ယခုအခါတြင္ ေနာက္ထပ္ဇာတ္ေကာင္တေယာက္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးရန္ အခ်ိန္ေရာက္လာျပီ ျဖစ္ပါသည္။ သူ ကား ဖိုးလံုးျဖစ္သည္။ ဖိုးလံုးသည္ ႏွယ္ႏွယ္ရရ မဟုတ္ေပ။ ဒီဖက္ပိုင္းရပ္ကြက္ သံုးေလးခုတြင္ သူ႔ကိုမသိသူ မရွိ ေအာင္ေက်ာ္ၾကားသူ လည္းျဖစ္၏။ ကေလးကအစ ေခြးအဆံုး ဖိုးလံုးကို သိၾကသည္။ ဆိုးလွပါသည္ ဆိုေသာ  ေခြး ပင္ ဖိုးလံုးကို မေဟာင္ဘဲ အျမီးႏွံ႔ျပမည္ ျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ ထူးျခားသည့္ ဖိုးလံုးသည္ စိတၱဇေ၀ဒနာရွင္ တေယာက္ျဖစ္သည္။ ပို၍တိက် ေအာင္ဆိုရေသာ္ အရူး တ ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။

ဖိုးလံုး၏ အသက္အရြယ္ကို ဘယ္သူမွတပ္အပ္ေသခ်ာမေျပာႏိုင္ၾကပါ။ အသက္ႏွစ္ဆယ့္ငါး ႏွင့္ သံုးဆယ္ တ ၀ိုက္ေလာက္ျဖစ္မည္ လို႔သာ အၾကမ္းဖ်င္းယူဆ ထား ၾကသည္။ေမြးခါစမွ စလို႔ ေက်ာင္းထားသည့္ အရြယ္ ေရာက္သည္ အထိဖိုးလံုးကို အရူးလို႔ ဘယ္သူ မွ မထင္ၾကပါ။ မိဘေတြေတာင္ မသိၾက။ စကားနည္းျပီး  ေအး ေဆး သည့္ ကေလး တေယာက္လို႔သာ သေဘာထားၾကသည္။ တျခားကေလးေတြထက္ စာရင္ အသိေႏွး အ တတ္ ေႏွးသည္ကိုလည္း ဥာဏ္ေတာ့ သိပ္မေကာင္းဆိုတာေလာက္ပဲ မွတ္ ခ်က္ လြယ္လြယ္ခ်ထားၾက၏။ ေက်ာင္းစလို႔ ထားေတာ့မွ ဘာသင္သင္မတတ္သည္ကို သ တိျပဳမိၾကေတာ့သည္။ အဲဒါကိုလည္း ဥာဏ္ ထိုင္း သည္ဟု သတ္မွတ္ျပီး ေက်ာင္းမွျပန္ ထုတ္ကာ အသက္ရလာျပီးစဥ္းစားတတ္သည့္ အခ်ိန္ေလာက္မွ ျပန္ထား ခဲ႔ၾကသည္။ ထို အခ်ိန္မွာလည္း အရင္လိုသာျဖစ္ေနလို႔ ထူးျခားေၾကာင္း စတင္လက္ခံလိုက္ၾကသည္။

ေက်ာင္းေနလို႔ မရသည့္ အတြက္အိမ္မွာပဲ ထားရင္းဖိုးလံုး၏ လကၡဏာေတြက ပိုျပီးသိသာ ထင္ရွားလာၾကသည္။ လူၾကီးေျပာသည့္ စကားတိုင္းကိုလည္းနားမလည္၊ သူေျပာခ်င္ရာ ျပန္ေျပာျပီးလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနတတ္သည္။ ျမန္ မာ၊ အဂၤလိပ္ ႏွင့္ ပေယာဂ ဆရာေတြ လည္း စံုခဲ႔သည္။ ဖိုးလံုးကေတာ့ အရင္အတိုင္း ေအးေအး ေဆးေဆးပင္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၀ဋ္နာ ကံနာလို႔ပဲ သေဘာ ထားျပီး စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ၾကေတာ့သည္။

မိဘႏွစ္ပါး ေရွ႔ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ကြယ္လြန္ကုန္ၾကေသာအခါ ဖိုးလံုးကို အမ ႏွစ္ေယာက္က ဆက္ျပီးေစာင့္ ေရွာက္ ထားၾကသည္။ ေမာင္ႏွစ္မ သံုးေယာက္မွာဖိုးလံုးက တဦးတည္း ေသာ ေယာက္်ားေလး ေမာင္ငယ္ျဖစ္လို႔ အမ ေတြ က အလြန္ခ်စ္ၾကသည္။ အမ အၾကီးဆံုး ခင္ေအးျမင့္က အပ်ိဳၾကီး ျဖစ္ျပီး အစိုးရဌာန တခုမွာ ရံုးအုပ္အဆင့္ ရွိသည္။ အမလတ္ ခင္ ေအးတင့္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္ သည္ျဖစ္သည္။ သူမ သည္လည္း အစိုးရ၀န္ထမ္း တဦးျဖစ္ ျပီး တဌာနထဲ အတူတူလုပ္သည့္ ကိုစိုးေအာင္ႏွင့္ လြန္ခဲ႔ေသာငါးႏွစ္ခန္႔ က အိမ္ေထာင္ျပဳ ခဲ႔သည္။ သူတို႔ ဌာနက ေဘးပန္း၀င္ေငြေကာင္းသည္။ သားသမီးလည္း မထြန္းကားသျဖင့္ ဖိုးလံုးကို တသက္ လံုးေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ လည္း ၀န္မေလးပါ။

ဖိုးလံုး၏ ေယာက္ဖေတာ္ ကိုစိုးေအာင္ ကလည္း သေဘာေကာင္းသည္။ ေ၀ဒနာရွင္ေယာက္ဖေလးကို ျငဴျငဴစူစူ မရွိပါ။ သနား လည္း သနားတတ္ေတာ့ ဖိုးလံုးကို ညီတေယာက္လို လည္းသေဘာထားသည္။ ဖိုးလံုးႏွင့္ ပတ္ သက္ျပီး ကိုစိုးေအာင္၏ မွတ္ ခ်က္စကားက လက္ေတြ႔ ႏွင့္ေတာ္ေတာ္နီးစပ္သည္။

“ဒီေကာင္ ရူးသလားဆိုေတာ့လဲ၊ သြက္သြက္လည္ ေနတာမဟုတ္ဘူး၊ တခါတေလက် ရင္ လူေကာင္းေတာင္ သူ႕ေလာက္မေတြး တတ္ဘူး၊ ဥာဏ္နည္းတာ လားဆိုရေအာင္ကလည္း ဒီေလာက္ မဟုတ္ျပန္ဘူး၊ ဒီေကာင္က ရူးတာနဲ႔ ဥာဏ္နည္းတာ နည္းနည္း စီေပါင္း ထားတာ ဆိုေတာ့ ေဆးကုမရဘဲျဖစ္သြားတာ”

အရူးေတြက သူတို႕ကိုသူတို႔ အရူးလို႔ မသတ္မွတ္ေသာ္လည္း ဖိုးလံုးကေတာ့ သူ႕ကိုသူအရူး အျဖစ္ေက်ေက် နပ္နပ္ခံယူသည္။ ဖိုးလံုးလူပ်ိဳေပါက္ အရြယ္ေလာက္က အိမ္က အမေတြလူးေပးလိုက္သည့္ သနပ္ခါးအေဖြး သားျဖင့္ ရပ္ကြက္ထဲထြက္သြားသည့္ အခါ တျခားေကာင္ေလးေတြက အေျခာက္ ဟု စၾကသည့္ အခါေဒါသ တၾကီးျဖင့္

“ငါက အရူးကြ၊ အေျခာက္မဟုတ္ဘူး၊ အရူးဆိုတာ အေျခာက္ထက္ အဆင့္ျမင့္တယ္” ဟုေျပာ၏။

ဖိုးလံုးက ဒီလိုလူစားျဖစ္သည္။ ၾကားျဖတ္၍ ျဖည့္ေျပာရလွ်င္ ဖိုးလံုး၏ မိဘေတြေပးသည့္ နာမည္က ခင္ေမာင္ ေထြးျဖစ္သည္။ ထိုနာမည္ကို မူလတန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအပ္တုန္း က တခါပဲသံုးလိုက္ရပါသည္။ ေက်ာင္း ေနလို႔ မရေတာ့သည့္ အခါ မသံုးျဖစ္ေတာ့။ မွတ္ပံု တင္လည္း လုပ္ေပးလို႔ မရသျဖင့္ ခင္ေမာင္ေထြးဆိုသည့္ အမည္က မွတ္တမ္းမွတ္ရာမရွိ ေပ်ာက္ဆံုး သြားသည္။ ငယ္ငယ္က ၀၀လံုးလံုး ေလးမို႔ ဖိုးလံုးဟု ခ်စ္စႏိုး ေခၚ ၾကသည့္ နာ မည္က သာတရား၀င္ျဖစ္သြားသည္။ ဖိုးလံုး အရြယ္ေလး နည္းနည္းရလာသည့္ အခါ အမ ေတြက မွတ္ပံုတင္ လုပ္ေပးဖို႔ လုပ္ေတာ့ သူကလက္မခံ၊ ဘယ္ကဘယ္လိုရလာသည္ မသိ သည့္ စကားတခြန္းႏွင့္ တံု႔ျပန္၏။

“လူကို နံပါတ္နဲ႔ ေဘာင္မခတ္ပါနဲ႔ ဗ်ာ၊ ဖိုးလံုးက ဖိုးလံုးပါပဲ” ဟူ၏။

ထိုကဲ႕သို႔ လူမသိသူမသိနာမည္ ခင္ေမာင္ေထြး၊ အမ်ားအေခၚ ဖိုးလံုးသည္ အသက္ အစိတ္ႏွင့္ သံုးဆယ္ၾကားဟု ေျပာခဲ႔ျပီး ေနာက္ ပုံပန္းသ႑န္ကို ေဖၚျပရလွ်င္ အေၾကာင္း မသိသူေတြက လူရည္သန္႔တေယာက္ဟု ထင္ႏိုင္ သည္ ဟုဆိုရမည္။ သူက အသားျဖဴ သည္။ အရူးေပမယ့္ သန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔ ေန၏။ ဒါေပမယ့္ အ၀တ္သစ္ အစား သစ္ ေတာ့ဆင္ေပးလို႔ မရပါ။ ကိုစိုးေအာင္ မ၀တ္ေတာ့ သည့္ အဟာင္းေတြကိုသာ ခံုခံုမင္မင္ ၀တ္သည္။ အ ေဟာင္း ဆိုေပမယ့္ လည္း အမေတြက ဂရုတစိုက္ေလွ်ာ္ဖြပ္ေပးၾကေသာ ေၾကာင့္ ဖိုးလံုးကို ၾကည့္လိုက္ရင္ အ ျမဲတမ္းစင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ ရွိသည္။ ရုပ္ရည္ကလည္း မေခ်ာေပမယ့္ ရုပ္ဆိုးတဲ႔ထဲမွာမပါပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အရူး ေပမယ့္ လူတိုင္းႏွင့္ အဆင္ေျပ သည္။

ဖိုးလံုးကို အိမ္က ညစာ တနပ္သာေကၽြးရန္လိုသည္။ တခါတေလ မနက္စာစား၏။ ဒါကလည္း သူ၏ ပိုင္နက္ နယ္ေျမအတြင္းတြင္ သာေရးနာေရး အလႈအတန္းေတြ မရွိသည့္ ရက္ေတြမွသာ ျဖစ္သည္။ အလႈအတန္း ရွိလို႔ ကေတာ့ မိုးလင္းတာႏွင့္ ဖိုးလံုး ေရာက္ လာ ျပီ ျဖစ္သည္။ ေန႔လည္စာက ေတာ့ၾကံဳသည့္ ေနရာမွာစားသည္။ သူ၏ ပံုမွန္ ေဖါက္သည္ေတြက ရပ္ကြက္ထဲမွ ကာလ သားေတြျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွင့္ ဖိုးလံုး အဖြဲ႔က်ရျခင္း အ ေၾကာင္းရင္း ကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆက္ရွင္းရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ လဘက္ရည္ ဆိုင္မွာ၊ မုန္႕ဟင္းခါးဆိုင္ အသုတ္ ဆိုင္ေတြမွာ အရပ္ထဲက ကာလသားေတြ ႏွင့္ ဆံုမိရင္ ဖိုး လံုးအတြက္ ေန႔လည္စာ အဆင္ေျပျပီျဖစ္သည္။ သူတို႔ေတြ ႏွင့္ မၾကံဳၾကိဳက္လည္း ကိစၥ မရွိ ဖိုးလံုး၏ ပိုင္နက္ရပ္ကြက္သံုးခု အတြင္းတြင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ငါးေက်ာင္းရွိ၏။ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းေတြကလည္း ဖိုးလံုးအတြက္ အစားအေသာက္ရရွိရာ ေနရာျဖစ္သည္။

ေန႔လည္စာ စားျပီးရင္ေတာ့ ဖိုးလံုး အိမ္ျပန္နားသည္။ ဒါမွ မဟုတ္လည္း ပြဲစားမ မစိုးစိုး ႏြယ္ တို႔ အိမ္မွာ ရုပ္ရွင္ သြားၾကည့္၏။ မစိုးစိုးႏြယ္၏ ေယာက္်ား ဦးတင္ထြန္းက ေလျဖတ္ ထားလို႔ ဘယ္မွ မသြားႏိုင္ပဲ EVD စက္တ လံုးႏွင့္ ရုပ္ရွင္ေတြ တေနကုန္ ထိုင္ၾကည့္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ဖိုးလံုးလည္း ဦးတင္ထြန္းကို ေတာက္တိုမယ္ရ ၀ိုင္း ကူလုပ္ေပးရင္း ရုပ္ရွင္ၾကည့္ ခြင့္ရ၏။ ညေနေရာက္ ရင္ေတာ့ ေရခ်ိဳးအ၀တ္အစားလဲကာ ညစာစားျပီး ဖိုးလံုး တေက်ာ ျပန္ ထြက္သည္။ ၾကံဳရာလူႏွင့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ျပီး ကိုးနာရီေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ ျပန္အိပ္ ေတာ့၏။ ဒါက ဖိုးလံုး၏ တေန႔တာျဖစ္သည္။

ဖိုးလံုးကို အရူးတေယာက္ဟု ဆိုခဲ႔ျပီးျဖစ္သည္။ အျပင္ပန္း အမူအရာအားျဖင့္ ဘာမွမထူးျခားေသာ္လည္း စိတ္ ေ၀ဒနာရွင္တို႔၏ ထံုးစံ မဟုတ္မဟတ္လုပ္တတ္တာေလး ေတြေတာ့ ရွိသည္။ ဒါေပမယ့္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးေတြ မ ဟုတ္လို႔ လူတိုင္းခြင့္ လႊတ္ႏိုင္ၾကသည္။ ထို႔ အျပင္ ဒီဇာတ္လမ္း ႏွင့္ မသက္ဆိုင္တာေတြျဖစ္လို႔ အထူး တလည္ ေဖၚျပမေနေတာ့ပါ။

ဖိုးလံုးမွာ အဆိုးဆံုးဟူ၍ အက်င့္တခုသာရွိသည္။ အဲဒါကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆိုး၏။ ေကာင္ မေလး ေခ်ာေခ်ာ ျမင္ ရင္ ဖိုးလံုး စိတ္ေဖါက္ျပီး လံုခ်ည္လွန္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ အလြန္ခ်စ္သည့္ အမေတြကိုယ္ တိုင္ အဲဒီ အက်င့္ကို မ ရိုတ္ ရက္ဘဲ ရိုတ္ျပီးဆံုးမေသာ္ လည္း မရပါ။ ကာလသားလူရႈပ္ေတြက ေနာက္ကြယ္ကေန ေျမွာက္ပင့္ ေပး ၾကတာကလည္း ဆံုးမလို႔ မရျခင္း၏ အေၾကာင္း တခုျဖစ္၏။

ဒါေပမယ့္ ဖိုးလံုးက သစၥာရွိသည္။ တရပ္ထဲသား မိန္းကေလးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ လွန္မျပ။ ေနာက္ျပီး မေခ်ာ သည့္ မိန္းကေလး ဆိုရင္ လွန္ျပဖို႔ေ၀းကာ လွည့္ေတာင္မၾကည့္ သူ ျဖစ္သည္။ မိန္းကေလး တေယာက္ကို ဖိုး လံုးလွန္ျပလိုက္ျပီဟု ဆိုရင္ ထိုမိန္းကေလး သည္ ဧကန္မခၽြတ္ မိန္းမေခ်ာေလး ျဖစ္ရမည္ ဆိုတာကို လူတိုင္း သိၾကသည္။ ေနာက္ျပီး ဘယ္ေလာက္ေခ်ာပါေစ အပ်ိဳအရြယ္ မဟုတ္ရင္ ဖိုးလံုးက ဒီလိုလံုး၀ မလုပ္။ သူ႔ထက္ အသက္ၾကီးသည့္ မိန္းမေတြ ဆိုရင္ ရိုရိုေသေသ ဆက္ဆံသည္။ ကာလသား ေတြႏွင့္ ဖိုးလံုး အဖြဲ႔ၾကတာ ဒီအ က်င့္ေၾကာင့္လည္းပါသည္။

ေဒၚႏုႏုရွိန္၏ ေတာ္၀င္ပန္း အေဆာင္မွ မိန္းကေလးေတြဆိုရင္ လွၾကတာမ်ား၍ ဖိုးလံုးလွန္ မျပဖူးသည့္သူ မရွိ ဟုလို႔ေျပာရမလိုပင္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ေျပာင္းလာခါစ ရက္ေတြမွာ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္း ဒီအေဆာင္က ဆိုတာဖိုးလံုးသိသြားေတာ့မွ သာသူတို႔ေတြ သက္သာခြင့္ ရၾကသည္။ တရပ္ထဲသားေတြ လို႔ သတ္မွတ္ လိုက္ ျပီဆိုရင္ ဖိုးလံုးလွန္မျပေတာ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေတာ္၀င္ပန္းသို႔ ေရာက္ခါစ မိန္းကေလးေတြ ႏွင့္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ မ်က္ႏွာ စိမ္း မိန္းကေလးေတြသာ ဖိုးလံုး ဟာကိုၾကည့္ခြင့္ရၾကသည္။

အေၾကာင္းမလွလို႕ အရူးဘ၀ သို႔ေရာက္ရေသာ္လည္း ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းမွာေတာ့ ဖိုးလံုးက ပါရမီထူးသူျဖစ္သည္။ ေယာက္်ားေလးေတြ သူ႔ကို မနာလိုျဖစ္ၾကရသည္။ သူ႔ဟာၾကီးက ၾကီးလည္းၾကီး၍ ရွည္လည္းရွည္သည့္ အျပင္ အေကြ႔အေကာက္ မရွိ ေရပိုက္လံုးတေခ်ာင္း လို ညီညာေျဖာင့္တန္းေန၏။ ထိပ္ပိုင္းက လည္း ၀ိုင္း၀ိုင္းစက္စက္ သံခေမာက္ တလံုးကို စြပ္ထား သည့္ႏွယ္ရွိ၏။ မ်က္ႏွာစိမ္း မိန္းကေလး ေခ်ာေခ်ာ တေယာက္ကို ျမင္သည္ ႏွင့္ သူ႔ဟာၾကီးက မာတင္းေထာင္မတ္တက္လာ၏။ အသားျဖဴသူျဖစ္လို႔ သူ႔လိင္တံၾကီးက ျဖဴေဖြးေနျပီး ထိပ္ဖူး က ေတာ့ ၀က္အူေခ်ာင္းၾကီးလိုနီရဲျပီးေျပာင္လက္ေန၏။ ဒါကိုျမင္လိုက္ရ သည့္ မိန္းကေလးတိုင္း အသက္ရွဴရပ္မ တတ္ ေအာင္ ျဖစ္ၾကရသည္။

ဒီျမင္ကြင္းကို အရပ္ထဲက လူရႈပ္ေတြက သိပ္သေဘာက်သည္။ မ်က္ႏွာသိမဟုတ္သည့္ မိန္းကေလး တေယာက္ ျမင္လွ်င္ ဖိုးလံုးကို မရအရေခၚျပတတ္ၾကသည္။ ဒါမ်ိဳးဆိုရင္ဖိုးလံုး ကလည္း အခ်ိန္မဆိုင္းပါ။ မိန္းကေလး ၏ အ လန္႔တၾကားေအာ္သံ၊ ဖိုးလံုးေဘာ္ ဒါေတြ၏ ေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာသံေတြ ခ်က္ခ်င္းဆူညံသြားသည္။ မေက်နပ္လို႔ ရပ္ကြက္လူၾကီး ေတြ ကိုသြားတိုင္ရင္လည္း ရပ္ရြာလူၾကီးေတြက ဖိုးလံုး အေၾကာင္းကိုသိေနၾကသူေတြ ပီပီ စိတၱဇ ေ၀ဒနာရွင္ျဖစ္လို႔ သည္းခံပါရန္ ဖိုးလံုး အမေတြကိုယ္စား ေတာင္းပန္ေပးၾကျပီး ေနာက္မွ ဖိုးလံုးကို ေျမွာက္ ေပး ၾကသူေတြကို ကြယ္ရာမွာေခၚကာ က်ိန္းၾကေမာင္းၾကရ၏။

ဒါေပမယ့္ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးက တလေနမွ တခါေလာက္ျဖစ္သည္လို႔ပဲေျပာရပါမည္။ မ်က္ႏွာ စိမ္း မိန္းကေလး ေခ်ာ ေခ်ာတေယာက္ႏွင့္ ဖိုးလံုးလမ္းေပၚမွာ သြားရင္းလာရင္း ဆံုဖို႔ဆိုတာက အျမဲလိုျဖစ္ေနတတ္သည္ေတာ့ မဟုတ္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ဖိုးလံုး၏ ဒီအျပဳအမူကို တခါတရံ အရူးထျခင္း မ်ိဳးေလာက္သာ အမ်ားက သေဘာထား ေပး လိုက္ၾက ပါသည္။

အရူးပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖိုမသဘာ၀ ဆက္ဆံေရးကို ဖိုးလံုးေကာင္းေကာင္း နားလည္သည္။ အေပါင္းအသင္း ေတြက သင္ေပး ထားလို႔ ဖိုးလံုး ဂြင္းတိုက္တတ္သည္။ မိန္းကေလး တေယာက္ကိုျမင္လို႔ ေထာင္ထလာျပီးရင္ တေခ်ာင္ေခ်ာင္ကို ေျပးျပီး အရည္ ထြက္ေအာင္ ထုပစ္လိုက္သည္။ ဒီလို မလုပ္ရင္ အေခ်ာင္းၾကီးတင္းျပီး ေသ သြား လိမ္႔မည္ ဟု သူ႕ကို ၾကပ္ထားၾကသည့္ စကားကို အဟုတ္မွတ္ေနရွာ၏။ မိန္းမ မလုပ္ခ်င္ဘူးလား ဟု ေမး ရင္ လုပ္ခ်င္တယ္ဟု မဆိုင္းမတြေျဖသည္။ သူ႕ကို ခင္မင္သည့္ သူေတြက ျပည့္ တန္ဆာ ေခၚေပးေသာ္လည္း ေသြးၾကီးသည့္ ဖိုးလံုးက ဒါမ်ိဳးမလုပ္ဟု ဆိုသည္။ ဒီလိုကိစၥ ဆိုရင္ အလြန္ရက္ေရာေစ တ နာရွိၾကသည့္ ေယာက္်ား တို႔ စရိုတ္ အတိုင္း သူ႔အၾကိဳက္ အေခ်ာ အလွေလး ေၾကးၾကီးေပးျပီး ေခၚလာ ေတာ့လည္း အခန္း ထဲေရာက္မွ ေကာင္မေလး၏ အေမႊးေတြကို ေၾကာက္သည္ ဆိုျပီး ထြက္ေျပးသည္။

ဘာျဖစ္လို႔ ေၾကာက္တာလဲ ဆိုေတာ့ အသည္းယားသည္ဟု ဆိုသည္။ ဖိုးလံုးက အေမႊးထူရင္မၾကိဳက္ပါ။ သူ႔အ ေမႊး ေတြကိုလည္း မွန္မွန္ရိတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြ ကိုလွန္ျပတိုင္း သူ႕ဟာၾကီးက အေမႊးအျမင္ ကင္းကာ ထင္ထင္ရွားရွားျဖစ္ေန တတ္၏။ ႏႈတ္ခမ္း ေမႊး မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြကို ေန႔စဥ္ရိတ္တိုင္း သူ႔ေအာက္က အေမႊးေတြကိုပါရွင္းသည္။ အေပၚရိတ္လည္း ဒီဂ်ဳတ္ ေအာက္ကို ရိတ္လည္း ဒီဂ်ဳတ္ပဲ ဆိုေတာ့ ေယာက္ဖေတာ္ ကိုစိုးေအာင္က တျခားေနရာေတြမွာ သည္းခံေသာ္ လည္း ဒီေနရာ မွာေတာ့ သည္းမခံ။ သူသံုးသည့္ ဂ်ဳတ္ကို ဖိုး လံုး ကိုင္တာလံုး၀မၾကိဳက္၊ သူ႔အခန္းထဲ သူယူ ထား ၏။ ဖိုးလံုးကလည္းဖိုးလံုးပင္ သူ႔ဟာ အသြားတံုးသြားရင္ ကိုစိုးေအာင္ ဟာ ေကာက္ဆြဲခ်င္ဆြဲတတ္၏။

ဒီလို ဇီဇာေၾကာင္သည့္ ဖိုးလံုးတေယာက္ ေနာက္ပိုင္း က်ေတာ့ မိန္းမ ခ်ခ်င္သည္ဟု ဆိုျပီး မေျပာေတာ့။ လုပ္ဦး မလားဟု ေမးရင္ ရယ္လို႔သာေန ေတာ့ သည္။ ေၾကာက္သြား ျပီလားဟုေမးရင္ေတာ့

“ငါက နတ္သမီးပဲခ်မွာ၊ သူ႕ကိုခ်ျပီးမွ တျခားမိန္းမကို ခ်ရင္ နတ္သမီးစိတ္ဆိုးလိမ္႔မယ္”

ဖိုးလံုးက အရူးဆိုေတာ့ အားလံုးက အရူးလို႔ပဲ သေဘာထားၾကပါသည္။ ဒီလို အရူးမွာမွ အလြန္ေကာင္းသည့္ ပစၥည္းရွိေနတာ ကိုေတာ့ မနာလိုျဖစ္ၾကရသည္။

ဖိုးလံုး ဖိုမဆက္ဆံေရး အေၾကာင္းကို နားလည္သိေနတာ လူငယ္ေတြက သူ႔ကို ေျပာျပၾကလို႔ ျဖစ္သလို မစိုးစိုး ႏြယ္၏ ေယာက္်ား ဦးတင္ထြန္း ေၾကာင့္လည္း ပါသည္။ ဦးတင္ထြန္းက လူမမာ မျဖစ္ခင္က မိန္းမ ကိစၥမွာ ေတာ္ ေတာ္၀ါသနာထံုခဲ႔သူျဖစ္သည္။ သူ႕ထက္ မ်ားစြာငယ္သည့္ မစိုးစိုးႏြယ္ ႏွင့္ အိပ္ေနရတာကိုေတာင္ အားမရဘဲ ၾကံဳသလို ကဲ တတ္သူျဖစ္သည္။ အခုလို အိပ္ယာထဲ လဲသည္ကိုပင္ မိန္းမ လိုက္စားလြန္းလို႔ ျဖစ္ရ သည္ဟု တခ်ိဳ႕ က မွတ္ခ်က္ျပဳၾက၏။

ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူမို႔ ေဆးေပါင္းစံု ႏွင့္ကုသရာ ရွိသမွ်ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားသည္။ လူကေတာ့ နာလန္ျပန္ထ လာသည္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ထဲမွာ ဟိုနားဒီနား သြားႏိုင္လာႏိုင္၊ အစားအေသာက္ကို ကိုယ့္ဖာသာ စားႏိုင္ယံု ေလာက္သာ ျဖစ္သည္။ လံုးလံုး လူေကာင္းျပန္ျဖစ္ မလာေတာ့။ အိပ္ယာႏွင့္ TV ေရွ႕က ခံုေလာက္သာ သြား လာ ကူးသန္း ႏိုင္ေတာ့သည္။

ရမၼက္ၾကီးသည့္ ဦးတင္ထြန္းက အိပ္ယာထဲလဲေသာ္လည္း တေနကုန္ထိုင္ၾကည့္ေနတတ္ သည့္ ဇာတ္ကား ေတြ က လိင္အ သားေပးေတြသာျဖစ္သည္။ အခုေခတ္မွာ DVD တခ်ပ္ထဲ ႏွင့္ ဇာတ္ကားေတြ အမ်ားၾကီးၾကည့္ လို႔ရ ေနသည့္ အတြက္ ဦးတင္ထြန္း စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္ ေန ေတာ့၏။ သူလိုအပ္ေသာ ၾကည့္ခ်င္သည့္ ဟာေတြကို တခါ တရံ ဖိုးလံုးက စီဒီေရာင္းသည့္ ဆိုင္မွာ ဦးတင္ထြန္း အတြက္လို႔ ေျပာျပီးသြားယူေပးရသည္။ တခါတေလေတာ့ လည္း မစိုးစိုးႏြယ္ ႏွင့္ ဆိုင္က ထည့္ေပးလိုက္တတ္၏။

“နင့္ ဦးေလး လုပ္ပံုနဲ႔ ငါ့မွာ မ်က္ႏွာကို ဘယ္လိုထားရမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး ဖိုးလံုးရာ”

မစိုးစိုးႏြယ္က ဖိုးလံုးေရွ႕မွာ ညည္းျပရင္ ဖိုးလံုးက ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ျပီး

“ကၽြန္မ မၾကည့္ဘူး၊ ဦးတင္ထြန္းၾကီး ၾကည့္တာပါလို႔ ေျပာေပါ့”

“မေျပာခ်င္ပါဘူး၊ ငါေတာ့ ပိုက္ဆံထုတ္ေပးျပီး ေျပးလာတာပဲ”

ဦးတင္ထြန္း ကလည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ထန္သည္။ အျပည့္၊ တ၀က္၊ အေရွ႕တိုင္း၊ အေနာက္တိုင္း လိုင္းစံုၾကည့္ သည္။ တခါတေလ အက္ရွင္ ကားေတြဘာေတြ ၾကည့္တတ္ေသာ္လည္း လိင္အခန္း မပါရင္ ခ်က္ခ်င္း ေနာက္ တကား ေျပာင္းၾကည့္တတ္သူျဖစ္သည္။

“ဦးေလး ကလဲဗ်ာ၊ လုပ္ခ်င္လဲ လုပ္ၾကမွာေပါ့၊ ေစာင့္ပါဦးလား”

ဇာတ္လမ္းထဲမွာ စိတ္၀င္စားေနသည့္ ဖိုးလံုးက ထကန္႕ကြက္လွ်င္

“မင္းသား က ပန္းေသေနတယ္တဲ႔ ကြ၊ အဂၤလိပ္ လိုေျပာတာ မင္းမၾကားလိုက္ဘူးလား”

“ပန္းေသတယ္ ဆိုတာ ဘာလဲဦးေလး”

“ပန္းေသတယ္ ဆိုတာ -ီးမေတာင္ႏိုင္ေတာ့တာေပါ့ကြာ”

“ဦးေလး လိုေပါ့”

ဦးတင္ထြန္း မ်က္ႏွာၾကီး မဲေမွာင္သြားရသည္။ ဖိုးလံုးကို ေတာက္တုိမယ္ရ ခိုင္းလို႔သာရ မေနရင္ အိမ္ထဲက ေမာင္းထုတ္လိုက္ျပီ ျဖစ္သည္။ သူကလည္းသူပင္ အသက္က ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္၊ လူကလည္း ေလျဖတ္ ထား သည့္ တိုင္ သူ႔ဟာၾကီး ျပန္ ေထာင္ လာႏိုင္ဖို႔ အျမဲေတြးေနသူျဖစ္သည္။ မစိုးစိုးႏြယ္ ကိုလည္း အားတာႏွင့္ ေခၚျပီး မႈတ္ ခိုင္းတတ္သည္။ မစိုးစိုးႏြယ္ ဘယ္ေလာက္ၾကိဳး စားၾကိဳးစား ေခါင္းေထာင္မထ ႏိုင္ေတာ့လို႕ မစိုးစိုးႏြယ္က လည္း ေနာက္မခိုင္းဖို႔ ခပ္မာမာပင္ အျပတ္ေျပာခ်လိုက္၏။ တခါတုန္းက ကုလားထိုင္မွာထိုင္ျပီး ေအာကားၾကည့္ ေနသည့္ ဦးတင္ထြန္းကို မစိုးစိုးႏြယ္ မႈတ္ေပး ေနရ သည္ကို TV ၾကည့္ဖို႔လာသည့္ ဖိုးလံုး ျမင္ခဲ႔ရဖူးသည္။ အ လိုက္ သိစြာပင္ တိတ္တိတ္ေလး ျပန္ ထြက္သြားျပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာျဖစ္ေအာင္ ေနေပးခဲ႔ပါ၏။ ဒီေနရာမွာ ေတာ့ ဖိုးလံုးက အရူးပါးျဖစ္သည္။ ကိစၥေပါက္ၾကားသြားရင္ သူဒီမွာ ရုပ္ရွင္လာၾကည့္ လို႔ မရေတာ့ ဘူးဆိုတာ ေကာင္းေကာင္း နားလည္၏။

ထိုသို႔ လွ်င္ဦးတင္ထြန္း ေကာင္းမႈ ေၾကာင့္ လိင္မႈေရးရာ ကိစၥေတြကို ဖိုးလံုး အေတာ္ေလး သိနားလည္ခဲ႔သည္။ ေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမ ဘယ္လိုလုပ္ရသည္။ ဘယ္လိုပံုစံေတြ ႏွင့္ လုပ္ရ သည္ဆိုတာကို ဖိုးလံုးေကာင္းေကာင္း နားလည္၏။ တခါတေလ ေယာက္်ားေလး ေတြ ကို ၾကံဳၾကိဳက္လွ်င္သူက ဆရာ လုပ္တတ္ေသး၏။

“ေဟ႕ေကာင္ဖိုးလံုး၊ မင္းက လုပ္ဖူးတာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔၊ ေခ်ာင္ကပ္ျပီး ဂြင္းထုေနရတဲ႔ ေကာင္က မ်ား၊ ရုပ္ရွင္ထဲ ျမင္ဖူးတာေတြနဲ႔ ဆရာၾကီးလုပ္ေနတယ္” စသျဖင့္ ၀ိုင္းႏွိပ္ကြပ္ ၾကလွ်င္ ဖိုးလံုးျပံဳးစိစိ ႏွင့္ ျငိမ္ေနတတ္၏။ အမွန္ တကယ္ေတာ့ ဖိုးလံုးမွာ လိင္ကိစၥ အေတြ႔ အၾကံဳ ရွိပါသည္။ ဖြင့္ေျပာလို႔ မရသည့္ အေၾကာင္းျဖစ္ေနလို႔သာ သူ ျငိမ္ေနျခင္း ျဖစ္၏။ ေျပာ လို႔ရလို႔ ေျပာရင္လည္း ဘယ္သူမွ ယံုၾကမည္ မထင္ပါ။

ဖိုးလံုး မိန္းမ ႏွင့္ ၾကံဳခြင့္ရဖို႔ ကူညီေပးခဲ႔သူမွာ ဦးတင္ထြန္း၏ ဇနီး လိုင္းစံုပြဲစား မစိုးစိုးႏြယ္ ျဖစ္သည္။ မစိုးစိုးႏြယ္ သူ႔အတြက္ရွာေပး ခဲ႔သည္က ရိုးရိုး မိန္းမေတာင္ မဟုတ္ နတ္သမီး ျဖစ္သည္။ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြႏွင့္ ေရာေရာ ေႏွာေႏွာ မေနတတ္ဘဲ သူမဖာသာ ေနတတ္သည့္ ေဒၚႏုႏုရွိန္ ကိုေတာင္ အတင္း၀င္လံုးျပီး ေရႊထည္ပစၥည္းေတြ ရ ေအာင္ေရာင္းႏိုင္ခဲ႔ သူျဖစ္ရာ မစိုးစိုးႏြယ္ အတြက္ ကေတာ့ ဖိုးလံုးကိစၥသည္ အေသးအဖြဲသာျဖစ္ပါသည္။

ဤေနရာတြင္ မစိုးစိုးႏြယ္၏ အေၾကာင္းကို ထည့္ေျပာရန္လိုမည္ထင္ပါသည္။ မစိုးစိုးႏြယ္က အသားေလး ညိဳ သည္ က လြဲရင္ရုပ္ ရည္သင့္ပါသည္။ အရပ္မနိမ္႔ မျမင့္ႏွင့္  ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ကလည္း ျပည့္ျပည့္တင္း တင္း ရွိသည္။ ဒီအရပ္က မ ဟုတ္ေသာ္ လည္း အလယ္တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ ေလာက္ထဲက ေရာက္လာခဲ႔သူျဖစ္လို႔ ခုအခါမွာ ဒီအရပ္သူ ျဖစ္ လို႔ ေနပါျပီ။ သူမတို႔ မိသားစုက ဆင္းရဲ၏။ ဆယ္တန္း ကို ႏွစ္ခါက်ျပီးသြားသည့္ အခါ ပညာေရးကို စြန္႔ျပီး အလုပ္ လုပ္ရသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ မုဆိုးဖို ဦးတင္ထြန္း ႏွင့္ ေတြ႔ခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ဦးတင္ထြန္းက ေငြေၾကးေခ်ာင္လည္သူျဖစ္ သည္။  ေက်ာင္းပညာ မထူးခၽြန္ေသာ္လည္း အျပင္ ေလာက တြင္ အကြက္ျမင္ တတ္ေသာ မစိုးစိုးႏြယ္က ဦးတင္ ထြန္းကို လက္ခံခဲ႔၏။ သူတို႔ အသက္အရြယ္ခ်င္းက ႏွစ္ သံုးဆယ္ေလာက္ ကြာသည္။ သူတို႔ လက္ထပ္ၾကခ်ိန္တြင္ မစိုးစိုးႏြယ္က ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္၊ ဦးတင္ထြန္းက ငါး ဆယ္ေက်ာ္ျပီ ျဖစ္သည္။

အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဦးတင္ထြန္းက ကဲေကာင္းတုန္း ျဖစ္သည္။ မစိုးစိုးႏြယ္ ကလည္း တစ္ တစ္ရစ္ရစ္ ႏွင့္ အပ်ိဳရည္ အပ်ိဳေသြးအတက္ဆံုး အခ်ိန္ျဖစ္ရာ ညိဳေသာ္ေစး၏ ဟု ေၾကြးေက်ာ္ျပီး ဦးတင္ထြန္း က မစိုးစိုး ႏြယ္ကို တရား၀င္ သိမ္း ပိုက္ လိုက္၏။ လိုက္ဖက္မညီေသာ အတြဲျဖစ္ေသာ္လည္း ေငြေၾကးကိုအေၾကာင္းျပဳ ျပီး ဦးတင္ထြန္း ကို မစိုးစိုးႏြယ္ မညီးမညဴ အလိုလိုက္ျပဳစုေပးခဲ႔သည္။ အျပဳအစုေကာင္း လြန္းလို႔ ဦးတင္ထြန္း၏ အျပင္မွာရႈပ္ သည့္ ဇာတ္လမ္းေတြေတာင္ျငိမ္သက္သလို ျဖစ္သြားသည္။ ေလမျဖတ္ခင္ တႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္က မွ ေျခ ျပန္ရႈပ္သည္။ အခုေတာ့ ေလျဖတ္ျပီး လဲေနေလျပီ။

ဦးတင္ထြန္းက ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ထားေသာ္လည္း မစိုးစိုးႏြယ္ အလကားမေနပါ၊ တတ္ႏိုင္သေလာက္စီး ပြား ေရးကို သူ႔ အ တြက္သူလုပ္၏။ အိမ္ပြဲစား၊ ျခံပြဲစား၊ကားပြဲစား၊ ဖုန္းပြဲစား အကုန္လုပ္သည္။ တလံုး၊ ႏွစ္လံုး၊ သံုး လံုး အကုန္ဒိုင္ကိုင္၏။ ဦးတင္ထြန္း လဲသြားခ်ိန္တြင္ မစိုးစိုးႏြယ္က ေတာ္ေတာ္ေလး အရွိန္ရေနျပီ ျဖစ္သည္။ ဦး တင္ ထြန္း ကေတာ့ရွိတာအျပင္ထပ္ မရွာႏိုင္ေတာ့၊ မစိုးစိုးႏြယ္ လုပ္သမွ်ထိုင္ၾကည့္ေနရံုသာ တတ္ႏိုင္ေတာ့ သည္။ ေန႔ ရွိသ၍ TV ေရွ႔ မွာထိုင္ျပီး မဟုတ္တရုတ္ ကားေတြၾကည့္ရင္း အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းေနရသည္။

ခုထက္ထိတိုင္ေအာင္ အခ်ိဳးအဆက္ျပည့္တင္းေနေသးသည့္ ကိုယ္လံုးကို ေပၚလြင္ထင္ရွား ေအာင္လည္း အ ၀တ္အစားက်ပ္က်ပ္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြ ၀တ္တတ္သည့္ မစိုးစိုးႏြယ္ကို လူငယ္ေတြ စိတ္ထဲကေနပစ္မွား တတ္ ၾက သည္။ လမ္းကိုညင္ညင္သာသာ ေလွ်ာက္ တတ္ ေသာ္လည္း သူမ၏ တင္ပါးေတြလႈပ္ရွားမႈကေတာ့ ရင္ခုန္ ဖြယ္ အတိျဖစ္သည္။ ဖိုးလံုးက ေတာ့ မစိုးစိုးႏြယ္ကို ရင္ခုန္စရာလို႔ လံုး၀သေဘာမထားပါ။

ဖိုးလံုး ၏ နတ္သမီးဇာတ္လမ္းက လည္း ဦးတင္ထြန္း ၏ ဇာတ္ကားေတြ သြားၾကည့္ရင္းက စသည္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါ သည္။

“ဟဲ႔ ဖိုးလံုး၊ နင္ အဲဒီကားေတြ ဒီေလာက္ၾကည့္ေနတာ မိန္းမမလိုခ်င္ဘူးလား”

“လိုခ်င္တာေပါ့ မမစိုးရာ၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္သူကယူမွာလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က အရူးပဲ”

မစိုးစိုးႏြယ္ခုလို ေမးရတာကအေၾကာင္းရွိသည္။ ထိုေန႔က ထံုးစံအတိုင္း ဦးတင္ထြန္း ႏွင့္ အတူ ဟိုကားၾကည့္ျပီး ဖိုးလံုးစိတ္ေတြ အရမ္းထလာသည္။ သူ႔ဟာၾကီးကလည္း မာျပီးေထာင္ထလာ ၏။ ဒါကို အရည္ထြက္ေအာင္ မ လုပ္ရင္ေသမွာ စိုးျပီး ထုဖို႔ အတြက္ အိမ္သာဆီသို႔ ပုဆိုးမျပီးေျပးအလာ တြင္ အထဲမွာမစိုးစိုးႏြယ္ရွိေန ေသာ ေၾကာင့္ မီးဖိုေခ်ာင္နားက တိုလီမုတ္စ ထားသည့္ အ ခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ၀င္ျပီး အားပါးတရထုပစ္လိုက္သည္။ ဒါကို အိမ္သာကေန ျပန္လာသည့္ မစိုးစိုးႏြယ္က ျပတင္းေပါက္ ကျမင္သြား၏။ ဖိုးလံုးကေတာ့ ကိုယ့္အာရံုႏွင့္ ကိုယ္ ဆိုေတာ့ မစိုးစိုးႏြယ္ ျမင္သြားတာကို မသိလိုက္ေပ။

ညစ္ထပ္ထပ္ၾကမ္းျပင္ကို စိုရႊဲသြားေအာင္ အရည္ေတြပန္းထုတ္လိုက္ရမွ ဖိုးလံုးေနသာထိုင္ သာရွိသြားသည္။ စကၠဴစုတ္တခုျဖင့္ အရည္ေတြကိုသုတ္ကာအျပင္ကို ပစ္ခဲ႔ျပီးသည့္ေနာက္ အိမ္ေရွ႔မွာ ျပန္ထိုင္ၾကည့္ေန လိုက္ သည္။ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွ အိမ္ေနာက္မွာ ထမင္း ေခၚေကၽြးရင္း ေမးလာျခင္းျဖစ္၏။ ခါတိုင္းလည္း ဦး တင္ထြန္းႏွင့္ အတူ ဟိုကားေတြၾကည့္ေန ၾကခ်ိန္တြင္ မစိုးစိုးႏြယ္ အိမ္ မွာရွိေနခ်င္ရွိေနတတ္သည္။ လာၾကည့္ တာ ေတာ့ မလုပ္တတ္ပါ။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ႏွင့္ ၾကည့္သြား တတ္ တာမ်ိဳးလဲရွိသည္။ ဖိုးလံုးလည္း ဒီလိုကား ေတြသေဘာက်တယ္ ဆိုတာကို မစိုးစိုးႏြယ္သိသည္။

“ကၽြန္ေတာ္က မိန္းမ ယူရမွာေၾကာက္တယ္”

“ေအာင္မယ္ေလးေတာ္ ယူစရာမလိုပါဘူး၊ နင္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ရရင္ျပီးတာပဲ မဟုတ္လား”

“ဒါဆိုရင္ ေတာ့လုပ္လိုက္ေလ”

ဒီလိုႏွင့္ အေပးအယူတည့္ သြားၾကသည္။ မစိုးစိုးႏြယ္က ေနာက္တေန႔ အိမ္ကိုလာဖို႔ ခ်ိန္းသည္။ မခ်ိန္းလည္း ဖိုး လံုးက ၾကံဳရင္ၾကံဳ သလုိ ၀င္လာတတ္ပါသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိန္းဆိုလိုက္သည္ ဆိုေတာ့ ေနာက္တေန႔မွာ ဖိုး လံုး မပ်က္မကြက္ ေရာက္သြား၏။ မစိုးစိုးႏြယ္ က အိမ္မွာမရွိပါ။ အျပင္ထြက္ေနသည္။ ဦးတင္ထြန္း ႏွင့္ အတူ ကို ရီးယား half ကားတကား ထိုင္ၾကည့္ေနၾကစဥ္ မစိုးစိုးႏြယ္ ျပန္ေရာက္လာျပီး ဖိုးလံုးကို အိမ္ေနာက္လိုက္ခဲ႔ဖို႔ မ်က္ ရိပ္ျပ ျပီးေခၚသည္။ ဒီမွာကလည္း မင္းသားႏွင့္ မင္းသမီးက အိပ္ယာေပၚမွာ အျပန္အလွန္နမ္းၾကရင္း အက်ၤ ီခၽြတ္ ေနၾကျပီျဖစ္လို႔ ဖိုးလံုးမထခ်င္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ခန္းဆီးအကြယ္ကေန မစိုးစိုးႏြယ္ ရမ္း ျပသည့္ ေရႊေရာင္လက္လက္ အရာေလးတခုကို စိတ္၀င္စားလို႔ လိုက္သြားမိ၏။

ပိုးၾကိး အနီခပ္တုတ္တုတ္ ႏွင့္ တြဲထားသည့္ ပလပ္စတစ္ျပားေလး တခုကို မစိုးစိုးႏြယ္ ေပး၏။ ဆြဲျပားေလး တ ခုျဖစ္ပါသည္။ ပလပ္ စတစ္ျပားထူထူထဲတြင္ ေရႊေရာင္အရုပ္ေလးတရုပ္ကို ျမင္ေနရသည္။

“အဲဒါဘာလဲ”

“နတ္သမီးရုပ္ေလ၊ နင့္လည္ပင္းမွာဆြဲထား”

ဖိုးလံုးမဆိုင္း မတြပင္လည္ပင္းမွာဆြဲလိုက္၏။

“အျပင္ထုတ္မထားနဲ႔ေလ၊ အက်ၤ ီထဲကိုထည့္ထား၊ နတ္သမီးရွက္သြားလိမ္႔မယ္”

ဘာမွန္းမသိေသာ္လည္း မစိုးစိုးႏြယ္စကားကို နားေထာင္ျပီး အက်ၤ ီထဲသို႔ထည့္ ဆြဲလိုက္သည္။

“ဘာလုပ္ရမွာလဲ အမ”

မစိုးစိုးႏြယ္ မ်က္ႏွာမွာအျပံဳးတခုလွစ္ကနဲေပၚလာသည္။ ျပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္တည္သြား၏။

“ငါေျပာမယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္”

“ဟုတ္ကဲ႔”

“နင္ ညက်လို႔ရွိရင္ နင္သြားေနက် စည္ပင္၀င္းထဲက တဲကိုသြား၊ ....ေအာ္ ေနဦး က်န္ေသးတယ္၊ ခန”

ျပည့္ျပည့္တင္းတင္း တင္ပါးၾကီးေတြကိုလႈပ္ခါရင္း မစိုးစိုးႏြယ္ အခန္းထဲျပန္၀င္သြားသည္။ ျပီးေတာ့ စကၠဴအိတ္ ေလး တအိတ္ ကိုင္ျပီးျပန္ထြက္လာ၏။ ဖိုးလံုးကေတာ့ မစိုးစိုးႏြယ္ လုပ္သမွ်ကို တအံ့တၾသႏွင့္ လိုက္ျပီးေငးေမာ ေနမိ၏။ အထူးသျဖင့္ စည္ပင္၀င္း ထဲက တဲ ဆိုတာကို အံ့ၾသျခင္း ျဖစ္သည္။ အဲဒါဖိုးလံုး၏ ေနရာဆိုတာ ဘယ္သူ မွ မသိၾကပါ။

ေတာ္၀င္ပန္း ေဘာ္ဒါေဆာင္ႏွင့္ တျခံေက်ာ္မွာ ရွိသည့္ျခံၾကီးက အရင္ကဆိုရင္ စည္ပင္သာယာမွ ကတၱရာပံုး ေတြႏွင့္ ေက်ာက္ေတြ ထား သည့္ ေနရာျဖစ္သည္။ စက္ပစၥည္း အေဟာင္းေတြလည္းထား၏။ အခုေတာ့ အဲဒါ ေတြမရွိေတာ့ပါ။ စည္ပင္သာယာမွေနျပီး အျခား ဌာနတခုသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္ေၾကာင္းႏွင့္ ထိုဌာနကလည္း အေဆာက္အဦး လာျပီး မေဆာက္လုပ္ ရေသးေၾကာင္း ကိုေတာ့ ဖိုးလံုးမသိပါ။ ေတာ္၀င္ပန္း ႏွင့္ အဲဒီျခံၾကား ထဲ က ေနရာကလည္း အစိုးရ ရံုးေလးတခုျဖစ္သည္။ ၀န္ထမ္း သံုးေလးဦး သာ ရွိ၏။ အျပင္က ၾကည့္လိုက္ရင္ လူ တေယာက္မွ မရွိဟုပင္ထင္ရသည့္ ရံုးေလးျဖစ္သည္။ ဟိုဖက္ အျခမ္းကေတာ့ အုတ္တံ တိုင္းျမင့္ၾကီးကာ ထား သည့္ ျခံက်ယ္ၾကီး တခုရွိသည္။

တခါတုန္းက လမ္းမွာ ရက္ရက္စက္စက္လွသည့္ ေကာင္မေလးတေယာက္ေတြ႔ခဲ႔သည္။ စကပ္ တိုတိုေလး ၀တ္ ထားျပီး ေပါင္တံေတြ ကေဖြးႏုေန၏။ စကပ္က ၾကပ္လြန္းေတာ့ ဖင္ၾကီးကလည္း ကားေနသည္။ ၾကည့္ရင္း ဖိုးလံုး စိတ္ထ လာသည့္အတြက္ ၀တၱရားမပ်က္သူ႔ဟာၾကီးကို ထုတ္ျပ လိုက္ရာ မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေလးရဲတြတ္သြားသည္။ ဒီလိုလွတဲ႔ မိန္းကေလးဆိုရင္ အေမႊး တပင္မွရွိ မွာ မဟုတ္ဘူးဟုေတြးရင္း ဖိုးလံုးစိတ္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ မာ ေတာင္ ေနသည့္ အေခ်ာင္းၾကီးထဲက အရည္ေတြ ျမန္ျမန္ထြက္ေအာင္ ထုဖို႔ ယိုင္ရြဲ႕ေနသည့္ ျခံ၀န္းတံခါးကို တြန္း ျပီး သစ္ပင္ေတြၾကားတိုးမိသည္။

ျမက္ခင္းရွည္ရွည္ၾကီး၏ အလြန္ ေဘာစကိုင္းႏွင့္ မေလးရွားပိေတာက္ပင္ေတြ ၾကားထဲတြင္ ျခံဳ ႏြယ္ေတြ အုပ္ ေန သည့္ တဲေလးတ လံုးကို သြားေတြ႔သည္။ ေျမစိုက္တဲ ျဖစ္ျပီး အကာႏွင့္ အမိုးေတြက ကတၱရာစည္ ပိုင္းေတြကို ျဖန္႔ျပီးလုပ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာ စာ ေလးဖက္မွာ သံုးဖက္ကို သံျပားေတြ အျပည့္ ကာထားျပီး တဖက္ကို ေတာ့ တ၀က္သာသာ ေလာက္ပဲကာထားသည္။ လြတ္ေန သည့္ ေနရာက ၀င္ေပါက္ထြက္ ေပါက္ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္သြားသည္။အထဲမွာလည္း သစ္သားစေတြ အမိႈက္ေတြျဖင့္ရႈပ္ေနသည္။ မ်က္ကြယ္ရာ တခု ကိုရလိုက္ျပီဟု သိလိုက္သည္ ႏွင့္ ဖိုးလံုးပုဆိုးကို ကြင္းသိုင္း၍ ေျမေပၚမွယာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ျပီး အားပါးတရ ထုေတာ့ သည္။ အခုနျမင္ခဲ႔သည့္ ေကာင္မေလး၏ ေပါင္တံေတြ၊ တင္ပါးကားကားၾကီး၊ အားလံုးက မ်က္လံုးထဲမွာ စြဲထင္ေနသည့္ အခါ အလြန္ထုလို႔ေကာင္းသည္။ ၾကာၾကာေတာင္ မထုလိုက္ရ အရည္ေတြ တဗ်စ္ဗ်စ္ထြက္ သြား သည္။

စိတ္ဆႏၵေတြျပည့္၀သြားေတာ့မွ ပတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခတ္ရင္း ဖိုးလံုးသေဘာက်သြားသည္။ ေနာက္ပိုင္းလည္း မၾကာခနေရာက္ သည္။ စိတ္ထ လာရင္ ဂြင္းထုဖို႔ အျပင္ ေအးေအးေဆးေဆး အိပ္ခ်င္ရင္လည္းလာေနတတ္၏။ အျပင္ကၾကည့္ရင္ တဲေလးကို မျမင္ရ ဘဲျခံဳေတြသာျမင္ရရာ ဖိုးလံုးအတြက္လွ်ိဳ႕၀ွက္ေနရာေလးတခု ျဖစ္လာ၏။ အထဲမွာရႈပ္ေနတာ ကိုလည္း ရွင္းပစ္လိုက္သည္။ သစ္အတိုအစေတြ သံျပားစေတြကို ျဖန္႔ခင္းျပီး အေပၚကေန အိမ္ ကယူလာသည့္ ဖ်ာစုတ္ေလးကို ခင္းလိုက္သည့္ အခါ ဖိုးလံုး တေရးတေမာ အိပ္ဖို႔ ေနရာ ေကာင္း တခုျဖစ္ သြားသည္။ ေလမိုး လည္းလံု၏။ မိုးၾကီး ေလၾကီးက်သည့္ တိုင္ ကတၱရာေတြ မံထား သလို ျဖစ္ေနသည့္ အမိုး ေၾကာင့္ အထဲမွာ လံုျခံဳ ေႏြးေထြးသည္။ ေနြခါဆိုရင္ေတာ့ အနည္းငယ္ အိုက္သည္။ ထိုေနရာကို မစိုးစိုးႏြယ္ သိေန၍ ဖိုးလံုး အံ႕ၾသရသည္။

“အမက ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ”

“ဒီအပိုင္းမွာ ငါမသိတာမရွိဘူး”

မစိုးစိုးႏြယ္ ဘယ္လိုသိသလဲဟု ဖိုးလံုးရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေတြးလိုစိတ္မရွိပါ။ ေလာေလာဆယ္ အရးၾကီးတာက မိန္း မတေယာက္ကို သူၾကည့္ဖူးသည့္ ကားေတြထဲကလိုလုပ္ႏိုင္ဖို႔ပဲျဖစ္သည္။

“အင္းပါ ...အင္းပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမွာလဲ ေျပာေလ”

“ေရာ့”

မစိုးစိုးႏြယ္ ေပးလာသည့္ အိတ္ကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အနက္ေရာင္ပိတ္စရွည္ရွည္ တခုကို ေတြ႔ရသည္။ အနံက လက္ သံုး လံုးေလာက္ ပဲ ရွိမည္။ အရွည္ကေတာ့ တေတာင္ခန္႔ရွိသည္။

“ညက်ရင္ နင့္တဲကိုသြား၊ လည္ပင္းက နတ္သမီးရုပ္ကေလးကို သံုးခါနမ္း”

“ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လား၊ ႏွာေခါင္း နဲ႔လား မမစိုး”

“အေရးထဲ သူက တမူးသာေနေသးတယ္၊ နင့္ဖာသာနမ္းခ်င္သလိုနမ္း၊ သံုးခါျဖစ္ရင္ရျပီ”

“အင္း”

“ျပီးရင္ ဒီအ၀တ္ နဲ႔ မ်က္လံုးကို စည္းလိုက္ျပီး နတ္သမီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီကိုလာပါလို႔ေျပာရမယ္၊ ေျပာၾကည့္စမ္း”

“နတ္သမီး ကၽြန္ေတာ့္ ဆီကိုလာပါ၊ အဲဒါလဲ သံုးခါ လား”

“ေအး၊ သံုးခါ၊ ျပီးတာနဲ႔ နင္အိပ္ေနလိုက္ေတာ့၊ မ်က္လံုးက အ၀တ္ကို မခၽြတ္ရဘူးေနာ္၊ နင္က နတ္သမီးကို ျမင္ လို႔ မရဘူး”

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

“နတ္သမီးကို ျမင္တဲ႔သူကရူးတတ္တယ္”

“ဟာ ...အမ ကလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ကရူးျပီးသားေလ”

“အင္း ...တမူးသာလိုက္ျပန္ျပီ၊ နင္ရူးတာမရူးတာ အေရးမၾကီးဘူး၊ နင္အ၀တ္စည္း မထားရင္ နတ္သမီးက လွည့္ ျပန္သြားမွာ”

ဖိုးလံုးေတြးေတြး ဆဆ ဟန္ျဖင့္ စဥ္းစားေနလိုက္ျပီး

“ကၽြန္ေတာ္က မျမင္ရေတာ့ နတ္သမီးလာတာ ဘယ္လိုသိမွာလဲဗ်”

“နတ္သမီး ကိုယ္နံ႔က ေမႊးတယ္ဟဲ႔၊ သူေရာက္လာတာ နဲ႔ နင့္နားမွာေမႊးၾကိဳင္သြားလိမ္႔မယ္”

“ဒီလို လား၊ သူေရာက္လာေတာ့ေကာ”

“နင္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေတာ့ေပါ့ ဟဲ႔”

“သူက ခံမွာလား”

တရစ္ျပီး တရစ္ရွည္ေနသည့္ ဖိုးလံုးကို မစိုးစိုးႏြယ္ စိတ္ရွည္ေတာ့ ဟန္မတူ ေဆာင့္ေဆာင့္ ေအာင့္ ေအာင့္ ေလ သံျဖင့္

“ေအး ခံမွာ၊ ခံခ်င္လို႔ နင့္ဆီလာတာ”

“အား ... မိုက္တယ္ ကြာ၊ ဒီညပဲ သြားေတာ့မယ္၊ ညတိုင္းရလား အမ”

“ဒါကေတာ့ ဘယ္ေျပာႏိုင္မလဲ၊ နတ္သမီးေလး ေတြဆိုတာ အလုပ္မ်ားတယ္၊ အားရင္ေတာ့ လာမွာေပါ့”

“ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ညတိုင္းသြားေစာင့္ မယ္ ဟဲဟဲ”

“ေအး က်န္ေသးတယ္၊ နင့္ ကိစၥျပီးလည္း မ်က္လံုးက အ၀တ္ကိ္ု မျဖဳတ္ရဘူးေနာ္၊ နတ္သမီး က အရင္ျပန္လိမ္႔ မယ္၊ နတ္သမီး ျပန္သြားျပီးအၾကာၾကီးေနမွ နင္ျပန္ရမယ္၊ ဟုတ္ျပီလား”

“အိမ္ျပန္ရင္ေတာ့ မ်က္စိဖံုးစရာ မလိုဘူးေပါ့”

“မလိုဘူး”

“ညဖက္ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္အခ်ိန္သြားရမွာလဲ”

“ကိုရီးယား ကား လာတဲ႔ အခ်ိန္ေလာက္ေပါ့ဟာ”

အခ်ိန္ ႏွင့္ေနရာကို ညႊန္ၾကားျပီးေနာက္ လုပ္ေဆာင္ရန္ အဆင့္ဆင့္ကို စာေမးပြဲစစ္သလို ျပန္ေမးရာ ဖိုးလံုးက ဒီေနရာမွာေတာ့ မွတ္ဥာဏ္ ေကာင္းသည္။ တ လံုးမလြဲ ေအာင္ေျဖျပႏိုင္လို႔ မစိုးစိုးႏြယ္ စိတ္ေက်နပ္သြား သည္။

“ကဲ ဒါဆိုရျပီ၊ နင့္ဖာသာၾကည့္ခ်င္တာ သြားၾကည့္ေတာ့”

အိမ္ေရွ႕ခန္းနားေရာက္မွ ဖိုးလံုးတေခါက္ျပန္လွည့္လာသည္။

“ဟိုဒင္း ...အမ၊ နတ္သမီးေတြက လည္းအေမႊးထူလားဟင္”

“ငါဘယ္သိမလဲ ဟဲ႔၊ နင္ကလဲ ေခ်းမ်ားလိုက္တာ”

“ကၽြန္ေတာ္က အဲဒါေတာ့ေၾကာက္တယ္ အမရဲ႕၊ နည္းနည္းပါးပါး ဆိုအေၾကာင္း မဟုတ္ပါဘူး၊ အမ လိုအရမ္းမ်ား ရင္ေတာ့ မမိုက္ ဘူး”

“ေစာက္ ေကာင္ေလး ...နင္...နင္က ငါ့ကို ေခ်ာင္းၾကည့္တယ္ေပါ့”

“မေခ်ာင္းပါဘူး ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားဖာသာ ေရခ်ိဳးျပီး ထမိန္လဲေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ျပတင္းေပါက္က ျမင္တာ၊ မဲေနတာ ပဲ”

“ဖိုးလံုး ... နင္ေနာ္၊ ေတာ္ေတာ္ ေစာက္လုပ္ရႈပ္ေအာင္လုပ္တယ္၊ သြားေတာ့၊ သူမ်ားလဲ ေလွ်ာက္ ေျပာမေန နဲ႔ဦး”

“ဟာ ...ေျပာစရာလားဗ်ာ၊ နတ္သမီးအေၾကာင္းလဲ မေျပာဘူး၊ ခင္ဗ်ား အေမႊးအေၾကာင္းလဲ မေျပာဘူး၊ မမစိုးက ကၽြန္ေတာ့္ ေက်း ဇူးရွင္ ..ဟဲ...ဟဲ”

အိမ္ေရွ႕မွာရုပ္ရွင္ျပန္ၾကည့္ရတာေတာင္ စိတ္မပါေတာ့ ညေနျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ေနသည္။ ဖင္တၾကြၾကြ ႏွင့္ ထ လိုက္ ထိုင္ လိုက္ျဖစ္ေနလို႔ ဦးတင္ထြန္းကေတာင္ မ်က္စိေနာက္ျပီးေငါက္ သည္။

“ေဟ႔ ေကာင္ဖိုးလံုး၊ မၾကည့္ခ်င္လဲျပန္ေတာ့၊ မင္းကိုဘယ္သူမွ ဆြဲထားတာမဟုတ္ဘူး၊ ေတာ္ေတာ္ ဂဏွာမျငိမ္တဲ႔ ေကာင္”

“ဦးေလးကလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က အရူးပဲလို႔”

တ၀က္ကားျပီးသြားလို႔ အရွိန္တက္ေနသည့္ ဦးတင္ထြန္းက အျပည့္ကားေျပာင္းလိုက္၍ ဖိုးလံုး ျပန္ျငိမ္သြားသည္။ ညေနပြဲ၀င္ ရ မွာလည္းရွိလို႔ လုပ္ပံုလုပ္နည္းေတြ ေသေသခ်ာခ်ာလိုက္ၾကည့္ ျပီးမွတ္သားေနမိသည္။ ဘယ္လိုပံုစံ လုပ္ရရင္ေကာင္းမလဲဟု ေတြးေနမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ေပါင္ၾကားထဲက သေကာင့္သားက မာခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာ လို႔ ထျပန္လာရသည္။ ထပ္ျပီး အမာ မခံႏိုင္ေတာ့ပါ။ မာလာရင္ မျဖစ္မေနထုရေတာ့မည္။ ထုလို႔ မျဖစ္ပါ။ ညပြဲ အတြက္ အရည္ေတြခ်န္ထားရဦးမည္။

ဖိုးလံုး ျပန္လာေတာ့ မစိုးစိုးႏြယ္လည္း အျပင္ထြက္တာႏွင့္ တိုးသည္။

“မမ စိုး ဘယ္လဲ”

“ေစ်းဖက္ခနသြားမလို႔၊ နင္ျပန္ျပီလား”

“ဟုတ္ကဲ႔ အမ၊ အိမ္ျပန္အိပ္ျပီး အားေမြးလိုက္ဦးမယ္ ...ဟား...ဟား...”

မစိုးစိုးႏြယ္ ႏွင့္ ဖိုးလံုး သူတို႔လမ္းထိပ္မွာလမ္းခြဲခဲ႔ၾကသည္။

တညေနလံုး စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မေနႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ႔ရသည္။ ေမွင္ရီေလးသမ္းလာသည္ႏွင့္ ဖိုးလံုးဖင္တၾကြၾကြ ျဖစ္လာ၏။ ညေနစာထမင္းကိုေတာင္ မနည္း မ်ိဳခ်ရသည္။ စားခ်င္စိတ္ကလံုး၀ မရွိပါ။ ဒါမ်ိဳးကိစၥဆိုတာ အားကုန္ သည္လို႔ ၾကားဖူးထားလို႔သာ ထမင္းကို အရစားမိျခင္းျဖစ္၏။

“အမၾကီးတို႔ ကိုရီးယားကား မၾကည့္ေသးဘူးလားဗ်”

အိမ္အလုပ္ေတြ လုပ္ေနၾကေသာ အမေတြကိုေလာေဆာ္မိသည္။

“ဟဲ႔၊ အေစာၾကီးရွိေသးတယ္၊ ခုနစ္နာရီထိုးခါနီးမွလာ”

“ကိုရီးယားကားကလည္း ဒီေန႔ေတာ့ ေစာလာလိုက္တာမဟုတ္ဘူး”

ဒီေန႔မွထူးထူးဆန္းဆန္း ျဖစ္ေနသည့္ေမာင္ငယ္ကို အေမေတြ သိပ္ျပီးေတာ့ အံ့ၾသတၾကီး မလုပ္ၾကပါ။ ဖိုးလံုးက အ ရူး မဟုတ္ပါ လား။ အခ်ိန္ကို ဘယ္လိုအသံုးခ်ရမည္ နည္းဟု ဥာဏ္ မွီ သေလာက္ေတြးရင္း ေရခ်ိဳးဖို႔ ဖိုးလံုး စိတ္ကူးရသြားသည္။ နတ္သမီးႏွင့္ ေတြ႔ရမည္ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဖက္က ညစ္ပတ္နံေစာ္ေနလို႔ မျဖစ္ပါ။ နတ္သမီး လာရင္ ေမႊးရနံ႔ေတြရလိမ္႔မည္ဟု မစိုးစိုး ႏြယ္ကလည္း ေျပာထားသည္။

ေခ်းေညွာ္ေတြေျပာင္စင္ေအာင္ အထပ္ထပ္သန္႔စင္ျပီး ဆပ္ျပာသံုးၾကိမ္တိုက္လိုက္သည္။ အထူး အေနျဖင့္ သူ႕ ပစၥည္းၾကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာပြတ္တိုက္ေဆးေၾကာရ၏။ ဥေတြက အစ ဂရုတစိုက္ပြတ္တိုက္ေပးလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးအ၀တ္အစားလဲျပီး ခ်ိန္တြင္ အမေတြလည္း TV ေရွ႕တြင္ ထိုင္ေနၾကသည္ကို ျမင္ရ၏။ အခ်ိန္က်ျပီျဖစ္လို႔ ရင္တဖိုဖိုႏွင့္ အိမ္ထဲကထြက္ခဲ႔သည္။ စိတ္လႈပ္ရွား လြန္းလို႔ လမ္းမွာေတြ႔သည့္လူေတြက ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္ကို ပင္ေကာင္းေကာင္း ျပန္ မေျပာႏိုင္။ သူ၏ ၀ပ္က်င္းေနရာေလးဆီသို႔ တေရြ႕ေရြ႕ ႏွင့္လာခဲ႔၏။ လမ္းမွာ မစိုးစိုးႏြယ္ တို႔ အိမ္ေရွ႕ကျဖတ္ရသည္။ မီးေတြ လင္းေနေသာ္လည္း အိမ္ကေတာ့ တိတ္ဆိတ္ လို႔ေန၏။

ေျမြမေၾကာက္ကင္းမေၾကာက္ႏွင့္ ျမက္ရိုင္းေတာကိုတိုးျပီးတဲေလး ထဲသို႔၀င္ခဲ႔သည္။ ဖိုးလံုးသြား ေနက်ျဖစ္လို႔ ေျခ သြား လမ္းေၾကာင္းေလး ထင္ေန၍ သြားရတာေတာ့ အခက္အခဲမရွိပါ။ တဲထဲ မွာေမွာင္ေနေသာ္လည္း အမိုးႏွင့္ အကာၾကားမွာ လိပ္ျပီး ထိုးထားသည့္ ဖ်ာကို ဆြဲထုတ္လိုက္ ျပီး သစ္သားျပားေတြ ခင္းထားသည့္ ေပၚမွာထပ္ ခင္း ျပီး  ထိုင္လိုက္သည္။ ေန႔ခင္းဖက္ အလင္း ေရာင္ရွိရင္ေတာ့ ေျခရင္းဖက္က နံရံသံျပားမွာ ေကာ္ေတြစီးက်ထား သလို အစင္းေၾကာင္းေတြ ရွိသည္ကို ျမင္ရ မည္ျဖစ္သည္။ ဒီထဲမွာ ဂြင္းလာထုတိုင္း အဲဒီနံရံဆီ အရည္ေတြပန္း ထုတ္တာ ဖိုးလံုး အက်င့္ ျဖစ္သည္။ အရည္ျဖဴျဖဴေတြ နံရံ တေလ်ာက္တအိအိ စီးက်လာတာကို ထိုင္ၾကည့္ ရ တာေလာက္ ေကာင္းသည့္ အရသာမရွိပါ။ ဒီညေတာ့ နတ္သမီးကိုယ္ေပၚကို ပန္းထုတ္ရေတာ့ မွာမို႔ ဖိုးလံုး ေပ်ာ္  ေ န သည္။

ထိုင္ျပီးသည္ႏွင့္ လည္ပင္းကဆြဲၾကိဳးေလးကို ပင့္ေျမွာက္၍ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ေတ႔လို႔ သံုးခါ နမ္းစုပ္ လိုက္ျပီး မစိုးစိုး ႏြယ္ သင္ထားသည့္ အတိုင္းရြတ္လိုက္သည္။

“နတ္သမီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီကိုလာပါ၊ နတ္သမီးကၽြန္ေတာ့္ဆီကိုလာပါ၊ နတ္သမီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို လာပါ”

ျပီးတာႏွင့္ အိတ္ထဲက အ၀တ္စကိုထုတ္၍ မ်က္လံုးကိုစည္းေႏွာင္လိုက္ျပီး ဖ်ာေပၚလွဲခ်လိုက္ သည္။ တဲေလး ထဲက ၀ိုးတ၀ါး အလင္းေရာင္ ပင္ဖိုးလံုးအျမင္အာရံုမွာမရွိေတာ့ လံုး၀ ေမွာင္မဲ သြား၏။ ျငိမ္ျငိမ္ေလး လဲေလ်ာင္း ေနရင္း မစိုးစိုးႏြယ္ မ်ားညာလိုက္ သလားဟု အေတြး၀င္လာ မိ၏။ သူမ်ားေတြက ဖိုးလံုးကို စေလ႔ေနာက္ေလ႔ ရွိေသာ္လည္း မစိုးစိုးႏြယ္ကေတာ့ ဒီလိုမလုပ္ တတ္ပါ။ သူမ်ာကစရင္ေနာက္ရင္ ေတာင္ သူက၀င္ေျပာတတ္ ေသး၏။ ဖိုးလံုးအေပၚမွာ ေစတ နာ ထားသူျဖစ္လို႔ မဟုတ္တာေတာ့ ေျပာလိမ္႔မည္ မထင္ပါ။

နည္းနည္း အားထက္လာျပီးေနာက္ ဖိုးလံုး လံုခ်ည္ကို ေျဖခ်၍ သူ႔ဟာၾကီးကို တရြရြပြတ္ေပး ေန မိသည္။ ရင္ ေတြလည္း တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္ေန၏။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အလြန္ေမႊးသည့္ ရနံ႔တခုက ဖိုးလံုး ႏွာေခါင္းထဲသို႔တိုး၀င္ လာ သည္။ နတ္သမီးေရာက္လာေပျပီ။ မစိုးစိုးႏြယ္ ဖိုးလံုးကို မညာပါ။

“နတ္ ...နတ္...သမီးလား”

ကတုန္ကရီႏွင့္ ေမးလိုက္သည့္ အေမးကို ျပန္ေျဖသံမၾကားရေသာ္လည္း အနားမွာလူတေယာက္ ထိုင္လိုက္သလို အသံၾကား လုိက္ ရသည္။ စိတ္ထင္သည့္ ဖက္သို႔ လက္ ကို ဆန္႔ထုတ္လိုက္သည့္ အခါ ေပ်ာ့အိေသာ အသားစိုင္ တ ခုကို သြားစမ္းမိသည္။ ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာ အ၀တ္စကိုလည္း သတိထားမိသည္။ အရုပ္ေတြထဲက နတ္သမီးပံု ေတြ လို အခၽြန္အတက္မာမာေတြမရွိ၊ နတ္သမီး က လူလိုပဲ ၀တ္လာပံုရသည္။ တေရြ႕ေရြ႕ ႏွင့္ လက္ ကိုေရႊ႕ ၾကည့္ လိုက္ေသာအခါ နတ္သမီး၏ တင္ပါးၾကီးကို ကိုင္မိေနေၾကာင္း သိလိုက္၏။

သက္ျပင္းခ်သံလိုလို ၾကားလိုက္ရျပီး ေနာက္ အ၀တ္စက ဖိုးလံုးလက္ကို ထိျပီးေအာက္သို႔ က်သြားသည္။ အေပၚ ကို တိုးျပီး စမ္း ၾကည့္ လိုက္ေသာအခါ အ၀တ္ခံမေနေတာ့ဘဲ ပကတိ အသားကို စမ္းမိ၏။ ေႏြးေထြးေသာ အသား က ေခ်ာမြတ္ေနသည္။ ေလွ်ာက္ စမ္းေနသည့္ ဖိုးလံုးလက္ကို ႏူးညံ႔သည့္ လက္တခုက ဆြဲယူေနရာေျပာင္း  ေပး လိုက္သည္။ စိုစိစိ ေနရာတခု သို႔ လက္ေရာက္သြား သည္။ အလြန္လည္းႏူးညံ့သည္။ အရူးေပမယ့္  ဘယ္ေနရာ ဆိုတာသိ လိုက္သည့္ အတြက္ ဖိုးလံုးရင္ခုန္သံေတြ တဒိုင္းဒိုင္းဆူညံ သြား၏။

စိုအိအိ ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ၏ အေပၚဖက္ ႏွင့္ ေဘးဖက္ဆီသို႔ လိုက္ပြတ္ၾကည့္လိုက္သည့္ အခါ အနည္းငယ္ၾကမ္း သလိုျဖစ္ေနသည္ မွအပ အေမႊးအျမင္ မေတြ႔ပါ။ နတ္သမီးက အေမႊးမပါ ေၾကာင္းသိလုိက္ရလို႔ ဖိုးလံုးေပ်ာ္သြား သည္။ နတ္သမီးက သူ႔ဟာကို ကိုင္ေစ ခ်င္ပံုရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဘးဘီကုိ ေလွ်ာက္ျပီးစမ္း မေနေတာ့ဘဲ အ ကြဲေၾကာင္း အတြင္းကိုသာ လက္ကို ထိုးသြင္းလိုက္၏။ ဖိုးလံုး အာရံုေတြထဲတြင္ ၾကည့္ဖူးသည့္ ကားေတြထဲက မိန္းမအဂၤ ါေတြ၏ ပံုကို ျမင္ေယာင္လာ၏။ အကြဲေၾကာင္း ေအာက္နားတြင္ အေပါက္ ရွိိ၏။ အေပၚဖက္နားမွာ အ ေစ႔ရွိသည္။

ႏွစ္ခုလံုးကို စမ္းသပ္မိသည့္ အခါ ဖိုးလံုး၀မ္းသာသြား၏။ နတ္သမီးလည္း လူအတိုင္းပဲျဖစ္ပါ သည္။ ဟိုကား ေတြ ထဲ က မိန္းမေတြ လို လက္တဆစ္ေလာက္အေစ႔ၾကီးေတာ့ မရွိပါ။ ခပ္ေသး ေသးပင္ျဖစ္၏။ အစိႏွင့္ အေပါက္ကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ကလိေပးလိုက္ေသာ အခါ နတ္သမီးလည္း တြန္႔တြန္႔သြားသည္။ အင့္ကနဲအင့္ကနဲ အသံ တိုးတိုး ေလးကိုလည္း ၾကားရသလိုလိုရွိသည္။ ဖိုး လံုး၏ ဟာၾကီးကလည္း ေထာင္မတ္တက္လာျပီး ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့ မတတ္ခံစားရသည္။

“ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ခ်င္ျပီ၊ လုပ္ခ်င္ျပီ”

လွဲေနရာမွ ထထိုင္ျပီး အငမ္းမရေျပာမိသည္။ နတ္သမီးရွိမည္ ထင္ေသာဖက္သို႔ လက္ကိုဆန္႔ လိုက္ရာ ေပ်ာ့အိ သည့္ အသား ဆိုင္ေနာက္ တခုကို ထပ္တိုးမိျပန္သည္။ ျပီးေတာ့ ေနာက္တခု။ နတ္သမီး၏ ရင္သား ေတြပင္ျဖစ္ ရမည္။ ဘယ္တခုညာတခု ကိုင္ျပီးညွစ္လိုက္ရာ နတ္သမီး ဆတ္ဆတ္ခါသြားသည္။ ဖိုးလံုးလည္း နတ္သမီးကို ဖက္ျပီးတြန္းလွဲလိုက္သည္။ နတ္သမီးက အလိုက္သင့္လွဲခ်လိုက္ျပီး ဖိုးလံုးကို ခြျပီးဖက္လိုက္ရာ ဖိုးလံုးဟာၾကီးက နတ္သမီး ၀မ္းဗိုက္ဟု ထင္ရသည့္ ေနရာကို သြားေထာက္ မိသည္။ ဖိုးလံုးေအာက္ဖက္ကို အနည္းငယ္ေလွ်ာ ေပး လိုက္ ခ်ိန္တြင္ နတ္သမီးက ဖိုးလံုးဟာၾကီးကို ကိုင္ျပီး သူမ၏ အ၀ တြင္ေတ႔ေပး သည္။  ေအာက္မွာ  တြင္းေပါက္ တခု ရွိမွန္း သိလိုက္ျပီးေနာက္တြင္ ဖိုးလံုး အားကုန္ေဆာင့္ ထိုးလိုက္၏။ ဆီးခံုခ်င္း ဗ်န္းကနဲ ရိုတ္မိသည္ အထိ တဆံုး၀င္သြားသည္။ နတ္သမီးကလည္း ဖိုးလံုးကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ လိုက္၏။

ေပ်ာ့ေျပာင္းအိစက္သည့္ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း အထိအေတြ႔သာမက သူထိုးသြင္းထားသည့္ အတြင္းဖက္က ဆြဲညွစ္ ထား သလို အထိ အေတြ႕က ဖိုးလံုးရင္ကို မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေစ ေတာ့ ၏။ ၾကမ္းေပၚမွာ လက္ကိုေထာက္၍ အားယူျပီး မရပ္မနား အားကုန္ေဆာင့္ မိေတာ့သည္။ ဒီ ေလာက္ေကာင္းသည့္ အရသာမ်ိဳးဖိုးလံုးတခါမွ မရဖူးပါ။ ကိုယ့္လက္ႏွင့္ ကိုယ္ကိုင္ျပီး ဂြင္းထုရ သည့္ အရသာႏွင့္ ျခားနားလြန္းလွ၏။ အတြင္းဖက္က ေစးပိုင္အိစက္သည့္ အထိအေတြ႔တခုက ဖိုးလံုး၏ အထစ္ ကို ထက္ေအာက္ အျပန္အလွန္ ပြတ္ေပးေနသလိုပင္။ ခံလို႔ေကာင္းသည့္ ထို အရသာက ဖိုးလံုးကို မရပ္မနားေဆာင့္ေနေစဖို႔ တိုက္တြန္းေစ႔ေဆာ္ေန၏။

ေကာင္းလြန္းလို႔ ဖိုးလံုးၾကာၾကာမေဆာင့္ႏိုင္ပါ။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို နတ္သမီးကိုယ္ေပၚသို႔ အရည္ေတြ ျဖန္းပက္ ခ်လိုက္ဖို႔ပင္ မ လုပ္လိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အထဲမွာပင္ အရသာရွိစြာ တဗ်စ္ဗ်စ္ပန္းထုတ္လိုက္မိသည္။ အရည္ ထြက္ သြားေသာ္ လည္း ဖိုးလံုးမနား ခ်င္ေသးပါ။ ထို႔ ေၾကာင့္ ျပန္မထုတ္ဘဲ အသက္မရႈႏိုင္ေအာင္ေမာလာသည္ အထိ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ေဆာင့္ သြင္းေနမိသည္။ မခံႏိုင္ေအာင္ေမာမွ ေမႊးပ်ံ႔ေနသည့္ နတ္သမီးကိုယ္ေပၚမွာ ေမွာက္ျပီးနား သည္။

“မျပီးေသးဘူးေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ဦးမွာ၊ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ ဦးမွာ”

ေမာပန္းတၾကီးႏွင့္ ေျပာမိသည့္အခါ နတ္သမီးက သေဘာတူပါတယ္ေျပာခ်င္ပံုရသည္။ ဖိုးလံုး ေက်ာျပင္ကိုလက္ သည္းျဖင့္ ကုပ္ျခစ္၏။ နတ္သမီးက လူစကားနားလည္ေသာ္လည္း လူစကားေတာ့ေျပာတတ္ပံုမရပါ။ ဖိုးလံုးက လည္း စကားေျပာဖို႔ လာတာမဟုတ္လို႔ ဒီအတြက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ပါ။ လူကေမာလာသည့္တိုင္ သံ ေခ်ာင္းၾကီး တမွ်မာေက်ာေနေသးသည့္ သူ႕ ဟာ ၾကီးကို နတ္သမီးအ  ေပါက္ ထဲမွာ စိမ္ႏွစ္ထားရင္း ဇိမ္ယူျပီးနား ေနမိ၏။ အေမာေျပေတာ့မွ ျပန္ၾကံဳးထျပီး စိတ္ ရွိ လက္ရွိလုပ္ျပန္ သည္။  နတ္သမီး၏ အေပါက္ထဲမွလည္းအရည္ ေတြ တစိမ္႔စိမ္႔ စီးယိုထြက္လာသည့္ အခါ အသံ ေတြ တဗြပ္ဗြပ္ ႏွင့္ တဲေလးထဲမွာဆူညံေနသည္။ နတ္သမီး ဆီ က လည္း ဟင္း ...ဟင္း ႏွင့္ ညည္းသံ လိုလို ေလး ေတြၾကားလာရသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဖိုးလံုးလည္း ေကာင္း လာျပန္ သည္။

“ေအာင္မယ္ေလး....အေမေရ ...ေကာင္းလိုက္တာဗ်၊ ဟား ....အား ...မိုက္တယ္ဗ်”

၀မ္းေခါင္းသံၾကီးျဖင့္ အားပါးတရေျပာရင္း အရည္ေတြ ပန္းထုတ္မိျပန္သည္။

“မသြားပါ နဲ႔ ဦး နတ္သမီး ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ခ်င္ေသးလို႔ပါ၊ ၀ေအာင္လုပ္ပါရေစ”

ဒီတခါေတာ့ ဖိုးလံုးဟာၾကီးက ေပ်ာ့ေခြက်သြား၏။ ဒါေပမယ့္ မၾကာခင္ျပန္တက္လာမည္ဟု ဖိုးလံုး ယံုၾကည္ပါ သည္။ ဖိုးလံုးေမာ သလိို နတ္သမီးလည္းေမာေနသည္။ သူမ၏ အသက္ရႈသံ လည္း ျမန္ျပီး ျပင္းသည္။ နတ္သမီး ၏ ထြက္သက္ေလက ဖိုးလံုးပါးျပင္ ကို လာလာျပီးတိုးေန၏။ အေမာေျပသည့္ အခါေပ်ာ့ေခြေနသည့္ ဟာၾကီးကို ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ျပန္လည္ တင္းမာလာ ေအာင္ လက္ျဖင့္ဆြသည္။ ဒီတခါေတာ့ ျပန္တက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ၾကာ၏။ နတ္သမီးက ဖိုးလံုး၏ ေဂြးဥေတြကို လက္ျဖင့္ ခပ္ဖြဖြညွစ္ေပး လိုက္ေတာ့မွ ျပန္လည္ျပီးတင္းမာ တက္ လာ သည္။

အထဲကို သြင္းလို႔ရေလာက္ေအာင္မာလာသည့္ အခါ ျပန္ျပီးအလုပ္စ၏။ ဒီတခါေတာ့ နတ္သမီး ကူဖို႔ မလို ေတာ့ ပါ။ အေနအထား ကို ဖိုးလံုးသေဘာေပါက္သြားသည့္ အတြက္ အကြဲေၾကာင္း တ ေလွ်ာက္ေမွ်ာကာ ပြတ္လိုက္ျပီး အိအိေလး ျဖစ္သြားသည္ႏွင့္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္၏။ ဖိုးလံုးကိုညွပ္ထားသည့္ နတ္သမီး၏ ေပါင္တံၾကီးေတြ ကား ထြက္သြားသည္။ ထိုေပါင္ၾကီးႏွစ္ေခ်ာင္း ကို ဘယ္ညာေပြ႕ျပီး ဖိုးလံုးလုပ္သည္။ အေတြ႔အၾကံဳလည္း ရွိသြားလို႔ အားစိုက္ျပီး အတင္းမလုပ္ေတာ့။ မေမာေအာင္ခပ္မွန္မွန္ လုပ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း စိတ္ထ လာသည့္ အခါ မွာ ေတာ့ ဘာကိုမွမသိေတာ့ နတ္သမီး တကိုယ္လံုးဖ်ာေပၚမွာ ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ ႏွင့္ ေရြ႕သြားေအာင္ အား ကုန္ လုပ္မိျပန္ေတာ့သည္။ ထိုတခ်ီ ျပီးသည့္ အခါ မွာေတာ့ ဖိုးလံုးလည္း ေပ်ာ့ေခြက်သြားသည္။ သူ႕ကိုယ္ထဲမွာ ထပ္ ပန္း စရာ အရည္ေတြ မရွိေတာ့လို႔ေတာင္ထင္မိသည္။

နတ္သမီးေဘးမွာ ကပ္ကပ္သပ္သပ္ ၀င္လွဲခ်လိုက္ျပီး အနားယူေနစဥ္ ေဘးမွာ ဟာကနဲျဖစ္ သြားသည္။ နတ္သ မီး ျပန္ေတာ့မည္ ထင္သည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဖိုးလံုးတညလံုး လုပ္ေနခ်င္၏။ ဒါေပမယ့္ လူက ေတာ္ေတာ္ေမ်ာ့ေနလို႔ မတားႏိုင္ေတာ့ပါ။ နတ္သမီး ျပန္ရင္ မၾကည့္ဖို႔ မ စိုးစိုးႏြယ္က မွာထားလို႔ အဲဒီဖက္ကို မလွည့္ဘဲ ဆက္ျပီးမွိန္း ေနလိုက္သည္။ လႈပ္ရွားသည့္ အသံတခ်ိဳ႕ ၾကားရျပီးေနာက္ အခန္းထဲမွာ အေမႊးနံ႕ေတြေလ်ာ့က်သြားသည္။ နတ္သမီး ဆီက က်န္ခဲ႔သည့္ အၾကြင္းအက်န္ ရနံ႔ေတြ ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့သည္။

“ေနာက္ေန႔ လည္းလာပါဦး နတ္သမီးရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေန႔တိုင္းေစာင့္ပါ႔မယ္”

နတ္သမီးၾကားႏိုင္မၾကားႏိုင္ မသိေသာ္လည္း ဖိုးလံုး တမ္းတမ္းတတ ႏွင့္ လွမ္းေျပာလိုက္မိ၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx