ရင္ဦး အလန္႔တၾကားျဖင့္ ကိုယ္ကိုလႈပ္ရမ္းလိုက္သည္။ ေျခလက္ေတြက ေတာင့္ခံေနေသာ ေၾကာင့္ ကိုယ္ကို ရမ္း လို႔ မရပါ။ ရင္ဦး ၏ ေျခႏွစ္ဖက္ ႏွင့္လက္ႏွစ္ဖက္က ေဘးကိုကားထြက္ ေနျပီး လက္ေကာက္၀တ္မ်ား ႏွင့္ ေျခ က်င္း၀တ္မ်ား တြင္ၾကိဳးျဖင့္တင္း က်ပ္စြာ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္း ခံထားရသည္။ ဘာေတြျဖစ္ေနသည္၊ ဘယ္ေနရာ ကို ေရာက္ေနသည္ကို စူးစမ္းရန္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္ေသာ္လည္း ဘာကိုမွ သဲကြဲစြာ မျမင္ရ၊ ေဘးပတ္လည္ ႏွင့္ မ်က္ႏွာ မူရာအေပၚဖက္တြင္ ျမဴလိုလို အေငြ႕ေတြက ဆိုင္းေန သည္။

 ေက်ာျပင္ႏွင့္ တင္ပါးေအာက္က မာ ေက်ာေသာ အေတြ႔ အထိကိုရ၏။ ဘယ္က မွန္းမသိ ျဖတ္တိုက္သြားသည့္ ေလေအးေအးေၾကာင့္ တကိုယ္ လံုး တုန္ ခ်မ္းသြားရ၏။ ေပါင္ၾကားထဲကို ျဖတ္တိုး၀င္သည့္ ေလကေတာ့ အ  ေအး ဆံုး ျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ကိုယ္ေပၚမွာ အ၀တ္မရွိပါ။ ေျခကားယား လက္ကားယားျဖင့္တုပ္ေႏွာင္ခံထားရသည္ မ်ားကို အားစိုက္ရုန္းကန္ေသာ္လည္း ရုန္းထြက္လို႔မရဘဲ ေမာဟိုက္ႏြမ္းနယ္ေန၏။ ေလေအးက ဆက္ကာဆက္ ကာ တိုက္သည့္ အခါ ျမဴေတြ ပါးသထက္ပါးလာစဥ္ ၾကားလိုက္ရသည့္ အသံတခုေၾကာင့္ ရင္ဦး ေခါင္းကို ေထာင္ ျပီး နားစြင့္လိုက္မိသည္။

“အား ..ရဲထက္ ရယ္၊ အား ”

ရင္ဦး ပတ္လည္မွာဆိုင္း ေနသည့္ျမဴေငြ႔လိုလို ေတြ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကင္းရွင္းသြားသည့္ အခါ ျမင္ ကြင္း က ၾကည္လင္လာ သည္။ ေနေရာင္လို ေတာက္ပျခင္း မရွိေသာ္လည္း ထိန္လင္းေသာ အေရာင္တခုေၾကာင့္ ျမင္ကြင္း ေတြ သဲကြဲ လို႔လာသည္။ ရင္ဦးေဘးတြင္ တေတာင္ေလာက္ထူသည့္ ေမြ႕ရာၾကီး တခု ကိုျမင္လိုက္ရျပီး ေမြ႕ရာ ေပၚတြင္ ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ ခ်စ္တင္းေႏွာေန သူႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ အေပၚက ေယာက္်ားက ရဲထက္ ျဖစ္ျပီး ေအာက္က မိန္းမကေတာ့ ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ ေယာက္လံုး ရင္ဦးကို ျမင္ပံုမရၾကပါ။ သူတို႔၏ အခ်စ္ေရလွ်င္ေက်ာတြင္သာ နစ္ျမဳပ္ေမ်ာပါ ေနပံုရသည္။

မျမင္ခ်င္လို႔ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ေသာ္လည္း မရပါ။ သူတို႔ ခ်စ္တလင္းဆီက ထြက္လာသည့္ အသံ ေပါင္းစံုက ရင္ဦး နားထဲကို အတင္း တိုး၀င္လာ၏။ လက္ကိုသာလႈပ္ရွားလို႔ရရင္ ရင္ဦး နားႏွစ္ ဖက္ကို ပိတ္ဆို႔ထားလိုက္ခ်င္ပါ သည္။ ပိတ္မရေတာ့လည္း မၾကားခ်င္ သည့္ အသံေတြက မၾကားလို႔ မရ ရင္ဦး၏ အာရံုကို အတင္းတိုး၀င္ တိုက္ ခိုက္ေနၾကသည္။

အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္းၾကီးက ရဲထက္ အသက္ရႈသံျဖစ္သည္။ ရမၼက္အျပည့္ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴေနသည့္ အ သံစာစာ ေလး ကေတာ့ ေႏြးေႏြးအသံျဖစ္သည္။ ဒါ႔အျပင္သူတို႔ ကိုယ္က ထြက္ေနသည့္ တဗ်စ္ဗ်စ္ အသံေတြက လည္းဆူညံေနသည္။ ရဲထက္က လည္း ရမၼက္ ထန္လြန္းသည္။ တဖတ္ဖတ္ ႏွင့္ ေဆာင့္သြင္းေနသည့္ အသံက လံုး၀ရပ္မသြား ဆက္တိုက္လို ပင္ထြက္ေပၚေန၏။ ဒီၾကားထဲ ငွက္ဖ်ားတက္သလို ညည္းေနသည့္ ေႏြးေႏြး၏ အ သံကလည္း ၀ါး ေက်ာႏွစ္ခုကို ျခစ္လွ်င္ၾကားရသည့္ အသံပမာ ရင္ဦး ကို အသည္းတယားယား ျဖစ္ေစ၏။ ရမၼက္ အျပည့္ႏွင့္ အသံေတြက တေလာကလံုးမွာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သာရွိေလသည္ဟု ထက္မွတ္ထားသည့္ အတိုင္း ျဖစ္ေနသည္။ ေႏြးေႏြး ရမၼက္ၾကီးတာကို အရင္ထဲက သိေပမယ့္ ဒီေလာက္ထန္ လိမ္႔ မည္ဟု မထင္ ထားမိပါ။ ရဲ ထက္က ဒီေလာက္ အားမာန္ အျပည့္ႏွင့္ လုပ္ေနတာကိုေတာင္ သူက ပိုၾကီး ၾကမ္းေအာင္ရမ္းေအာင္ ေအာက္ ကေန ညာသံေပးလံႈ႕ေဆာ္ေနလိုက္ေသး၏။

“ရဲထက္ .. ေႏြးကို မညွာနဲ႔ေနာ္၊ ဒီမွာ အရမ္းေကာင္းေနျပီ၊ ကြဲထြက္ခ်င္ထြက္သြားပေစ တအား သာေဆာင့္”

“ေႏြးျပီးေတာ့မွာလား၊ တို႔ လည္းျပီးခ်င္ျပီ”

မသတီခ်င္စရာ အသံေတြေၾကာင့္ ရင္ဦးမေနႏိုင္ဘဲ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။ ေႏြးေႏြးေျခေထာက္ ေတြက ရင ္ ၀မွာကပ္ေနျပီး ျပဲျပဲကားကား ၾကီးျဖစ္ေနသည့္ အေပၚမွာ ရဲထက္က ခြထိုင္ကာ အားရပါးရေဆာင့္ ေန၏။ ၾကီး မားရွည္လ်ားသည့္ ရဲထက္ပစၥည္း ၾကီးက ရင္ဦး လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ထိုးထည္ုလွ်င္ပင္ မခ်ိမဆန္႔ ျဖစ္ရသည္ဆိုေသာ ေႏြးေႏြး ဟာေလးထဲ သို႔ အရွိန္ျပင္းျပင္း ျဖင့္တိုး ၀င္ေန၏။ အရည္ေတြ ႏွင့္ ၀င္းေျပာင္ေနသည့္ ဟာၾကီးက ျပန္ ဆြဲ ထုတ္သည့္ အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ ထုတ္လို႔ေတာင္ မဆံုးေတာ့သလို ထင္ရသည္။

“ဟုတ္ျပီ၊ ဟုတ္ျပီ၊ တို႔ ျပီးေတာ့မယ္၊ နာနာေလး ေဆာင့္ပါရဲထက္ရယ္”

ေႏြးေႏြးက ေအာက္ကေနအားေပး ေနသလိုရင္ဦးကလည္း ေႏြးေႏြး ေျခေထာက္ေတြရင္ဘတ္ထဲ နစ္၀င္သြား ေတာ့ မတတ္ဖိခ်ရင္း အေပၚကေန အတင္းေဆာင့္ ေန၏။ ထို႔ေနာက္ ေႏြးေႏြး ေျခေထာက္ေတြကိုျပန္ခ်ကာ  သူ႔ ခါးကို ခ်ိတ္ထားလိုက္ျပီးေနာက္ ေႏြးေႏြး ခါးကေလးကို ဆြဲကာဆြဲကာ ေဆာင့္ျပန္သည္။ ေဆာင့္အားေရာ ဆြဲအား ပါ ပါသည့္ အတြက္ ေႏြးေႏြးမွာ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးေန၏။ ဒီေလာက္ ျဖစ္ေနသည့္ ၾကားမွပင္ ေႏြးေႏြးက ၾကမ္းျပင္မွာ လက္ေထာက္ျပီး ရဲထက္ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ႏွင့္ အညီအေပၚကို ေကာ့ေကာ့တင္ေပးေနလိုက္ေသး၏။ ျဖဴစင္ ႏု ေထြးေသာ ေႏြးေႏြးကိုယ္ေလးမွာလည္း ရမၼက္ ေသြး ေတြ အျပည့္လႊမ္းေနေသာ အခါ ေရေႏြးေလာင္းျပီး အေမႊး ႏႈတ္ထားသည့္ ၾကက္ပမာ အနီ ေရာင္သန္းေန၏။

“ေႏြး ...တို႔ ျပီးေတာ့မယ္”

“ေႏြးလည္း ျပီးခ်င္ျပီ၊ ျမန္ျမန္၊ ျမန္ျမန္”

ၾကည့္ေနရင္းပင္ ႏွစ္ေယာက္လံုးတိရိစာၦန္ မ်ားပမာ ေအာ္ဟစ္ျပီး ပြဲသိမ္းလိုက္ၾကသည္။ ရဲထက္က ေခါင္းၾကီးကို ေမာ့ျပီး တအား အား ေအာ္ေနသလို ေႏြးေႏြးကလည္း တီကို ဆား ပက္သည့္ ပမာတြန္႔လိမ္ေအာ္ဟစ္ေန၏။

“ေကာင္းလိုက္တာ ရဲထက္ရယ္၊ ရင္ဦး ကိုလည္း ေႏြးလို ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးရမယ္ေနာ္၊ အို ေႏြးသူငယ္ ခ်င္း ကို ေႏြး ထက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္၊ လုပ္မေပးလို႕က ေတာ့ဒီတသက္ ရဲထက္ကို လံုး၀မေခၚေတာ့ ဘူး သိလား”

ေႏြးေႏြးအသံေၾကာင့္ ရင္ဦး အသဲထဲထိထိတ္သြားသည္။ သူရွိေနတာကို သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မသိ ဟုထင္ထားတာ မွားေနသည္။ ရဲထက္က ရင္ဦးကို လွည့္ၾကည့္ျပံဳးျပ၏။ စိတ္ပါလက္ပါ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ျပံဳးျပလိုက္ ျခင္းျဖစ္ေသာ္ လည္း ရင္ဦး စိတ္ထဲမွာ ေအာ္ဂ လီဆန္သြား၏။ ရြံ ရွာစြာျဖင့္ မ်က္ႏွာ တဖက္ကို ျပန္မလႊဲလိုက္မွီ ေႏြးေႏြးက ရင္ဦး ကို ဖလိုင္းကစ္စ္ လွမ္းေပးသည္။ ေနြးေႏြး ဟန္ အမူ အရာက မင္းသမီးတေယာက္ အကယ္ဒမီ ဆုပိုက္ျပီး ပရိ သတ္ ေတြကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္ ေနသည့္ ႏွယ္ရွိသည္။

“ခနေလး ေနာ္ တို႔လာခဲ႔မယ္”

ေႏြးေႏြးစကားကို မၾကားေယာင္ျပဳျပီး ေနလိုက္သည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ရင္ဦးနားသို႕ ေႏြးေႏြး ေရာက္ လာသည္။

“ရင္ဦး၊ အရမ္းဆာေနျပီလား၊ ရဲထက္ကို အားျပန္ေမြး ခိုင္းထားတယ္၊ သူအေမာေျပတာနဲ႔ ရင္ဦးကို လုပ္ေပးလိမ္႔ မယ္၊ ရဲထက္က အရမ္းေတာ္တာ ရင္ဦး ရဲ႕၊ သူလုပ္တာခံ ျပီးရင္ ရင္ဦး ဘယ္ေယာက္်ားကိုမွ လွည့္ၾကည့္ခ်င္ ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး”

“တို႕ကို ၾကိဳးျဖည္ေပးပါေႏြး”

“ေႏြး မျဖည္ေပးနဲ႔ ေနာ္၊ သူထြက္သြားလိမ္႕မယ္”

“အို ေႏြးကလည္း ျဖည္မေပးပါဘူး၊ ရင္ဦးကို တူတူရွိေစခ်င္လြန္းလို႔ ေခၚထားတာပဲ”

“ေႏြး ... မင္းတို႔ အရွက္ မရွိေပမယ့္ ငါအရွက္ရွိတယ္”

“အရွက္ ဆိုတာ အျပင္လူေတြၾကားမွာပဲလိုတာပါ ရင္ဦးရယ္၊ ရင္ဦးနဲ႔ တို႔ၾကားမွာ အရွက္ဆိုတာ ရွိလို႔လား၊ အခု ရဲထက္ပါ တို႔နဲ႔ တူတူ ပါလာျပီ၊ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းလဲ”

ေျပာရင္း ေႏြးေႏြးက ရင္ဦး ေပါင္ၾကားထဲကို စမ္းလာသည္။

“ရင္ဦးလဲ ေပ်ာ္ခ်င္ပါတယ္၊ မညာပါနဲ႔၊ ဒီမွာ ဒီေလာက္အရည္ေတြရႊဲေနတာကို”

ေႏြးေႏြး လက္ကေလးက တရြရြပြတ္ေပးေနတာကို ရင္ဦး မခံစားႏိုင္ပါ။ တကိုယ္လံုးတုန္ရီလာ၏။

“သြားပါရေစေႏြးရယ္”

“မသြားပါနဲ႔၊ ေႏြးတို႔ နဲ႔ ေပ်ာ္ပါ၊ ရဲထက္က လည္း ဒီေလာက္နားရရင္ ေတာ္ေရာေပါ့”

“လာျပီ၊လာျပီ”

ရဲထက္လွဲေနရာမွ ထလာသည့္ အခါ ရဲထက္ေပါင္ၾကားထဲတြင္ သူ႔ဟာၾကီးက နာရီခ်ိန္သီးလို တရမ္းရမ္း ႏွင့္ ပါ လာ၏။ အနားေရာက္ သည့္ အခါရင္ဦး ၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ရတနာေလးကို ငံုၾကည့္ လိုက္ျပီး

“ဘယ္သူ ပိုလွမလဲ လို႔ စဥ္းစားေနတာ၊ တေယာက္ တမ်ိဳးစီေတာ့ လွၾကတာပါပဲ”

“ရင္ဦးက ပိုလွတာပါ ရဲထက္ရဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ပါလား၊”

ရဲထက္ ပစၥည္းၾကီးကို တယုတယ ဆုပ္ကိုင္ရင္းေျပာလိုက္သည့္ ေႏြးေႏြးကို ရင္ဦးရြံရွာစြာ ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္မိ သည္။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ ရင္ဦး အမူအရာကို မျမင္မသိသည့္ အလား ရဲထက္ဟာ ၾကီးကို ပါးစပ္ႏွင့္ ငံုလိုက္၏။

“အား မိုက္တယ္ကြာ”

ရဲထက္က ေခါင္းကိုေမာ့ျပီးဇိမ္ခံသလိုလုပ္ရင္းေျပာလိုက္သည္။ ရဲထက္ ဟာၾကီးကို ေႏြးေႏြးက အလြန္အရ သာ ရွိသည့္ ေရ ခဲေခ်ာင္းၾကီးပမာ တျပြတ္ျပြတ္ ႏွင့္စုပ္၏။ တယုတယ လွ်ာႏွင့္လ်က္ ေပးသည္။ ေႏြးေႏြးလုပ္သမွ်ကို ရဲထက္က ေခါင္းကိုေမာ့ျပီး ဇိမ္ခံေနသည္။ မ်က္စိကို မွိတ္ထား လိုက္သည့္တိုင္ အသံေတြက နားထဲ တိုး၀င္ ေန သည္။

“ေတာ္ျပီ ေႏြး ေတာ္ၾကာတို႔ ျပီးသြားလို႔ ရင္ဦးအတြက္ မက်န္ဘဲေနလိမ္႔မယ္”

ရင္ဦး အလန္႔တၾကားျဖင့္ မ်က္လံုးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ အခုနက ေပါင္ၾကားထဲမွာ ရမ္းေနသည့္ ရဲထက္ဟာၾကီး က ဒံုးပ်ံၾကီးတခုလို မတ္မတ္ေထာင္ေန၏။ ရဲနီေနသည့္ ထိပ္ ဖ်ားၾကီးကလည္း ဒံုးပ်ံထိပ္ဖူးၾကီးပမာ ေျပာင္လက္ ျပီး ကားေန၏။

“နင္တို႔ ငါ့ကို မယုတ္မာၾကနဲ႔”

အသံကုန္ေအာ္လိုက္ေသာ္လည္း သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္က ဂရုမစိုက္ၾကပါ။ ရဲထက္က ရင္ဦး ေပါင္ၾကားထဲမွာ ဒူး ေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး ေႏြးေႏြးက အ၀ကိုလက္ႏွင့္ ျဖဲေပး၏။

“နင္တို႔ ေခြးေတြ၊ တိရိစာၦန္ေတြ”

“ရင္ဦးရယ္၊ ဒါက ရင္ဦးေကာင္း ဖို႔ပါ၊ မၾကံဳဖူးတာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔”

သေရာ္ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေနသည့္ ရဲထက္ကို မ်က္ႏွာ လႊဲလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေဘးကို ကားထြက္သြား ေတာ့ မတတ္ရင္ဦး နာက်င္သြားရသည္။ ရဲထက္၏ အေခ်ာင္းၾကီး တအိအိ ႏွင့္ တိုး၀င္လာေနသည္ကို ရင္ဦး သိ ေနသည္။ ၀င္လို႔မွ ဆံုးပါေတာ့မ လား ထင္ေနစဥ္ ဗိုက္ထဲမွာ ဒုတ္ကနဲ တိုးသံလိုလိုၾကားလိုက္ရျပီး ရဲထက္ ျပန္ ဆုတ္ သြားသည္။ တင္းျပီး ျပည့္က်ပ္ေနရာမွ ဖယ္ သြားေသာ အခါ ထိုေနရာေတြက ဟာတာတာျဖစ္က်န္ခဲ႔သည္။

“ရဲထက္ ေျဖးေျဖးေနာ္ ေႏြးသူငယ္ခ်င္းက ဒါမ်ိဳးေတြသိပ္ၾကံဳဖူးတာ မဟုတ္ဘူး”

“ေအာ္ တို႔ ရင္ဦးကို ေဆာ္ျပီးျပီဆိုတာ ေႏြးကို မေျပာရေသးဘူး”

“ဟုတ္လား၊ ဒါဆိုရင္ေတာ့ သူခံ ႏိုင္မွာပါ၊ ၾကည့္စမ္း ရင္ဦးက တို႕ကို လွ်ိဳထားတယ္”

မေက်နပ္ သလို အမူအရာေလး ျဖင့္ေျပာရင္း ေႏြးေႏြး က ရင္ဦး ႏို႔ ကေလးေတြကို ကုန္းကိုက္လိုက္သည္။ ရင္ ဦး မေအာ္မိေအာင္ စိတ္ကို တင္းထားလိုက္ရသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေတြ ျပတ္ထြက္သြားလု မတတ္ ကိုက္ျပီးမွ တဖန္ အသာ အယာ ႏူးႏူး ညံ့ညံ့ေလး စို႔ေပးေနျပန္သည္။ အေပၚပိုင္း ကို ေႏြးေႏြးက ထင္တိုင္းလုပ္ ေနသလို ေအာက္ ပိုင္းကို တာ၀န္ယူထားသည့္  ရဲထက္၏ ေဆာင့္ ခ်က္ေတြက တခ်က္ထက္တခ်က္ ပိုျမန္လာ၏။ အံကိုတင္း တင္း ၾကိတ္ျပီး ရင္ဦး ေတာင့္ခံေန သည္ကို ေႏြးေႏြးက

“နာရင္ေအာ္လိုက္ေလ ရင္ဦးရဲ႕၊ ေအာ္လိုက္ရင္ ေပါ့လဲေပါ့သြားမယ္၊ ေကာင္းလဲ ေကာင္းသြား မယ္၊ အသက္ကုိ မွန္ မွန္ရႈ၊ အ၀င္အထြက္ကို အာရံုမထားနဲ႔၊ အထဲမွာထိတာ သူ႕အလိုလိုသိလာ လိမ္႕မယ္”

“ဘာမွ မေျပာနဲ႔ေတာ့”

ရင္ဦးေဒါသ တၾကီးႏွင့္ ကုန္းေအာ္လိုက္မိသည္။ ေႏြးေႏြးကဟတ္ဟတ္ပက္ပက္ရယ္လိုက္ရင္း

“သူ႕စိတ္ခ်ည္းပဲ”

“ခနေနဦး ၊တို႔မွာ အစီအစဥ္ ရွိတယ္၊ ရင္ဦး အတြက္လံုး၀ ရွယ္ ျဖစ္သြားေအာင္လုပ္ေပးမယ္”

ေျပာေျပာဆိုဆုိ ရဲထက္က သူ႔ဟာၾကီး ျပန္ဆြဲထုတ္သြားသည္။ ရင္ဦး နင့္တင့္တင့္ ႏွင့္ တမ်ိဳးၾကီး ခံစား လိုက္ ရသည္။ ရဲထက္က ရင္ဦးေျခရင္းမွာေပါင္ျဖဲထိုင္ခ်လိုက္ျပီး ေႏြးေႏြး ကို လက္ယပ္ေခၚသည္။ ေခြးကေလးတ ေကာင္လို ေႏြးေႏြး ေလးဖက္ေထာက္ကာ ကပ္သြားျပီး ရဲထက္ ဟာၾကီးကို တျပြတ္ျပြတ္ႏွင့္ စုပ္ျပန္၏။ ေႏြး ေႏြး စုပ္ေပး ေနတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ရပါ။ ရင္ဦး မ်က္လံုးႏွင့္ တည့္ေနတာက ေႏြးေႏြး၏ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း ျဖစ္သည္။ အရင္က ရင္ဦး တယုတယ ထားခဲ႔သည့္ ေႏြးေႏြး၏ ရတ နာေရႊၾကဳပ္ ေလးက အခုေတာ့ နီရဲျပီး မို႔ ေမာက္ေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသား ၾကီးေတြကလည္းထူအမ္း ကာျပဲေနၾကျပီး အကြဲေၾကာင္း တဖက္တခ်က္က အေမႊးေတြကလည္း အရည္ေတြ တစိုစိုလက္ေန၏။ ရဲထက္ကုိ စုပ္ေပးေနရင္း ေႏြးေႏြး ၏ တြင္းကေလး ထဲက အရည္ေတြ တေတာက္ေတာက္ ႏွင့္ ယိုက်ေနတာကို လည္းရင္ဦး ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ေနရသည္။

“ရျပီ ရျပီ”

ရဲထက္ႏွင့္ ရင္ဦးၾကားမွာ ကာေနသည့္ ေႏြးေႏြး ဖယ္သြားခ်ိန္တြင္ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္း ေၾကာင့္ ရင္ဦး မ်က္ လံုးျပဴးသြားရ သည္။ ရဲထက္ ဟာၾကီးက အခုနထက္ ပိုျပီးရွည္လ်ား ၾကီးထြား ေနသည္။ ရဲရဲ နီေနသည့္ ထိပ္ေခါင္း ၾကီးက ရင္ဦး လက္သီး ဆုပ္ေလာက္ရွိမည္။ ဘာမွမလုပ္ေသးဘဲ ျမင္ရရံုႏွင့္ပင္ ရင္ဦး အသက္မရႈႏိုင္ေတာ့။ ဒီေလာက္ ၾကီးသည့္ ဟာၾကီး ႏွင့္ ထိုးလို႔ ကေတာ့ ေသဖို႔သာရွိေတာ့သည္။

“ရင္ဦးကို မနာလိုခ်င္သလိုျဖစ္လာျပီ၊ ရဲထက္က တို႕ကိုေတာင္ ဒီေလာက္ဆိုဒ္ နဲ႔ တခါမွမလုပ္ ဘူး”

“ေႏြးေႏြး၊ ရဲထက္၊ နင္တို႔ ယုတ္မာတာကမ္းကုန္ေနျပီ”

“ခ်စ္လို႔ပါရင္ဦးရယ္၊ တို႕က ရင္ဦးကို အရမ္းခင္လြန္းလို႔ မုန္႕ကိုလည္း ေ၀ေပးတယ္၊ အခ်စ္ကိုလည္း ေ၀ေကၽြး တယ္၊ ရင္ဦး က မ ၀င္ဘူး ထင္လို႔လား၊ ဒီမွာ ၾကည့္၊ ရဲထက္ တို႔ထဲကို ထည့္ျပလိုက္စမ္းပါ”

ကုန္းထားေပးသည့္ ေႏြးေႏြး၏ ေနာက္ဖက္ကေန ရဲထက္က သူ႔ဟာၾကီးကို တအိအိႏွင့္ ၀င္ေအာင္သြင္းျပသည္။ တေခ်ာင္းလံုး အဆံုး အထိ၀င္သြား၏။

“ရင္ဦး အတြက္မ ဟုတ္ရင္ ျပန္ထုတ္ခိုင္းေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး”

“ေကာင္မစုတ္၊ မိန္းမယုတ္...... ငါနင့္လို ယား တဲ႔ ကျမင္းတဲ႔ အစားမဟုတ္ဘူး”

ရင္ဦး စကားကို စိတ္မဆိုးသလို ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာက အျပံဳးမပ်က္ပါ။ သူ႔ဟာၾကီး ကိုျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ရဲထက္ ဘယ္ထြက္သြားသည္ မသိ။ ရင္ဦး ႏွင့္ ေႏြးေႏြး သာက်န္ခဲ႔သည္။

“တို႔ေစတနာကို ရင္ဦး မၾကာခင္သိမွာပါ”

အနားကေန ခနေပ်ာက္သလိုျဖစ္သြားေသာ ရဲထက္လက္ထဲမွာ ေခါင္းအံုးတလံုးပါလာသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ က ရင္ဦး ကိုမျပီး တင္ပါးေအာက္သို႔ ေခါင္းဦးထိုးခံလိုက္သည့္ အခါရင္ဦး ေကာ့ေကာ့ ေလးျဖစ္သြားသည္။ လက္ ႏွင့္ ေျခ က ၾကိဳးေတြလည္း ပိုျပီး တင္းက်ပ္သြား၏။

“ရျပီ ဒီေလာက္ဆိုရင္”

ရင္ဦးေပါင္ၾကားထဲသို႔ ရဲထက္ေရာက္လာျပန္သည္။ အခနကထက္ အဆမတန္ၾကီးထြားေန သည့္ ဟာၾကီးကို အ၀မွာေတ႕ျပီး ထိုးသြင္းလိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦး ဘယ္လိုမွထိန္းခ်ဳပ္ မထား ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အသံကုန္ ေအာ္ လိုက္မိ သည္။

“ေအာင္မယ္ေလး ေသပါျပီ”

ေအာ္လိုက္သည့္ ခနတြင္ ၾကိဳးေတြျပဳတ္ထြက္ကုန္၏။ ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုးလဲ ေမွာင္မဲသြားသည္။

“ရင္ဦး ဘာျဖစ္တာလဲ”

တဖက္ခန္းက အန္တီခင့္ အသံကိုၾကားမွ အိပ္မက္က ႏိုးလာမွန္းသိလိုက္သည္။

“အိပ္ ..အိပ္ မက္ မက္တာ”

“ေရေသာက္လိုက္၊ ေရေသာက္လိုက္၊ အန္တီခင္ လာရမလား”

“ရတယ္၊ ေရရွိတယ္”

ကုတင္ေဘးမွာ ခ်ထားသည့္ ေရပုလင္းကို လက္ႏွင့္စမ္းယူျပီး အငမ္းမရ ေမာ့ေသာက္ခ်လိုက္ မိသည္။ ေရ ေသာက္ ရင္း ရင္ဦး လက္တဖက္က အမွတ္တမဲ႕ ည၀တ္ေဘာင္းဘီ ခြၾကားကို စမ္း ၾကည့္လိုက္မိရာ အနည္းငယ္ စိုေနသလိုခံစားရသည္။

“ေခၽြးေတြ ပဲျဖစ္မွာပါ”

ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ေျဖကာ ေရရြတ္လိုက္ရင္း ေႏြးေႏြး တို႔ျခံ၀မွာ ျမင္ခဲ႔ ရသည့္ျမင္ကြင္း ကတရိပ္ရိပ္ ႏွင့္ျပန္ေပၚ လာ သည္။ သူတို႔ေတြ က ရင္ဦးကို မျမင္ၾက။ ၀ရန္တာ ေပၚကေန ၾကည့္ေနသည့္ ရင္ဦးကေတာ့ သူတို႕ကို အေ၀းၾကီး ထဲက ၾကိဳျမင္ေနသည္။ ျခံ၀ ေရာက္ လို႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကေတာ့လည္း ေႏြးေႏြးက ရဲထက္ ရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္ေတာ့ မ တတ္ ကပ္ထားသည္။ မိဘေတြ ရွိေနသည့္ ျခံ၀ မွာေတာင္ ဒီေလာက္သဲေနကဲေနၾကရင္ လူကြယ္ရာဆို ေျပာဖို႕ ေတာင္ လိုမည္မထင္။

ရင္ဦး ကိုျမင္တာႏွင့္ ရဲထက္ တခ်ီထဲ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ႏွင့္ေျပးေတာ့သည္။ ေႏြးေႏြး လည္း မ်က္ႏွာပ်က္သြား၏။ ျခံ ထဲကို ေတာ္ေတာ္ ႏွင့္ ၀င္မလာေသးဘဲ ေယာင္လည္လည္ လုပ္ရင္း ရဲထက္သြားတဲ႔ ေနာက္လိုက္ၾကည့္ေနတာ ရင္ဦး သိပါသည္။ ကိုယ္က အရမ္းကို သေဘာထားေသးသိမ္ရာက်မွာ စိုးလို႔ ဒီအေၾကာင္း ေျပာမေနေတာ့ ဘဲေန လိုက္ပါသည္။ ဒါေတာင္မွ ေႏြးေႏြး အမူအရာက တမ်ိဳး လို႔ထင္ရသည္။ ရင္ဦး ကိုေတာ့ အရင္လို ပံုမွန္ အတိုင္း ဆက္ဆံပါသည္။ သူ႔အိမ္ ကို လိုက္လာႏိုင္တဲ႔ အထိ ျပန္ေကာင္းသြားလို႔ ၀မ္းသာတဲ႔ အေၾကာင္းလဲ ေျပာသည္။ ဟန္မပ်က္ အရင္လို ဖက္လွဲတကင္း ေနေန ရေသာ္လည္း ေရွ႕ေရွာက္ ေနြးေႏြး ကို သတိ ထားရေတာ့ မည္ ဆို တာရင္ ဦး ေတြးမိသည္။

အိပ္ယာေပၚ ျပန္လွဲခ်လိုက္ေသာ္လည္း အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ပါ။ အခုန အိပ္မက္ ထဲက အသံေတြ၊ ျမင္ကြင္းေတြက ရင္ ဦး အာရံုကို  အေႏွာက္ အယွက္ျပင္းစြာ ေပးေန၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

“ဟဲ႔ နင့္ေကာင္မေလး လာသြားတယ္”

အိမ္၀က ဆီးေျပာလိုက္သည့္ စကားေၾကာင့္ ရဲထက္ေၾကာင္သြားပါသည္။ ဘယ္သူ႕ကိုေျပာသလဲ ဟု စဥ္းစားရင္း အိမ္ေ႔ပၚ တက္ ခဲ႔သည္။

“သူမနက္ ျဖန္ရန္ကုန္သြားမွာတဲ႔၊ ေန႔ခင္းကလည္း နင့္ကိုမေတြ႔လို႔ အိမ္လိုက္လာတာတဲ႔၊ ဖုန္း ဆက္ပါလို႔ ေျပာ သြားတယ္”

ေႏြးေႏြးကို ေျပာတာမွန္း ရဲထက္သိလိုက္သည္။ မမနီနီ အတြက္ေတာ့ ေႏြးေႏြး ကရဲထက္ ေကာင္မေလး ျဖစ္ သည္။ ေႏြးေႏြး စက္ဘီးလဲသည့္ ေန႕က သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အေျခအေနကို မမ ေတြ႔သြားခဲ႔သည္။ ေႏြးေႏြးရွက္ မွာစိုးလို႕ဘာမွမေျပာေသာ္လည္း ေႏြးေႏြး ကိုပို႔ျပီး ျပန္ေရာက္လာေတာ့ သူျမင္ေၾကာင္း ရဲထက္ကိုေျပာျပ၏။

“မမက ဘာေတြေတြ႕လို႔လဲ၊ မဟုတ္တာမေျပာနဲ႔”

ရဲထက္က အရူးကြက္နင္းလိုက္ေသးသာ္လည္း

“အိမ္ေရွ႕ၾကီးမွာ ဖက္နမ္းေနၾကတာ လူျမင္လို႔ေတာင္မေကာင္းဘူး၊ ငါ့မွာ အထဲျပန္၀င္ျပီး အတင္း ေခ်ာင္းဆိုး လိုက္ရတယ္”

ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ျဖင့္ ဖက္တာနမ္းတာပဲ မမျမင္သြားသည္။ ဧည့္ခန္းက ကုလားထိုင္ ေတြအျပင္ ေႏြးေႏြး ကိုယ္လံုးႏွင့္ ကြယ္ေနလို႔ ေအာက္ကႏိႈက္ေနတဲ႔ လက္ကို မမျမင္မသြား ေပ။

“ဖုန္းသြားဆက္ေလ”

“ေနပါဦး အခုမွျပန္လာတာ၊ ေရေလးဘာေလး ခ်ိဳးပါရေစဦး”

ရဲထက္ေရခ်ိဳးျပီး ထမင္းစားေနစဥ္ မမနီနီက ဟင္းလာထည့္ေပးရင္း

“ရဲထက္ ျပီးရင္ ဖုန္းသြားဆက္ဖို႔ မေမ႔နဲ႔ေနာ္၊ ေကာင္မေလး သနားပါတယ္၊ မနက္ျဖန္သြား မယ္ ဆိုေတာ့ နင့္ကို ေတြ႔ခ်င္ရွာမွာေပါ့၊ နင္တို႕ကလဲဟယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိန္းျပဳမထားၾက ဘူးလား”

အပ်ိဳၾကီးေပမယ့္ မမနီနီ က အလိုက္သိသည္။ ေႏြးေႏြး ကိုလည္း ခင္မင္ေနပံုရ၏။ က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာသည့္ အ တြက္ အိမ္ေထာင္ မျပဳေတာ့ဘဲ ေယာင္းမေတြႏွင့္ တည့္ေအာင္လုပ္ျပီး အကိုေတြ ေမာင္ေတြ ႏွင့္သာ တသက္ လံုး ေနေတာ့မည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ထား သည့္ အတြက္ လိုက္လိုက္ ေလ်ာေလ်ာ စကားေျပာတတ္သည့္ ေႏြးေႏြးကို အ မွတ္ေတြ စြတ္ေပးထားပံုရသည္။ ေႏြးေႏြး ႏွင့္ရဲထက္ ဟိုတေန႕က နမ္းမိၾကသည္မွအပ အခုခ်ိန္ထိ ဘာ မွ မ ျဖစ္ ေသးေၾကာင္း ကိုသာမမ သိလွ်င္ လန္႔သြား ႏိုင္သည္။

“ေတာ္ေသးတယ္ ငါတို႔ ဘုရားဖူးထြက္မယ့္ အခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးကလည္း မရွိလို႔၊ ႏို႔မဟုတ္ လို႔ကေတာ့ ...ဟင္း”

မမနီနီ ေျပာလိုက္မွ ရဲထက္လည္း သတိရသည္။ ေနာက္အပတ္ထဲမွာ ေမေမ ႏွင့္ မမနီနီ တို႔ အထက္ အညာသို႔ ရက္ရွည္ဘုရားဖူး ထြက္ၾကမည္။ ရဲထက္ တေယာက္ထဲ ရွိခ်ိန္မွာ သာ ေႏြး ေႏြး အိမ္ေရာက္လာရင္ ကိုယ့္စိတ္ ကိုယ္ ထိန္းႏိုင္ပါမည္လားဟု ရဲထက္ မေသခ်ာပါ။

မမေစာကလ်ာလိႈင္ႏွင့္ ေတြ႔စဥ္တုန္းက လိုစိတ္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ တခါထဲကိစၥျပတ္သြားေပမည္။ အခုေတာ့ အ သက္ၾကီးလာလို႕လား မသိ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ေနတာက ပိုမ်ားလာ၏။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ မထိန္းႏိုင္ဘဲျဖစ္ခဲ႔ရသည့္ ရင္ဦးကိစၥ ေနာက္ပိုင္းမွာရဲထက္ ပိုဆင္ျခင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ ထားသည္။ ဒါေတာင္မွ စိတ္လြတ္ျပီး ေႏြးေႏြးကို ဘာမ ေျပာညာမေျပာႏွင့္ ဖက္နမ္း လိုက္ရံုမက လက္ပါသရမ္းလိုက္ မိေသးသည္။ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္မရွာဘဲ သူမ်ား ကိစၥ ကိုသာ စိတ္၀င္စားေနသည့္ အမလုပ္သူကို ေနာက္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္

“တေယာက္ထဲ ပ်င္းေနမယ့္ တူတူ အဆင္ေျပရင္လည္း ေခၚထားလိုက္တာေပါ့၊ သူလဲ သိပ္မၾကာဘူး လို႔ေျပာ ပါတယ္၊ မမ ေယာင္းမ ေခ်ာေခ်ာေလး ရတာ မေကာင္းဘူးလား”

“ငါကေတာ့ မင္းတေယာက္ထဲဆိုျပီး အေပါင္းအသင္းေတြပါ ေခၚျပီး မဟုတ္မဟပ္ေတြ လုပ္ မေနရင္ျပီးတာပဲ”

အနားေရာက္လာသည့္ ေမေမက ၀င္ေျပာလိုက္လို႔ ရဲထက္ပုသြားသည္။

“ေႏြးေႏြး က ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ”

“အဲဒါေတာ့ မသိဘူး”

ရဲထက္ တကယ္ပင္ မသိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အိမ္မွာနမ္းလိုက္ျပီး ေနာက္ပိုင္းေႏြးေႏြး ႏွင့္ အျပင္မွာ တခါပဲ စကား ေျပာျဖစ္သည္။ သြားရင္းလာရင္း ေတြ႔တာမ်ိဳးကလည္း ေဘးမွာ ရင္ဦး က တလႊားလႊား ျပန္လုပ္ေနျပီျဖစ္လို႔ စ ကားေျပာဖို႔ အခြင့္မသာ။ ေျပာျဖစ္ သည့္ တခါကလည္း ရဲထက္ ရွိသည့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ကို ေႏြးေႏြး လိုက္ လာ လို႔ စကားေျပာျဖစ္ျခင္းသာျဖစ္၏။ ဒါ ေတာင္မွ အနားမွာသူငယ္ခ်င္းေတြရွိျပီး ၀ိုင္းေလာင္ေနၾက၍ စကားေကာင္း ေကာင္း မေျပာျဖစ္ ပါ။ ရဲထက္ နားမွာထိုင္ရင္း ရွက္ေနေသာ္ လည္း ၀ိုင္းေနာက္သမွ် သည္းခံေပးသြားသည့္ ေႏြး ေႏြး ကိုေတာ့ အမွတ္ေပးမိပါသည္။

အျပန္က်ေတာ့ စက္ဘီးမပါသည့္ ေႏြးေႏြးကို သူငယ္ခ်င္းေတြက ျပန္ပို႔ဖို႔ စက္ဘီးပါ ငွားလိုက္ ၾကလို႔ ျပန္ပို႔ရင္း စ ကားနည္း နည္းေျပာျဖစ္သည္။ ထိုေန႕က ေႏြးေႏြးက သူမ၏ အိမ္ဖုန္းနံပါတ္ ကိုစာရြက္ေလး ႏွင့္ ေရးေပးသြား၏။ အျပန္လမ္းမွာ လူရွင္းတဲ႔ ေနရာေတြဆိုရင္ ေႏြးေႏြးက ရဲ ထက္ ေက်ာျပင္ကို ပါးေလးအပ္ျပီး လိုက္၏။ လူရႈပ္ရင္ ျပန္ခြာသည္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာပဲခြာ ျခင္းျဖစ္ ၏။ မို႔ေသာ အိေသာ ရင္သားေတြ ႏွင့္ေတာ့ ရဲထက္ကို တလမ္း လံုး ဒုကၡ ေပးသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိုင္၀က္ေတာင္မရွိသည့္ ခရီးေလးကို စက္ဘီးနင္းရင္း ရဲထက္ဖတ္ဖတ္ ေမာရ၏။

ေႏြးေႏြး စိတ္ထဲမွာ ရဲထက္ ကို သူမႏွင့္ သက္ဆိုင္ပတ္သက္သူလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ျပီျဖစ္ပံုရ၏။ လဘက္ရည္ ဆိုင္ မွာ လာထိုင္တုန္း ကလည္း ရဲထက္ေဘးမွာ ထိုင္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းက ေနရာ ဖယ္ေပးခ်ိန္တြင္ ေအးေအးသက္ သာပင္ ရဲထက္ေဘးမွာပူးကပ္ျပီး ၀င္ထိုင္၏။ စတာ ေနာက္တာေတြလြန္လာလွ်င္ ရဲထက္ လက္ေမာင္းေနာက္မွာ မ်က္ႏွာေလးကို ကြယ္၏။

သင္းျမသည့္ ရနံ႔၊ ႏူးညံ့သည့္အေတြ႔အထိ၊ လွပသည့္ မ်က္ႏွာ၊ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ဟန္ပန္ အမူအရာေတြ ေၾကာင့္ ရဲထက္လည္း ရင္ခုန္လႈပ္ရွားရပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို အခ်ိန္တိုင္း ရဲ ထက္ ျပန္ျမင္ေယာင္တတ္သည့္ ရင္ဦး၏ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုရွိသည္။ တခုက ေႏြးေႏြး ႏွင့္ ပတ္သက္ မိတိုင္း မေက်မခ်မ္းႏွင့္ ၾကည့္တတ္သည့္ ရႈ႕သိုးသိုး မ်က္ႏွာ၊ ေနာက္တခုက ရဲထက္၏ အႏိုင္ က်င့္ျခင္း ကို ခံလိုက္ရျပီးေနာက္ ေၾကကြဲယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ေနသည့္ မ်က္ ႏွာ။ ေႏြးေႏြးကို ရင္ဦး အ လြန္တန္ဖိုးထားမွန္း ရဲထက္သိသည္။ ရင္ဦးဘ၀ ကို ေနာက္တၾကိမ္ ျဖိဳလွဲခ် မိသည္အ ထိရဲထက္ မမိုက္မဲခ်င္ေတာ့ပါ။

ေႏြးေႏြး ဖက္က်ျပန္ေတာ့လည္း ဆန္႔က်င္ဖက္လိင္ စစ္စစ္ ရဲထက္ကိုသာ ေမတၱာထားခ်င္ရွာေပမည္။ ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင့္ ဖက္နမ္းျပီး မေတာ္ရာကို လက္သရမ္း ခဲ႔ ေသးသည့္ ေယာက္်ားေလး တေယာက္၏ အနားကေန ခြာ မသြားျခင္း ကိုက သူမ၏ သေဘာ ထား က ထင္ရွားေနသည္။ လွမ္းဆြတ္ဖို႕ေတာင္မလို ရဲထက္ လက္ထဲအ ထိ ညႊတ္ခ်ေပးေနျပီ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ရဲထက္ အတြက္ကလည္း ရင္ဦး ေၾကာင့္ ေႏြးေႏြးသည္ ပစ္ရမွာလည္း အ ဆီႏွင့္ တ၀င္း၀င္း၊ စားရမွာလည္း ရင္ဦး ဆိုသည့္ သဲႏွင့္ တရွပ္ရွပ္ ျဖစ္ေနသည္။

တကယ္လို႔ ရင္ဦးကိုသာ မေစာ္ကားမိခဲ႔ လွ်င္ အခုအလို အခ်ိန္တြင္ ေႏြးေႏြး၏ အခ်စ္ကို ၀မ္းသာ အားရ ရယူ သိမ္းပိုက္မိေပလိမ္႔ မည္။ အားလံုး အျမင္မွာေတာ့ ရဲထက္ အဆင္ေျပ ေနသည္။ စြံေနသည္လို႔ ထင္ၾကမည္။ ရဲ ထက္ ဘယ္ေလာက္အထိ အက်ဥ္း အၾကပ္ထဲေရာက္ ေနမွန္း ကိုယ္တိုင္ပဲသိ၏။ ေယာက္်ားေလး တ ေယာက္ ျဖစ္ရက္ ႏွင့္ တြန္႔ဆုတ္ ေတြေ၀ေနေသာ ရဲထက္ကို လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ ႏွင့္ လမ္းခင္းေပး ေနသည့္ေႏြးေႏြး ကို လည္း ရဲထက္ သနားမိသည္။ အားလည္းနာ၏။

ထို႔ေၾကာင့္ ထမင္းစားျပီးသည္ ႏွင့္ အိမ္နားက စတိုးဆိုင္ကေန ဖုန္းသြားဆက္သည္။ အခ်ိန္ က ေမွာင္ရီ ပ်ိဳးစ အ ခ်ိန္ ကိုေက်ာ္ ခဲ႔ေလျပီ။ ဖုန္းဆက္ျပီး လွ်င္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိႏိုင္သည့္ လဘက္ရည္ ဆိုင္ ကို လုိက္သြား ဦး မည္ ဟု ရဲထက္ စိတ္ကူးလိုက္၏။ ဘယ္သူ ႏွင့္ မ်ားတိုး မလဲဟု စိတ္တထင့္ထင့္ ႏွင့္ ေခၚလိုက္ရာ ေႏြးေႏြး ကိုယ္ တိုင္ ဖုန္း ကိုင္သည္။ ေႏြးေႏြး တို႔ အိမ္သားလို ေနေနေသာ ရင္ဦး သာေရာက္တုန္း ေရာက္ခိုက္ ဖုန္း ကိုင္လိုက္ လွ်င္ ေတာ့ ရဲထက္ အသံကိုၾကားသည္ ႏွင့္ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္းပါေပ။

“ရဲထက္ ဆက္မယ္ ထင္လို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတာ၊ ေနာက္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ေနရင္ ေႏြးတို႔ လမ္းထိပ္ ကိုေရာက္ မလားဟင္”

လာပါ လို႔ တည့္တည့္ မေျပာသည့္ ေႏြးေႏြးကို သနားစိတ္ေၾကာင့္

“လာခဲ႔ မယ္ေလ”

“ရဲထက္ကို ေပးစရာ ရွိလို႔၊ မလာေသးလဲ ေစာင့္ေနေနာ္”

ေႏြးေႏြး ေစာင့္ေနရမွာစိုးလို႕ ရဲထက္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္လာခဲ႔သည္။ အိမ္ျပန္ျပီး စက္ဘီး ယူရင္ အိမ္ က အပ်ိဳၾကီး စပ္ စုေန ဦးမည္။ ေႏြးေႏြးတို႔ လမ္းထိပ္ကို ေရာက္ေတာ့ ေႏြး ေႏြးကို မေတြ႕ရပါ။ နည္းနည္း ေစာေန တာကို သတိရလိုက္ျပီး လမ္းထဲ ၀င္လိုက္သည္။ ရဲ ထက္ အိမ္နားအေရာက္ တြင္ ျခံတံခါးပြင့္သြားျပီး ေႏြးေႏြး ထြက္လာသည္။ သူမဆီသို႔ လာေန သူက ရဲထက္ မွန္းသိသည့္ အခါ လက္ကာျပီး ရပ္ေနခိုင္း ၍ ရဲထက္္ရပ္ေစာင့္ ေနလိုက္သည္။

ၾကိဳးတေခ်ာင္း ဂါ၀န္ပြပြေပၚမွာအေႏြးထည္လက္စက ပါးပါးေလး ထပ္၀တ္ထားသည့္ ေႏြးေႏြး က အနား ကို ေရာက္သည္ ႏွင့္ ရဲထက္ လက္ေမာင္း ကိုလွမ္းဆုပ္ျပီး

“ရဲထက္ ပိုက္ဆံပါလားဟင္”

မမနီနီ ေျပာတုန္းက ပိုက္ဆံအေၾကာင္းမပါလို႔ ရဲထက္တြန္႔သြားသည္။ သူ႔ကို ေႏြးေႏြးတခါထဲ ခိုးခိုင္းေတာ့ မလို႔ လားဟု စိတ္ထင့္ သြားရ၏။

“ပိုက္ဆံ၊ ဘာပိုက္ဆံလဲဟင္”

“ေအာ္ ..ငါးရာေလာက္ တေထာင္ေလာက္ပါ၊ ေစ်း၀ယ္ မယ္လို႔ အိမ္ကိုေျပာခဲ႔တာ ရဲထက္ေစာင့္ ေနရမွာစိုးလို႔ က မန္းကတန္း နဲ႔ ပိုက္ဆံေမ႔လာတယ္”

“ပါတယ္၊ ပါတယ္”

ႏွစ္လမ္းေက်ာ္ေလာက္က စတိုးဆိုင္ေလးမွာ ေႏြးေႏြး က ရွဴေဆး တဗူး ႏွင့္ အခ်ဥ္ထုပ္ တခ်ိဳ႕၀ယ္သည္။ ရဲထက္ ပိုက္ဆံထုတ္ေပး လိုက္၏။

“အျပင္ထြက္ခ်င္လို႔ အေၾကာင္းရွာရတာေလ”

ဆိုင္က အထြက္မွာေႏြးေႏြး ျပံဳးစိစိ ႏွင့္ေျပာသည္။ ေႏြးေႏြး ကိုၾကည့္ရသည္မွာ ရဲထက္ႏွင့္ စကားေျပာခ်င္ ေနပံုရ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဲထက္က အလိုက္တသိႏွင့္

“ဘယ္သြားဦးမလဲ၊”

“ရဲထက္ကိုေတြ႔ခ်င္လုိ့ ထြက္လာတာ”

အိမ္ဖက္ဆီသို႔ ျပန္လာၾကရင္း လမ္းေဘးက ကင္းတဲေလးကို ျမင္လိုက္လို႔ ရဲထက္စိတ္ကူးရ သြားသည္။ ကင္းထဲ က လမ္းေဘး အုတ္ခံုေလးတခုကို ငံုျပီး ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ၾကမ္း ခင္းေတြ မရွိေတာ့ေသာ္လည္း အုတ္ ခံု ေပၚမွာ ထိုင္ရင္ရ၏။

“ေျပာစရာ ရွိတယ္ဆို ဒီမွာ ခနထိုင္ရေအာင္ေလ”

“ထိုင္လို႔ရလို႔လား”

“အထဲမွာ အုတ္ခံုရွိတယ္”

ရဲထက္ဦးေဆာင္ ေခၚသြားသည့္အတြက္ ေႏြးေႏြး ေနာက္ကလိုက္လာျပီး ထိုင္လုိက္ၾကသည္။ အခ်ိန္က ညခုနစ္ နာရီ ေက်ာ္ျပီျဖစ္ရာ လမ္းကလည္း လူသြားလူလာရွင္းေနသည္။ ေမွာင္ကုပ္ ကုပ္ ကင္းထဲေလးထဲက ရဲထက္တို႔ ကို လမ္းသြားလမ္းလာျမင္ရင္လည္း လူလံုးကြဲမွာ မဟုတ္လို႔ အဆင္ေျပသည္။ အုတ္ခံုေပၚမွာ ထိုင္မိၾကခ်ိန္တြင္ ေႏြးေႏြးက အက်ၤ ီေရွ႔အိတ္ထဲက စာရြက္ လိပ္ ေလးတခု ထုတ္ျပီး ရဲထက္ အိပ္ထဲထည့္ေပးသည္။

“ဘာလဲ”

“ရည္းစားစာေလ၊ ..အလကားေနာက္တာေနာ္၊ ရန္ကုန္ အိမ္က ဖုန္းနံပါတ္၊ ရဲထက္ အေၾကာင္း ထူးရင္ ဆက္လို႔ ရေအာင္”

“အေၾကာင္းထူး ဆိုတာ ဘာလဲဟင္”

“အေၾကာင္းထူး ဆိုတာက ဥပမာ ရဲထက္ရယ္ ရင္ဦး ေယာက္်ားယူသြားတာ မ်ိဳးေပါ့ ဟင္း ဟင္း”

“အဲဒါကေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္မလဲ၊ မိန္းမယူတယ္ ဆိုဟုတ္တုတ္တုတ္”

“သေဘာေျပာတာပါ၊ ဘာအေၾကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဲထက္ လိုအပ္ရင္ဆက္သြာ္လို႔ရေအာင္ေပးတာ၊ ရင္ဦး ေတာင္မ သိ ဘူး၊ ေဟာေတာ့”

“ဘာ ျဖစ္လို႔လဲ”

“ဟို .. ဟိုမွာ ရင္ဦး”

ရဲထက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ဂ်ာကင္အိတ္ထဲ လက္ႏိႈက္ျပီး ေအးေအးလူလူ ေလွ်ာက္လာေနေသာ ရင္ဦးကို လမ္း မီး ေရာင္ ေအာက္ မွာျမင္လိုက္ရသည္။

“ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ဟင္၊ ေႏြး တို႔မွန္းသူသိသြားရင္ ျပႆနာရွာေတာ့မွာ၊ ရဲထက္နဲ႔လည္း ရန္ျဖစ္ၾကေတာ့မယ္”

ရဲထက္လက္ေမာင္း ကို အားကိုးတၾကီး ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေႏြးေႏြး အလန္႔တၾကားေျပာလိုက္သည့္ အခါ ရဲထက္ၾကံရ ခက္သြားသည္။ သူႏွင့္ ေႏြးေႏြးကို ခုလိုအေနအထားမ်ိဳး ႏွင့္သာရင္ဦး ျမင္သြား လွ်င္ ခက္မည္ ဆိုတာ ရဲထက္ လည္းသိသည္။ ေနာက္ဆံုး အၾကံ တခုရလိုက္ေသာ ေၾကာင့္ ရင္ဦး အနားမေရာက္မွီ ေႏြးေႏြး ကိုယ္ေလးကို ရင္ ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။

“အို”

ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာကို ရင္ခြင္မွာအပ္ထား လိုက္ျပီးေနာက္ ရဲထက္ကလည္း ေႏြးေႏြး ေခါင္းေပၚမွာ မ်က္ႏွာကိုေမွးရင္း အတြင္းဖက္က အေမွာင္ရိပ္ဆီသို႔ မ်က္ႏွာ လႊဲထားလိုက္သည္။

“ျငိမ္ျငိမ္ေန၊ အသံမထြက္ န႔ဲ ဒါဆိုရင္ သူက တျခားအတြဲ လို႔ထင္သြားမွာ”

“ရဲထက္ ရယ္”

ရင္ဦး နီးလာသည္ႏွင့္ အမွ် ေႏြးေႏြး ကိုယ္လံုးေလး တုန္လာသည္။ ၇ဲထက္က ေက်ာျပင္ေလး ကို အသာအယာ ပြတ္သပ္ျပီး ႏွစ္ သိမ္႕ ရသည္။ ဒီေတာ့မွ ေႏြးေႏြးျငိမ္သြား၏။ ရဲထက္ ရင္ဘတ္ ကိုပါးႏွင့္ အပ္ရင္း အက်ၤ ီၾကယ္သီး ေတြကို လက္ႏွင့္ဆြဲ ကစားေန သည္။

“သြားျပီလား”

“အနားမွာ”

ေလသံေလးႏွင့္ ေျဖလိုက္သည့္ ရဲထက္စကားေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး ရဲထက္ ႏွင့္ရင္ခ်င္း ထပ္လုမတတ္ အပ္ထား သည္။ ရဲထက္ ခါးကို လည္း ဖက္ထား၏။ ေႏြးေႏြး ရင္ခုန္သံ ျမန္ျမန္ ကို ရဲထက္ခံစားလို႔ သိေနသည္။ ေႏြး ေႏြး ၏ ရင္ႏွစ္ မႊာက တုန္ခါေန၏။ ထိုေၾကာင့္ ရဲထက္လည္းေသြးတိုး ႏႈန္းေတြ ျမန္လာျပီး ရင္ ဦးလြန္သြားသည့္ တိုင္ ေအာင္ ေႏြးေႏြးကို လႊတ္မေပးမိေတာ့ပါ။ ေႏြးေႏြးကလည္း ရုန္းမထြက္ ဘဲ တိုးလို႔သာဖက္ထားသည္။

“ရဲထက္”

“ဟင္”

“ဘာမွ မဟုတ္ဘူး၊ ေခၚၾကည့္တာ”

ႏူးညံ့ သည့္ ရင္သားျဖိဳးျဖိဳးအိအိ ေတြက ရဲထက္ကို ဒုကၡေပးသည္။ လက္ႏွင့္ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လာ ၏။ ၾကိဳးတ ေခ်ာင္း ဂါ၀န္၏ ေအာက္တြင္ ဘရာစီယာ တထပ္ပါသည့္တိုင္ အထိအေတြ႕က ပကတိ အတိုင္းလို ရဲထက္ကို ျမဴဆြယ္ေန ၏။ မေနႏိုင္ေတာ့သည့္ လက္က အလိုလို ေရာက္ သြားသည့္ အခါ ေႏြးေႏြးသက္ျပင္းခ်သည္။

“ေဆာရီး၊ တို႔ေလ တို႔ ..”

“ဒီက ဘာေျပာလို႔လဲ၊ သူပဲျဖစ္ေနတာ”

ေႏြးေႏြး ကိုယ္တိုင္က ခြင့္ျပဳသလိုေျပာလာသည့္အတြက္ ရဲထက္ စိတ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္။ သူ႕ကို တေစာင္း မွီထားသည့္ မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲေမာ့ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဂေဟဆက္လိုက္ျပီး အိအိေထြးေထြး အသားစိုင္ ေတြကို စိတ္ရွိလက္ ရွိညွစ္ေတာ့သည္။ ေမာ့ ေမာ့ေလး နမ္းေနသည့္ ေႏြးေႏြး ကိုယ္လံုးေလး တြန္႔ကနဲ တြန္႔ကနဲ ျဖစ္သြား ရသည္။

“ဘာလို႔ အဲဒီေလာက္ စိတ္ၾကီးရတာလဲ၊ ေၾကာက္ေတာင္ေၾကာက္လာျပီ”

အနမ္းရပ္နားခ်ိန္ မွာေႏြးေႏြး ႏြမ္းလ်စြာေျပာ၏။ ရဲထက္က ဘာမွျပန္ေျပာမေနဘဲ ဂါ၀န္ ထဲကို လက္ထိုးႏိႈက္ လိုက္ သည္။ ေႏြးေႏြး ၀တ္ထားသည့္ ဘရာစီယာက အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပါးပါးေလး ျဖစ္ျပီး အထဲကေန တြန္း ထိုး ထြက္ေတာ့ မတတ္ အသားဆိုင္ေတြ ေၾကာင့္ တင္းေန၏။ တစထက္ တစ ရဲထက္၏ လက္ဆက ျပင္းလာေတာ့ မွ

“နာတယ္၊ တအား မလုပ္နဲ႔”

ကာလၾကာျမင့္စြာက လိုခ်င္တပ္မက္ခဲ႔ ရသည့္ အရာတခု လက္ထဲကိုေရာက္လာသည့္ အခါ ရင္ဦးကို အား နာ စိတ္ျဖင့္ ေစာင့္စည္း ရ မည္ဟု အားခဲထားသမွ်ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္သည္။ အရင္တုန္းက စိတ္ထဲမွာ က်ိတ္ျပီး မ်ိဳသိပ္ခဲ႔ ရသမွ်ပြင့္ထြက္ျပီး ေႏြးေႏြးရင္ သားေတြကို စိတ္ရွိတိုင္း ေဆာ့ကစားေနမိ၏။ ေႏြးေႏြး က သူ႕သေဘာ အတိုင္း လုပ္ဖို႔ ခြင့္ေပးထားသည့္ အသားဆိုင္ေတြက ရဲထက္ ခန္႔မွန္း ၾကည့္ခဲ႔တာထက္ေတာင္ ပိုျပီး ျပည့္ ျဖိဳး သည္။ ႏူးညံ့ေသာ အသားဆိုင္ကို ပကတိအတိုင္း ထိေတြ႕ခြင့္ရဖို႔ အ သားႏွင့္ တထပ္ထဲလို ကပ္ေနေသာ ဘရာ စီယာၾကားသို႔ လက္ကိုခက္ခက္ခဲခဲ ထိုးသြင္းရသည္။ ေနာက္က ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္မယ္ လုပ္ေတာ့ ေႏြးေႏြး က တားသည္။

“လမ္းေဘးၾကီးမွာကြယ္၊ ေနာက္မွ ရဲထက္ရယ္ ေနာ္၊ ေႏြးလည္း ျပန္ဖို႔သင့္ေနျပီ”

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

 “ရင္ဦးက ေႏြးအိမ္မွာ မရွိရင္ ေစ်း၀ယ္တဲ႔ ဆီ လိုက္ခ်င္လိုက္လာမွာ”

“ဒါဆို ျပန္ခ်င္လဲ ျပန္ေလ”

ေႏြးေႏြး ေတြေ၀ ေနျပီးမွ ထရပ္လိုက္သည္။ ရဲထက္ ပုခံုးကိုေတာ့ ကိုင္ထားဆဲျဖစ္သည္။ ထိုင္ရာမွ မထေသး ေသာရဲထက္ကို စိုက္ၾကည့္ ေနျပီးေတာ့မွ ဂါ၀န္ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္ျပန္ျပင္ျပီး

“သြားမယ္”

အိမ္ဖက္သို႔ သုတ္သုတ္ေလးေျပး ထြက္သြားသည့္ ေႏြးေႏြးကို လမ္းေကြ႔မွာေပ်ာက္ သြား သည္အထိ လိုက္ ၾကည့္ ေနျပီးမွ ရဲထက္ ထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။ အခုနတုန္းက ေဒါသ တၾကီး ေခါင္းေထာင္ထေနသည့္ ညီ ေလးက အခုေတာ့လည္း ျပန္ျပီး ေခါင္းငိုက္ စိုက္က် ေနသည္။ မာေနတုန္းက ေႏြးေႏြး ခါးႏွင့္ တင္ပါးကို ထိ ေနမွာျဖစ္လို႔ ေႏြးေႏြးလည္း ဒါကို မသိဘဲ ေနမည္မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေႏြးေႏြးေျပးတာလား ဟု ရဲထက္ေတြး မိ၏။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦး ေၾကာင့္ ဆိုသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္က ခိုင္လံုပါသည္။

အိမ္ျပန္လမ္းကို တေျဖးေျဖး သြားရင္း ဆင္ျခင္ေနသည့္ ၾကားမွ ေရွ႕ကို တရစ္ခ်င္း တိုးမိေန သည္ကို ျပန္သံုး သပ္မိသည္။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ အရင္ထဲက ရဲထက္ ထက္ပိုျပီးျပတ္ျပတ္ သား သားရွိပါသည္။ တရား၀င္ သမီး ရည္းစားေတြ မဟုတ္ပါဘဲႏွင့္ ၇ဲထက္၏ လြန္က်ဴးသည့္ အျပဳအမူေတြကို ခြင့္ျပဳေနျခင္း ကသက္ေသခံသည္။ ေႏြးေႏြးကိုလည္း ရဲထက္ အားနာသည္။ ေတြေ၀ခ်င္ရင္ ေတြေ၀ေနတတ္ျပီး အထိအေတြ႔ ႏွင့္ပါတ္သက္ လာ လွ်င္ေတာ့ လြတ္ထြက္သြားတတ္သည့္ စိတ္ကိုလည္း အားမလိုအားမရျဖစ္မိသည္။

မီးတိုင္ တခုေအာက္တြင္ရပ္လိုက္ျပီး ေႏြးေႏြး ထည့္ေပးလိုက္သည့္ စာရြက္ေခါက္ကေလး ကိုဖြင့္ၾကည့္ လိုက္ သည္။ 01 ႏွင့္စသည့္ ရန္ကုန္ဖုန္းနံပါတ္တခု အဲဒီေအာက္မွာေတာ့

“ေကာင္းေကာင္း ေနေနာ္၊ ရင္ဦးနဲ႔ လဲရန္ျဖစ္မေနၾကနဲ႔ ဦး၊ ျမန္ျမန္ ျပန္ခဲ႔မယ္”

ေအာက္မွာ နာမည္၊ လက္မွတ္ မပါေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းရာ နီနီတခုကိုေတြ႔ရသည္။ ရဲ ထက္ သက္ျပင္းခ်ျပီး စာ ရြက္ ေခါက္ေလးကို အိတ္ထဲျပန္ထိုးထည့္ လိုက္ပါသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ေႏြးေႏြး ရန္ကုန္သြားျပီးေနာက္ပိုင္း ရင္ဦးလည္း ေပ်ာက္ေနသည္။ ခါတိုင္းလိုလတ္လ်ား လတ္လ်ား ႏွင့္ ဟိုနား ဒီနားမွာ မ်က္ စိေနာက္ေအာင္ ေတြ႔ရျခင္းမရွိေတာ့။ ရဲထက္ ႏွင့္ ခန ခန ေတြ႔ရသည္က အန္တီခင္ေလးရီ ျဖစ္ သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္းဆီ ခနခန သြားတာကို ေတြ႔ ရသည္။ ၾကည့္ရတာ တသက္လံုး ျငိမ္းျငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ေန လာသည့္ အပ်ိဳၾကီး တေယာက္ ဦး တိုက္ေမာင္း၏ ရမၼက္ စက္ကြင္းမွာ လံုးလံုး နစ္ျမဳပ္သြားျပီ ထင္ရသည္။ သူ တို႕ ကို အေႏွာက္ အယွက္ေပးသလို ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ရဲထက္ေတာင္ ဦး တိုက္ေမာင္း ဆီ သိပ္မေရာက္ ျဖစ္ေတာ့ပါ။ မနက္ေစာေစာ ႏိုး ရင္သြားလိုက္သည္။ ညေနပိုင္း ဆိုရင္ေတာ့ မသြားျဖစ္ ေတာ့။

အန္တီခင္ ႏွင့္ ၾကံဳတိုင္း ရဲထက္ က ရင္ဦးအေၾကာင္း မေမ႔မေလ်ာ့ေမးပါသည္။ ရင္ဦး တလ ေလာက္ ေဆးကု လိုက္ ရတာ သူ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရဲထက္ ႏွင့္ ရင္ဦးသာ သိၾကသည္ ျဖစ္ရာ ဘယ္သူကမွ အျပစ္မတင္ သည့္ တိုင္ ေအာင္ ရဲထက္ ဒီ အေၾကာင္း ကိုသတိရ တိုင္း စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ရသည္။ သာမန္ထိခိုက္ နစ္နာရံုမက အ ရွက္ကို ပါလြန္ က်ဴးေစာ္ကား ခဲ႔ သည့္ အေပၚ ရင္ဦး ဘယ္လိုသေဘာထားမည္ ဆိုတာကိုလည္း သိခ်င္သည္။

ေနျပန္ေကာင္း လို႔ အျပင္ျပန္ထြက္လာေတာ့လည္း ရင္ဦးက ေႏြးေႏြးနားမွာပဲ ရွိေနတတ္ လို႔ ရဲထက္ ေမးျမန္းခြင့္ ေတာင္းပန္ခြင့္မ သာပါ။ ခုလို ေႏြးေႏြး မရွိခ်ိန္ မ်ိဳးတြင္ ရင္ဦးႏွင့္သာ လမ္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအးေအးေဆးေဆး စကား ေျပာခြင့္ရရင္ ေကာင္းေလစြဟု ေတာင့္တမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦးက ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနသည္။ အန္ တီခင္ ကေတာ့ အိမ္မွာရွိသည္ဟု ဆိုသည္။

“သူ႕ အဆက္ကေလး မရွိလို႔ ေနမွာေပါ့ အိမ္ထဲမွာပဲ ေအာင္းေနတယ္”

ခါတိုင္းရင္ဦး သြားတတ္သည့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ ဂိမ္းဆိုင္ ႏွင့္ ျမိဳ႕ထဲက ပြဲစားအသိုင္းအ၀ိုင္း မွာပါ စနည္းနာေတာ့ လည္း ရင္ဦး မလာတာၾကာျပီလို႔သာသိရသည္။ သူ၏ အမွားအတြက္ ရင္ဦးက ေႏြးေႏြး ကိုစြန္႔လႊတ္ေပးဖို႔၊ ေနာင္ ကို ေႏြးေႏြး ႏွင့္ မပတ္သက္ ဖို႔ ေျပာလာရင္ေတာင္ လိုက္ေလ်ာေပးဖို႔ ရဲထက္ ဆံုးျဖတ္ထားပါသည္။

ကံတရား ဆိုတာက လည္းဆန္းၾကယ္သည္ ရွာေနသည့္ ေတြ႔ခ်င္ေနသည့္ ရင္ဦးေမ ကို မေတြ႔ ရေသာ္လည္း ရဲ ထက္ ေတြ႔ ဖို႔ ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္ မထားသူ ႏွင့္ေတာ့ ျပန္ေတြ႕ရ သည္။

တေယာက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ေနာက္က ဆိုင္ကယ္ဟြန္းသံေၾကာင့္ လမ္းေဘး ဆင္းျပီး ဆက္ေလွ်ာက္ ေနလိုက္သည္။ ဆိုင္ကယ္ သူ႔ဖာသာ ေက်ာ္သြာလိမ္႔မည္ဟု လွည့္ ေတာင္လွည့္ မၾကည့္မိပါ။ သို႔ေသာ္ ဆိုင္ ကယ္က ရဲထက္ေဘးမွာ ရပ္သြားသည္။

“ရဲထက္”

ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္စြာ သိသည့္ ေခၚသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ ေရႊအိုေရာင္ စူပါကပ္ ဆိုင္ ကယ္ေလး ေပၚမွာ ျမင္လိုက္ရသည္က မမေစာကလ်ာလိႈင္ျဖစ္လို႔ေန၏။ အံၾသစိတ္ျဖင့္ ရဲထက္ စကားပင္ မေျပာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ သြားသည္။

“စကားေတာင္ မေျပာခ်င္ေတာ့ ဘူးလားကြယ္”

ဆိုင္ကယ္ကို ေဒါက္ေထာက္ျပီးရဲထက္ နားသို႔ ကပ္လာသည္.။ အရင္လုိ ျပည့္ျပည့္ျဖိဳးျဖိဳး တင္းတင္းရင္းရင္း ျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းေန ဆဲပင္။ အိမ္ေထာင္သည္လို႔ေတာင္မထင္ရပါ။ တကယ္ေတာ့ အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ငါး ႏွစ္ ဆိုသည့္ အရြယ္က ငယ္ပါေသးသည္။ မမေစာကလ်ာလိႈင္ ကို လက္ရွိ အေနအထား တြင္ သူမ၏ အေၾကာင္း ပိုမသိသူတ ေယာက္က အပ်ိဳ ဟု ခန္႔မွန္းမည္ ဆိုရင္လည္း ထိုသူ မလြန္ပါ။

“မဟုတ္ပါဘူး၊ အံ့ၾသေနတာပါ”

“တို႔ေျပာင္းလာတာ တပတ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္၊ ဒီမွာ ရဲထက္ရွိမွန္းသိေပမယ့္ ဘယ္လိုရွာရမွန္း မသိ တာနဲ႔၊ ႏိုင္ငံျခားေတြ ဘာေတြလဲ ေရာက္ခ်င္ေရာက္ေနမွာေလ”

ေက်ာင္းတက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ေသာ္လည္း မမေစာ ကလ်ာလိႈင္ ႏွင့္ ပတ္ သက္ျပီး အေျပာ အဆို မရွိၾက။ အိမ္ေထာင္က်သြားျပီ မို႔ ရဲထက္သာ မက ရဲထက္၏ အေပါင္းအသင္း ေတြက လည္း မမ အေၾကာင္းကို စိတ္၀င္တ စား မရွိၾက ေတာ့တာေၾကာင့္လည္းပါပါသည္။မမ အစိုးရဌာန တခုမွာ အလုပ္ ၀င္ခဲ႔သည္။ ေနာက္ေတာ့ ဒီျမိဳ႔ကို ေျပာင္းလာရသည္ ဆိုတာ မမ ကရွင္းျပေနေသာ္လည္း ရဲထက္ လူမႈေရး အရ သာ နားေထာင္ေပးလိုက္ သည္။ လင္ရွိမယား တေယာက္၏ ေဖၚေရြမႈ အေပၚမွာ ရင္မခုန္မိေတာ့ပါ။

“ေန႔လည္စာ စားမလို႔ ထြက္လာတာ၊ ခုမွေရာက္တာဆိုေတာ့ ေနရာေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိ ေသးဘူးေလ၊ ညစာေတာ့ ကိုယ့္ဖာ သာ ခ်က္စားပါတယ္၊အခု တို႔နဲ႔  ရဲထက္ လည္းလိုက္ခဲ႔ပါ လားဟင္”

ရဲထက္ ျငင္းခ်င္ပါသည္။ ဘယ္လိုျငင္းရင္ ေကာင္းမလဲဟု စဥ္းစားေနဆဲ

“လိုက္ခဲ႔ပါ ရဲထက္ရယ္၊ တို႔မွာ ရဲထက္ကို ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိလို႔႔ပါ”

ဘာေၾကာင့္ ရဲထက္ကို ထားခဲ႔ရပါသည္ ဆိုသည့္အေၾကာင္းကို သူမ ဖက္က မလြန္ေစရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေတြ ေပးကာ ရွင္းျပ မည္ ဆိုတာေသခ်ာပါသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ရဲထက္ အတြက္ ဘာမွစိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ မေကာင္း သည့္ အေဟာင္း အျမင္းေတြသာ ျဖစ္ပါ၏။ နားေထာင္ဖို႔ စိတ္လည္းမ၀င္စားပါ။

“တို႔လဲ ဘယ္ဆိုင္ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ မသိေသးလို႔၊ ကူညီဖို႔ ေျပာတာပါ”

မ်က္ႏွာငယ္ေလး ႏွင့္ ေျပာလာေတာ့ ရဲထက္ အားနာသြားရသည္။ နဲနဲပါးပါး ကူညီေပး၊ ေျပာတာေတြ ၀တၱရား ေက် နားေထာင္ေပး လိုက္လည္း ျပီးတာပါပဲ ဆိုသည့္ အေတြး၀င္ လာေသာေၾကာင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိသည္။

“ရံုးက ဆိုင္ကယ္ေလ၊ ရဲထက္ ေမာင္းတတ္ တယ္မဟုတ္လား”

ေက်ာင္းမွာတုန္း က သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုင္ကယ္ယူစီးေနက် ဆိုတာသိေန၍ ရဲထက္ မျငင္းေတာ့ဘဲ မမ လက္ထဲ က ေသာ့ကိုလွမ္း ယူ လိုက္သည္။ ရဲထက္ ပုခံုးကို ေနာက္က ေန ကိုင္ျပီး မမလိုက္၏။

“ရည္းစားရေနျပီလား”

“ဆိုပါေတာ့”

ေႏြးေႏြး က သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ရည္းစားလို႔ ေျပာလို႔ မရေသာ္လည္း ခပ္လြယ္လြယ္ေျဖ လိုက္မိသည္။

“ဆိုပါေတာ့ ဆိုေတာ့ ေမာင္ေလး ဟာက ေရေရရာရာ မရွိလိုက္တာ၊ အေျဖမရေသးဘူးလား”

ရဲထက္ ထက္၀ါရင့္ သည့္ မမက ခ်က္ခ်င္းေထာက္သည္။ ရဲထက္ ဒီအေၾကာင္း ႏွင့္ ပတ္ သက္၍ ရွည္ရွည္ ေ၀း ေ၀း မေျပာခ်င္ပါ။

“ဒီလိုပါပဲ”

“သေဘာေပါက္ျပီ၊ သေဘာေပါက္ျပီ”

မမေစာကလ်ာလိႈင္ ကိုတင္ေမာင္းရင္း ေႏြးေႏြး သာဆိုရင္ ေနာက္ကေနဖက္ထားမွာဟု ေတြးေနမိသည္။ မမ ကေတာ့ခပ္ခြာခြာ ထိုင္ သည္။ ရဲထက္ကလည္း ေသြးမေတာ္သား မစပ္ အိမ္ေထာင္သည္မိန္းမတေယာက္ ႏွင့္ ပူးပူး ကပ္ကပ္ မေနခ်င္ပါ။ အရင္တုန္းက ကမ္းကုန္ေအာင္ ကၽြမ္း၀င္ခဲ႔သည္ ဆိုေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္လံုး လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ အခ်ိန္ကျဖစ္သည္။ ခုခ်ိန္မွာရဲထက္က လြတ္လပ္ေနေသးေသာ္လည္း မမေစာကလ်ာလိႈင္ က လြတ္လပ္သူမဟုတ္ေတာ့ပါ။

ရဲထက္ကို ေႏြးေႏြး ေပါက္ဆီ၀ယ္ေပးဖူးသည့္ စခန္းသာသို႔ မမကို ေခၚလာခဲ႔သည္။ ကုန္း ျမင့္ေလးေပၚမွာ ယူက လစ္ပင္ေတြ၀ိုင္း ရံထားသည့္ ဒီဆိုင္က အစားအေသာက္ သန္႔ရွင္း သည္။ ဆိုင္ေရွ႕မွာ ဆိုင္ကယ္ရပ္ လိုက္ သည့္ အခါ

“ဟာ ...ဆိုင္ေလး ကလည္းခ်စ္စရာေလး၊ ရံုးနဲ႔ လည္းနီးတယ္၊ ဘယ္လိုမ်က္စိေမွာက္ျပီး မေတြ႕တယ္ မသိဘူး၊ ေနာက္ဆို အ ဆင္ေျပတာေပါ့”

ေန႕ခင္းဆိုေတာ့ ဆိုင္ထဲမွာ လူရွင္းေနသည္။ ရဲထက္ကလည္း ဒါကိုပဲ သေဘာက်ပါသည္။  ရဲထက္ ႏွင့္ မမ က တ၀ိုင္း၊ ရဲထက္တို႔ ေဘးမွာ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ႏွင့္ လူငယ္တေယာက္ ထိုင္ေန သည့္၀ိုင္း ႏွင့္ ေနာက္ဖက္နားမွာ လူ သံုးေလးေယာက္ ထုိင္ေနသည့္ တ၀ိုင္းမွအပ ၀ိုင္းေတြ လြတ္ေနသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ရဲထက္က ေဘးမွာ လြတ္ေန သည့္ ေနရာမွာပဲ ထိုင္ခ်င္ သည္။ မမဘာေတြ ေျပာေတာ့မည္ ဆိုတာရဲထက္ မွန္းမိသည္။ ကိုယ္ခ်န္ထားခံ ခဲ႔ရ တာကို ေဘးလူတေယာက္ ၾကားမွာကို စိုးရိမ္သည္။ မမက ဒီမွာ ထိုင္လိုက္ေတာ့လည္း စကားမ ရွည္ခ်င္လို႔ ထိုင္လိုက္ရသည္။

ရဲထက္က ရွမ္းေခါက္ဆြဲ၊ မမက ထမင္းေပါင္း မွာလိုက္ျပီး လာခ်ေပး တာကို ေစာင့္ရင္း မမက စကားစလာသည္။ ေျပာလာတာေတြက ထင္သည့္ အတိုင္းပင္

“တို႔ လုပ္ခဲ႔တာေတြ အတြက္ရဲထက္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္”

“ရပါတယ္”

“တို႔ ရဲထက္ကို အရူးလုပ္သလိုျဖစ္ရတဲ႔ အတြက္ ရဲထက္ တို႕ကို စိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုးေနမယ္၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ခြင့္လႊတ္ပါလို႔ လဲ မေျပာေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ႔တာက တို႔ဆို ေတာ့ေတာင္းပန္ခြင့္ေတာ့ေပးပါ”

“အခုေတာင္းပန္ေနတာပဲ မဟုတ္လား၊ ရပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားပါဘူး”

“ရဲထက္ရယ္၊ တို႕က ရဲထက္နဲ႔ အတူတူအၾကာၾကီးေနခဲ႔တဲ႔ သူပါ၊ဒီေလာက္ေတာ့ ရဲထက္ အရိပ္ အကဲကိုသိပါ တယ္၊ ရဲထက္ အခုထိ အစာမေက်ဘူး မဟုတ္လား”

“မဟုတ္ပါဘူး”

ရဲထက္ အမွန္ကိုေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ရဲထက္မွာလည္း ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ ကိုယ္စိတ္ရႈပ္ေနရ သည့္အခ်ိန္မွာ ျပီး ခဲ႔တာေတြ ျပန္ေျပာ မေနခ်င္ေတာ့ပါ။ အခုလည္း လူမႈ ေရးအရ လိုက္လာခဲ႔ျခင္း ျဖစ္သည္။ မမ ေစာကလ်ာလိႈင္က ေတာ့ ဘာေတြ ဘယ္လိုေတြး သည္ မသိ ဆက္ရွင္းျပေနသည္။

“တို႕က ဘ၀ကိုတည္ျငိမ္ခ်င္ခဲ႔တာ၊ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနရမယ့္ အခြင့္အေရးတခုကို လက္ မလႊတ္သင့္ဘူးလို႔ ေခါင္းမာမာ နဲ႔ ရူးခဲ႔မိ တယ္”

“ဟုတ္ပါတယ္၊ လူတိုင္းမွာေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတာပဲ၊ မမ ကို ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲဘယ္လိုမွ သေဘာ မထားပါဘူး”

မမေစာကလ်ာလိႈင္ ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ညိတ္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ ၀ိုင္းလာတာျမင္ရသည္။ အသံ လည္းတုန္ လာ၏။ ပိုက္ဆံ အိတ္ေလး ထဲက တစ္သွ်ဴးထုတ္ ျပီး မ်က္လံုးေထာင့္ကို တို႔ရင္း

“မင္း အခုလို ရင့္က်က္တာ သေဘာထားၾကီးတာေၾကာင့္ မမပို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္”

ရွမ္းေခါက္ဆြဲပြဲက အရင္ေရာက္လာလို႔ ရဲထက္ တူ ႏွင့္ ေမႊေနလိုက္သည္။ ထမင္းေပါင္း ျမန္ျမန္ ေရာက္ လာပါေစ လို႔ လည္း ဆုေတာင္းေနမိသည္။ စားစရာ ေရာက္လာမွ မမ စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့မွာျဖစ္သည္။

“တို႔ တရက္မွ စိတ္မခ်မ္းသာခဲ႔ပါဘူး၊ အိမ္ေထာင္ေရးလည္း အဆင္မေျပဘူး၊ သူက ပိုက္ဆံ ရွိတာတခုကလြဲရင္ သ ေဘာထား အရမ္းေသးသိမ္တဲ႔ သူ၊ ရည္းစား ရွိလားလို႔ ေမးတာနဲ႔ ေက်ာင္းတုန္းက မင္းနဲ႔ ခ်စ္ခဲ႔ဖူးတာ ေျပာ လိုက္ျပီး ေနာက္မွ ပိုဆိုးသြားတာပဲ၊ မိဘေတြ မ်က္ကြယ္မွာ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ခဲ႔ျပီးမွ ေငြအတြက္  သူ႕ကိုယူတယ္ လို႔ စြပ္စြဲေတာ့ တာပဲ”

ထိုပုဂၢိဳလ္ အထင္မမွားပါ။ မမႏွင့္ ရဲထက္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ခဲ႔ ၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ ရဲထက္ ေရွ႕က တေယာက္ အေၾကာင္း ကိုေတာ့ မမ ထည့္မေျပာဟု ထင္သည္။ ထမင္း ေပါင္းေရာက္လာ သည့္ အခါ မမက တဇြန္းခပ္ စား လိုက္ျပီးေနာက္

“တို႔ အခု သူနဲ႔ လမ္းခြဲခဲ့ျပီ၊ သေဘာထားေသးတဲ႔ အျပင္ ကြယ္ရာမွာပါေဖါက္ျပန္တယ္၊ တို႔ အရင္က ရဲထက္နဲ႔ ဘယ္ လိုပဲေနခဲ႔ေနခဲ႔ သူ႔မယား ျဖစ္ျပီးထဲက သူ႕ကိုသစၥာရွိရွိေပါင္းတယ္၊ တို႕ကိုယ္တိုင္ကလည္း ရည္းစားထားခဲ႔ ဖူးလို႔ သူအရင္ က ဘယ္လိုေနခဲ႔ေနခဲ႔ ေခါင္းထဲကို မထားဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ ဖာသာသစၥာမဲ႔တာကို မမ ကို ႏြားမရႊံ႕ ပိတ္ ယူလိုက္ရလို႕ အသည္းနာျပီး စိတ္ထြက္ေပါက္ရွာ ရတာပါလို႔ ေျပာလာေတာ့ တို႔ ဆက္ျပီးသည္းခံ မေနခ်င္ ေတာ့ဘူး”

“ကြဲတာၾကာျပီလား”

“ရွစ္လ ေလာက္ရွိျပီ၊ အလုပ္က လည္းရန္ကုန္မွာရွိေနလို႔ ေနေန ရေပမယ့္ မေနခ်င္ေတာ့ တာနဲ႔ နယ္သြားမယ္ လို႔စာတင္လိုက္တာ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ ဒီကိုေရာက္လာတယ္၊ ရဲ ထက္ နဲ႔ ျပန္ေတြ႕မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ မထား ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ အရမ္း ၀မ္းသာ တာပဲ”

မမေရွ႕ကခြက္ထဲကို ရဲထက္က ေရေႏြးၾကမ္းတခြက္ ငွဲ႔ေပးလိုက္ေသာအခါ မမျပံဳးသည္။

“အခုမွပဲ ရဲထက္ အစစ္ကို ျပန္ေတြ႕ရေတာ့တယ္”

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

“စကားေတြ မ်ားမေန နဲ႔ ေရေသာက္ဦးလို႔ ေျပာတာမဟုတ္လား၊ သိပါတယ္”

ရဲထက္ ငွဲ႔ ေပးသည့္ ေရေနြးၾကမ္းကို မမေစာကလ်ာလိႈင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ပင္ေသာက္သည္။ ရဲထက္ ခြင့္ လႊတ္ လိုက္ျပီလို႔ လည္း ထင္ပံုရသည္။ မ်က္၀န္းညိဳညိဳ ၾကီးေတြမွာ အေရာင္လက္လာ၏။

“ေက်းဇူးပဲ၊ တို႔လဲ စကားေတြခ်ည္းပဲ စြတ္ေျပာေနလို႔ ေမာေနျပီ”

ညင္ညင္သာသာ ေလးရယ္ရင္း ရဲထက္ကို ၾကည့္သည့္ အၾကည့္က ဟိုတခ်ိန္ ခ်စ္သူေတြဘ၀က လိုညိဳ႕ျမဴသည့္ အၾကည့္ ပင္ျဖစ္ သည္။ ထိုမ်က္လံုးညိဳညိဳ ၾကီးေတြ ကိုျမင္ေတာ့ ရဲထက္ ရင္ထဲမွာလည္း လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျပန္ျဖစ္ ရသည္။ အရင္ အတိုင္း မေျပာင္း လဲေသးသည့္ မမ၏ ကိုယ္ခႏၶာ ၏ အထိအေတြ႔ ေတြကလည္း အရင္ အတိုင္း ရွိေနပါဦးမည္။ အိမ္ေထာင္ႏွင့္ ကြဲတာ ရွစ္လရွိျပီ ဆိုေတာ့ မမ၏ ရမၼက္ေတြကလည္း တပ္မက္မႈေတြ ႏွင့္ ျပည့္ လို႔ ေနမည့္ ပံုလည္းရွိသည္။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေပ်ာ္ ခဲ႔ရသည့္ အခ်ိန္ေတြကိုျပန္သတိရလိုက္မိသလို ဒီလို မ်က္၀န္းမ်ိဳး ေတြ ႏွင့္ၾကည့္ တတ္သည့္ ေႏြးေႏြး ကိုလည္း သတိရလိုက္မိ၏။

“ေန႕လည္စာ စားတာဆို စားေလ”

“စားမယ္၊ စားမယ္၊ စားလို႔ေတာင္ ရပါဦးမလား၊ ရဲထက္ကို ေျပာခ်င္တာေတြေျပာလိုက္ရလို႔ ေပ်ာ္ေနတယ္”

တကယ္လည္း မမေစာကလ်ာလိႈင္ သိပ္မစားႏိုင္ပါ။ ထမင္းေပါင္း ပန္းကန္တ၀က္ေလာက္ ပဲ ကုန္သည္။ ရဲထက္ ေနရပ္လိပ္စာ ကိုလည္း ေမး၏။

“တို႕က အသိအကၽြမ္း မရွိေတာ့ ရဲထက္ကိုပဲ အားကိုးရမွာ၊ လာလည္မယ္ေနာ္”

“ဟုတ္ကဲ႔”

လူမႈေရးအရ လိပ္စာေျပာျပျပီး အကူအညီေပးဖို႕ ကတိေပး လိုက္ေသာ္လည္း အရင္က ဇာတ္လမ္းကို ျပန္ဆက္ ျဖစ္ လိမ္႔မည္ဟု ရဲထက္မထင္ပါ။ မမကေတာ့ ဘာေတြေတြးေန သည္မသိ။ ရဲထက္ကို ခ်ိဳျပံဳးစြာ ၾကည့္ရင္း

“တို႔ အိမ္ကိုလည္းလာ လည္ပါလား၊ တို႔ က တေယာက္ထဲေနတာ၊ သိပ္ပ်င္းတာပဲ”

လမ္းတခုကိုဖြင့္ေပးလိုက္သည္လို႔ေတာ့ထင္သည္။ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ေနဆဲမမေစာကလ်ာလိႈင္ က

“ေက်ာင္းတုန္းက ေတာ့ ရဲထက္ဆီ မမလာတယ္ မဟုတ္လား၊ ခုေတာ့ ရဲထက္က တို႔ဆီ လာေပါ့”

ရဲထက္ ကိုယ္ထဲက ေသြးေတြဆူတက္သြားသည္။ မမ၏ အလိုက္သိမႈေတြ၊ ရက္ေရာမႈေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ျပီး ပါး စပ္က လႊတ္ ကနဲ ေမးလိုက္မိသည္။

“လာရင္ ေက်ာင္းတုန္းကလိုပဲ ေနရမွာလား”

မမေစာကလ်ာလိႈင္ က လြတ္လပ္သူတေယာက္ျပန္ျဖစ္ေနျပီ ဆိုသည့္ အသိေၾကာင့္ ရဲထက္ ေစာင့္စည္းဖို႔ ေမ႔ ေလ်ာ့ သြားသည္။

“မေတြ႕တာၾကာျပီ အဲဒီကိစၥ မွာေတာ့ဘာမွ မေျပာင္းဘူးေနာ္၊ အရင္လို စိတ္ၾကီးတုန္းပဲ”

ခပ္ျပံဳးျပံဳးမွတ္ခ်က္စကားေၾကာင့္ ရဲထက္ စကားလြန္သြားျပီဆိုတာသိလိုက္သည္။ ရုပ္သိမ္းလို႔ မရမယ့္တူတူ ျငိမ္လို႔သာေနလိုက္၏။ မမက မ်က္လႊာေလးခ်လိုက္ျပီး ေလသံ ခပ္ တိုးတိုးႏွင့္

“သိခ်င္လာၾကည့္ေပါ့”

“လမ္းၾကံဳ ရင္ေတာ့၀င္ပါ့မယ္”

“လမ္းၾကံဳမွ ပဲလား၊ မေသခ်ာရင္ မလာခ်င္ဘူးေပါ့၊ ရဲထက္ရယ္၊ မမ ေမာင့္ကို ျငင္းဖူးလို႔လား”

ကံၾကမၼာကို ရဲထက္ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္း မသိေတာ့ပါ။ ေႏြးေႏြး ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ အခြင့္ၾကံဳပါ ရက္ႏွင့္ ရင္ဦး ေၾကာင့္ ဆတ္တငံ့ငံ့ ျဖစ္ရသည္။ ခုတဖန္ မမက ရက္ေရာစြာ ကမ္းလွမ္း မႈေတြ ျပဳလာျပန္၏။ မမ ကေတာ့ ရင္ဦး ႏွင့္ ဘယ္လိုမွ ပတ္သက္မႈ မရွိသူျဖစ္ သည္။ အတားအဆီး အေႏွာက္အယွက္ မရွိ၊ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦး ဘယ္လို တားဆီးတားဆီး သူ႔ လက္ထဲကို အတင္းတိုး ၀င္လာေန သည့္ ေႏြးေႏြး ကိုျမင္ေယာင္လိုက္ မိသည့္အခါ တက္ၾကြ ေနသည့္စိတ္ေတြ က်ဆင္းသြားရျပန္၏။

မမ ရံုးျပန္တက္ရ ဦးမည္ ဆိုျပီးျပန္ဖို႔ ျပင္ေတာ့မွ ရဲထက္ လည္းနည္းနည္း စိတ္ေပါ့သြားသည္။ ဒီလို အခြင့္အေရး မ်ိဳးဆိုတာ လူ တိုင္း တပ္မက္ သလို ရဲထက္လည္း တပ္မက္ပါသည္။ ဒါပမယ့္ ေႏြးေႏြး ျပန္ေရာက္လာရင္ ဇာတ္က ရႈပ္ဦးမည္။ ရဲထက္ ျငိမ္ေန သည္ကို မမက ရဲထက္ အၾကံထုတ္ေနသည္လို႔ ထင္ပံုရ၏။ ဆိုင္ကယ္ ေပၚတက္ခါနီး တြင္

“ မမ အိမ္ဖက္က ေန တပတ္ေမာင္းလိုက္ ေနရာျပမလို႔၊ ဒီေန႕ေတာ့ မလာနဲ႔ေနာ္၊ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေန မွလာ”

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

“ညီမေလးက နီနီျဖစ္ေနလို႔၊ အရင္ကလဲ ဒီလိုရက္ပဲေလ၊ မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား”

အျပန္လမ္းမွာေတာ့ မမ က ရဲထက္ ခါးကိုဖက္ျပီး လိုက္သည္။ ရဲထက္ကေတာ့ မမ၏ ရက္ေရာသည့္ ကမ္းလွမ္း လာမႈ ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီးေတြေ၀ ေနလို႔ ရင္ခုန္ဖို႔ ေမ႔ေနသည္။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx