင္ တ၀က္နီးပါးျပိဳလဲသြား၏။ အမိုးလည္း မရွိေတာ့ပါ။ လူေပြလူရႈပ္ေတြႏွင့္ မိန္း မပ်က္ေတြ ညဖက္ လာစတဲခ် တတ္သည့္ ေနရာသည္ ေန႔ခင္းဖက္ဆိုလွ်င္ လူသူ ကင္းရွင္း ေနတတ္သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရင္ဦးက ခ်ိန္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ရဲထက္ ေရာက္ျပီးနာရီ၀က္ေလာက္ၾကာမွ ရင္ဦး၀င္လာ၏။

“ငါက မလာေတာ့ဘူးလားလို႔”

“ဘာလို႔ မလာရမွာလဲ၊ ငါကေသြးမေၾကာင္ဘူးကြ”

“မသိပါဘူးကြာ၊ မင္းက ေယာက္်ားမဟုတ္ေတာ့ ကတိမတည္ဘူးလားလို႔”

“ဘာကြ”

ရဲထက္ ရပ္ေနရာဆီသို႔ လႊားကနဲ ေရာက္လာသည္။ တိုက္ခိုက္လာလွ်င္ ကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ ရဲထက္ ေျခႏွစ္ ဖက္ကို ကားျပီး အဆင္သင့္ျပင္ထား၏။ ဒီေန႕မွ ရဲထက္ကလည္းလံုခ်ည္၀တ္လာခဲ႔သည္။ သိပ္ေတာ့ လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ လႈပ္ရွာလို႔ ေကာင္း မွာေတာ့ မဟုတ္။ ျငိမ္ၾကည့္ေနေသာ ရဲထက္ကို ရင္ဦးက စတင္စိန္ေခၚသည္။

“ေဟ႕ေကာင္ မင္းေယာက္်ားဆိုလာခဲ႔ေလ”

“ငါက အားနြဲ႔တဲ႔ မင္းကို အခြင့္အေရးေပးထားတာ”

“ႏြဲ႕ဦးကြာ”

လက္သီးတလံုးက ၀ွီးကနဲေျပး၀င္လာ၍ ရဲထက္ေဘးကို ကမန္းကတန္းေျခေရႊ႕ ေရွာင္လိုက္၍ လြတ္သြား ေသာ္ လည္း တဆက္ထဲ တြဲပါလာသည့္ ေျခကန္ခ်က္ကို သတိ မမူလိုက္မိပါ။ ဗိုက္ကို တူႏွင့္ ထုလိုက္သလို  ခံစားရျပီး ေနာက္ ေရွ႕ကိုကိုင္းသြားစဥ္ ပါး ျပင္ ကို ေနာက္ထပ္ လက္သီး တလံုးက လာထိ၏။ မ်က္လံုးထဲ မီး၀င္း ၀င္း ေတာက္ မတတ္ ျဖစ္ သြားရသည့္ႏွင့္ ထပ္တူေဒါသေတြ လည္း ထိန္းခ်ဳပ္လို႔႕မရေတာ့ ရီေ၀ေနသည့္ ျမင္ကြင္း ထဲ မွ ရင္ဦး ရပ္ေနသည့္ ေနရာဆီသို႔ တရွိန္ထိုး ေျပး၀င္ထိုးလိုက္ရာ လက္ သီးက ေလကိုသာ ထိုးမိျပီး ေနာက္ ရင္ ဦးက ေနာက္ေက်ာကို ေျခႏွင့္ ကန္လိုက္သည့္ အရွိန္ပါ ေပါင္းကာ အုတ္က်ိဳး အုတ္ပဲ႔ေတြေပၚ ေမွာက္လ်က္က် သြား၏။ အက်မွာ သတိရျပီး မ်က္ ႏွာကို လက္ဖ်ံႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ကာလိုက္၍ ပါးစပ္ထဲက သြားေတြ ထြက္ က်မည့္ ေဘးမွ လြတ္ သြားေသာ္လည္း တံေတာင္ႏွင့္ ပုခံုးေတြ စုတ္ျပတ္ျပီး ေသြးေတြထြက္လာသည္။

မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ အားတင္းျပီး က်ံဳးထလိုက္သည္။ လံုခ်ည္ကြင္းလံုးကၽြတ္က် သည္ကို ပင္ သတိမထား မိပါ။

“အရွက္ မရွိတဲ႔ ေကာင္ မင္းပုဆိုး ျပန္၀တ္လိုက္”

“ဘာလို႔ ၀တ္ရမွာလဲကြ၊ မင္းမၾကည့္ရဲဘူးလား၊ မနာလိုတာလား၊ ေဟ႔ ရင္ဦး မင္းမွာ ဒါရွိလို႔ လားကြ၊ ဒါရွိလို႔လား”

ရဲထက္က ခါးကို အားရပါးရေကာ့ေကာ့ ျပလိုက္ေသာအခါ ရင္ဦး မ်က္လံုးေတြ ေဒါသေရာင္ ျဖင့္ ၀င္း၀င္း ေတာက္ သြား၏။ ရဲထက္ လည္း မႊန္ထူေနျပီ ျဖစ္ရာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ကိုေအာက္သို႔ ေလွ်ာခ်ျပီး သူ႔ ပစၥည္းၾကီး  ကိုထုတ္လိုက္ကာ

“ဒီမွာၾကည့္ မင္းမွာ ဒါရွိလား၊ ဒါရွိမွ ေယာက္်ားလို႔ ေခၚတာကြ၊ မင္းဒါမ်ိဳးျမင္ဘူးလား”

“ရဲထက္၊ မင္း လြန္လြန္းေနျပီ”

ရင္ဦးလႊားကနဲ ခုန္၀င္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရဲထက္စြတ္ထိုးပစ္လိုက္သည္။ ရင္ဦးက လက္သီး ကိုမေရွာင္ဘဲ ေရွ႕ သို႔သာဆက္တိုး လာ၏။ ရဲထက္လက္သီးက ရင္ဦး ပုခံုးကို ထိုးလိုက္မိျပီးသည့္ ေနာက္တြင္ ရဲထက္ေမးရိုးလည္း ပူ ကနဲျဖစ္သြားသည္။ တေလာက လံုးခ်ာခ်ာ လည္ေနစဥ္ နံၾကားတြင္ ေအာင့္ကနဲ တခ်က္ ျဖစ္သြားျပီးေနာက္ ဇက္ ပိုး ထက္ကေနခပ္ဖြဖြ အသံတခုကို သာ ရဲထက္ ေနာက္ဆံုးသိလိုက္ရသည္။ ရဲထက္ ျမင္ ကြင္း ႏွင့္ အာရံုေတြထဲ မွာ အေမွာင္သာ ရွိေတာ့၏။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

“သားေရ .. ဧည့္သည္လာတယ္”

ေမေမ႔ အသံေၾကာင့္ လွဲေနရာမွ က်ံဳးထလိုက္သည္။ ဒီေလာက္ေတာင္ သိုသိုသိပ္သပ္ ႏွင့္ လူ မသိေအာင္ ေနခါမွ ဘယ္ေကာင္က သတင္းရသြားသည္မသိ။ ခါတိုင္းလို အျပင္ထြက္ဖို႔ လာ ေခၚတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။

“အား ကၽြတ္..ကၽြတ္”

နည္းနည္းလႈပ္ရွားလိုက္သည္ ႏွင့္ တကိုယ္လံုးက အေၾကာအခ်င္ ေတြ နာက်င္သြားရသည္။ ရင္ဦး ဆိုသည့္ ဟိုမ ေရာက္ဒီ မေရာက္ကို စိတ္က က်ိတ္၍ က်ိန္ဆဲ ရင္းဧည့္ခန္းဆီ သို႔ တေရြ႕ ေရြ႕ လာရင္း ေမေမ ေခၚသံထူး ျခား တာ ကို သတိျပဳလိုက္မိ သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြသာ ဆိုရင္ ဘယ္သူလာတယ္ လို႔ ေမေမ ေျပာမည္ပင္ အခုေတာ့ နာမည္ မတပ္သည့္ အတြက္ သူငယ္ ခ်င္းေတြ မဟုတ္ႏိုင္၍ စိတ္သက္သာသြား၏။ ရင္ဦလက္ခ်က္ ႏွင့္ ပိုးစိုး ပက္စက္ ခံခဲ႔ရတာကို ဟိုေကာင္ေတြ သိၾကရင္ ေျပာလို႔ ဆံုးမွာမဟုတ္ေတာ့။

“အဲဒါေလ ... ရင္ဦးက လာေျပာေတာ့ စိတ္ပူသြားတာ၊ မေန႔ ညေနထဲက လာမလို႔ပဲ”

ၾကားေနက်မဟုတ္သည့္ အသံေလးတခုေၾကာင့္ ရဲထက္ ရင္ထဲ ဒိတ္ကနဲခုန္သြားသည္။ ေႏြးေႏြး။ ခုလို တကူး တက သတင္း လာေမးတာ အလြန္ေကာင္း သည့္ အတိတ္နိမိတ္ တခု ျဖစ္ပါသည္။

“အန္တီတို႔ လဲ သမီးေျပာမွပဲ သိရေတာ့တာ၊ သမီးသူငယ္ခ်င္းက ဘာမွ မေျပာဘူး၊ ေမး လို႔ လဲမရဘူး၊ ေဆး သြားထည့္ ေပးတဲ႔ သူ႔ အမေတာင္ ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးမိလို႔ အေအာ္ခံရတယ္၊ ေဆးခန္းသြားပါ ဆိုလဲ မသြားဘူး၊ လက္စသတ္ေတာ့ ရင္ဦး လက္ခ်က္ကိုး”

ဆက္ကာ ၾကားလိုက္ရသည့္ ေမေမ႕ အသံေၾကာင့္ ရဲထက္ရင္ထဲက အေပ်ာ္ေတြ လြင့္ေပ်ာက္ သြားသည္။ သူဖံုး ၀ွက္ ထားခဲ႔ သည္ေတြက ေႏြးေႏြး ေရာက္လာလို႔ ဗူးေပၚသလိုေပၚရေခ်ျပီ။ ဒါဏ္ ရာေတြ ကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး ေႏြး ေႏြး၏ ဂရုဏာေတြကို ရေတာ့မည္ဟု အားခဲမိသမွ် အား လံုး လြင့္ထြက္ကုန္၏။ မထြက္ရင္လည္း မျဖစ္ေတာ့လို႔ အားတင္းျပီး အျပင္ထြက္လိုက္ရ၏။

“ဟယ္”

ရဲထက္၏ ဖူးေယာင္ေနသည့္ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ျပီး ေႏြးေႏြပါးစပ္ အေဟာင္းသားေလး ျဖစ္သြား သည္။ တ ကိုယ္ လံုး အျပာေရာင္လြင္လြင္ခ်ယ္ထားသည့္ ေႏြးေႏြး အလွေၾကာင့္ ခံစားေနရသည့္ ေ၀ဒနာေတြ တ၀က္ေလာက္ လြင့္ေပ်ာက္ကုန္၏။

“တ ... တေယာက္ထဲလား”

“တေယာက္ထဲေပါ့၊ ရင္ဦးသိရင္ မိုးမီးေလာင္မွာ၊ ဒီအခ်ိန္ သူအိပ္ယာက မထမွန္းသိလို႔ တမင္ အေစာၾကီး လာ တာ၊ ဘယ္လိုေန လဲဟင္၊ ေတာ္ေတာ္ နာလား”

ရဲထက္ နားကို တိုးကပ္ရင္း ခရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ ေမးေနသည့္ ေႏြးေႏြး မ်က္နာမွာ စိုးရိမ္ ပူပန္မႈေတြ ျမင္ရသည့္ အတြက္ ရဲထက္၏ နာက်င္ျခင္း ေတြ ရွက္ရြံ႕မႈေတြ ပိုလို႔ ေလ်ာ့ပါး သြားရသည္။ ေႏြးေႏြးသာ အခု လိုပူပင္မည္ မွန္းသိရင္ မေန႕က ရင္ဦးကို ဒီထက္ ပို စိတ္ဆိုးေအာင္ဆြခဲ႔ပါသည္။ ခါတိုင္း ျမင္ေနက်ထက္ ပိုလွ ေနသည့္ ေႏြးေႏြးကို ၾကည့္ရင္း သူ၏ ေ၀ဒနာေတြကို သက္သာေစဖို႔ တမင္ အလွဆံုး ျပင္ဆင္လာျခင္းလားဟု စိတ္ကူးယဥ္ ခ်င္မိ သည္။

“ရင္ဦး ကို တမင္ အခ်ိန္ဆြဲထားတာ၊ အၾကာၾကီးေနေတာ့မွ ရဲထက္ဆီ မသြားပါဘူးဆိုျပီး ထြက္သြားေတာ့ တို႔လဲ အဟုတ္မွတ္လို႔၊ ညေနက်ေတာ့မွ ရဲထက္ကို သူမွတ္ေလာက္ သား ေလာက္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ႔ျပီတဲ႔၊ ေႏြးေႏြး စ ကားကို သူနားေထာင္ပါတယ္ တဲ႔၊ ဒါေပမယ့္ ရဲ ထက္က မိုက္ရိုင္းလြန္းလို႔တဲ႔”

ရင္ဦးကို ေဘာင္းဘီခၽြတ္ျပမိသည္ကို သတိရျပီးရဲထက္ မ်က္ႏွာပူသြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ပါးစပ္ ကေတာ့

“သူအလကားေျပာတာ”

“ရဲထက္က သူ႕ကို ဘာေျပာလို႔လဲ”

“ဟို ...ဟို ...မင္းက ေယာက္်ားမဟုတ္ဘူး လို႔ေျပာလိုက္လို႔”

“ရဲထက္ရယ္၊ သူ မဟုတ္မွန္းလူတိုင္း သိေနတာပဲ၊ သူလက္ မခံတဲ႔ ကိစၥကို ဒီတိုင္းပဲထားလိုက္ ေပါ့၊ အဲဒါဆို သူ သိပ္စိတ္ဆိုးတာ”

ၾကည့္ရတာ ရင္ဦးက ေႏြးေႏြးကို အေၾကာင္းစံုေျပာျပဟန္ မတူေပ။ ဒါကလည္း ရဲထက္ အတြက္ ေကာင္းပါသည္။ အခုေႏြးေႏြးကို ၾကည့္ရတာ ရဲထက္ကုိ ေတာ္ေတာ္ သနားေနပံုရသည္။ ရဲထက္က လည္း စိုးရိမ္စိတ္ ႏွင့္ လာေမး ရွာသည္ကို မွအားမနာႏိုင္ ေတာ့ ဘဲ လူခ်င္း ထိလုမတတ္ ထိုင္ေနေသာ ေႏြးေႏြးကို အားရပါးရ ငမ္းေနမိသည္။ မ်က္ ႏွာေလး ပန္းႏုေရာင္သန္းေနေသာ္လည္း ရဲထက္ ငမ္းတာကို ေႏြးေႏြးက မသိသလိုလုပ္ ေနသည္။ ေမေမ ႏွင့္ မမနီနီထြန္း ကလည္း ခုလိုမိန္းကေလး တေယာက္က ေစာေစာစီး စီး ေရာက္လာရသည့္ အေနအထားကို ရိပ္မိၾကပံုရသည္။ မနက္စာခ်က္ ျပဳတ္ရန္ အေၾကာင္းျပ ျပီး မီးဖိုထဲ သြားေရွာင္ေန ၾကလို႔ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ရဲထက္ ႏွင့္ ေႏြးေႏြးသာ ရွိေနသည္။

ဒီေန႔ ေႏြးေႏြး၀တ္လာသည့္ အျပာႏုေရာင္ ဆြဲသားအက်ၤ ီက ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာျဖင့္ ေႏြးေႏြး ကိုယ္ မွာ ကပ္ေန၏။ ေႏြးေႏြး၏ လွပေသာ ရင္သားေတြက ဖူးဖူးရြရြ ထင္ရွားေနၾကသည္။ လည္ပင္း ေပါက္ ကလည္း က်ယ္၍ ပုခံုး သားျဖဴျဖဴ ေတြကို တ၀က္ေလာက္ ေပၚေနေစသည္။ ပုခံုး တဖက္ တခ်က္မွာ ဘရာစီယာၾကိဳးက အတိုင္းသား ထြက္သည့္အက်ၤ ီေၾကာင့္ထင္သည္ ေႏြး ေႏြး က ပလပ္စတစ္အၾကည္သား ၾကိဳးေလးတပ္ထားသည္။ ေအာက္က ရင္ႏွစ္မႊာ ၏ ဆြဲအားၾကာင့္ ပုခံုးေပၚက ၾကိဳးေလးေတြက အသားျဖဴျဖဴ ေလးထဲသို႔ နစ္၀င္ေနသည္။ ရဲထက္ ဖက္ သို႔ ငံု႔ကာငဲ႔ ကာ စကားေျပာလိုက္တိုင္း အညိဳမွာ အနက္ေရာင္ အရစ္ေလးပါသည့္ ဘရာစီယာ ပါးပါးေလး ထဲ က ျဖဴျဖဴမို႔မို႔ အသားစိုင္ေတြ အျပင္ကိုထိုးထြက္ေနတာကိုပါ ျမင္ရသည္။

“ပါးၾကီး ေယာင္ေနတာ ဆိုေတာ့ ထမင္းစားႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္”

“အင္း”

“ဒါဆို ရဲထက္ဘာစားခ်င္ သလဲ၊ တို႔ ၀ယ္ေကၽြးမယ္ေလ”

စိတ္ကူးထဲကေန ေနပါေစဟု ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ရဲထက္ ပါးစပ္က တကယ္ထြက္သြားသည္က

“ေပါက္စီ”

“အင္”

ရဲထက္ ကိုယ့္ပါးစပ္ကို ပိတ္ရိုတ္ လိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း နဲ႔ ေနသည့္သြားေတြ ကၽြတ္ထြက္ကုန္မွာစိုး လို႔ မရိုတ္မိပါ။ ေႏြးေႏြးကေတာ့ တလြဲ ေတြးဟန္မတူဘဲ

“ေပါက္ဆီက ေပ်ာ့တယ္ ဆိုေတာ့ ရမယ္ထင္ပါတယ္၊ ၀ယ္ေကၽြးမယ္ သိလား”

“အလကားေနာက္တာပါ၊ ေမေမ က ငါးရံ႕ဆန္ျပဳတ္ ျပဳတ္ေပးမယ္တဲ႔၊ ေတာ္ေတာ္ေနရင္ ရေတာ့မယ္၊ ေသာက္ သြားပါလား”

“မေသာက္ေတာ့ပါဘူး၊ တို႔လဲ ျပန္မွပဲ၊ ေတာ္ၾကာ ဟိုတေယာက္က အိမ္ေရာက္ေနဦးမယ္”

ရင္ဦးကို ဆိုလိုေၾကာင္း သိလိုက္၍ ရဲထက္ မ်က္ႏွာၾကီး ရံႈ႕မဲ႔ သြားရသည္။ လက္က နာရီေလး ကို ၾကည့္ရင္း ေႏြး ေႏြးထိုင္ရာမွ ထလိုက္လို႔ ရဲထက္လည္း ထရပ္လိုက္ရသည္။

“အခုလို လာအားေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”

“ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုပါဘူး၊ တို႔ ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာပဲ”

ထိုင္ေနလို႔ အနည္းငယ္ေၾကေနသည့္ ထမိန္စကို လက္ႏွင့္ ဖိဆြဲျဖန္႔ရင္း ေႏြးေႏြးေျပာသည္။ ကိုယ္ လံုးအလွကို တင္းတင္းရင္းရင္း ျဖစ္သြားေအာင္ျပလိုက္သလို ျဖစ္သြား၍ ရဲထက္ က်ိတ္ျပီး တံေတြးေတြ မ်ိဳခ်လိုက္ရသည္။

“အန္တီတို႔လဲ ေျပာလိုက္ေနာ္၊ ျပန္ျပီလို႔၊ အဆင္ေျပမွ ေပါက္ဆီ လာပို႔ေပးမယ္”

“အင္း ...အင္း၊”

သူတကယ္ စားခ်င္သည့္ လတ္ဆတ္ဆတ္ ေပါက္ဆီေတြဆီ မ်က္လံုးေရာက္ရင္း ရင္ဦး ဆိုသည့္ ဟိုမေရာက္ ဒီ မေရာက္က ဒီေန ရာေတြကို လက္သရမ္းေသးလားဟု မလိုတမာ ေတြး လိုက္မိေသးသည္။ ေႏြးေႏြးကို ျခံ၀အထိ လိုက္ပို႔ ေပးလိုက္သည္။ ေႏြးေႏြး စက္ဘီးေလး နင္း ျပီးထြက္သြားတာကို ေနာက္ေနေငးရင္း အိမ္ထဲေတာ္ေတာ္ ႏွင့္ ျပန္မ၀င္ျဖစ္ေသးပါ။ မမနီနီ ထြန္း ထြက္ေခၚမွ အိမ္ေပၚျပန္တက္ခဲ႔၏။

“အိမ္ အထိ တေယာက္ထဲ လာေမးတယ္ ဆိုေတာ့ေကာင္မေလး သေဘာက ရွင္းပါတယ္၊ ခက္ တာက ရင္ဦးပဲ၊ သတိထား ပါေမာင္ေလးရယ္၊ သူတို႔ လိုဟာမ်ိဳးေတြက မူမွန္စိတ္ မဟုတ္ေတာ့ တေစာက္ကန္းလုပ္ တတ္တယ္”

“လုပ္ရဲလုပ္ၾကည့္ပါလား”

“ဒီလိုေျပာရေအာင္ အခုခံလာရတာက ဘယ္သူလဲ”

မမ စကား အရႈိတ္ကိုပြဲ သိမ္းရိုတ္ခ်လိုက္၍ ရဲထက္ ခြန္းတံု႔ မျပန္ေတာ့ဘဲ အခန္းထဲျပန္၀င္လွဲ ေနလိုက္ပါသည္။ အိပ္ယာေပၚ လွဲေနရင္း ေႏြးေႏြး ေရာက္လာသည့္ အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေတြးရင္း ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ျဖစ္ေနခဲ႔ရ သ ေလာက္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ေရာက္လာသည့္ အခါ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ရျပန္သည္။

ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးဆိုတာက အကိုၾကီးကိုရဲထြဋ္၏ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ ကိုရဲထြဋ္က သူသေဘၤာ လိုက္ေနစဥ္ မိသားစုကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ လႊဲအပ္ထားသူလည္း ျဖစ္သည္။ ရဲထက္ တို႔ ရပ္ကြက္ထိပ္က မိန္းလမ္း မၾကီးမွာ စာအုပ္ႏွင့္ ဗြီစီဒီ အငွားဆိုင္ ဖြင့္ထားသူ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးက လူေျဖာင့္စိတ္တို စိတ္ျမန္လက္ျမန္ သ မားၾကီး ျဖစ္သည္။

“အန္တီ၊ အငယ္ေကာင္ရန္ ျဖစ္လို႔ဆို”

ဆိုင္ကယ္ စက္သံရပ္သြားသည္ ႏွင့္ မေႏွးမေႏွာင္းတြင္ အသံက်ယ္ၾကီးျဖင့္ ေမးလိုက္သံၾကားရ သည္။ ထို႔ေနာက္ ေမေမ တိုးတိုး တိုးတိုး ႏွင့္ ရွင္းျပသံ ကို ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကားရေပမယ့္ ရဲ ထက္ ေခါင္းကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ကုပ္လိုက္မိသည္။ သူ႕ကို ေကာင္းေကာင္း ဆူပူေတာ့မွာ ေသခ်ာလို႔ အျပင္ထြက္ဖို႔ တြန္႔ေနမိ၏။

ရဲထက္ အျပင္ထြက္ဖို႔ မလိုပါ၊ အေၾကာင္းစံု သိရသည္ႏွင့္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ရွဴးရွဴး ရွဲရွဲျဖင့္ ေဒါ ေတြေဖါင္းျပီး အ ခန္း ထဲအထိ ၀င္ခ်လာသည္။

“မင္း ေတာ္ေတာ္ ေသာက္သံုး မက်တဲ႔ေကာင္၊ ရဲထြဋ္ ျပန္လာရင္ ငါဘယ္လို မ်က္ႏွာျပရမလဲ၊ ေယာက္်ားခ်င္း ခ် တာခ်စမ္းပါကြာ၊ မင္းမႏိုင္ရင္ ငါ၀င္ရိုတ္မယ္၊ အခုဟာက၊ ရင္ဦး လိုဟာ နဲ႔မွ ခံလာရတယ္လို႔”

“သူက ကာရာေတး တတ္တယ္ ကိုမိုးၾကီးရ”

“သူ႔ဟာသူ ဘာတတ္တတ္ မင္းက ေယာက္်ားကြ၊ ဖက္ျဖစ္တာေတာင္ မတန္လိုက္တာ”

“ကိုမိုးၾကီး ဘယ္လိုသိတာလဲ”

“မင္း တိုက္ပ်က္ထဲက စုတ္ျပတ္ျပီးထြက္လာတာကို ျမင္လိုက္တဲ႔ ခ်ာတိတ္တေကာင္က ငါ့ဆီမွာ စာအုပ္ငွား ရင္း ေျပာလို႔”

မေန႕က ရဲထက္ စိတ္ထင္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေတာ့ ေလာကႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားသည္ ထင္ပါသည္။ ျပန္သ တိရလာခ်ိန္ မွာရင္ဦး မရွိေတာ့။ ရဲထက္ေအာက္ပိုင္း ကိုေတာ့ လံုခ်ည္ျပန္ ဖံုးေပးသြားသည္။ အျပင္ဖက္က လူရိပ္ လူေျခကိုၾကည့္ ျပီး ထြက္ကာ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ အသိ ေတြ ႏွင့္ မတိုးေအာင္ အထူးသတိထား ခဲ႔ပါလွ်က္ ႏွင့္ ျမင္ သည့္သူက ျမင္သြားေသး၏။ ဒီတိုင္း ဆို မၾကာခင္ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ သိၾကေတာ့မည္။

“မင္းလဲ ေသာက္သံုးမက် တဲ႔ ေကာင္လုပ္မေနနဲ႔၊ ကာရာေတးသင္၊ ေနာက္တခါ မခံရေစနဲ႔”

“ဟာ ကိုမိုးၾကီးကလဲ၊ ကာရာေတး ကလပ္က တခုထဲရွိတာ၊ ရင္ဦးလဲ အဲဒီမွာပဲ ကစားတာ၊ ကၽြန္ေတာ္က ခုမွ သြား ကစားရင္ သူ႔ ထက္ဂ်ဴနီယာ ျဖစ္ျပီး ပိုဆိုးလိမ္႔မယ္”

ရဲထက္ ေျပာတာ အမွန္ျဖစ္ေနလို႔ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးေတြ သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာ ရႊင္သြားျပီး

“သူမ်ား ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း တို႔ ျမန္မာလက္ေ၀ွ႕ကိုေတာ့ မမွီဘူးကြ၊ ရဲ ထက္ မင္း ျမန္မာ လက္ေ၀ွ႔သင္မ လား”

ရဲထက္တို႔ ဆီမွာ ျမန္မာလက္ေ၀ွ႕သင္သည့္ ေနရာမရွိပါ။

“ဘယ္မွာ သင္ရမွာတုန္း၊ ရန္ကုန္သြားရမွာလား”

“မင္း ငါ့ ဘၾကီး ဦးတိုက္ေမာင္း သိလား”

“သိတယ္”

ဦးတိုက္ေမာင္းက ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးတို႔၏ ေနာက္ေဖးျခံတြင္ အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ဖြင့္ထားသည္။ ဘၾကီး အရင္းေတာ့ မဟုတ္၊ ၀မ္းကြဲျဖစ္ သည္။ အေမြရထားသည့္ ျခံက်ယ္ၾကီးထဲမွာ တေယာက္ထဲေနသည့္ မုဆိုးဖိုၾကီး ျဖစ္သည္။

“သူက အရင္က ပထမတန္း လက္ေ၀ွ႔သမားၾကီးကြ၊ ႏိုင္ငံေက်ာ္ မဟုတ္ေပမယ့္ မြန္ျပည္နယ္ ကရင္ျပည္နယ္ တခြင္ေတာ့ ပတ္ထိုး လာတာ၊ အလံေတြ အမ်ားၾကီးရထားတဲ႔သူ”

“သူလက္ေ၀ွ႕ထိုးတတ္တာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူး၊ သူက သင္ေပးပါ့မလား”

“သင္တာေပါ့ကြ၊ ခုေနာက္ပိုင္း လူငယ္ေတြ ျမန္မာလက္ေ၀ွ႔ စိတ္မ၀င္စားၾကဘူး လို႔ေတာင္ေျပာ ျပီးစိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနတာ”

ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးက တက္ၾကြေနသေလာက္ ရဲထက္က ေတြေ၀ေနမိသည္။ ျမန္မာ႔ ရိုးရာ လက္ ေ၀ွ႕ကို တတ္ ကၽြမ္းဖို႔ အရမ္းခက္ ခဲပင္ပန္းမည္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ရဲထက္ ဗဟုသုတ ရွိပါသည္။

“ငါသြားမယ္၊ မင္းဒါဏ္ရာေတြ သက္သာတာနဲ႔ သင္ေပေတာ့၊ ငါ ဦးတိုက္ေမာင္း ကိုေျပာထားမယ္”

ရဲထက္ အေျဖစကားကိုေတာင္ မေစာင့္ဘဲ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး သူ၀င္လာစဥ္ကအတိုင္း ေလာေလာ ေလာေလာ ႏွင့္ ျပန္ထြက္သြား သည္။ အိမ္ေအာက္ကို လည္း ခနေလး ႏွင့္ ေရာက္ သြားပံုရသည္။ ေမေမ ႏွင့္ မမနီနီထြန္း ကို ေအာ္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သံ ႏွင့္ အတူ ဆိုင္ကယ္ စက္ သံျမည္လာျပီးခ်က္ခ်င္ အေ၀းသို႔ စက္သံ ေရာက္ သြား သည္။

ေမေမ ႏွင့္ မမ ကိုေျပာျပေတာ့ သူတို႕ကလည္း မညွာမတာပင္ သင္လိုက္ေပါ့ဟု ဆိုၾက၏။ ဦးတိုက္ေမာင္း ကို လက္ ေ၀ွ႕သမားမွန္း မသိေသာ္လည္း သူ၏ ၾကံ႕ခိုင္ေသာကိုယ္လံုးႏွင့္ အေၾကာ အျပိဳင္းျပိဳင္းႏွင့္ သန္မာမႈ ကို ေတာ့ ရဲ ထက္ျမင္ဖူးသည္။ သူ႔လိုမ်ား ျဖစ္ေအာင္ ေမာင္း လွ်င္ ရဲထက္ လွ်ာထြက္ျပီးေသမည္ ထင္သည္။ေနာက္ ျပီး ကို ေအာင္ေက်ာ္မိုး အမ်ိဳးပီပီ စိတ္ ျမန္လက္ျမန္ ေဟာေဟာ ဒိုင္းဒိုင္းၾကီးျဖစ္သည္။ သူခ်ဳပ္ေသာ အက်ၤ ီကို အျပစ္ ဆိုမိ ပါက အပ္ သူေရွ႕ေမွာက္မွာပင္ ကပ္ေၾကးႏွင့္ အပိုင္းပိုင္း ျဖတ္ပစ္ျပီး ပိတ္ဖိုးျပန္ေလ်ာ္တတ္သည့္ လူ႔ ဂြ စာ ၾကီးျဖစ္သည္။

ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးျပန္သြားကထဲက လက္ေ၀ွ႔သင္ရမည့္ အေရးကို ရင္ေလးေနသည့္ ရဲထက္ တေယာက္ ေနာက္ တေန႔ မနက္ က်ေတာ့ ဒါဏ္ရာေတြ သက္သာေပ်ာက္ကင္းတာႏွင့္ လက္ ေ၀ွ႕သင္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္စြာ ဆံုး ျဖတ္လိုက္မိသည္။ ဒါကလည္း ေႏြးေႏြး ႏွင့္ သူမ လာပို႔ သည့္ ေပါက္ဆီ ႏွစ္လံုးေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ေႏြးေႏြး တကယ္ပင္ ေပါက္ဆီ ၀ယ္ျပီးလာပို႔သည္။ ေနာက္သလိုေျပာင္သလို ေျပာလိုက္မိ သည့္ စကားကို တ ကယ္အတည္ယူျပီး လာပို႔သည့္ ေႏြးေႏြးကို အားနာမသလို စိတ္ထဲမွာလည္း ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ျဖစ္ရသည္။ မေန႔ က အျပာ ေရာင္လြင္လြင္ ႏွင့္ ေႏြးေႏြး က ဒီေန႕ေတာ့ အျဖဴေရာင္ အက်ၤ ီပြပြကေလး ႏွင့္ ထမိန္ စကပ္ နီနီေလး ၀တ္ထားသည္။

အျဖဴေရာင္ခ်ည္သားအက်ၤ ီ၏ ရင္ႏွစ္ျခမ္းတြင္ ဇာသား ေထာင္လိုက္အတန္းေလး ႏွစ္တန္း ပါသည္။ ဇာအ ေပါက္ ေလးေတြထဲ မွေန၍ ေႏြးေႏြး၀တ္လာတာ မေန႔က ဘရာစီယာပင္ျဖစ္ ေၾကာင္းရဲထက္ျမင္ရသည္။  အေပၚဖက္က အ နက္ေရာင္အတန္းေလးကို ထင္ထင္ရွားရွားျဖင္ ေနရသလို ေအာက္က အညိဳေရာင္ႏုကေလးကလည္း တင္း ျပီးအိေန ၏။ ရဲထက္ဘယ္ကိုၾကည့္ေနသည္ကို ေႏြးေႏြးသတိျပဳမိဟန္တူေသာ္လည္း မသိသေယာင္ ျဖင့္ ရဲ ထက္ ကို မၾကည့္ဘဲ

“စခန္းသာ က သြား၀ယ္လာတာေနာ္၊ နဲနဲ ေနာက္က်သြားလို႔ ႏွစ္လံုးပဲ ရေတာ့တယ္”

အရည္အတြက္ကေတာ့ ရဲထက္စားခ်င္တာ ႏွင့္ ကြက္တိပင္ျဖစ္သည္။ အရြယ္အစားကေတာ့ ရဲထက္စား ခ်င္ သည့္ ေပါက္ဆီကို မမွီပါ။ ရဲထက္ အမွတ္တမဲ႕ျဖင့္ ၾကြပ္ၾကြပ္ အိတ္ထဲမွ ေပါက္ဆီတလံုးကို လက္ျဖင့္ အုပ္ ကိုင္ မိသည္။ ေႏြးေႏြးဆိုရင္ေတာ့ ရဲထက္ လက္တအုပ္စာကမည္ မထင္ေပ။ ေပါက္ဆီကို ကိုင္ၾကည့္မိရင္း မ်က္ လံုး က ေႏြးေႏြး ရင္သားေတြဆီ အလိုလို ေရာက္သြားသည္။ ရဲထက္ လုပ္သမွ်ကို မ်က္လံုးေလး ျပဴးျပီးေၾကာင္ ေငး ေငး ေလးလိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာေလး သူ၀တ္လာသည့္ ထမိန္ေရာင္ ႏွင့္ အျပိဳင္ရဲတြတ္သြား၏။

“စားေစခ်င္လို႔ ေစတနာနဲ႔ လာပို႔တာကို ရဲထက္ ယုတ္မာတယ္”

ထိုင္ရာက သုတ္ကနဲထျပီး ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္ ႏွင့္ ေႏြးေႏြး အိမ္၀ဆီထြက္သြား၏။

“ေႏြးေႏြး ဘယ္သြားမလို႔လဲ”

“ျပန္မလို႔”

အသံစာစာေလး ႏွင့္ ျပန္ေအာ္လိုက္ျပီးေတာ့ မွ အထဲျပန္လွည့္၀င္လာျပန္သည္။

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ ထိုင္ပါဦး”

“မထိုင္ပါဘူး၊ ပိုက္ဆံအိတ္က်န္ခဲ႔လို႔”

ခုတိုင္ေအာင္ ပန္းေရာင္သန္းေနသည့္ မ်က္ႏွာေလး ႏွင့္ ေျပာျပီး စားပြဲေပၚက ဖန္ပုတီးေစ႔ ေသးေသး ေလး ေတြ ျဖင့္ထိုးထားသည့္ ပိုက္ဆံအိတ္ေသးေသး ေလးကို ကုန္းေကာက္ယူ လိုက္သည္တြင္ ရဲထက္ ေရွ႕မွာ လႏွစ္စင္း ၀င္းကနဲထြက္လာ၏။ အက်ၤ ီစက လံုးလံုးလ်ား လ်ား ေအာက္ကို ပြင့္က်သြားသည့္ အခါ ေႏြးေႏြး၏ အလွပဆံုး စေနနံပန္းႏွစ္ခိုင္က အဖံုး အကြယ္မဲ႔ ျဖစ္သြားသည္။ ရဲထက္ လက္ထဲကေပါက္ဆီ ထုပ္ကို ေယာင္ျပီးညွစ္ လိုက္ မိသည္။ ၀င္းမြတ္ကာ ႏုအိေနသည့္ အလွတရားေၾကာင့္ ခုန္သြားေသာ ရင္က ရဲထက္၏ ႏွလံုးသား ပါးစပ္ကေန ခုန္ထြက္ေတာ့ မလိုလို ျဖစ္သြားရသည္။ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာရဲထက္ ေက်ာက္ရုပ္တရုပ္ လို ျဖစ္သြားသည္။ ရဲထက္ အသိ၀င္လာသည့္ အခ်ိန္မွာ ေႏြးေႏြးက အိမ္တခါး၀ ေရာက္ ေန ပါျပီ။ ရဲထက္ အေျပး တပိုင္း လိုက္သြားမိရာ

“ဘာလိုက္လုပ္မလို႔လဲ၊ ေနခဲ႔”

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

“ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ သြားမယ္”

စက္ဘီးေလး တြန္းျပီးထြက္သြားသည့္ ေႏြးေႏြးကို လိုက္ေငးရင္း လက္ထဲက ေပါက္ဆီထုပ္ ေလးကို ရဲထက္ ဖ်စ္ညွစ္ၾကည့္ေန မိ သည္။ ေႏြးေႏြးကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ မရမေန ၾကိဳးစားမည္ ဟု လည္း ရဲထက္ မာန္သြင္းလိုက္မိ၏။ ေႏြးေႏြးကို ပိုင္ဆိုင္လိုလွ်င္ ရင္ဦးကို ျဖတ္ေက်ာ္ ႏိုင္ရ ေပမည္။ ရင္ဦးကို ရင္ဆိုင္ အႏိုင္ယူႏိုင္ရေပမည္။ ကို ေအာင္ေက်ာ္မိုးေျပာသလို ဦးတိုက္ ေမာင္း ထံတြင္ ရိုးရာ လက္ေ၀ွ႔ ပညာကို ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲပင္ပန္းပါေစ ရေအာင္သည္ေတာ့မည္။ ရင္ဦးကို ႏိုင္ကို ႏိုင္ရမည္ဟု ရဲထက္ရင္ေကာ့ျပီး ဆံုးျဖတ္လိုက္ မိပါသည္။ ေႏြးေႏြး မ်က္စိေအာက္ က ေပ်ာက္သြားမွ အိမ္ထဲျပန္လွည့္ရင္း လက္ထဲက အထုပ္ေလးကို ၾကည့္လိုက္ရာ ရဲထက္၏ ညွစ္အားေၾကာင့္ အထဲက အသားေတြ ေတာင္ ေပါက္ထြက္ေနသည္ကို ေတြ႕ လိုက္ရ၏။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္ရဖို႔ တြန္းအားေၾကာင့္ ရဲထက္ အျမန္ဆံုးျပန္ျပီး နာလံထဖို႔ ဂရုစိုက္ခဲ႔သည္။ စိတ္လိုလက္ရ ေဆး ခန္းသြားျပသည့္ အတြက္လည္း အနာေတြ ျမန္ျမန္ ျပန္ျပီး သက္သာလာသည္။ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ဆိုင္ကေန တ ဆင့္ သတင္းပ်ံ႔သြားျပီး သူ ငယ္ခ်င္းေတြလည္း အလွ်ိဳလွ်ိဳ ေပၚလာျပီး ၾသဘာေပးၾကသည္။ ဒါေပမယ့္ ခုလိုခံခဲ႔ရ သည္ ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ေႏြးေႏြး အိမ္ကို ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္ေအာင္ လာသြားတာကို ေျပာျပလိုက္ ေတာ့မွ တန္ သည္ ဟု ခ်ီးမြမ္းၾကျပန္သည္။ ဒါေတာင္မွ ေပါက္ဆီ ေလးလံုး အေၾကာင္း မေျပာလိုက္ရေပ။ ထိုေလးလံုး အနက္မွ အ ေသး ႏွစ္လံုးပဲ ရဲထက္စားလိုက္ရသည္။ အၾကီး ႏွစ္လံုးကိုေတာ့ ျမင္ရံုသာျမင္ခြင္႔ရလိုက္၏။

ရင္ဦး၏ မိဘ ေတြလည္း လာသတင္းေမးျပီး ေတာင္းပန္စကား ဆိုၾကပါသည္။ မိန္းကေလး တေယာက္ ႏွင့္ ပတ္ သက္ျပီး ေယာက္်ားရွာႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္ရသည္ကို ရဲထက္ မ်က္ႏွာပူမိေသးေသာ္လည္း ဟိုဖက္မွာရင္ဦးက ျပည့္ ျပည့္စံုစံု မေျပာျပဘဲ ေနပံုရသည္။ အျဖစ္အပ်က္တြင္ ရဲထက္ အလြန္တခုမပါဘဲ ရင္ဦး အျပစ္လို႔သာ အမ်ားက သတ္မွတ္ၾက သလို ရင္ဦးမိဘ ေတြကလည္း သူတို႔ သမီးအျပစ္လို႔သာ ယူဆၾက၍ ရဲထက္လည္း သေဘာထား ၾကီး သေယာင္ေယာင္ ႏွင့္ မွိန္းေနလိုက္၏။

ေပါက္ဆီလာေပးျပီး ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ့ ေႏြးေႏြး အိမ္ကိုေရာက္မလာေတာ့။ ရဲထက္ ေနလို႔ ထိုင္လို႕ေကာင္း သြားလာျပီး အျပင္ထြက္ျဖစ္သည့္ ရက္ေတြမွာေတာ့ ေႏြးေႏြးကို သြားရင္း လာရင္ တခါတေလ ေတြ႔သည္။ ထံုးစံ အတိုင္း အနားမွာ ရင္ဦးပါေနလို႔ ရဲထက္ ႏႈတ္မဆက္ျဖစ္ပါ။ ေႏြးေႏြးကလည္း မသိမသာ ခိုးၾကည့္တာကလြဲရင္ ရဲ ထက္ ကိုမသိ သ လို လုပ္ေနတတ္သည္။

“ဒီအမိႈက္ ကိုေတာ့ ရွင္းျဖစ္ေအာင္ရွင္းရမယ္”

ေႏြးေႏြးနားမွာ ေဆာင့္ၾကြားၾကြားျဖင့္ ပါလာတတ္သည့္ ရင္ဦးကို ျမင္တိုင္း ရဲထက္ လက္သီး ကိုက်စ္က်စ္ ပါ ေအာင္ဆုပ္ျပီး စိတ္ထဲ က က်ိန္း၀ါးမိသည္။ ေယာက္်ားစစ္စစ္ ျဖစ္ပါလွ်က္ ႏွင့္ ေယာက္်ားရွာတေယာက္က အ ႏိုင္ယူတာခံရျခင္း ေနာက္တခါရွိေတာ့ မည္ မဟုတ္ပါ။

ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဏ္ရာေတြ ေပ်ာက္ကင္းသက္သာျပီး အားအင္ျပည့္လာသည့္ အခ်ိန္ေရာက္ သည္ႏွင့္ ကိုေအာင္ ေက်ာ္ မိုးထံ သြားျပီး ဦးတိုက္ေမာင္းထံတြင္ လက္ေ၀ွ႔သင္မည္ ဆိုသည့္ အေၾကာင္းသြားေျပာေတာ့ ကိုေအာင္ ေက်ာ္မိုး ျပန္ေျပာသည့္ စကားကလည္း အားရွိစရာ ေကာင္းလွသည္။

“ေအး ... ဘၾကီးကို မင္းအေၾကာင္းငါေျပာျပထားတယ္၊ ဘၾကီးကေျပာတယ္ အဲဒီေသာက္သံုး မက်တဲ႔ ေကာင္ ေခၚခဲ႔တဲ႔”

ေယာက္်ားဘသား လက္ေ၀ွ႔သမားၾကီးဆိုေတာ့ ေယာက္်ားရွာ လက္ခ်က္ျဖင့္ ေမွာက္ခဲ႔ရ သည့္ ရဲထက္ကို အထင္ အျမင္ေသးမွာ မလြဲေပ။ ငါ့ကိုေတာ့ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေမာင္း ေတာ့မွာမလြဲဟု စိုးထိတ္မိေသးေသာ္လည္း ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာေလး ျမင္ေယာင္ လာသည့္ အခါ ျပန္ျပီးအားတက္ရေသာေၾကာင့္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ႏွင့္ အတူ ဦးတိုက္ေမာင္းျခံ သို႔ေရာက္ခဲ႔၏။ရဲထက္တို႔ ေရာက္ သြားခ်ိန္တြင္ ဦးတိုက္ေမာင္းက ျခံ၀က ဆိုင္ေလးထဲတြင္ စက္ ခ်ဳပ္ေနသည္။ ရဲထက္ တို႕ကိုျမင္ေသာအခါ အိမ္ဖက္ကို လက္ေ၀ွ႕ ရမ္းျပ ျပီး

“ငါလိုက္ ခဲ႔မယ္”

အိမ္ေရွ႕က ေျမမာမာ ကြက္လပ္ကေလး နားက ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ ထိုင္ျပီး ဦးတိုက္ေမာင္း ကိုေစာင့္ၾက၏။  ခန ၾကာေတာ့ လိုက္လာသည္။ အနားေရာက္သည္ ႏွင့္ ကြမ္းတံေတြး ပ်စ္ကနဲေထြးလိုက္ရင္း ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ဖက္ ကိုလွည့္၍

“ဒီေကာင္လား”

“ဟုတ္ကဲ႔ ဘၾကီး”

“ဒီနားလာရပ္စမ္း”

ရဲထက္ ေယာင္ကန္းကန္းျဖင့္ ဦးတိုက္ေမာင္းနားသြားရပ္သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း ရဲထက္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ၾကည့္ ျပီးေခါင္း ကိုခါသည္။ ရဲထက္ လက္ေမာင္းကို ညွစ္လိုက္သည့္ အခါ နာလြန္း၍ မေအာ္မိေအာင္ မနည္း ထိန္းလိုက္ရသည္။

“လံုခ်ည္ လွန္”

“ဗ်ာ”

“ပုဆိုးမ ခိုင္းတာကြ မင္းေျခေထာက္ၾကည့္ မလို႔”

ရဲထက္ မရဲတရဲ ႏွင့္ လံုခ်ည္ေလး အသာမလိုက္ခ်ိန္ တြင္ဦးတိုက္ေမာင္း က ေျခသလံုးၾကြက္သား ကို ဇိုးဇိုးဇတ္ ဇတ္ ႏွင့္ ငံု႔ကာ ညွစ္လိုက္ျပန္၏။ မေအာ္မိေအာင္ ထိန္း လိုက္ႏိုင္ေသာ္လည္း တြန္႔သြားတာကိုေတာ့ ရဲထက္ မ ထိန္းႏိုင္ခဲ႔။

“မင္းေကာင္ ငေပ်ာ့ပဲ ေအာင္ေက်ာ္မိုးရ၊ ဒီလို ေကာင္မ်ိဳးကိုေယာက္်ားမိန္း မေျပာနဲ႔ သန္သန္မာမာ မိန္းမရွာ ကေတာင္ ထိုးလွဲလို႔ ရတယ္၊ အားမွ မရွိတာ”

မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္ရေသာ္လည္း ရဲထက္ျငိမ္ေနလိုက္ပါသည္။ ရဲထက္က ကာယဗလ ေလ႔က်င့္ထားသည့္ ကိုယ္ လံုးကိုယ္ထည္ မ်ိဳးမ ဟုတ္ေသာ္လည္း အမ်ားတန္းတူ အလံုးအ ထည္ႏွင့္ သန္စြမ္းမႈေတာ့ရွိပါသည္။ ကိုေအာင္ ေက်ာ္မိုးက သာ

“အဲဒါေၾကာင့္ ဘၾကီးဆီလာတာေပါ့၊ နာနာသာေမာင္း ပစ္လိုက္စမ္းပါ”

“အင္း ေနပါဦး  မင္း အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ”

“ႏွစ္ဆယ့္ သံုးပါ ဘဘ”

“ၾကီးျပီကြ၊ ေပါက္ေပါက္ေျမာက္ေျမာက္ ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ ငယ္ကထဲက အေျခခံေကာင္းေကာင္း ရွိမွ ရမွာ၊ ငါတို႔ ဖက္ မွာဆို ရွစ္ႏွစ္ ကိုးႏွစ္ မွာကေလးပြဲေတြ ၀င္ထိုးေနျပီ”

ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ဘာေတြေျပာထားသနည္းဟု ရဲထက္ နားမလည္ ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္။ ရဲထက္က လက္ေ၀ွ႔ သမားလုပ္မယ့္ သူမဟုတ္။ ၾကိဳး၀ိုင္း ေတြေပၚလည္း တက္မယ့္သူမဟုတ္။ တက္စရာဆိုလို႔ ၾကိဳး၀ိုင္းတခုပဲရွိ သည္။ ေႏြးေႏြး၏ အခ်စ္ေအာင္လံကို ရဖို႔ ရင္ဦးကို အလဲထိုးရမည့္ ပြဲပဲ ရွိသည္။

“မင္းနာမည္ ဘယ္သူလဲ”

“ရဲထက္ပါ ဘဘ”

“နာမည္ ကေတာ့ ဟုတ္ေပ႔ပဲ၊ ကဲ ရဲထက္ ဒီမွာၾကည့္”

ဦးတိုက္ေမာင္း က အိမ္ေရွ႕မွာက်ေနသည့္ အုတ္ခဲတလံုးကို လွမ္းယူျပီး လက္ဖ၀ါးေပၚတင္ လိုက္သည္ ျပီးေတာ့ လက္သီးျဖင့္ ထိုးခ်လိုက္ရာ အုတ္ခဲထက္ပိုင္းက်ိဳးသြား၏။ အုတ္ခဲေနရာ မွာလူဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုမွသက္သာ မွာမဟုတ္ေပ။

“ဒါေတာင္ ငါလက္က်သြားလို႔ မင္းအရြယ္မွာတုန္းက ငါ အုတ္ခဲသံုးလံုးထပ္ ထိုးလို႔ရတယ္။ ၀ါးပိုး၀ါး ကိုကြဲေအာင္ ထိုးႏိုင္တယ္”

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီလို လက္သီးစြမ္းမ်ိဳးရဲထက္ တရက္ေလာက္ပဲလိုခ်င္ပါသည္။ ရင္ဦးကို ရပ္ကြက္ အျပင္လြင့္ထြက္ သြားေအာင္ ထိုးခ်ပစ္ လိုက္မည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း လက္သီးကို ၾကည့္ျပီး ရဲထက္ ျဖံဳေနသည္ကို ရိပ္မိသည့္ ကို ေအာင္ေက်ာ္မိုး က ထိုင္ရာမွ ထလာျပီး

“ပြဲ၀င္တဲ႔ အဆင့္မဟုတ္ပါဘူး ဘၾကီးရာ၊သူ႕ကိုသူမ်ားမေစာ္ကားႏိုင္ရံု၊ သူ႕ကိုယ္သူ ကာကြယ္ ႏိုင္ရံုေလာက္ ပါပဲ”

အားရပါးရ သင္လိုက္မည္၊ ဘယ္လိုပင္ပန္းပင္ပန္း ၾကိတ္မွိတ္ျပီးေလ႕က်င့္မည္ဟု မာန္သြင္း ထားသမွ် ရဲထက္ လည္း နည္းနည္း ေလ်ာ့လ်ဲလ်ဲ ျဖစ္လာသည္။

“အင္းေလ၊ မင္းေကာင္က ဒီေလာက္ပဲ ရမွာပါပဲ၊ ဒီလိုလုပ္ ဒီေန႕ေတာ့ ငါမအားေသးဘူး၊ ေနာက္ေန႕ေတြ မနက္ ေစာေစာ ျဖစ္ျဖစ္ ညေနပိုင္းျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ေက်ာ္မိုး မပါလဲလာခဲ႔ ဟုတ္လား၊ ငါအားရင္ျပေပးမယ္၊ မအားတဲ႔ အခါလဲ ကိုယ့္ဖာသာ အိမ္ျပန္က်င့္ ခ်င္ က်င့္ ဒါမွ မဟုတ္ဒီမွာပဲ က်င့္ခ်င္က်င့္ ဟုတ္လား”

“ဟုတ္ကဲ႔ ဘဘ”

သူေျပာလိုရာ ေျပာျပီးသည္ ႏွင့္ ဆိုင္ဖက္ဆီသို႕ ျပန္လွည့္ထြက္သြား၏။

“မင္းကို သူက ဟဲဗီးၾကီး ေမာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ သိပ္လဲ စိတ္မပူပါနဲ႔”

“ရပါတယ္ ကိုမိုးၾကီးရာ”

အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္ တြင္ ဦးတိုက္ေမာင္း၏ သန္မာမႈကို ရဲထက္စဥ္းစားေနမိသည္။ ကိုေအာင္ေက်ာ္ မိုးအေျပာ အရဆိုလွ်င္ ဦး တိုက္ေမာင္း အသက္ငါးဆယ္ ေက်ာ္ျပီဟု သိရ သည္။ လက္ေ၀ွ႔ထိုးျခင္း ကို အသက္သံုးဆယ္၀န္း က်င္ေလာက္ကထဲက ရပ္နားခဲ႔ သည္ ဆိုသည့္ အတြက္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ရဲထက္ အသက္တမွ် ၾကာခဲ႔ သည့္ တိုင္ မာန္ က အျပည့္ရွိေသးသည္။ ေတာ္ရံု လူငယ္ ေလးငါးေယာက္ေလာက္ ကိုျဖံဳမည္ မထင္။ သူ႕ လက္ ခ်က္ ႏွင့္သာ ေမွာက္သြားၾကဖို႔ ရွိသည္။ ရင္ဦးလို ဟာမ်ိဳးဆိုရင္ ဦးတိုက္ေမာင္း လက္ သီးတခ်က္ ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ေယာက္်ားရွာဘ၀ကို စြန္႔လႊတ္သြားႏိုင္သည္။ ဒီလို လက္သီးမ်ိဳးရ ဖို႔ ဦးတိုက္ေမာင္း ဘယ္လိုက်င့္ခဲ႔ရမည္ကိုေတြး ၾကည့္ရံုႏွင့္ ရဲထက္ေက်ာ ခ်မ္းလာသည္။ သူဒီလို ေလ႔က်င့္ႏိုင္မွာမဟုတ္တာ ေသခ်ာ၏။ အခုေတာင္ ဦးတိုက္ ေမာင္း ညွစ္ၾကည့္လိုက္သည့္ လက္ေမာင္း ႏွင့္ ေျခသလံုးၾကြက္သားေတြက နာက်င္ေနသည္။

ဦးတိုက္မာင္း က သန္စြမ္းေသးသလို အရြယ္လည္းတင္၏။ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ၏ ဘၾကီးဆိုလို႔သာ အသက္ၾကီး မွန္းသိရေသာ္ လည္း အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ထင္ရသည္။ လက္ေ၀ွ႕ သမား မဟုတ္ေတာ့ ေသာ္ လည္း က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီ ညြတ္ေအာင္ ခုခ်ိန္အထိ စနစ္တက်နထိုင္ခဲ႔ လို႔ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။

ေနာက္တေန႔က်ေတာ့ တီရွပ္ အေဟာင္းတထည္ႏွင့္ ရွမ္းေဘာင္းဘီ ကို ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထည့္ျပီး ဦးတိုက္ ေမာင္း ဆီထြက္လာ ခဲ႔သည္။ GTC တက္တုန္းကထဲက သူငယ္ခ်င္းတ ေယာက္လက္ေဆာင္ေပးထားသည့္ ရွမ္း ေဘာင္းဘီကို အခုမွပဲ အသံုးခ်ရေတာ့ မည္။ ဦး တိုက္ေမာင္း ျခံေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္တံခါးပိတ္ထားသည္ကို ျမင္ ရသည္။ ဒါဆိုရင္ အိမ္ မွာရွိလိမ္႔မည္ဟု တြက္ျပီးေစ႔ထား သည့္ ျခံတံခါးကို တြန္းဖြင့္ျပီး ၀င္ခဲ႔၏။ အိမ္ေရွ႕က တံ ခါး ႏွင့္ ျပတင္းေပါက္ဖြင့္ထားေသာ္လည္း လူရပ္လူေယာင္ မေတြ႔ရ၊ အိမ္ေပၚ လည္း မတက္၀ံ႔ ၍ ကြပ္ပ်စ္ေလး မွာပဲ ထိုင္မည္လုပ္စဥ္ နားထဲမွာ အသံတခုၾကားလိုက္ရသည္။ မိန္းမ တေယာက္၏ ေအာ္သံ။ ဦးတိုက္ေမာင္း တ ေယာက္ ထဲ ေနသည္ကိုသိထား သည့္ အတြက္ မိန္းမေအာ္သံက ထူးဆန္းေနသည္။

ထို႔အျပင္ ဒီလိုေအာ္သံမ်ိဳး ထြက္ႏိုင္သည့္ အေျခအေန ကိုလည္းရဲထက္ သိေနသည့္ အတြက္ အာရံုစိုက္ျပီးနားစြင့္ ၾကည့္လိုက္ရာ အိမ္အေနာက္ဖက္နား ထြက္လာျခင္းျဖစ္ သည္။ ရဲထက္ေျခကို ေဖာ့ျပီး အသံၾကားရာဆီသို႔ ကပ္ခဲ႔ ၏။ အနားနီးလာသည္ ႏွင့္ အမွ် အသံက က်ယ္ေလာင္လာသလို အိမ္ၾကမ္းခင္းကလည္း သိမ္႕ကနဲသိမ္႔ကနဲ လႈပ္ သြား သည္ကိုပါျမင္လိုက္ရသည္။

ဦးတိုက္ေမာင္း အိမ္က ထရံကာဓနိမိုးအိမ္ ျဖစ္သည္။ ထရံမွာ အေပါက္ရွိလိုရွိျငား ၾကည့္ရင္း ၀ါးျခမ္းအနည္းငယ္ ဟေနသည့္ ေနရာေလးတခုေတြ႔၍ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ရာ အထဲမွာ ဦးတိုက္ေမာင္း ႏွင့္ မိန္းမတေယာက္ကို ျမင္ လိုက္ရျပီး ရဲထက္ အသက္ပင္ မရႈ ၀ံ႔ေအာင္ျဖစ္သြားရသည္။ သူၾကည့္တာသာဦးတိုက္ေမာင္း သိသြားလွ်င္ မ ေတြး ရဲပါ။ ရဲ ထက္ ေခါင္းက အုတ္ခဲေလာက္ မမာတာက်ိန္းေသ၏။ သို႔ေသာ္လည္းအထဲက အသံေတြ ေၾကာင့္ မၾကည့္ဘဲလည္းမေနႏိုင္ျပန္ရာ အသက္ကိုေအာင့္ျပီး မ်က္စိ တဖက္ကို မွိတ္၍ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိသည္။

ရဲထက္က ေခါင္းရင္းဖက္ကေန ၾကည့္ျခင္းျဖစ္ရာ မ်က္ႏွာကိုေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ရေသာ္လည္း ဆူျဖိဳးသည့္ ကိုယ္လံုးအေန အထားေၾကာင့္ အသက္ေလးဆယ္၀န္း က်င္ တရုပ္မလိုလို မိန္းမ တေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း သိ လိုက္သည္။ အေပၚပိုင္း က အက်ၤ ီ ဒီ အတိုင္းရွိေနျပီး ထမိန္ကိုေတာ့ ခါးအထိလွန္တင္ထား၏။ ၀ါက်င့္က်င့္ ပါ တိတ္ထမိန္ ၏ ေအာက္ဖက္တြင္ အေခါက္ထူထူၾကီး ႏွင့္ မဲနက္ေသာ အေမႊးအံုၾကီးကိုျမင္ရသည္။ ထိုအ ေမႊး အံုၾကီးထဲ တြင္ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္လႈပ္ရွားေနေသာ ဦးတိုက္ေမာင္း၏ အေခ်ာင္းၾကီး က ရဲထက္ကို ပိုျပီးထိတ္ လန္႔ေစ၏။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္းမွီသည္၊ စံ၀င္သည္ ဟု ၾကိတ္ျပီး အထင္ၾကီးထားသည့္ ရဲထက္ သိမ္ငယ္ စိတ္ ၀င္သြားရသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေအာက္က မိန္းမ ဒီေလာက္ေအာ္ေနျခင္းျဖစ္၏။ ထိုမိန္းမက ေအာ္သာ ေအာ္ ေနေသာ္လည္း ဦးတိုက္ ေမာင္းခါးကို အားရပါးရ ဖက္ထားတာလည္းျမင္ရသည္။

ဦးတိုက္ေမာင္းကေတာ့ ပုဆုိိးကို စလြယ္သိုင္းထား သည္မွအပ ကိုယ္လံုးတီးျဖစ္၏။ ၾကြက္ သားေတြ ႏွင့္ အျပည့္ ျဖစ္ေသာ ကိုယ္ လံုးေပၚတြင္ ေဆးမင္ေၾကာင္ေတြကလည္း အျပည့္ ျဖစ္သည္။ သူက ေဆာင့္လွ်င္လည္း သူ႕ကိုယ္ ေပၚက ၾကြက္သားေတြ ၾကြေဖာင္း တက္လာ ေအာင္ အားယူျပီးေဆာင့္ျခင္း ျဖစ္ရာ ေအာက္ကမိန္းမ ထြန္႕ထြန္႔ လူးေနတာ မဆန္းေပ။ ဒီအရြယ္ ေရာက္ တာေတာင္ ဒီေလာက္စြမ္းေသးသည့္ ဦးတိုက္ေမာင္း ကို ေလးစားမိရင္း ရဲထက္ ေနာက္ကို အသံမထြက္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္းေလး ဆုတ္ခြာျပီးထြက္ခဲ႔သည္။

အမွန္ေတာ့ ဦးတိုက္ေမာင္း အားရပါးရ လုပ္ေနသည့္ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။ ဟို မိန္းမ ဘယ္သူလည္း ဆိုတာကိုလည္း သိခ်င္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ျခံထဲကထြက္လာျပီးသည္ ႏွင့္ ျခံ၀ကို ျမင္ႏိုင္ေလာက္မည့္ ေနရာမွာေတြ႔ သည့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ မွာ၀င္ ထိုင္လိုက္သည္။ ျခံထဲက ဘယ္သူမွ ေတာ္ေတာ္ ႏွင့္ ထြက္မလာပါ။ ဦးတိုက္ ေမာင္း က ၾကီးလဲၾကီးသလို ၾကာ လည္းၾကာပံုရ၏။ သူ႕မွာဘယ္လို ေဆးစြမ္းေကာင္းေတြ ရွိေနသလဲဟု ရင္းႏွီး ေအာင္ လုပ္ျပီး ေမးၾကည့္ရန္ စိတ္ကူးရလိုက္ေသးေသာ္လည္း ဦးတိုက္ေမာင္း လက္ထဲမွာ ကြဲထြက္ သြားသည့္ အုတ္ခဲကို ျပန္ျမင္ေယာင္ျပီး စိတ္ကူးကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္သည္။

ရဲထက္ လက္ရည္ဆိုင္ထဲေရာက္ျပီး တနာရီနီးပါး ေလာက္ၾကာမွ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ အသား ျဖဴျဖဴႏွင့္ မိန္းမ တေယာက္ ျခံထဲ က ထြက္လာသည္။ ခုနေတြ႔ခဲ႔သည့္ အတိုင္း အက်ၤ ီနီညိဳေရာင္ ႏွင့္၀ါက်င္က်င္ ပါတိတ္ထမိန္ ကို၀တ္ထားသည္။ အျပင္မွာ အခု လိုျမင္ လိုက္ရေတာ့ သူမ ကိုသိသလိုလို ရွိသည္ဟု ထင္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမ ဆိုင္နား မေရာက္ ခင္ရဲထက္လည္း ပိုက္ဆံ အျမန္ရွင္း ျပီးထလိုက္သည္။ ရဲထက္ ကလည္း ဆိုင္ ထဲက အ ထြက္ သူမကလည္း ဆိုင္ေရွ႕ အေရာက္ကြက္တိဆံုသည္။

“အန္တီခင္ ဘယ္ကျပန္လာလဲ”

“ရဲထက္ပါလား၊ ဒီနားကပဲ ကိစၥေလး ရွိလို႔၊ နင္ရင္ဦးလက္ခ်က္ နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ အီသြားတယ္ဆို”

“ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္ဦး မ်က္ႏွာနဲ႔ ညွာလိုက္တာပါ”

“ဟုတ္လား၊ ေနာက္တခါဆို မညွာနဲ႔”

“မညွာဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ အခု ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီမွာ လက္ေ၀ွ႕သင္ေနတယ္ ဟဲဟဲ”

ဦးတိုက္ေမာင္း ဆိုသည့္ နာမည္ေၾကာင့္ ရဲထက္က အန္တီခင္ဟု ေခၚသည့္ ခ်စ္ဦးေမာင္ ႏွင့္ ရင္ဦးေမတို႔၏ အ ေဒၚ အငယ္ဆံုး ေဒၚခင္ေလးရီ မ်က္ႏွာ တမ်ိဳးတဖံု ျဖစ္သြားသည္။ ေဒၚ ခင္ေလးရီ ကလည္း ေစ်းထဲမွာ အပ္ခ်ဳပ္ ဆိုင္ ဖြင့္ထားသူျဖစ္သည္။ သူမ ခ်ဳပ္သည့္ ေဘာ္လီေတြက ပံုက်သည္ဟု နာမည္ၾကီး၏။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ရဲထက္ ဒီေန႕ အပ္ခ်ဳပ္သမား ႏွစ္ေယာက္၏ ဇာတ္လမ္းကို သိခြင့္ရလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

“နင္အိမ္ျပန္မွာလား”

“ဟုတ္ကဲ႔ အန္တီခင္”

“အေတာ္ပဲေပါ့၊ ငါလဲ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ အေဖၚရတာေပါ့”

တေယာက္ထဲ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ႏွင့္ျပန္ရမွာထက္စာရင္ ရဲထက္ အေဖၚပါတာေကာင္းသည္ဟု ေဒၚ ခင္ေလးရီ ထင္ပံု ရသည္။ ခုနက ျမင္ ကြင္းေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ ရဲထက္ စိတ္ထဲမွာ အန္တီခင္ ကိုၾကည့္ရတာ ႏြမ္းလ်ေနပံုရပါသည္။

“ခ်စ္ဦး အေၾကာင္းေရာ ဘာၾကားသလဲ အန္တီခင္”

“ရန္ကုန္မွာ ဆိုတာေလာက္ပဲ သိတယ္၊ သူကလဲ မဆက္သြယ္ေတာ့ တို႔လဲဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူးေလ၊ က်န္းက်န္း မာမာ ရွိေန ရင္ေတာ္ ပါျပီကြယ္”

“ဆိုင္ကေရာ အဆင္ေျပရဲ႔လားအန္တီ”

“ေျပပါဘူးဟယ္၊ ခုခတ္က ခ်ဳပ္၀တ္ၾကတာမွ မဟုတ္တာ၊ ရယ္ဒီမိတ္ေတြခ်ည္းပဲေလ၊ အလုပ္ပါးတယ္၊ ေကာင္ မေလးေတြကလဲ အိုက္လို႔တဲ႔ ေဘာ္လီ မ၀တ္ၾကေတာ့ဘူးေလ၊ ဟီးဟီး၊ ငါ့မွာ အဖြားၾကီး မိတ္ေတြပဲ ရွိေတာ့ တယ္”

“သူတို႔ ေသကုန္ၾကရင္ အန္တီခင္ ခက္ျပီေပါ့”

ေဒၚခင္ေလးရီ  က ခ်စ္ဦးေမာင္ႏွင့္ ရင္ဦးေမ တို႔၏ အေဒၚ ျဖစ္ေနလို႔သာ အန္တီေခၚေနရ ေသာ္လည္း အသက္ က အလြန္ဆံုးမွ ေလးဆယ္ေလာက္ပဲရွိမည့္ အပ်ိဳၾကီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အမည္ခံ အပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေၾကာင္း ကို ေတာ့ အခုေလာေလာလတ္လတ္ပင္ ရဲထက္ ျမင္ခဲ႔ရေပျပီ။ အသက္ခ်င္း အမ်ားၾကီးမကြာ လွသျဖင့္ လူငယ္ ေတြ ႏွင့္ ေပါင္း သင္းဆက္ဆံ ေရးေကာင္းသည္။ ဘယ္ ကေနဘယ္လို ဦးတိုက္ေမာင္းလို အရြယ္လူၾကီး ႏွင့္  ဇာတ္ လမ္း ျဖစ္ရသည္ကိုေတာ့ ရဲထက္ မမွန္းဆႏိုင္ေပ။ ဦးတိုက္ေမာင္းက ႏြားပ်ိဳသန္လွ ႏြားအိုေပါင္ က်ိဳးဆိုသည့္ စာဆိုႏွင့္ ညီသူျဖစ္လို႔လားေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါ.

“အင္းေပါ့ ဟယ္၊ ငါ့လက္ရာ အားေပးတာ ဆိုလို႔ ငါ့တူမ တေယာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္”

“အန္တီခင့္ တူမ”

“နင့္သူငယ္ခ်င္း ရင္ဦး ေပါ့”

“ေအာ္ ...ရင္ဦး ကေဘာ္လီေတာ့ ၀တ္သားပဲ ဟီး ဟီး”

“နင္ကလဲဟာ ေဘာ္လီေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ၊ ဟိုဒင္းေလ သူမ်ားေတြက ပံုက်ေအာင္ လွ ေအာင္၀တ္ၾကတာ၊ သူ က ေတာ့ သူမ်ား နဲ႔ ေျပာင္းျပန္ ပံု ေပ်ာက္ေအာင္ေပါ့၊ ငါ့လက္စြမ္းျပေလ၊”

“ဒီလိုလား၊ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ အန္တီခင္”

“ေအာင္မယ္ .. နင့္ကိုေျပာစရာလား၊ နင္နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ”

ေဒၚခင္ေလးရီ က ဆက္မေျပာေတာ့သျဖင့္ ရဲထက္ ဗဟုသုတ တရပ္ဆံုးရံႈးသြားရသည္။  သြားရသည့္ ခရီးတာက လည္းသိပ္မေ၀း လို႔ ဟိုေျပာဒီေျပာႏွင့္ လမ္းခြဲမည့္ ေနရာေရာက္ လာသည္။ ေက်ာခိုင္းထြက္သြားသည့္ အန္တီခင္္ ၏ တင္ပါးတုန္တုန္ၾကီး ကိုၾကည့္ ရင္း ရင္ ဦးသာ ဒီလိုအရြယ္ေရာက္လို႔ ဖင္တုန္ၾကီးႏွင့္ ဆိုလွ်င္ အေတာ္ရယ္ရ မည္ဟု ေတြးေနမိ ပါသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ေနာက္တၾကိမ္က်ေတာ့ ရဲထက္ မနက္ေစာေစာ ထျပီး ဦးတိုက္ေမာင္းဆီ သြားလိုက္သည္။ ေစာေသး၍ ဆိုင္ပိတ္ ထားေသာ္လည္း အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ ေရေႏြးတခရားႏွင့္ ထိုင္ေန ေသာဦးတိုက္ေမာင္း ကိုေတြ႔ရသည္။

“ေကာင္ေလး လာ၊ ေကာက္ညင္းေပါင္းစား၊ ေရေႏြးေသာက္”

“ကၽြန္ေတာ္ လဘက္ရည္ေသာက္ခဲ႔ပါျပီ ဘဘ”

ဦးတိုက္ေမာင္းေရွ႕မွာ ေကာက္ညင္းေပါင္း တပန္းကန္ကိုျမင္ရသည္တြင္ မနက္တိုင္း ေကာက္ ညင္းေပါင္းစားျခင္း က မ်ားသူ႔ကို သန္မာေတာင့္တင္းေစျခင္းလားဟု ေတြးရင္း

“ဘဘ မနက္တိုင္း ေကာက္ညင္းစားလား”

“ၾကံဳရာပါပဲကြာ၊ ခုဟာက ငါ ဒီမနက္ ေစ်းဖက္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေတြ႔လို႔ ၀ယ္လာတာပါ”

ေဒၚခင္ေမေလး ဆိုင္ဖက္လည္း၀င္ခဲ႔ ဦးမည္ဟုထင္ပါသည္။

“ေနပါဦးကြ၊ မင္းေကာင္မေလး နဲ႔ ဟိုေယာက္်ားမိန္းနဲ႔ က မိန္းမခ်င္းၾကိဳက္ေနၾကတာလား”

“မဟုတ္ပါဘူး ဘဘရယ္၊ ရင္ဦးက သာျဖစ္ေနတာပါ”

“ဒါေပမယ့္ မင္း ေကာင္မေလးက သိပ္မဟုတ္ဘူးကြ၊ သူက ျပတ္ျပတ္သားသား ရွိရင္ ဟိုဟာမ က ဘာမွ၀င္ပါလို႔ မရဘူး”

ဦးတိုက္ေမာင္း စကားက မွန္သလိုလိုရွိသည္ လို႔ခံစားရသည္။ ေႏြးေႏြး ဖက္ကသူ႔ အေပၚမွာ လိုက္ေလ်ာမႈရွိသည္ မွန္ေသာ္လည္း၊ ရင္ဦး ႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ ရဲထက္ ဖက္ ကို သိသိသာသာ မဲတင္းျခင္းမ်ိဳးမျမင္ရပါ။ ရင္ဦးလက္ ခ်က္ျဖင့္ မခ်ိမဆန္႔ ျဖစ္စဥ္က တကူး တက လာေပမယ့္ ရင္ဦး မသိေအာင္လာျခင္း မ်ိဳးျဖစ္သည္။

“မိန္းမ ဆိုတာက၊ တို႔ မ်ားလက္ေ၀ွ႔ သင္မွာဆိုေတာ့ သတ္တဲ႔ပုတ္တဲ႔ စကားနဲ႔ေျပာရရင္ မိန္းမ ဆိုတာ ခ်က္ ေကာင္းကို အပိုင္ ထိေအာင္ လုပ္ထည့္လိုက္ရင္ ကိုယ့္လက္ထဲ ေရာက္ တာပဲကြ”

ဦးတိုက္ေမာင္း ေျပာပံုအရ ဆိုရင္ ေႏြးေႏြး၏ အရႈိတ္ကို ဒူးႏွင့္ပဲ တိုက္ရေတာ့မလိုလို ျဖစ္ ေနသည္။ ေဒၚခင္ေလး ရီ ကိုလည္း  ကိုဒီနည္းႏွင့္ပဲ ဦးတိုက္ေမာင္း အလဲထိုးခဲ႔ ပံုရသည္။

“ကဲလာ... မင္းကို သေဘာတရားေျပာျပမယ္၊ မိန္းမ ပိုးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ တိုက္တဲ႔ခိုက္တဲ႔ ပညာကိုေျပာတာ”

စိတ္ျမန္လက္ျမန္ ႏွင့္ ကြက္လပ္ဆီထြက္သြားသျဖင့္ ရဲထက္လည္း ေနာက္ကလိုက္ရသည္။

“မင္း အေနအထားနဲ႔ က အမ်ားၾကီးလဲ သင္လို႔ မျဖစ္ဘူး၊ မင္းလည္း သိပ္ အပင္ပန္း မခံခ်င္ ဘူးမဟုတ္လား”

အပင္ပန္းခံႏိုင္ပါသည္ ဟုေျပာမည္လုပ္ျပီးမွ ဦးတိုက္ေမာင္း က ဂြဂလန္႔ တိုက္တတ္သည္ကို ၾကားဖူးသျဖင့္ တ မင္ အမွန္ အတိုင္းေျပာလိုက္သည္။

“ဟုတ္ကဲ႔”

“ဒီေတာ့ မင္းကို ေရွာင္တာက စသင္ေပးမယ္၊ ေရွာင္ႏိုင္ရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ မင္းမနာဘူးေပါ့ကြာ ”

ရဲထက္ကုိ အထင္ေသးသည္ဟု ထင္ရန္ရွိေသာ္လည္း ဦးတိုက္ေမာင္း ေျပာတာကလည္း မွန္ေနသည္။ ျပန္မ တိုက္ႏိုင္ေတာင္ မထိခိုက္ရင္ မဆိုးပါ။

“ဟုတ္ကဲ႔ ဘဘ”

“ေရွာင္တယ္ ဆိုတာ သံုးမ်ိဳးပဲရွိတယ္၊ ေဘးကိုေရွာင္မယ္၊ ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္မယ္၊ ေရွ႕ကို တိုးေရွာင္မယ္၊ အဲဒီ ထဲက ဘယ္ဟာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မယ္ထင္လဲ”

“ေနာက္ကို ဆုတ္ေရွာင္တာ”

“မွားတယ္၊ ဘယ္ဟာမွ မေကာင္းဘူး”

“ဗ်ာ”

“ေရွာင္တယ္ ဆိုကထဲက မင္းတပန္းရံႈးေနျပီေလ၊ ရန္သူက လက္ဦးတဲ႔ သေဘာပဲ”

“ဘဘရယ္ ထိုးမယ့္ဆင္ ေနာက္တလွမ္းဆုတ္ ဆိုတာလဲရွိေသးတာပဲ”

မရဲတရဲ ႏွင့္ ရဲထက္ ေစာဒက တက္လိုက္ျပီးမွ ဦးတိုက္ေမာင္း ကို ကလန္ကဆန္ေျပာသလိုျဖစ္သြားမွာ ကို စိုး ရိမ္မိေသာ္လည္း ဦးတိုက္ေမာင္းက သေဘာက် စြာရယ္ပါသည္။

“မင္း မဆိုးပါဘူး၊ ေရွာင္တယ္ ဆိုတာ အျမဲတမ္းေတာ့ မမွားပါဘူး၊ ငါက ငါျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ငါ့စိတ္ကိုေျပာတာ၊ တ ကယ့္ တိုက္ပြဲမွာ ဆိုရင္ ျပိုင္ဖက္ကို အကဲခတ္ျပီး ကိုယ္က စတိုက္ရ မလား သူတိုက္လာတာကိုေစာင့္ ျပီးမွ လႈပ္ ရွားမလားဆိုတာဆံုးျဖတ္ရတယ္၊ အေရး ၾကီးတာ ရွိေသးတယ္ ျပိဳင္ဖက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကာက္ရ ဘူး” ဦးတိုက္ေမာင္း ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့မွ ရင္ဦးႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္ စဥ္က ကာရာေတး သမား ရင္ဦးကို ကိုယ္ခံ ပညာ ဘာမွ မသိသည့္ သူတေယာက္ အေန ျဖင့္ စိုးရြံ႕ ခဲ႔မိသည္ကို ျပန္ေတြးမိသည္။

“အဲဒီေတာ့ မင္း မွတ္ထားရမယ့္ သင္ခန္းစာ နံပါတ္တစ္က ရန္သူကို မေၾကာက္နဲ႔၊ နံပါတ္ ႏွစ္ကကိုယ္က သူ႕ကို အပိုင္ေဆာ္ ႏိုင္ မယ့္ အခြင့္ အေရးရွိသလား ရွိရင္ေဆာ္ထည့္လိုက္၊ အခြင့္ မသာဘူးဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ခ်ႏိုင္မယ့္ အခ်ိန္ ကို စိတ္ရွည္ လက္ ရွည္ေစာင့္ ရမယ္”

သဲအိတ္ကို လက္သီးႏွင့္ထိုး၊ ေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္၊ ဒီလိုေလ႔ က်င့္ခန္းေတြ ႏွင့္ တိုးမည္ ထင္ ထားရာမွ သင္ တန္းပံုစံက တမ်ိဳးျဖစ္ေန ၍ ရဲထက္သေဘာက်သြားပါသည္။ ဦးတိုက္ ေမာင္း ႏွင့္လည္း ေလေပးေျဖာင့္ သြား သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးတိုက္ေမာင္းဆီ သင္တန္း သြားဖို႔ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ရဲထက္ ၀န္မေလးေတာ့ပါ။ ဦး တိုက္ ေမာင္းက ရဲထက္ကို ပင္ပင္ ပန္းပန္း လည္းေလ႔က်င့္ မခိုင္း ပါ။ တခါတေလေတာ့ လည္းသူ႕ဖာသာ သေဘာ က်ျပီးေျပာ တတ္သည္

“ငါက မင္းကိုလက္ေ၀ွ႕ သင္ေနတာမဟုတ္ဘူးကြ၊ ရန္ျဖစ္ရင္ ခ်တတ္ေအာင္သင္ေနတာ”

“ကၽြန္ေတာ္ ေတာ့ ၾကိဳက္တယ္ ဘဘ”

“ေအးေလ၊ မင္း အဆင္ေျပရင္ ျပီးတာပဲကြာ၊ ငါ့ဆရာေတြ သိရင္ေတာ့ ဆဲၾကမလားပဲ”

အရင္ဆံုး ဦးတိုက္ေမာင္းက ရဲထက္ကို ေရွာင္တတ္ေအာင္သင္ေပးသည္။ ကိုယ္ဟန္ဘယ္လိုထားရမည္။ ေျခ အႏႈတ္အသိမ္း ႏွင့္ အဆုတ္အတက္ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္ ဆိုတာကို ျပေပးျပီး ေလ႕က်င့္ေစသလို သူအားလွ်င္ ေတာ့ သူထိုးႏွက္ ကန္ေက်ာက္သမွ်ကို ရဲထက္က ေလ႔က်င့္ေရွာင္ တိမ္းျပရသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း က အား ေလွ်ာ့ျပီး ျငင္ျငင္သာသာ ျပေသာ္လည္း မေရွာင္၍ ထိလိုက္ရင္ မသက္သာသျဖင့္ ရဲထက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကိဳးစားရပါသည္။ ဒီတခုေတာ့ ရဲထက္ ပင္ပန္း၏။ ထိုးမိ ကန္မိတာေတြကလည္း ခနခန ပင္။

“အေရွာင္မွာ ဘယ္ေတာ့ မ်က္စိမမွိတ္မိေစနဲ႔၊ ငါအညာမွာ လူမိုက္တေယာက္ ေတြ႔ဖူးတယ္၊ ဘာကိုယ္ခံ ပညာမွ မတတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သူက ေသြးေအးတယ္၊ လႈပ္ရွားတာ ဖ်ပ္လတ္တယ္၊ လုပ္ျပီဆိုရင္လည္း လက္ယဥ္တယ္၊ ပိုင္တာနဲ႔ တီးထည့္လိုက္တာပဲ၊ လူေလးငါးေယာက္ေလာက္ ၀ိုင္းရိုတ္တာေတာင္ မမႈဘူး”

ရဲထက္ အနည္းငယ္ သြက္သြက္လက္လက္ လႈပ္ရွားေရွာင္တိမ္း တတ္ေတာ့မွ  လူတေယာက္၏ ဘယ္ေနရာကို တိုက္ခိုက္သင့္ တာေတြ ကို ေျပာျပသည္။

“ျပိဳင္ပြဲ ထိုးတာမွ မဟုတ္တာကြာ၊ ရန္ျဖစ္တယ္ ဆိုလို႕ကေတာ့ ေပါင္ၾကားထဲ ေဆာ္ဖို႔ အခြင့္သာရင္လည္း ေဆာ္ သာပစ္”

“မိန္းမ ဆိုရင္ေကာ ဘဘ”

“ငါ့ လခြီး မွပဲ၊ မိန္းမ နဲ႔ ဖက္ျဖစ္စရာလား၊ အဲ ..အဲ … မင္းကို တီးသြားတဲ႔ ေယာက္်ားမဟုတ္မိန္းမမဟုတ္ မ်ိဳး ဆို ရင္ ေတာ့ ခ်ကြာ၊ ငါကဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ေတြ သိပ္ျမင္ျပင္းကပ္တာ၊ သူတို႔လဲ အဲဒီေနရာမွာ အေၾကာေတြ ရွိတာပဲ၊ နာမွာေပါ့”

ရင္ဦးက ေဒၚခင္ေလးရီ ၏ တူမ ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးတိုက္ေမာင္း သိပံုမရပါ၊ သိရက္ ႏွင့္ အျမင္ကပ္လို႔ ေျပာတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏိုင္ ပါသည္။

ဘယ္ေနရာေတြကို တိုက္ရမည္ကို ရွင္းျပျပီးမွ ဘယ္လိုတိုက္ရမည္ ဆိုတာကို သင္ေပးသည္။ လက္သီးထိုးနည္း၊ တံေတာင္ ႏွင့္ တိုက္နည္း၊ ေျခကန္နည္း ဒူး တိုက္နည္းေတြ ျပေပး၏။ ဒါေတြ ေလ႔က်င့္ ခ်ိန္မွာေတာ့ ရဲထက္ ပင္ ပန္းသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း က သူစိတ္တိုင္း က်သည့္ ပံုစံမရမခ်င္း အထပ္ထပ္လုပ္ ခိုင္း၏။ ဒါေတာင္မွ ဦးတိုက္ ေမာင္း က ရဲထက္ကို သက္ညွာစြာ ျဖင့္ သဲ အိတ္ႏွင့္ မက်င္႔ေစပဲ မိႈ႔အျပည့္ သြတ္ထားသည့္ အိတ္ၾကီး ျဖင့္ က်င့္ ခိုင္း လို႔သာေတာ္ေတာ့သည္။

ဘာပဲေျပာေျပာ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ရဲထက္ ခက္ခဲပင္ပန္းသည္ ဟု အမ်ားသိၾကေသာ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ ပညာ ကိုသင္ ယူေနသည္ ဆိုသည့္အတြက္ အထင္ၾကီးၾက၏။ ရဲထက္က လည္း တကယ့္ လက္ေ၀ွ႕သမားၾကီး တေယာက္ပံုတမင္ ဖမ္းထား လိုက္သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း ၏ နည္းစနစ္ ေတြကို ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ကိုေျပာျပ ေတာ့ ေခါင္းကုပ္ရင္း

“ငါ့ကို သူအရင္ကေျပာတာေတာ့ သင္ခ်င္တဲ႔သူရွိရင္ တကယ္တတ္ေအာင္သင္ေပးခ်င္တာတဲ႔၊ အခု မင္းနဲ႔ က်မွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္ သြားတယ္ မသိဘူး၊ ငါ႔ဘၾကီးကေတာ့ အဲဒီလိုပဲကြ၊ ဂြတီးဂြတ သိပ္လုပ္တာ”

“ကၽြန္ေတာ္ ေတာ့ သေဘာက်တယ္”

“ေအးပါကြာ မင္းတို႔ ခ်င္း အဆင္ေျပရင္ ေအးတာပဲ”

ဒီရက္ေတြ ထဲမွာ ေႏြးေႏြးကို သိပ္မေတြ႕ရပါ။ ေတြ႔ျပန္ရင္လည္း ေဘးမွာ ရင္ဦးပါသည္။ ရဲထက္ ဘာေတြလုပ္ ေနသည္ ဆိုသည့္ သတင္းေတြ ရင္ဦးလည္း သိမည္ပင္။ ရဲထက္ကို သေရာ္ သလိုၾကည့္တတ္သည္။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ ထံုးစံ အတိုင္း ခိုးၾကည့္ ရံုေလာက္သာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာျပမိေတာ့

“ေဘာျပားနဲ႔ ရန္မျဖစ္ခ်င္ေသးလဲ ေကာင္မေလးကို အိမ္မွာသြားေတြ႕ေပါ့ကြ”

“ရမလားဟ၊ သူတို႔ သမီးကို ဗူးလာက်မွန္း သိသိနဲ႔ အေမအေဖ က လက္ခံမလား၊ ငါ့ ကိုရိုတ္မထုတ္ရင္ ကံ ေကာင္း”

“ဒါဆိုလဲ ေႏြးေႏြး ဟိုတခါတုန္း ကလိုမင္းဆီလာေအာင္လို႔ တပတ္ေလာက္ အိမ္ထဲ ေအာင္းေနလိုက္ကြာ၊ ငါတို႕ မင္း ေရာဂါျဖစ္ျပီး ေသေတာ့ မလိုလို သတင္းလႊင့္ လိုက္မယ္၊ ဒါဆိုေကာင္မေလး လာေမးမွာပဲ”

ဒီလိုနည္းေတြက ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ရိုးေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ရဲထက္ လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိပါ။

“မလုပ္ခ်င္ဘူးကြာ”

“ဒါဆို မင္းက ေဘာျပားနဲ႔ ေကာင္မေလးကို ဒီတိုင္း ထိုင္ၾကည့္ေနမွာလား”

“မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ အခြင့္အေရး တခုခု ေပၚလာလိုေပၚလာျငား ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ”

“အဲဒါဆိုလဲ ဘိိုးဘြားရိပ္သာက ေစာင့္ေတာ့”

ရဲထက္ ျပံဳးေနလိုက္ပါသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း စကားကိုျပန္သတိရလိုက္မိ၏။ အခြင့္အေရးရသည္ ႏွင့္ ခ်က္ ေကာင္း ကို တခ်က္ထဲ အပိုင္ကိုင္လိုက္လွ်င္ မိန္းမေတြ မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ႔။ အခြင့္တခု ေပၚလာသည္ႏွင့္ အား လံုးပြဲ သိမ္းသြားေစရမည္ဟု ရဲထက္ ရင္ထဲက ၾကံဳး၀ါးလိုက္မိပါသည္။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အိပ္ယာေပၚမွာ မွိန္းရင္း တံခါးပြင့္ သြားသံေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး လွမ္းၾကည့္ လိုက္ရာ ရင္ဦးျဖစ္ေနသည္။

“ေႏြး အိပ္ျပီလား လို႔”

“အလို ဒီအခ်ိန္ၾကီး ဘာစိတ္ကူးေပါက္လာတာလဲ”

အခုလို ညနက္မွ ရင္ဦးမလာဖူးပါ။ အခ်ိန္က ညကိုးနာရီခြဲလုေပျပီ။

“အိမ္ က ညနက္လို႔ စိတ္ပူေနဦးမယ္”

“ဒီမွာ အိပ္မယ္လို႔ ေျပာခဲ႔ျပီးသား”

ကုတင္ေပၚ ေစြ႕ကနဲတက္ထိုင္လိုက္ရင္း ရင္ဦးေျပာသည္။ လက္ကလည္း အျငိမ္မေန လွဲအိပ္ေနသည့္ ေႏြးေႏြး ေပါင္ကို ညွစ္ လိုက္ေသး၏။ ေႏြးေႏြး ထထိုင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ရင္ဦးက ေႏြးေႏြး၏ စပန္႔သားဂါ၀န္ဖားဖားၾကီ ေအာက္ ကို ႏိႈက္လာသည္။

“ေနဦး ရင္ဦးအတြက္ ေခါင္းအံုး နဲ႔ ေစာင္သြားယူလိုက္ဦးမယ္”

ခါတိုင္းလည္း ရင္ဦး လာအိပ္တတ္လို႔ ေႏြးေႏြး တို႔ အိမ္ကလူေတြ အတြက္မထူးျခားပါ။ ရင္ဦး နဲ႔ ေႏြးေႏြးတို႔၏ ထူး ျခားသည့္ လူမ သိသူမသိ ဆက္ဆံေရးကို သာသိရင္ အိမ္ကိုလာခြင့္ျပဳၾကေတာ့မွာ မဟုတ္လို႔ ေတြးရင္း ေႏြးေႏြး ျပံဳးမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ရင္ဦး အခုလို ေယာက္်ားစိတ္လံုးလံုးျဖစ္သြားရျခင္း မွာေႏြးေႏြး စနက္မကင္းလို႔ ဆို ရင္ ရႏိုင္မည္ ထင္ပါသည္။ အေ၀းသင္ မွာ အနီး ကပ္တက္ရင္း ေတြ႔ၾကေတာ့ ရင္ဦး ဒီေလာက္ အေျခအေန မ ဆိုးေသးပါ။ အနီးကပ္ သြားတက္ရင္း အေဆာင္မွာ တခန္းထဲ တူ တူငွားေနၾကရာမွ ဒီလိုေတြ ျဖစ္သြားၾကျခင္း ျဖစ္ သည္။

တူတူအိပ္ၾက တူတူ ေရခ်ိဳးၾကရင္း ရင္ဦးက စသလိုေနာက္သလို ႏွင့္ ေႏြးေႏြးကို ဟိုဟိုဒီဒီ လုပ္သည္။ ခုခ်ိန္ထိ ရင္ဦး မသိတာက အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ကထဲက ေႏြးေႏြးက ကိုယ့္ဖာသာ လက္ျဖင့္ အာသာေျဖေဖ်ာက္ သည့္အလုပ္ကို စြဲစြဲျမဲျမဲ လုပ္လာ သူျဖစ္ခ်င္း ကိုပင္။ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္၏ အမက သင္ေပးလို႔ တတ္ခဲ႔သည္။ လက္တည့္စမ္းၾကည့္ရင္း သေဘာက်သြားလို႔ မၾကာခန လုပ္မိသည္။ ထိုအမ ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပလိုက္ ျပီးေနာက္ သူငယ္ခ်င္း ကိုေက်ာ္ကာ အဲဒီအမ ႏွင့္ အရမ္း ရင္းႏွီးသြားျပီး တတြဲတြဲ ေနၾကျပီး တေယာက္ကို တ ေယာက္ အျပန္အလွန္ လုပ္ေပးရင္းေနခဲ႔သည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးက ရင္ဦးလို ေယာက္်ားရွာ မဟုတ္၊ အလြန္ေခ်ာ အ လြန္လွေသာ မိန္းမစစ္စစ္ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူမက ေယာက္်ားေတြကို စိတ္မ၀င္ စားပါ။မိန္းမခ်င္းသာ စိတ္ ေျဖတတ္သူျဖစ္သည္။  ဒါက ရန္ကုန္မွာ တုန္းက ျဖစ္ပါသည္။ေႏြးေႏြး အေဖ အလုပ္က အျငိမ္းစားယူျပီး ရင္ဦး တို႔ ျမိဳ႕မွာ အေျခခ်ေတာ့ ေႏြးေႏြးလဲ လိုက္ပါခဲ႔ရ၏။

ရန္ကုန္က ေျပာင္းလာျပီးမွ တေယာက္ထဲ စိတ္ေျဖေနရသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး ႏွင့္ အခုလိုၾကံဳသည့္ အခါ ေႏြး ေႏြးက လည္း မေရွာင္ဖယ္ ဘဲျငိမ္ေနလိုက္ရာမွ ခုလိုအေျခေရာက္ခဲ႔ ျခင္းပင္။ ဟိုမိန္းမ ႏွင့္ ရင္ဦး မတူတာက ေတာ့ ရင္ဦးက ေႏြးေႏြးကို သာ လုပ္ေပးရင္း ေက်နပ္သူျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ႏွင့္က်မွ ေႏြးေႏြး လည္း အဆင့္တက္ ခဲ႔သည္။ ဟို အမႏွင့္တုန္းက တေယာက္ႏို႕ကို တေယာက္စို႔ၾက၊ အျပန္အလွန္ပြတ္ေပးၾက ရံု အျပင္ 69 ပံုစံျဖင့္ လွ်ာႏွင့္ ကစားေပးၾကျခင္း ေလာက္ သာျဖစ္ ခဲ႔ ေပမယ့္ ရင္ဦး ကေတာ့ အဆံုးထိေအာင္ ႏိႈက္ခ်င္သူျဖစ္သည္။ ခုေတာ့ ေႏြးေႏြးကိုယ္တိုင္လည္း ဒါကို သေဘာက် ေနျပီ လို႔ ဆိုႏိုင္ပါ၏။

ေခါင္းအံုး ယူျပီး အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေဘးမွာ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ေနသည့္ ရင္ဦးကို ေတြ႕ လိုက္ရသလို အခုန သတိမထားမိသည့္ အနံ႔တခုကို လည္း ေႏြးေႏြးရလိုက္သည္။ မသကၤာ စိတ္ျဖင့္ ရင္ဦးကို အ ကဲခတ္လိုက္ရာ မ်က္ႏွာက နီျပီး မ်က္လံုးေတြရီေ၀ ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရ၏။

“ရင္ဦး အရက္ေသာက္လာသလား”

“ဟုတ္တယ္၊ နဲနဲပါ၊ တို႔သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ အလုပ္လုပ္တာေလ၊ ဒီေန႔ ျခံတကြက္နဲ႔ ဆိုင္ကယ္ တစီး အဆင္ ေျပသြားတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ပြဲလုပ္တာ”

ရင္ဦး က ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ပြဲစားမ်ိဳးလည္း တခါတေလ လုပ္သည္။ စီးပြားျဖစ္ေတာ့ မဟုတ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏွင့္ အေပ်ာ္လုပ္ျခင္း သာ။ ဒါေပမယ့္ ခုလိုေယာက္်ားေလးေတြ ႏွင့္ ေသာက္စားတာမ်ိဳးကိုေတာ့ ေႏြးေႏြး စိတ္ပူသည္။ သူ႕ကိုသူ ဘာထင္ေနထင္ေန ရင္ဦးက မိန္းကေလး သာျဖစ္သည္။ အရက္ကို မူးေအာင္တိုက္ျပီး ေစာ္ကားသြား လွ်င္ ခံရဖို႕သာရွိသည္။ ဒါကို ေျပာရင္လည္း ၾကိဳက္မွာ မဟုတ္ ထို႔ေၾကာင့္

“အရက္ေသာက္တာ ဘုရားမၾကိဳက္ပါဘူး ရင္ဦးရယ္၊ မေသာက္ပါ နဲ႔လား”

“သိတယ္ သိတယ္၊ ဘုရားလဲ မၾကိဳက္ဘူး၊ ေႏြးလဲ မၾကိဳက္ဘူးဆိုတာ၊ ေနာက္ကို မေသာက္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ မ်ားမ်ား ေသာက္လိုက္တယ္ ဟဲဟဲ”

“ကဲ မူးရင္လဲ အိပ္၊ ဒါမွ မဟုတ္လွဲေနလိုက္၊ ဒီမွာ ေခါင္းအံုး လာခဲ႔”

“လွဲလိုက္ရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွာေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ၊ အိပ္လို႔ မျဖစ္ဘူး၊ ေႏြးကို ခ်စ္ရဦးမယ္”

ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ အနားကို လာျပီး ေႏြးေႏြးကို ဖက္လိုက္သည္။ ပါးကို နမ္းလိုက္ေတာ့

“အရက္ေစာ္ နံတယ္”

“ဒါဆိုလဲ ပါးကို မနမ္းေတာ့ဘူး၊ ခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြပဲ စို႔ေတာ့မယ္လာ”

ရင္ဦး အရက္ရွိန္ျဖင့္ လက္ေတြသြက္ေန၏။ ေႏြးေႏြး ၀တ္ထားသည့္ ဂါ၀န္ၾကီ းကို ဆြဲလွန္ခၽြတ္ပစ္လိုက္၏။ ေႏြး ေႏြး ကိုယ္ေပၚမွာ ဘရာစီယာေလး တထည္ပဲ က်န္ေတာ့သည္။ ေအာက္ပိုင္းက အရင္ထဲက ဘာမွ၀တ္ မထား။ ဘရာစီယာကိုပါ အတင္းဆြဲ ခၽြတ္ လိုက္ျပီးေနာက္ မတ္တပ္ရပ္ လွ်က္ကေနကုန္းျပီး ေႏြးေႏြး ႏို႕ေတြကိုစို႔သည္။ လက္ျဖင့္ ညွစ္သည္။ သူက ယိုင္ေနလို႔ ေႏြး ေႏြးပါ လုိက္ျပီး ယိမ္းထိုးေနသည္။

“ရင္ဦး ရယ္ ကုန္းကုန္းၾကီး မေညာင္းဘူးလား”

“ဒါဆိုလဲ ေႏြးက ထိုင္”

ေႏြးေႏြး ကို ကုတင္ေစာင္းမွာ ထိုင္ခိုင္းျပီး သူကၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးေထာက္ရင္း ဆက္စို႔သည္။ ေပါင္ၾကားထဲကို လည္း လက္တဖက္ ထိုးသြင္း လာလို႔ ေႏြးေႏြး အလိုက္သင့္ေလး ေပါင္ကို ဟေပးလိုက္သည္။ ရင္ဦး ေတာ္ေတာ္ မူးေနသည္။ ေရွ႕ကို စိုက္ျပီး သူ႔ေခါင္း က ေႏြးေႏြး ဗိုက္ကို လာလာေခြ႔မိသလို ေပါင္ေပၚကိုလဲ ယိုင္ယိုင္သြား၏။

“မူးေနရင္လည္း ေတာ္ေတာ့ေလ ရင္ဦးရယ္”

“ရပါတယ္ ေႏြးရဲ႔၊ တို႔ ပူစီေလးနဲ႔ လဲကစားရ ဦးမယ္”

ေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းထိုး၀င္လာသည့္ အတြက္ စိတ္ေက်နပ္ေစရန္ လက္ကုိေနာက္မွာေထာက္ျပီး ေကာ့ထားေပး လိုက္ရသည္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္ ဒီညေတာ့ ေႏြးေႏြး စိတ္ေက်နပ္မႈ ရဖို႔ သိပ္မျမင္ပါ။ ရင္ဦး လုပ္ေနပံုေတြ က ေဆာ့ကစားသလို ျဖစ္ေန သည္။ ရင္ဦး မူးေနတာကို ၾကည့္ျပီး ေႏြးေႏြး စိတ္ကူးတခု ဖ်ပ္ကနဲေပၚလာသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္

“ရင္ဦး၊ ဒီကိုလာ၊ အေပၚကိုတက္”

“မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး”

“မအိပ္ ခိုင္းပါဘူး၊ လာပါဆို၊ ျပစရာ ရွိတယ္”

အတင္းေခၚလိုက္လို႔ ရင္ဦး ေၾကာင္ေတာင္နဲ႔ အေပၚေရာက္လာသည္။ ေႏြးေႏြးက အိပ္ယာေပၚတြန္းလွဲလိုက္ရာ

“မအိပ္ပါဘူး ဆို”

“မအိပ္နဲ႔ မ်က္လံုးဖြင့္ျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္”

ေႏြးေႏြးက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚကို ေက်ာ္ျပီး ခြလိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦး မ်က္လံုးေတြ က်ယ္သြားသလိုပင္။ သူ၏ ေျခရင္း ဖက္သို႔ ေမွာက္ခ်လိုက္ျပီးေနာက္ ေႏြးေႏြး က သူမ၏ ရတနာတြင္း၀ေလးကို ရင္ဦး ပါးစပ္နားမွာေတ႔ ေပးလိုက္ သည္။

“ရင္ဦး သေဘာရွိပဲ၊ အိပ္ေတာ့ မေပ်ာ္ေစနဲ႔ေနာ္”

“မအိပ္ဘူး စိတ္ခ်”

ေႏြးေႏြး ေပါင္ၾကားထဲမွ လက္လွ်ိဳကာ တင္ပါးကိုဖိခ်၍ ရင္ဦး စိတ္ၾကိဳက္လ်က္သည္။ စုပ္သည္။ ေႏြးေႏြး၏ အ သား ႏုႏုေလးေတြ သူ႔ပါးစပ္ထဲ အံုလိုက္၀င္သြား သည္အထိေအာင္ဆြဲစုပ္လိုက္သည့္ အခါ ေႏြးေႏြး မတိုးမက်ယ္ ေလး ညည္းရင္း တြန္႕လိမ္ကာ ရင္ဦး ဗိုက္ေပၚ ေမွာက္က်သြားသည္။ ေႏြးေႏြး ပါးျပင္က ရင္ဦးဆီးခံု ႏွင့္ ကပ္ေန သည္။ ရင္ထဲက တလိႈက္လိႈက္ႏွင့္ ေ၀ဒနာကို ခံစားရင္း ရင္ဦးေပါင္ကို လက္သည္း ႏွင့္ကုပ္၏။ ဗိုက္ကို ျခစ္၏။ ေႏြးေႏြး ေကာင္းေနတာကိုသိသည့္ ရင္ဦးက လည္းလွ်ာကို စိတ္ၾကိဳက္ ကစားကာ ပညာကုန္ျပသည့္ အခါေႏြး ေႏြး လည္း ထြန္႔ထြန္႔ လူးေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြးသူမ၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကို မေမ႕ပါ။ ရင္ဦး၏ ေဘာင္း ဘီ ဇစ္ကို ဆဲြျဖဳတ္လိုက္သည္။

“ဟာ ေႏြး ဘာလုပ္တာ ..”

ရင္ဦး စကားမဆံုးလိုက္ပါ။ ရင္ဦး ပါးစပ္ ကို ေႏြးေႏြးက သူမ၏ ရႊဲစိုေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလး ေတြျဖင့္ဖိပိတ္ လိုက္၏။ ရင္ဦး၏ အတြင္းခံေဘာင္းဘီက မိန္းကေလး ေတြ၀တ္တတ္တာ မ်ိဳးမဟုတ္သည့္ အျပင္ ေပါင္ၾကား မွာ ရွည္ေမ်ာေမ်ာၾကီးဖုထြက္ ေနသည္။ ရင္ဦး ရာသီလာေနသလားဟု ေတြးရင္း ေဘာင္းဘီကို လွန္လိုက္ရာ ရင္ဦး ၏ မသဘာ၀ အဂၤ ါ ေပၚတြင္ေမြးပြ လက္ကိုင္ပ၀ါ တထည္ကို ရွည္ေမ်ာေမ်ာေလး အလိပ္လိုက္ေခါက္ျပီး အုပ္တင္ ထား သည္ကို ေတြ႔ရသည္။

“pad ကုန္ေနလို႔ လား တို႔ဆီမွာ ရွိပါတယ္”

“မ …မ ..ဟုတ္”

ပါးစပ္က ေျပာရင္း ရင္ဦး က်ံဳးထဖို႔ လုပ္ေသးေသာ္လည္း ေႏြးေႏြးက သူ႔ေပၚမွာခြျပီးဖိထားသလို ျဖစ္ေနလို႔ ထ လို႔ မရပါ။ လူေကာင္း ဆိုရင္ ရင္ဦးထခ်င္ ထလာႏိုင္သည္။ အခုေတာ့ မူးေနတာေၾကာင့္ သူ႕ေခါင္းကို ပင္ မနည္းထူ မေန ရသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေႏြးေႏြး ကို ရင္ဦးမတားဆီး ႏိုင္ေတာ့။

“ဘာမွ လဲ မေပပါဘူး”

အ၀ါႏုေရာင္လက္ကိုင္ပ၀ါ ၏ အေမႊးပြေလးေတြၾကားတြင္ အနက္ေရာင္လိမ္ေကာက္ေကာက္ အေမႊးေလး တပင္ မွ အပ ဘာအစြန္း အထင္း မွ မေတြ႕ရပါ။ ေသခ်ာေအာင္ ေႏြးေႏြး ရင္ဦး၏ တြင္း၀ေလးဆီ သို႔လက္ႏွင့္စမ္း ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ စိုရႊဲေနသည္။ လက္ကို ျပန္ရုပ္ၾကည့္လုိက္ရာ ေသြးမဟုတ္သည့္ အရည္ခၽြဲခၽြဲ ေတြျဖစ္ေနသည္။ ဘာ ေတြဆိုတာ ေႏြးေႏြး ေကာင္းေကာင္း သိပါ၏။

“ဒါနဲ႔ မ်ား ရင္ဦး က ေႏြးတို႔လို မဟုတ္ပါဘူး ဆို”

“ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေႏြးရယ္၊ ေတာ္ပါေတာ့၊ တို႔ အရမ္း မူးေနတာ မတတ္ နိုင္ေတာ့ဘူး”

ရင္ဦး၏ ေတာင္းပန္မႈကို ဂရု စိုက္မေနေတာ့ဘဲ ေႏြးေႏြး ၏ လက္ခလယ္က အကြဲေၾကာင္းေလး တေလွ်ာက္ ေလွ်ာကနဲ တိုး၀င္သြား သည္။ ေခ်ာက်ိက်ိ ႏႈတ္ခမ္းသား သားမ်ားတေလွ်ာက္ ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ပြတ္ရင္း ေႏြးေႏြး သူမ ရွာေဖြေနသည့္ အရာကိုေတြ႔ ရွိလိုက္ျပီးေနာက္ လက္ထိပ္ျဖင့္ ဖိပြတ္ေခ်လိုက္သည္။ ရင္ဦး တြန္႔သြားသည္။

“မလုပ္ပါနဲ႔ ေႏြးရယ္”

ရင္ဦး အသံက တုန္ရီအက္ကြဲျပီး တိုးေဖ်ာ့ေနသည္။ ေႏြးေႏြး ကရင္ဦး စကားကိုလံုး၀ ဂရုမစိုက္ဘဲ သူမ လုပ္ခ်င္ ရာကိုသာ ဆက္ လုပ္ေနသည္။ ရင္ဦး ဗိုက္သားျပင္ တရြရြလႈပ္ေနသည္ကို ဗိုက္ႏွင့္ ထိေနသည့္ ရင္သားေတြက တဆင့္ ေႏြးေႏြး သိေနသည့္ အ တြက္ အားစိုက္ျပီး ပြတ္ေခ်ေပးေနသည့္ အခါ ရင္ဦး ေျခေထာက္ေတြပါ ခါလာ ၏။ ေျပာမရသည့္ ေႏြးေႏြးကို မကန္႔ကြက္ေတာ့ေသာ္ လည္း ရင္ဦးသက္ျပင္း ေတြအခါခါခ်သည္။

ေဘာင္းဘီကို ေအာက္သို႔တြန္းခ်ဖို႔ ၾကိဳးစားသည့္ အခါရင္ဦးက တင္ပါး ႏွင့္ အတင္းဖိထားသည္။ ေႏြးေႏြး ရွိသမွ် အားကုန္သံုးျပီး တြန္းလိုက္မွ ေပါင္လည္ ေလာက္အထိေလွ်ာက်သြားသည္။ ပြတ္လက္စ အဖုေလးကို ဆက္ကာ ပြတ္ေပးရင္း ႏွင့္ ေဘာင္းဘီကို တျဖည္းျဖည္း ခ်င္း တြန္းသြားသည္။ ဒူးေအာက္ပိုင္း ေခ်ာင္သည့္ ေနရာေရာက္ သည္ ႏွင့္ ေႏြးေႏြး ရင္ဦး ေျခေထာက္တဖက္ကို မျပီး လံုးလံုးလ်ားလ်ား ခၽြတ္ပစ္လိုက္၏။

“ေတာင္းပန္လို႔ မရဘူးလားေႏြး”

ေႏြးေႏြးက ေခါင္း ကို အားရပါးရခါ လိုက္ျပီး

“မရဘူး၊ တို႕ကိုလဲ လုပ္ေပးဦးေလ၊ ဘာလို႔ ရပ္ထားတာလဲ”

သက္ျပင္း တခ်က္ခ်လိုက္ျပီး ေနြးေႏြး ကိုလွ်ာေလးျဖင့္ ထိုးကစားေပးပါသည္။ ဒါေပမယ့္ လွ်ာ၏ ေရြ႔လ်ားမႈ ေတြ က စည္းခ်က္မညီ စိတ္မပါလက္မပါ ၀တၱရားေက် လုပ္ေပးသလို ျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြးဒါ ကို ဂရု မ စိုက္ပါ။ အဓိက က ရင္ဦး ေကာင္းသြား ဖို႔ ျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ဖီးလ္ တက္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ေနြးေႏြး ကိုလည္း  အေကာင္းဆံုး တုန္႔ျပန္ေတာ့မည္သာျဖစ္သည္။ ဒါက ရန္ကုန္ တုန္း က တြဲခဲ႔သည့္ အမ ႏွင့္ ကထဲက ေႏြးေႏြး အေတြ႕ အၾကံဳ ရခဲ႔ ျပီးသား ျဖစ္သည္။

ေႏြးေႏြး ရင္ဦး ေပါင္ၾကားထဲသို႕ ေခါင္းထိုး၀င္လိုက္သည္။ ဒူးကို ေထာင္ျပီး ေပါင္ေတြကိုု ကားလိုက္သည္ ႏွင့္ ေႏြးေႏြး ၏ စိတ္ၾကိဳက္ အေနအထားသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ဒါမ်ိဳးကိစၥ မွာ ေႏြးေႏြးက အမ်ားၾကီး ပိုျပီး၀ါရင့္ ေၾကာင္း ရင္ဦး မသိရွာဟု ေတြးရင္း ေႏြးေႏြးျပံဳးလိုက္မိသည္။ ျပီးေတာ့ တတ္ႏိုင္သမွ် အေကာင္းဆံုး လုပ္ေတာ့ ၏။ ေႏြးေႏြး၏ လွ်ာနီနီ ကေလး တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ေရြ႕လ်ားေနမႈ ကို ရင္ဦး ၾကာရွည္ေတာင့္ မခံႏိုင္ပါ။ တကိုယ္လံုးတုန္ လာျပီး ေနာက္ ေနြးေႏြး၏ တင္ပါး ေလးကိုလည္း အတင္းဖိခ်ျပီး သူကလည္း ေႏြးေႏြး ႏွင့္ အျပိဳင္ အစြမ္းျပေတာ့ ၏။ အဖုေလးကို လ်က္ေပးရင္း အေပါက္ထဲကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ပူးထည့္ကာ ဆက္တိုက္အသြင္း အထုတ္လုပ္ ေပးသည့္ အခါ ေႏြးေႏြး လုပ္လက္စအလုပ္ေတြ နားျပီးခပ္တိုးတိုးေလး ၾကိတ္ညည္းရသည္။ ေႏြးေႏြးသာ လက္ သည္းရွည္ေတြ မထားခဲ႔ရင္ ေနြးေႏြးလည္း ျပန္ထည့္ေပးလို႔ရသည္။ အခုေတာ့ လက္သည္းရွည္ေတြ အထဲမွာ ထိုး မိကုန္မွာ စိုးျပီး အ၀ကိုပဲ ပြတ္ေပးလို႔ရသည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြး၏ ကၽြမ္းက်င္မႈ ေၾကာင့္ ရင္ဦးလည္း ေႏြးေႏြး ထက္ မေလ်ာ့သည့္ ခံစားမႈကို ရေၾကာင္း ရင္ဦး ၏ တင္ပါးကေန တဆင့္ အိပ္ယာေပၚအထိ တစိမ္႔စိမ္႔ ထြက္က် ေနသည့္ အရည္ေတြက သက္ေသ ခံေနသည္။

ရင္ဦး စိတ္ထလာျပီး အားသြန္လုပ္ေပး လိုက္သည့္အတြက္ ေႏြးေႏြး လည္းစိတ္ေက်နပ္မႈ ရခဲ႔ပါသည္။ ဒီလိုပင္ ေႏြးေႏြး ၏ အစြမ္းေၾကာင့္ ရင္ဦးလည္း ေကာင္းသြားသည္လို႔ ေႏြးေႏြး ထင္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦးကို ေမး ၾကည့္ ခ်ိန္မရလိုက္ပါ။ မူးေနေသာ ရင္ဦး တေယာက္ ေႏြးေႏြး လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ပိုျပီးနြမ္းနယ္ကာ ခ်က္ခ်င္း လိုလို အိပ္ေမာက်သြားပါသည္။ အိပ္ ေပ်ာ္ေနေသာ ရင္ဦး ကို ၾကည့္ရင္း ေႏြးေႏြး ျပံဳးလိုက္မိ၏။ ဒါေတာင္မွ ႏို႔ သီး ဖ်ားကေလး ေတြကို ပြတ္ေခ်လွ်င္၊ ပါးစပ္ ႏွင့္ စုပ္ေပး လွ်င္ ဘယ္လို အရ သာရွိေၾကာင္း ရင္ဦးကို ျမည္းစမ္း ခြင့္ မေပး လိုက္ရပါ။

ေႏြးေႏြး ကို အိမ္ေထာင္မျပဳရဟု ရင္ဦးေျပာဖူးသည္။ တကယ္လို႔ ဒီည အေတြ႔ အၾကံဳေၾကာင့္ ရင္ဦးလည္း အ ျမင္ မွန္ရျပီး မိန္းမ သားတေယာက္၏ စိတ္ခံစားမႈ အရသာကို သိသြားလွ်င္ေတာ့ ဘာေျပာဦးမည္ နည္းဟု ဂါ၀န္ျပန္ စြပ္ရင္း ေတြးေနမိသည္။ ဒါဆို ရင္ေတာ့ ရဲထက္ ေႏြးေႏြး ကိုခ်ဥ္းကပ္ေနသည့္ ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ရင္ဦး သေဘာ ထားေတြ ေျပာင္းသြား ႏိုင္သည္။ ရင္ဦး သာ ၾကား ထဲက ခံမေနရင္ သူမ ႏွင့္ ရဲထက္ အခုေလာက္ဆိုရင္ ခ်စ္သူ ေတြ ျဖစ္ေနၾကႏိုင္မွန္း ေႏြးေႏြး သိသည္။ ရင္ဦး ၀င္မရႈပ္ျဖစ္ရင္ ရဲထက္လည္း ေရွ႔ကို လြယ္လြယ္တိုးလာႏိုင္ သလို ေႏြးေႏြး ကလည္း တံု႔ျပန္မိမည္ပင္။

ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ ရဲထက္ကိုေတာ့ ေႏြးေႏြး သေဘာက်သည္။ ေႏြးေႏြး ကို တခါတေလ သူၾကည့္တတ္ သည့္ မ်က္လံုးေတြ၏ အဓိပၸါယ္ ကို ရင္ဖိုမိရသည့္ တိုင္ ရဲထက္ကုိ ေႏြးေႏြး သေဘာက်သည္။ ေႏြးေႏြး ရင္သားေတြ ကို ၀င္း၀င္းေတာက္သည့္ မ်က္ လံုးေတြ ႏွင့္ ရဲထက္ၾကည့္လာတိုင္း ေႏြးေႏြး လည္းရင္ေတြ အရမ္းခုန္မိသည္။ ဒီရင္ သားေတြကို ေႏြးေႏြး ကိုယ္တိုင္မွ အပ ကိုင္ဖူးသူမွာ မိန္းမသားေတြသာျဖစ္သည္။ ရဲထက္ကေတာ့ ဒါေတြ ကို အရင္ဆံုး ကိုင္ခြင့္ရသည့္ ေယာက္်ား ျဖစ္လာႏိုင္ပါသည္။ အ ခု ကထဲက တပ္မက္စြာ အတင္းလိုက္ၾကည့္ ေနသူက ရည္းစားဘ၀ သာေရာက္ရင္ ဘယ္လိုမွ ခ်မ္းသာေပးမွာ မဟုတ္ တာေသခ်ာ ၏။

ေနာက္ျပီး ဟိုတခါ ရဲထက္လံုခ်ည္ ျပင္၀တ္တုန္းျမင္လိုက္ရသည့္ အေခ်ာင္းၾကီးကလည္း ေႏြးေႏြး ကို ရဲထက္ အေၾကာင္း ေတြး တိုင္း ရင္ဖိုရေစသည္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ရင္ဦးက လက္ေခ်ာင္းေတြ ထည့္ျပီးႏွစ္သိမ္႔ ေပးတိုင္း  ရဲထက္ ဟာၾကီး ကို ေႏြးေႏြး ျပန္ျပန္ျပီး ျမင္ေယာင္မိ၏။ ရင္ဦး၏ လက္ေခ်ာင္းေတြထက္ ပိုျပီးေၾကာက္စရာ ေကာင္းမွာ ေသခ်ာသည္။ ေတြးရင္း ႏွင့္ ေပါင္ၾကား ထဲက ျပန္စိုလာတာကို သတိထားမိျပီး အေတြး စကို ေႏြး ေႏြး ျဖတ္ပစ္လိုက္သည္။

ေအာက္ပိုင္းဗလာ ႏွင့္ ေပါင္ကားျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ရင္ဦးကို ေစာင္ႏွင့္ အုပ္ေပးခဲ႔ျပီး ေႏြးေႏြး အျပင္ထြက္ျပီး ရင္ဦး အရည္ေတြ စိုစြတ္ေနသည့္ လက္ႏွင့္ ပါးစပ္ေတြကို ေဆးေက်ာရသည္။ အထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ရင္ဦးကို ေဘာင္းဘီ ျပန္၀တ္ေပးေသာ္လည္း အဆင္မေျပ ထို႔ေၾကာင့္ ထမိန္တထည္ယူ၀တ္ေပးျပီး ေႏြးေႏြး လည္း အိပ္ ယာ ၀င္ခဲ႔သည္။ မနက္ပိုင္း ေႏြးေႏြး အိပ္ယာက ထ သည္အထိ ရင္ဦးမႏိုးေသးပါ။ ေမေမ မနက္စာခ်က္ကတာ ကို ခန သြားကူေပး ျပီးျပန္၀င္လာသည့္ တိုင္ ရင္ဦးက အိပ္ေပ်ာ္ေန ဆဲ။

“ရင္ဦး၊ မိုးလင္းျပီေလ ထ …ထ၊ မနက္စာ စားရေအာင္”

လႈပ္ႏိႈးလိုက္ေတာ့ လည္း၀ုန္းကနဲ ထထိုင္သည္။ မ်က္စိေတြကိုပြတ္ ရင္း

“ညက သိပ္မမ်ားပါဘူး၊ ဘာလို႔ ေခါင္းက ေနာက္ေနရတာလဲ”

မ်က္လံုးေတြကို ပြတ္ရင္း ေႏြးေႏြးကို ေမးလိုက္သည္။

“ရင္ဦး မမ်ားဘူး ထင္တာက မ်ားေနလို႔ ေနမွာေပါ့”

“မသိပါဘူး၊ …ဟာ”

ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း က ထမိန္ကို ၾကည့္ျပီး ရင္ဦး မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ မ်က္ႏွာတခုလံုးလည္း ေသြးဆုတ္ ျဖဴ ေလ်ာ္သြားကာ ေအာက္ပိုင္း ကို ခ်က္ခ်င္း ေစာင္ႏွင့္ ဖံုုးလိုက္၏။

“ေႏြး… တို႔ ေဘာင္းဘီ”

“ရွိတယ္ ဒီမွာ၊ ျပန္၀တ္ေပး မလို႔ပါပဲ၊ ၀တ္ေပးရခက္တာနဲ႔ တို႔ ထမိန္ ၀တ္ေပးထားတာ”

ရင္ဦး ေႏြးေႏြးကို မၾကည့္ဘဲ အခန္းနံရံကိုသာစိုက္ေငး ေနသည္။

“တို႕ကို စိတ္ဆိုးေနလား”

ဘာမွျပန္မေျဖပဲ ရင္ဦး ျငိမ္သက္ေန၏။

“ရင္ဦးရယ္၊ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေလ ရင္ဦးေၾကာင့္ တို႔ အမ်ားၾကီးေပ်ာ္ခဲ႔ရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ရင္ဦးကို လည္း တို႔လိုပဲ ေပ်ာ္ေစ ခ်င္ တယ္၊ ႏွစ္ေယာက္တူတူ ဆိုရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲ လို႔ ထင္ခဲ႔တယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ပါ”

မ်က္ႏွာငယ္ေလး ႏွင့္ ေတာင္းပန္သည့္ ေႏြးေႏြး ကို တခ်က္ၾကည့္ျပီး ရင္ဦး ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်သြား၏။

“ရင္ဦး မၾကိဳက္ရင္ ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ စိတ္မဆိုးပါ နဲ႔ ရင္ဦးရယ္”

“တျခားသူတေယာက္သာဆိုရင္ ….. ဒါေပမယ့္ …ေႏြးကိုေတာ့ စိတ္မဆိုးရက္ပါဘူး၊ ေဘာင္းဘီ ေႏြး”

“ေရာ့ … ဟာ …ေနဦးခန”

အတြင္းခံ ကို လက္ထဲက ျပန္ဆြဲယူလိုက္လို႔ ရင္ဦး ေၾကာင္သြားသည္။ ေႏြးေႏြး က သူမ၏ အံဆြဲထဲက လစဥ္ သံုး pad တခုကို ဆြဲထုတ္ျပီး ရင္ဦး အတြင္းခံမွာ ကပ္ေပးလိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးၾကီးပါ ျပဴးသြား၏။

“ေရာ့ … မေန႔ က စိတ္မခ်ရလို႔ လက္ကိုင္ပ၀ါ ခံထားတာလား၊ သန္႔ရဲ႕လားရင္ဦးရယ္၊ ေနာက္ျပန္သံုးလို႔ မရမယ့္ တူတူ အမိႈက္ျခင္း ထဲ ထည့္လိုက္ျပီ”

ရင္ဦး ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ႏွင့္ လွမ္းယူျပီး ေစာင္ကို မခြာဘဲ ထမိန္ကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ျပီး မွ ေစာင္ေအာက္မွာ အတြင္းခံကို ၀တ္ လိုက္ သည္။ ေဘာင္းဘီရွည္ကို လည္း ထိုနည္းအတိုင္း၀တ္၏။ ရွက္စရာ မလိုသူခ်င္း ဒီေလာက္ အထိ အျဖစ္သည္း ေနသည္ကို ေႏြးေႏြး စိတ္မသက္မသာၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ရင္ဦး လုပ္ပံုေတြ မဟုတ္ ေသး။

“တလက္စထဲ ေျပာရဦးမယ္၊ အရင္ကေရာ ဒီလိုပဲ အ၀တ္နဲ႔ ထိုးခံလိုက္တာပဲလား၊ အ၀တ္သန္႔ရင္ေတာ့ အ ေၾကာင္း မဟုတ္ပါဘူး။ ရင္ဦးစိတ္က ဘယ္လိုရွိရွိ ဒီလို အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္သလို သေဘာထားျပီး  သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း မေနရင္ ေရာဂါ ရႏိုင္တယ္ ”

“မဟုတ္ ဘူးေလ၊ အဲဒါ ဟို …မေန႔က”

“အင္းေလ၊ မေန႔က ေတာ့ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ တို႔ေတြ႕ပါတယ္၊ ဒီေန႕ ျဖစ္ရင္ ရင္ဦးေပါက္ကရေတြ ခံေနမွာ စိုးလို႕ တခါထဲ လုပ္ေပး လိုက္ တာ၊ ရင္ဦး ဆီမွာ မရွိဘူးလား၊ ေအာ္ သိျပီ၊ ရင္ဦး ၀ယ္ရမွာ ရွက္ေနတာျဖစ္မယ္”

ရင္ဦး ေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္း ကုပ္ျပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ အမူအရာ ျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။

“ရင္ဦး မ၀ယ္ခ်င္ရင္ ေနာက္ဆို တို႔၀ယ္ထားေပးမယ္၊ အခုလဲ အပိုယူသြား ဦးမလား ရွိတယ္”

ေႏြးေႏြးက အံဆြဲကို ဖြင့္ျပန္ရာ ရင္ဦးကုတင္ေပၚက ဆင္းလာျပီး လက္ကိုဆြဲကာ တားသည္။

“တို႕ကို အန္တီခင္ ၀ယ္ေပးပါတယ္”

“ေအာ္၊  ဒါဆိုလဲ ျပီးေရာ၊ မ်က္ႏွာ သြားသစ္ေလ၊တို႔ အိပ္္ယာသိမ္း လိုက္ဦးမယ္၊”

ရင္ဦး က မိန္းမ ကိစၥေတြ ဆိုရင္မေျပာခ်င္တာလည္း သိေန၍ ေႏြးေႏြး ဆက္မေျပာေတာ့ပါ။ ညတုန္းက အ ေၾကာင္း ေတြ ျပန္ေမး ခ်င္စိတ္ကိုလည္း မနည္း ထိန္းထားရသည္။ ေႏြးေႏြး တို႔ မိသားစု ႏွင့္ အတူ မနက္စာ စား ျပီး အျပန္က်မွ ျခံ၀လိုက္ပို႔ရင္း

“ရင္ဦး ညက ေပ်ာ္ရဲ႕လားဟင္”

“အရမ္းမူးေနလို႔ ဘာမွ ေတာင္မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး”

မ်က္ႏွာ တည္တည္ၾကီး ႏွင့္ ေျပာျပီး ထြက္သြားသည့္ အခါ ေႏြးေႏြး ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသား ျဖင့္ က်န္ခဲ႔ ေတာ့၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx-

ရင္ဦး တေန႔လံုးစိတ္တိုေနသည္ဟု ဆိုရမည္။ မနက္ မိုးလင္းလင္းခ်င္း ေႏြးေႏြးေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ခဲ႔ရသည္။ အိမ္ ေရာက္ျပန္ေတာ့ ဒီေန႔ ဆိုင္မထြက္ဘဲ အိမ္မွာနားေနသည့္ အန္ တီခင္ ႏွင့္ စကားေျပာရင္းစိတ္ဆိုးရသည္။ေနာက္ ဆံုးေတာ့ ဟိုရဲထက္ ဆိုသည့္ အူ ေၾကာင္ေၾကာင္ ႏွာဗူးကို အားလံုး အျပစ္ေတြ ပံုခ်ခ်င္မိ၏။

အန္တီခင္ကလည္း အန္တီခင္ပါ။ သူႏွင့္ ဦးတိုက္ေမာင္း ဆိုသည့္ေတာသား အဖိုးၾကီး ႏွင့္ ဇာတ္ထုပ္ ကို ရိပ္မိ ေနသည့္တိုင္ မသိ သလိုေနေပးသည့္ ေက်းဇူးကိုမွ မေထာက္ ရဲထက္ ဆိုတဲ႔ အေကာင္ကိုမွ သြားျပီး ႏႈတ္ဖြာ သည္။  ရင္ဦး အတြက္ ရင္စည္း အသစ္ တထည္ ခ်ဳပ္ လာေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္လို႔ မွမဆံုးေသးခင္

“တေလာတုန္းက ရဲထက္ေတာင္ ငါ့ကို ေမးေနေသးတယ္ ရင္ဦး၀တ္တဲ႔ ေဘာ္လီက ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲတဲ႔ ...ဟီး ..ဟီး”

သူ႔ဟာသူ သေဘာက်ေနျပီးမွ ရင္ဦး မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း အန္တီခင္ ရယ္သံရပ္သြား သည္။

“ဒီေကာင္က ဘာျဖစ္လို႔ေမးတာလဲ၊ သူ႔ အလုပ္လား”

“ဟိုဒင္းေလ ..ဟိုဒင္း ...ငါကလဲ မေျပာခဲ႔ပါဘူးဟယ္”

“သူေမးစရာလား၊ အန္တီခင္ အာေခ်ာင္တာျဖစ္မယ္၊ ဒီတဏွာရူးကိုမွ”

“ေကာင္ေလး က ေအးေအး ေဆးေဆး ေလးပါဟယ္”

“အန္တီခင္ ဘာသိလို႔လဲ၊ အန္တီခင့္ အဆက္ၾကီး တပည့္ဆိုျပီး လိုက္ေျပာေနတာလား”

ေဒါသ ႏွင့္ ထေအာ္လိုက္မိေတာ့ အန္တီခင္ အနာေပၚတုတ္က်ျပီး ရင္ဦးနားကေန သုတ္ကနဲ ထြက္ေျပးေတာ့ သည္။ အန္တီခင္ လာေပးသည့္ ရင္စည္းျဖဴျဖဴကို ကုတင္ေပၚ ပစ္တင္လိုက္ျပီး ရင္ဦး ေမြ႕ယာကို လက္သီးျဖင့္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးေနမိသည္။ အခု တေလာ ဘာဆိုဘာမွ အဆင္မျပဟု စိတ္ထဲမွာခံစားေနရသည္။ အရာ အားလံုး၏ တရားခံ သည္ရဲထက္။

ရယ္လိုက္လွ်င္ ပါးခ်ိဳင့္ေလး ခြက္၀င္သြားတတ္သည့္ ရဲထက္ က မခုတ္တတ္သည့္ ေၾကာင္ ေလးပမာ အေၾကာင္း မသိသူေတြ အတြက္ကေတာ့ ခင္မင္စရာေကာင္ေလး တေကာင္ျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္ေနလိမ္႔မည္။ ရင္ဦးကေတာ့ ဒီ ေကာင္ ႏွာဗူးက်သည့္ ငေၾကာင္ တေကာင္ ဆိုတာ သိ ေနသည္။

ရင္ဦးဒီေလာက္ တားဆီးထိန္းသိမ္း ေနသည့္ၾကားက ေႏြးေႏြး ကလည္း ရင္ဦးကို ဆက္ဆံပံု ၾကည့္ပံုက တမ်ိဳး ၾကီးျဖစ္ေနသည္။ ရင္ဦး ႏွင့္ စကားမ်ားၾကရင္း ရဲထက္ အရွက္ မရွိလံုခ်ည္ ျပင္၀တ္လိုက္တုန္းက သူ႔ေအာက္ပိုင္း ကိုေႏြးေႏြးေရာ ရင္ဦးပါျမင္ခဲ႔သည္။ ေႏြး ေႏြး ရွက္သလို မ်က္ႏွာ လႊဲသြားေသာ္လည္း မလႊဲခင္ေတာ့ ေသေသ ခ်ာ ခ်ာၾကည့္ခဲ႔သည္ကို ရင္ဦးရိပ္မိပါသည္။ ရင္ဦးလိုသာ ရဲထက္က လွန္ျပတာကိုျမင္ရရင္ ေႏြးေႏြး ဘယ္လိုေနမည္ နည္း။

ရဲထက္ ေပါင္ၾကားထဲက အေျမွာင္းၾကီးကို အားက်ျပီး ေယာက္်ားနဲ႔ ပိုတူေအာင္ ေဘာင္းဘီ ထဲမွာ လက္ကိုင္ပ၀ါ ေခါက္ထည့္ထား မိခါမွ မေန႔ညက ေႏြးေႏြးေတြ႔သြားသည္။ မူးေနသည့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲအျပစ္တင္ ဖို႔ရွိေပမယ့္ အ ေၾကာင္းရင္းက ရဲထက္သာျဖစ္ သည္။ ေႏြးေႏြးက ရာသီလာေနတာလို႔ ထင္သြားလို႔ေတာ္ေသးသည္ အျဖစ္မွန္ ကိုသာ ေႏြးေႏြးသိသြားရင္ ရင္ ဦး ရွက္စိတ္နဲ႔ ေႏြးေႏြးကို မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ရဲေတာ့မွာ မဟုတ္။ ဒါေတာင္မွ ရင္ ဦး ထက္ ကိုး လႏွင့္ ဆယ့္ေျခာက္ရက္ ငယ္သည့္ေကာင္မေလးက ရာသီခ်ိန္မွာ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေနဖို႔ ဆရာ မ ၾကီး လုပ္ျပီးေျပာတာခံ လိုက္ရေသး၏။

ညက ေႏြးေႏြး သူ႕ကိုဘာေတြလုပ္ခဲ႔သည္ ဘာေတြျဖစ္ခဲ႔သည္ ဆိုတာကိုေတာ့ ရင္ဦး သိပ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ မွတ္ လဲ မမွတ္မိခ်င္ပါ။ ေယာက္်ားတေယာက္ အေနႏွင့္ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ ျဖစ္ခဲ႔ရသည္လို႔ပဲ ရိုးတိုးရိပ္တိတ္ မွတ္မိ သည္။ မနက္မိုးလင္းလို႔ ကိုယ္ေပၚမွာ ထမိန္တထည္ကို ျမင္ရခ်ိန္မွာ ရင္ဦး ရင္ထဲမွာ ၾကီးမားသည့္ အလံုးၾကီး တ ခုကို အတင္းမ်ိဳ လိုက္ရသလိုပင္။ ကိုယ့္ေဘာင္းဘီ ကိုယ္ျပန္၀တ္ဖို႔ေတာင္ ေႏြးေႏြးေရွ႕မွာ ရင္ဦး ရွက္ခဲ႔ရ သည္။

အိမ္ထဲမွာဆက္ မေနခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ထိုင္ရာမွ ထျပီးအ၀တ္လဲမိသည္။ ခုထိမထုတ္ရေသး သည့္ ေႏြးေႏြး ကပ္ ေပးလိုက္သည့္ pad ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲခြာျပီး ကုတင္ေအာက္ကိုပစ္ သြင္းလိုက္၏။ အ၀တ္လဲျပီး မွန္ထဲမွာ ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ လိုက္သည့္ အခါ အျပာႏွင့္ အနက္ကြက္ရွပ္အက်ၤ ီပြပြ၊ ကာကီေရာင္ ကြာ တားေဘာင္းဘီပြပြ ႏွင့္ရင္ဦး ကို အရူးမွသာ မိန္းကေလး လို႔ေျပာၾကလိမ္႔မည္။

“အိမ္ကို ကပ္တယ္ မရွိဘူး”

အိမ္၀ကေနဆီးေျပာသည့္ အန္တီခင္႔ကို မေက်မခ်မ္းႏွင့္ ၾကည့္လိုက္ျပီး ရင္ဦး အျပင္ကို ထြက္လာခဲ့၏။ စိတ္ရႈပ္ လို႔ သာထြက္လာ ရေပမယ့္ ဘယ္သြားရမွန္းလဲ မသိပါ။ ေႏြးေႏြး ဆီ လဲ မသြားခ်င္။ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြဆီလဲ မသြားခ်င္။ ဟိုေတြးဒီေငး ႏွင့္ ရင္ဦး ေျခေထာက္ ေတြက အရက္ဆိုင္၀ဆီ ေရာက္သြားသည္။

အရင္က ရင္ဦး တေယာက္ထဲ မေသာက္ဖူးပါ။ သူငယ္ခ်င္း ေတြႏွင့္မွ နည္းနည္းပါးပါး ေသာက္ျဖစ္သည္။ မ ေသာက္ ေတာ့ပါလို႔ ေႏြးေႏြးကို ကတိေပးထားေသာ္လည္း ေသာက္ ျပီးရင္ ေႏြးေႏြး ဆီမသြားေတာ့။ စိတ္ညစ္ တာေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ အမူးေသာက္ျပီး ကိုယ့္ အိမ္ ကိုယ္ျပန္ အိပ္တာ အေကာင္းဆံုးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

“ရမ္ ႏွစ္ပက္၊ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္တပြဲ၊ နဲ႔ ေရခဲေပး”

ရမ္က အမူးၾကမ္းသည္ဟု ေျပာသံၾကားဖူးလို႔ ရမ္မွာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ခါတိုင္းသူငယ္ ခ်င္းေတြ နဲ႔ ဆိုရင္ ၀ီစကီ ေကာင္းေကာင္း တပက္ ႏွစ္ပက္ေလာက္၊ ဘီယာ တခြက္ႏွစ္ ခြက္ေလာက္ပဲ ရင္ဦးေသာက္တတ္ပါသည္။

အရက္ေရာက္လာသည္ ႏွင့္ ေရခဲထည့္ ေရနည္းနည္းေရာျပီး တငံုေသာက္လိုက္သည္။ ရမ္က အနံ႔လည္း ဆိုး သလို အရသာလည္း ဆိုးသည္။ ရင္ဦး မနည္း မ်ိဳခ်လိုက္ရ၏။ ဒါ ေၾကာင့္ တငံုေသာက္ျပီးသည္ ႏွင့္ ဆက္မ ေသာက္ ေတာ့ဘဲ ၾကက္ဥေၾကာ္ ေစာင့္ရ သည္။ အျမည္း ေလးေရာက္လာေတာ့မွ လက္က်န္ကို နည္းနည္းခ်င္း ျဖတ္ရသည္။ ဆိုးေတာ့ မဆိုးပါ ႏွစ္ပက္ ကုန္ေတာ့ရီေ၀ေ၀ ျဖစ္လာ၏။

“ေနာက္ ႏွစ္ပက္ေပးကြ”

ဒီတေခါက္ အရက္က ေတာ္ေတာ္ ႏွင္႔ ေရာက္မလာပါ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့မွ အနားကို ခပ္၀၀ လူၾကီးတ ေယာက္ ေရာက္လာ၏။ ျမင္ဖူးသလိုလို စိတ္မွာထင္ေနစဥ္

“မင္း က ကိုခင္ဦး သမီး မဟုတ္လား၊ သြားေတာ့”

“ဘာလို႔ သြားရမွာလဲဗ်၊ အရက္ေသာက္ဖို႔လာတာ”

“မင္းနဲ႔ အရက္ဘာဆိုင္လို႔လဲ၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္း သမီးကို ငါ အရက္မေရာင္းဘူး၊ ပိုက္ဆံလည္း မေပးနဲ႔ ေတာ့၊ အခု ျပန္၊ မျပန္ရင္ ငါ ကိုခင္ဦးကို သြားေခၚလိုက္မယ္”

ဒါေၾကာင့္ ျမင္ဖူးသလိုလို ရွိသည္လို႔ ထင္မိခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ လည္းဒီဆိုင္ ကို မလာဖူးေတာ့ အ ေဖ႔ သူငယ္ခ်င္း ဆိုင္ဆိုတာ ရင္ဦးမသိခဲ႔ပါ။ တျခား ဆိုင္ တဆိုင္ သာဆိုရင္ မိန္းကေလး တေယာက္ အျဖစ္ ဆက္ ဆံျခင္း အတြက္ လႊတ္ျပီးေပါက္ ကြဲ မိေပလိမ္႔မည္။ အခုေတာ့ အေဖ႔ သူငယ္ခ်င္း ဆိုင္ျဖစ္ေနလို႔ စိတ္ေလွ်ာ့ျပီး ထြက္ လာခဲ႕ရ သည္။ ဒါေတာင္မွ ဟိုလူၾကီးက ဆိုင္၀ ကေန

“ေဟ႔ ေကာင္မေလး အိမ္ကို တန္းတန္း မတ္မတ္ ျပန္ေနာ္”

စိတ္ထဲက မေက်နပ္မႈ ေတြကို လမ္းမေပၚမွာ ေတြ႕ရသည့္ ဘီယာဘူးခြံေပၚ ပံုခ်လိုက္သည္။ အားရပါးရ ေျခကို လႊဲ ျပီး ပိတ္ကန္ ပစ္လိုက္သည္တြင္

“ခြပ္”

“ဘာလုပ္တာလဲကြ”

ရီတီတီျဖစ္ေနသည့္ ေခါင္းခ်က္ခ်င္းၾကည္လင္ သလိုျဖစ္သြားျပီး ရင္ဦး၏ ေဒါသေတြက လားရာမွန္ ကို ရွာေဖြ ေတြ႔ ရွိသြား၏။ လက္ သီးကို က်စ္က်စ္ပါ ေအာင္ဆုပ္လိုက္ရင္း

“ငါ့ဖာသာ ငါဘာလုပ္လုပ္ေပါ့ကြ”

တဖက္လူက ရဲထက္ ျဖစ္လို႔ေနပါသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx