ဝင္ကစြပ္

အခန္း - ၁(က)

အိပ္မက္ေတြ အမ်ားၾကီးမက္ဖူးေသာ္လည္း ဒီလိုအိပ္မက္ မ်ိဳးကိုေတာ့ မင္းခန္႔ တခါမွ မ မက္ဖူးပါ။ အရင္တုန္းက မက္ဖူးသည့္ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ဆိုရင္ေခ်ာေမာလွပေသာ ခ်စ္ စရာေကာင္းေသာေကာင္မေလး ေတြႏွင့္ ေပ်ာ္ရသည့္ အိပ္မက္ေတြ ခ်ည္း သာျဖစ္သည္။ ဒီ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ တိမ္ေတြၾကားထဲမွာ မင္းခန္႔လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။ တိမ္ဆိုေပ မယ့္ တိမ္အစစ္လို ထူထပ္ သိပ္သည္းလို႔ မေနပါ။ အခိုးအေငြ႕ေတြက ပါးလ်ားစြာ အနားတ ၀ိုက္မွာေမ်ာလြင့္လို႔ေနၾကသည္။ တစံုတရာကို မီးေလာင္သည့္ မီးခိုးေငြ႕မ်ိဳးလည္းမဟုတ္၊ ေရခိုးေရေငြ႕လ္ို မ်ိဳးလည္း မဟုတ္ေပ။ ပါးသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ထြင္းေဖါက္လို႔လည္း မျမင္ႏိုင္ျပန္။ အခိုးအေငြ႕တို႔၏ တဖက္မွ ဘာအရိပ္သ႑န္မွ မျမင္ရပါ။

အေငြ႔ေတြကို လက္ႏွင့္ ကိုင္ဖမ္းၾကည့္ေသာ္လည္း ဖမ္းလို႔ မရ။ အထိအေတြ႔ ကို လက္က လံုး၀ မခံစားရပါ။မင္းခန္႔ ေရွ႕မွာ သြားေန သူေတြ၊ ေနာက္မွာလိုက္လာသူေတြ ရွိေနမွန္းသိ ေသာ္လည္း မျမင္ ရ၊ အသံလည္း မၾကားရဘဲ တိတ္ဆိတ္ျခင္းတခုကသာ ၾကီး စိုးထား၏။ လမ္းေလွ်ာက္ ေန သည္ဆိုေသာ္လည္း ေျခဖ၀ါးက ေအာက္မွာ မာေက်ာသည့္ လမ္းလိုမ်ိဳး အထိအေတြ႕ ကို မရပါ။ ေျခေထာက္မွာ ဖိနပ္ပါမပါဆိုတာကိုေတာင္ ေ၀ခြဲရခက္ေနသည္။

“ဒါအိပ္မက္ပဲ”

ခပ္တိုးတိုးေရရြက္လိုက္ရင္း အိပ္မက္၏ နိဒါန္းပိုင္းမွာ ေတြ႔ခဲ႔ရသည့္ မိန္းမလွကို သတိရ သည္။ မင္းခန္႔ ျမင္ဖူးသမွ်ေတြထဲမွာ အလွ ဆံုး ဟုေျပာႏိုင္သည့္ မိန္းမကို ေစာေစာ ေလးက တင္ေတြ႔ခဲ႔ရသည္။ သူမ၏ အသက္အရြယ္ကို မမွန္းဆတတ္ေသာ္လည္း ပ်ိဳမ်စ္ႏု နယ္ျခင္း ကို မ်က္ႏွာႏွင့္ ကိုယ္လံုးမွာ ထင္ရွားစြာျမင္ေနရသည္။ သူမ၀တ္ထားသည့္ ဆင္ စြယ္ေရာင္ ေပၚတြင္ ေက်ာက္ေရာင္စံု အပြင့္ကေလးေတြကပ္ထားသည့္ ၀တ္စံုက သပ္ရပ္ ျပီး လံုျခံဳမႈ အျပည့္ရွိေသာ္လည္း ျပစ္မ်ိဳးမွဲ႔ မထင္လွလြန္းသည့္ ကိုယ္ခႏၵာကို ဖံုးကြယ္မထား ႏိုင္ပါ။

“ရွင္ဟာ ...တကယ္ကို မ်က္ႏွာရူးတဲ႔ သူပဲ”

မ်က္ေတာင္ပင္ မခတ္ႏိုင္ဘဲ သူမ၏ အလွကို အရွက္ကင္းမဲ႔စြာ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည့္ မင္း ခန္႔ ကို မႏွစ္မ်ိဳ႕သည့္ အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ျပီးေျပာသည္။

“မင္းက လွလြန္းတာကိုး၊ မင္းေလာက္လွတာ တခါမွမေတြ႔ဖူးဘူး”

အဖက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့သလို မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည့္ သူမ၏နားကို မင္းခန္႔အတင္းတိုး ကပ္ သြား မိသည္။ မိန္းမေတြက ဒီလိုပဲျဖစ္ သည္။ အစပိုင္းမွာေတာ့ အလိုမက်ခ်င္သလိုလုပ္ လိမ္႔ မည္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္က်ရင္ေတာ့ ေယာက္်ားတေယာက္၏ ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ ရံႈး နိမ္႔ သြားၾကျမဲပင္။ အထူးသျဖင့္ မင္းခန္႔လို မိန္းမေတြအေၾကာင္း ေနာေက်ေန သည့္ သူ တ ေယာက္၏ ေရွ႕မွာ ျဖစ္သည္။

“ေဟ႕ ..ဘာျဖစ္လို႔ မ်က္ႏွာလႊဲတာလဲ၊ ခင္ခ်င္လို႔ပါ”

“ေအာ္ ..ခင္ခ်င္တယ္လား၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

“အရမ္းလွတဲ႔ ေကာင္မေလး တေယာက္နဲ႔ ခင္ရတာ ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ရွိတယ္ ဆိုတာကို မင္းဘယ္သိမွာလဲ”

“ကၽြန္မ ေၾကာင့္ ရွင္ဂုဏ္ရွိခ်င္ရွိမယ္၊ ရွင့္ေၾကာင့္ကေတာ့ ကၽြန္မ မွာ ဂုဏ္မရွိႏိုင္ပါဘူး”

“ဘာျဖစ္လို႔တုန္း၊ ကိုယ္က  လူေကာင္းပါ”

လွသေလာက္စိတ္ၾကီးပံုရသည့္ မိန္းမကို မင္းခန္႔ သေဘာက်သြားသည္။ နက္ေမွာင္ရွည္ လ်ားျပီး ဒူးေလာက္အထိေအာင္ေရာက္ သည့္ လွပေသာဆံႏြယ္ေတြကို ၾကည့္ရင္း သူမ ႏွင့္ သာ အိပ္ခြင့္ရလိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲဟု ေတြးေနမိသည္။ တဆက္ထဲမွာပင္ မနက္ျဖန္ယုယု ကို ေက်ာင္းမွာသြားၾကိဳဖို႔ ခ်ိန္းထားတာသတိရလိုက္မိ၏။ ယုယုလည္း ျမင္ သူေငးေလာက္ေအာင္ လွပသည့္ မိန္းကေလးျဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ အခု မင္းခန္႔ေတြ႔ေနရ သည့္ မိန္းမကိုေတာ့ မွီႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ ယုယုသာ မက အခုထက္ထိေခ်ာဆဲလွဆဲ တတံုးတခဲ ခ်စ္စရာေကာင္းေနဆဲျဖစ္သည့္ ယုယု အေမ ေဒၚခင္မမ ပင္လွ်င္ဒီမိန္းမကို မွီ မွာ မဟုတ္ပါ။

“ရွင္ဟာ တကယ့္ကို တဏွာရူးပဲ”

မင္းခန္႔ အေတြးကို သိေနသည့္ပမာ သူမက ေျပာလိုက္သည္။

“က်ဳပ္က အမိကိုဘာလုပ္ေနလို႔လဲ”

“ယုတ္မာတဲ႔ ရွင့္ စိတ္ေတြက မ်က္လံုးထဲမွာေပၚေနတယ္၊ ရွင့္ကိုယ္က ထြက္ေနတဲ႔ အခိုး အေငြ႔ေတြက ရွင္ဘယ္ေလာက္ အထိ ယုတ္မာခဲ႔တယ္ ဆိုတာျမင္ေနရတယ္”

“ဆိုပါဦး၊ ဘာေတြယုတ္မာလို႔လဲ”

“လြန္ခဲ႔တဲ႔ ရက္ပိုင္းကပဲ ရွင္ဟာ လင္ရွိမယားတေယာက္ကို မသမာတဲ႔နည္းနဲ႔ ေစာ္ကားခဲ႔ တယ္ေလ”

“ဒါက သူသေဘာတူလို႔ပဲ”

“မတူပါဘူး၊ တူခ်င္လာေအာင္ ရွင္ကလိမ္ကက်စ္က်ခဲ႔တာပဲ”

“ဘယ္လို နည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ေလ၊ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူသေဘာတူသြားတယ္ မဟုတ္လား၊ မိန္းမဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ၊ ခင္ဗ်ားလဲ အခု ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေလာက္ေျပာေနေျပာေန ကၽြန္ ေတာ္ နဲ႔ အိပ္မိျပီဆိုရင္ ဒီလိုေတြေျပာခ်င္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး”

“ယုတ္မာလွခ်ည္လား”

အမ်ိဳးသမီး၏ လက္တဖက္ေျမာက္တက္လာသည္ကို ျမင္လိုက္ေတာ့ မင္းခန္႔က ေလွာင္ျပံဳး ေလးျပံဳးျပီး လက္ကို ဖမ္းလိုက္သည္။ ရုိတ္လိုက္သည့္ လက္က ျမန္လြန္းသည္ မမမိလိုက္ ဘဲ ပါးဆီကို ေရာက္လာ၏။

မင္းခန္႔ခ်ာလည္လည္ထြက္သြားတာပဲ မွတ္မိသည္။ ပါးရိုတ္တာက မနာပါ။ ထံုေနသလို တ မ်ိဳးၾကီးျဖစ္သြားျပီးသည့္ ေနာက္တြင္ အသိစိတ္ေတြေ၀ေ၀၀ါး၀ါး ျဖစ္သြားသည္။ သူသတိ ထား လိုက္မိခ်ိန္ တြင္ျမဴေတြၾကားတြင္ ဘယ္ကိုမွန္းမသိသည့္ ခရီးကို သြားမွန္း မသိ သြား ေနရျပီျဖစ္သည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန္း- ၂ (က)

“မမ ျပီးခ်င္လာရင္ေျပာေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပိဳင္တူျပီးၾကမယ္ေလ”

ရီေ၀ေသာ မ်က္လံုးၾကီးေတြ ႏွင့္ ေဒၚခင္မမ လွည့္ၾကည့္သည္။ ပါးစပ္ကမေျပာ၊ ေခါင္း ညိတ္ မျပေသာ္လည္း သေဘာတူသည္ဟု မင္းခန္႔ နားလည္လိုက္ပါသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ေဒၚခင္မမ၏ ခါးကိုမိမိရရ ဆုပ္ကိုင္ျပီး ဆူျဖိဳးေသာ တင္ပါးၾကီးေတြ တုန္ခါသြား ေအာင္ အား ကုန္ေဆာင့္သြင္းလိုက္၏။ ေဒၚခင္မမ ေရွ႕ကို ျပန္လည္သြားျပီး အိပ္ယာခင္း ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆြဲဆုပ္ ယူထားရင္း တိုးတိုးေလး ညည္းလိုက္သည္။ နာလို႔ ညည္းတာမဟုတ္မွန္းမင္းခန္႔သိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အားစိုက္ျပီး ဆက္ တိုက္ေဆာင့္ ေပးလိုက္သည့္ အခါ ေဒၚခင္မမ၏ ညည္းသံေတြက ပိုစိပ္ျပီး ပိုက်ယ္လာသည္။

ကြယ္လြန္ခဲ႔ျပီ ျဖစ္သည့္ သူမ၏ ေယာက္်ားႏွင့္ တုန္းက ဒီလိုေလးဖက္ေထာက္ျပီးလုပ္ ရ သည့္ပံုစံမ်ိဳး မလုပ္ဖူးေၾကာင္း မင္းခန္႔ ကိုေျပာဖူးသည္။ ခုေတာ့ ဒီပံုစံကို ေဒၚခင္မမ သ ေဘာက်ေနျပီ ျဖစ္သည္။

“အာ ...ေမာင္ရယ္...ျပီး ...ျပီးေတာ့မယ္ ထင္တယ္”

မင္းခန္႔၏ မရပ္မနားေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေဒၚခင္မမ ကို ခံစားမႈ အျမင့္ဆံုးဆီ ဆြဲေဆာင္ကာ ေခၚသြားႏိုင္ေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ လုပ္ေနတာ တနာရီနီးပါးရွိျပီ ဆိုေတာ့ ဒါမ်ိဳးဆိုရင္ သက္ လံု အလြန္ေကာင္းသည့္ မင္းခန္႔ေတာင္မွ ေမာခ်င္ခ်င္ ျဖစ္လို႔ေန၏။ စိတ္ခံစားမႈ အျပည့္ႏွင့္ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေျပာလိုက္သည့္ အသံေၾကာင့္ မင္းခန္႔လည္း အရွိန္ကို ပိုထိုးတင္လိုက္ သည္။ စိတ္အာရံု ဟူသမွ်ကို ေဒၚခင္မမ၏ ကိုယ္တြင္းတြင္ တစြပ္စြပ္ ထိုးေမႊေနသည့္ ဖြား ဖက္ေတာ္ဆီသို႔ ပို႔ေဆာင္စုစည္းလိုက္ျပီး အားကုန္ထုတ္ ျပီး ေဆာင့္ကာေဆာင့္ ကာ လုပ္ ေတာ့သည္။

“အမယ္ေလး၊ ေမာင္ရယ္၊ ...ေမာင္ရယ္ ...အား....အင့္ ...အင့္”

မင္းခန္႔စြတ္တင္ေတာ့ ေဒၚခင္မမ တကိုယ္လံုးလည္း သြက္သြက္ရမ္းလို႔ေနသည္။ ေနာက္ ဆံုး အခ်ိန္အထိ စိတ္ကိုရသေလာက္၊ ၾကြက္သားေတြကို တင္းႏိုင္သေလာက္တင္း ထားျပီး မထိန္းႏိုင္ေတာ့မွ လႊတ္ခ်ေပးလိုက္၏။ အရည္ေတြ ဒလေဟာထြက္က် သြားျပီးေသာ္လည္း မင္းခန္႔က ျပန္မထုတ္ေသးပဲ ဆက္ထည့္ထားရင္း အေမာေျဖေနမိသည္။ ေဒၚခင္မမ က ေတာ့ ဖင္ ဘူးေတာင္းၾကီးေထာင္ျပီး ျငိမ္သက္လို႔သြား ၏။ သူမ လည္း ခံစားခ်က္ အထြဋ္အ ထိပ္ ဆီသို႔ေရာက္သြားတာေသခ်ာသည္။ လူကျငိမ္ သက္ေနေသာ္လည္း ႏႈတ္ဖ်ားက တိုး တိုးဖြဖြ ဆက္ကာညည္းညဴေန၏။ သူမအတြက္ အ ေကာင္းဆံုး ရမၼက္အရသာကို ခံစားေန ရခ်ိန္တြင္ မင္းခန္႔က ျပန္မထုတ္ေသးတာ ကိုေဒၚ ခင္မမ ပိုၾကိဳက္မွန္း မင္းခန္႔သိခဲ႔ တာၾကာ ခဲ႔ေလျပီ။

အေမာေျပသြားမွ ေပ်ာ့ေခြလုလု အေခ်ာင္းၾကီးကို ဆြဲထုတ္ကာ မင္းခန္႔ အိပ္ယာေပၚလွဲခ် လိုက္၏။ ေဒၚခင္မမလည္း  တေစာင္းေျပာင္း ကာအိပ္လိုက္ ျပီး မင္းခန္႔ရင္ခြင္ထဲသို႔ တိုး၀င္လာ၍ အလိုက္သင့္ဆီးဖက္ထားလိုက္သည္။ အခ်ိန္ေတြ အေတာ္ၾကီးၾကာသည္ အထိ သူတို႔စကားမေျပာျဖစ္ၾကပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ စကားမေျပာဘဲ ကိုယ့္ ဖီလင္ႏွင့္ ကိုယ္ေနၾကသည့္ အက်င့္ကို သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္းစျပီး သိပ္မ ၾကာခင္ ကထဲကရခဲ႔သည္။

ကိုယ့္ထက္ အသက္မ်ားစြာၾကီးျပီး ကေလး တေယာက္အေမ ျဖစ္ေပမယ့္ ေဒၚခင္မမကို မင္းခန္႔ သေဘာက်တာေတြရွိသည္။ အိပ္ရာေပၚမွာ မဟုတ္ရင္ အလြန္တည္ျငိမ္ရင့္က်က္ သည့္ အသြင္ကို ေဆာင္သည့္ ေဒၚခင္မမသည္ မင္းခန္႔လို လူႏွင့္ အိပ္ေန သည္ဆိုလွ်င္ ဘယ္သူမွ ယံုမွာ မဟုတ္ေပ။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတခုကို ဦးစီး လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ ေဒၚခင္ မမ သည္ အျပင္မွာဆိုရင္ မင္းခန္႕ႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ အလုပ္သေဘာထက္ မပိုေသာ္ လည္း ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိတ္ကြယ္ရာ ေနရာတခုခု မွာရွိေနျပီဆို ရင္ေတာ့ တကယ့္ မယား တေယာက္သဖြယ္ျဖစ္သည္။ မိန္းမပ်က္တေယာက္လို ျပဳမူေနထိုင္ဖို႔ လံုး၀ ၀န္မေလးေပ။ က်န္သည့္ အခ်ိန္ေတြမွာ ဘယ္ေလာက္တည္ျငိမ္သည္ျဖစ္ေစ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ သူမ၏ ရမၼက္ ဆႏၵကို မဖံုးမကြယ္ထုတ္ျပတတ္သည္။

မင္းခန္႔သေဘာက်တာအဲဒါပဲျဖစ္သည္။ တျခားေသာ ဂုဏ္သေရရွိမိန္းမ ဆိုသူေတြလို မူ တာ၊ တင္းတာ၊ ရစ္တတ္ တာမ်ိဳးေတြမ လုပ္တတ္၊ မင္းခန္႔ေပးသည့္ လိင္အရသာကို ျမိန္ ျမိန္ယွက္ယွက္ခံစားသည္။ မင္းခန္႔ ႏွင့္ ေဒၚခင္မမ ကို ရင္းႏွီးေအာင္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔သည့္ သႏ ၱာ ဆိုရင္ မင္းခန္႔ တို႔ႏွင့္ အရြယ္မတိမ္းမယိမ္းသာျဖစ္သည္။ ၀တ္တာစားတာက ေခတ္ ဆန္ျပီး အေျပာအဆိုလည္း တက္ၾကြပြင့္လင္းသည္။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ယာေပၚမွာက်ေတာ့ ရွက္သလိုလို ရြံ႕သလိုလို ႏွင့္ အရမ္းကဂ်ီ ကေဂ်ာင္က်သည္။ သူမ၏ ဆႏၵ မပါဘဲ မင္းခန္႔က ဘဲ အတင္းလိုခ်င္လို႔ လိုက္ေလ်ာရသလိုလို ပံုဖမ္းထား၏။

သႏ ၱာက ရုပ္ရည္ေရာ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ပါ ေျပာစရာမရွိေအာင္လွပသည့္ မိန္းကေလး မဟုတ္ခဲ႔ရင္ ေစာစီးစြာကပင္ မင္းခန္႔ လက္ တြဲျဖဳတ္ခဲ႔ျပီျဖစ္သည္။ ေနာက္ျပီး သႏ ၱာ၏ ျပည့္ စံုၾကြယ္၀မႈကလည္း မင္းခန္႔ကို ျငင္းရခက္ေစသည္။ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ကားႏွင့္လာေခၚ ေပးသည့္ အျပင္ ၊စားသမွ် အတြက္၊ ေသာက္သေလာက္ အရက္ဖိုးဘီယာဖိုး ႏွင့္ သြားသမွ် ေဟာ္တယ္ခန္းခပါ ထုတ္ရွင္းေပးသည့္ မိန္းမ မ်ိဳးကို မင္းခန္႔ဘယ္လို ဖယ္ခြာႏိုင္မည္နည္း။ ေနာက္ျပီး သူမက လွလည္းလွသည္။ ရွက္ခ်င္ေယာင္ စိတ္ဆိုးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေသာ္ လည္း ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ မင္းခန္႔လိုအင္ ကို ျဖည့္သလိုလို ႏွင့္ သူမ၏ ေသြးသားဆႏၵကို ျဖည့္ဖို႕က လိုရင္းျဖစ္သည္။

သႏ ၱာႏွင့္ ေဒၚခင္မမက အက်င့္စရိုတ္ခ်င္း မတူသလို အေျခအေနခ်င္းလည္း မတူညီၾက။ ခ်မ္းသာတာ ျခင္းတူေပမယ့္ ေဒၚခင္မမ က ကိုယ္တိုင္စီးပြားေရးလုပ္ျပီး ခ်မ္းသာျခင္းျဖစ္ ျပီး သႏ ၱာကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားက လင္ေယာက္်ားျဖစ္သူ ပို႔ေပးသမွ်ပိုက္ဆံကို ဒီမွာထင္ သ လို သံုးျဖံဳးေနသူျဖစ္သည္။ သူမ၏ ေယာက္်ားက မင္းခန္႔၏ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ မ်ိဳး  မင္းစိုး ႏွင့္ လုပ္ေဖၚကိုင္ ဖက္ေတြျဖစ္၏။ မ်ိဳးမင္းစိုး ျမန္မာျပည္ ခနျပန္လာခိုက္ၾကံဳၾကိဳက္ လို႔ မိတ္ဆက္ေပးသြားရာမွ မင္းခန္႔ႏွင့္ သႏ ၱာဇာတ္လမ္း စျဖစ္သြားသည္။ မ်ိဳးမင္းစိုး ေနာက္ တေခါက္ျပန္လာေတာ့ ရိပ္မိျပီး မင္းခန္႔ကို တားသည္။

“လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မိန္းမေတြ ပံုလို႔ပါကြာ၊ မင္းက ႏွာကိစၥဆို ေသာက္က်င့္မေကာင္းမွန္း သိေပမယ့္ လင္ရွိမယားေတာ့ မရႈပ္သင့္ပါဘူး”

“ငါဘာမွ မလုပ္ဘူးသူငယ္ခ်င္း၊ သူ႔ဟာသူ တိုး၀င္လာတာ၊ လႊတ္ေပးလိုက္ရမွာလဲ ႏွေမ်ာစ ရာၾကီးကြာ”

“မသာေကာင္၊ ငါခုထိမိန္းမ မယူေသးတာ မွန္သြားတယ္၊ ငါ့မိန္းမသာ ရန္ကုန္မွာထားခဲ႔လို႔ ကေတာ့ မင္းလက္ခ်က္ မိမွာစိုးရတယ္”

“ရုပ္ဆိုးဆိုးရွာယူေပါ့ကြာ၊ ငါက ရုပ္ဆိုးရင္ မၾကိဳက္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ညဖက္ေတာ့ငါ့ဆီမလာ ေစနဲ႔ မိန္းမဆိုတာ ေမွာင္ထဲက်ရင္ေတာ့ တူတူပဲကြ”

“သူေတာင္းစား၊ အမ်ိဳးယုတ္”

မင္းခန္႔က ဒီလို လူစားျဖစ္သည္။ မ်ိဳးမင္းစိုးလည္း ေျပာမႏိုင္ေတာ့လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။ ဒါေတာင္မွ ရသေလာက္ေတာင္း ပန္ေသး ၏။

“သူ႕ေယာက္်ားက ငါ့ ဆရာလည္းဟုတ္တယ္၊ အကိုလိုလည္းေနတာကြ၊ ငါမိတ္ဆက္ေပး ရာကေန မင္းတို႔ဒီလို ျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာ သိရင္ငါ့မ်က္ႏွာဘယ္လို ထားရမလဲ”

“ဒါဆိုလဲ ဟိုကိုေခၚထားဖို႔ ေျပာလိုက္ေပါ့ကြ”

“ဘဲၾကီးက သူ႕မိန္းမကို သိပ္ခ်စ္တာကြ”

ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ မင္းခန္႔ေတာင္မွ သႏ ၱာ့၏ အလွအပႏွင့္ မသဒၵါသလိုလိုသဒၵါသလိုလို အမူ အက်င့္ေလးေတြကို သေဘာက်သ လိုလိုပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ မ်ိဳးမင္းစိုး ေတာင္းပန္ထား သည့္ ၾကား ထဲက မဆင္ျခင္ႏိုင္ခဲ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဟိုမွာ မ်ိဳးမင္းစိုး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စည္း ရံုး တိုက္ တြန္းလိုက္သည္မသိ သူျပန္သြားျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ သႏ ၱာ့ကို အလည္လာ ဖို႔ ခင္ပြန္းသည္က လွမ္းေခၚသည္။

“ခန သြားလည္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္ ကိုကို”

သႏ ၱာကလည္း ခနတျဖဳတ္ လို႔ရည္ရြယ္ျပီးသြားရာကေန ျပန္မလာျဖစ္ေသးတာ ခုထိပင္ ျဖစ္သည္။ သူမ၏ ခင္ပြန္း ျဖစ္သူက ျပန္လႊတ္ေတာ့ပံုမရပါ။ ေက်ာင္းျပန္တက္ေနသည္ဟု သာသတင္းၾကားရ၏။ ဒီကိစၥ မွာမ်ိဳးမင္းစိုးစနက္မကင္း ဆိုတာသိေနေပမယ့္ မင္းခန္႔သူ႕ကို  အျပစ္မ တင္ခ်င္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ အရိုးသားဆံုး အျဖဴစင္ဆံုး ႏွင့္ သူတပါးကို အ လြန္ ကူ ညီေပးတတ္သည့္ စရိုတ္ကိုလည္းသိေနသည္။ တကယ္ေတာ့ သႏ ၱာဆိုတာက လည္း မင္း ခန္႔ ပတ္သက္ခဲ႔ဖူးသည့္ မိန္းမ ေပါင္းမ်ားစြာထဲက တေယာက္သာျဖစ္သည္။ သႏ ၱာမ သြား ခင္ ႏွစ္လ ေလာက္ သူမ၏ မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင့္ ေဒၚခင္မမ ႏွင့္ သိကၽြမ္း ခင္မင္ခြင့္ရ ခဲ႔သည္။ ဟိုမွာေတြ႕ ဒီမွာေတြ႔ ႏွင့္ ရင္းႏွီးသြားၾကျပီးေနာက္ မွာေတာ့ တစတစ ႏွင့္ အလြန္ တည္ျငိမ္ေသာ ေဒၚခင္မမ တေယာက္ မင္းခန္႔ စက္ကြင္းထဲသို႔ က်ေရာက္သြား ရရွာသည္။

အစပိုင္းတုန္းက ဒီလိုျဖစ္လာမည္ဟု မင္းခန္႔မထင္ထားပါ။ အရြယ္တင္ကာေခ်ာေမာျပီး ေသြးဆူဖြယ္ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ရွိသည့္ ေဒၚခင္မမကို မရလည္း အရင္းဟုသေဘာထား ျပီးစမ္းၾကည့္ရာမွ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ရသြားျခင္းျဖစ္သည္။

“ေမာင္ဘာေတြးေနတာလဲ”

“မမ အေၾကာင္း”

ျငိမ္သက္ေနရာမွ ေဒၚခင္မမ လူးလြန္႔လာျပီး ေမးသည္။

“ေပါက္ကရေတြ”

“တကယ္ပါ မမရဲ႕”

“ဟြန္းေနာ္၊ အခန္းက မေအးလို႔ စိတ္ညစ္ေနရတဲ႔ ၾကားထဲ”

“အဲကြန္း မွ မရွိတာမမရဲ႕၊ ပန္ကာကလည္း ေသးေသးေလး၊ ဟိုတယ္ သြားမယ္ ဆိုတာ မမ မွ လက္မခံတာ”

“အသိ နဲ႔တိုးမွာ စိုးလို႔ပါကြယ္၊ အိမ္မွာကလည္း ...သမီးက ဒီေန႔မွ ေျပာတာကိုး၊ ဆရာမနဲ႔ သူ ငယ္ခ်င္းေတြလာမယ္ ဆိုတာကို၊ ေမာင္ အဲကြန္း၀ယ္တပ္လိုက္ပါလား”

မင္းခန္႔ ပုခံုးတြန္႕ျပလိုက္သည္။

“ကၽြန္ေတာ္က မမ လို သူေဌးမွ မဟုတ္တာ”

အရင္တုန္းကေတာ့ ေဒၚခင္မမ အိမ္မွာပဲ သူတို႔ စတည္းခ်ျဖစ္တာမ်ားသည္။ သားအမိ ႏွစ္ ေယာက္ထဲေနသည့္ အိမ္မွာ သမီး လုပ္သူေက်ာင္းသြားရင္ ေဒၚခင္မမက အလုပ္ကေန ျပန္ လစ္လာျပီး မင္းခန္႔တို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခြင့္ ရၾက၏။ ဒီေန႔ေတာ့ အခ်ိန္း အခ်က္ လုပ္ျပီးကာမွ ေဒၚခင္မမ ၏ သမီး ယုယုက အိမ္မွာ စာလုပ္ဖို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚထား သည္ အျပင္မသြားေတာ့ဟု ေျပာလာလို႔ မင္းခန္႔ ငွားေနသည့္ တိုက္ခန္းဆီ ေရာက္ လာ ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

“ဒါေပမယ့္ မမရယ္၊ အဓိက က အဓိက ပဲမဟုတ္လား”

ေဒၚခင္မမ က မ်က္ေစာင္းေလး တခ်က္ထိုးလိုက္ျပီး မင္းခန္႔ ဗိုက္ကို လက္ကေလးႏွင့္လာ ပြတ္သည္။ အနားယူျပီးေနာက္ ေဒၚခင္မမ၏ ရမၼက္ေသြးေတြ ျပန္ျပီးတက္ၾကြ လာျပီထင္ သည္။ ညေနအထိအခ်ိန္ရ လို႕ မင္းခန္႔ အေလာတၾကီးျပန္မစ ခ်င္ေသးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္

“မမ”

“ဘာလဲ”

“စုပ္ေပးပါလား”

“ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္ ဟုတ္လား”

“အင္း၊ တေယာက္တလွည့္ေပါ့၊ ျပီးရင္ မမကို ကၽြန္ေတာ္က ျပန္မႈတ္ေပးမယ္ေလ”

ေဒၚခင္မမ၏ မ်က္လံုးေတြ အေရာင္တမ်ိဳးႏွင့္ ေတာက္ပသြားသည္။ မင္းခန္႔ သင္ၾကားေပး ထားလို႔ ေဒၚခင္မမ ပုေလြေကာင္းေကာင္း မႈတ္တတ္သည္။ ျပီးေတာ့ သူမကိုယ္ကိုင္လည္း ဘာဂ်ာၾကိဳက္၏။ လွဲေနရာမွ ကုန္းထလိုက္ျပီး ေနာက္ ေပ်ာ့တြဲက်ေနသည့္ မင္းခန္႔ ဟာၾကီး ကို ပါးစပ္ထဲ အျပည့္ထည့္ကာငံုလိုက္၏။

“မမ ...ျပီးေအာင္ေတာ့ မလုပ္လိုက္နဲ႔ ေနာ္၊ ေနာက္တခ်ီ အတြက္ အရည္မက်န္ဘဲေနမယ္”

ျပည့္တင္းေသာ ေက်ာျပင္ကို လက္ႏွင့္ သပ္ေပးရင္းေျပာလိုက္သည္။ ေဒၚခင္မမ က ကာ မပိုင္လင္ေယာက္်ား မရွိသည့္ မုဆိုးမ ဆိုေတာ့ ဟို မ်ိဳးမင္းစိုး ဆိုသည့္ေကာင္ သိသြားရင္ လည္း ဘာမွေျပာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဟုလည္း ေတြးေနမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ေလာကၾကီးမွာ အဖိုရယ္ အမရယ္ ဆိုျပီး ႏွစ္မ်ိဳးကြဲေနျခင္းမွာ ဒီကိစၥ အတြက္သက္သက္သာျဖစ္သည္ဟု မင္းခန္႔ ယံုၾကည္သည္။ ဒီကိစၥသာ မရွိခဲ႔လွ်င္ အထီးရယ္ အမရယ္ ကြဲေနစရာ ခြဲေနစရာ လို မည္ မဟုတ္ေပ။ မ်ိဳးမင္းစိုး ပညာေတြ အမ်ားၾကီးတတ္ေသာ္ လည္း ဒါေတြမသိေပ။ ဒါ ေၾကာင့္ လည္းခုခ်ိန္အထိ ရိုးသားေသာ လူပ်ိဳၾကီးဆိုသည့္ ဂုဏ္ပုဒ္ကို တြယ္တာ မက္ေမာ ေန ျခင္းျဖစ္မည္။ မင္းခန္႔ကိုေတာ့ ရရစ္ႏွင့္ ျပိဳသည့္ လူျပိဳ အျဖစ္ ရင္းႏွီးသူတိုင္းက တညီ တညြတ္ထဲ သတ္မွတ္လို႔ ထားၾကသည္။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန္း- ၁(ခ)

လူတိုင္း အိပ္မက္ မက္ဖူးၾကသည္။ အိပ္မက္ ဆိုသည္မွာ ႏိုးလာမွသာ အိပ္မက္ျဖစ္ ေၾကာင္း သိၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ မင္းခန္႔ အခုမက္ေနသည့္ အိပ္မက္ကေတာ့ထူး ဆန္း၏။ အိပ္မက္ မက္ေနေၾကာင္းကို မက္ေနရင္းက သိေနသည္။ အိပ္မက္ဆိုသည္ မွာ ႏိုးထလာသည္ႏွင့္ ျပီးဆံုးသြားတတ္စျမဲျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မႏိုးခင္စပ္ၾကားမွာ မင္းခန္႕ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ လြင့္ေမ်ာေနမိသည္။

“ငါ့ႏွယ္ေနာ္၊ မင္းသမီးေလး ဘာေလး ပါရင္လဲ ေကာင္းသား”

တိတ္ဆိတ္စြာ ျဖင့္ မဆံုးႏိုင္ဟုထင္ရသည့္ အိပ္မက္သည္ ပ်င္းရိညည္းေငြ႔စရာေကာင္း လြန္းေသာေၾကာင့္ မင္းခန္႔ ဖြင့္ဟညည္းလိုက္မိသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီလိုအိပ္မက္ မ်ိဳးမမက္ ခ်င္ပါ။ ေနာက္ေန႔ က်ရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာျပရဦးမည္။ သူတို႔ ႏွင့္ တူတူ အရက္ ေသာက္ျပီး မက္ရသည့္ အိပ္မက္ဆိုေတာ့ မလြဲမေသြကို ေျပာမွျဖစ္လိမ္႔မည္။ ဒါေပမယ့္ ပါးရိုတ္ခံရသည့္ အခန္းကိုေတာ့ ခ်န္ထားမွ ျဖစ္မည္။ “မ“ ကိစၥ ႏွင့္ ပတ္သက္ ျပီး မင္းခန္႕ကို မနာလို ျဖစ္ေနၾကသည့္ သူေတြဆိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ၀ိုင္းျပီး ႏွိပ္ကြပ္ ၾကမွာ ေသခ်ာ၏။

မင္းခန္႔ကေတာ့ သူအရမ္း မူးေနလို႔ ျဖစ္ရတာဟု ယံုၾကည္သည္။ မမူးဘူး ဆိုလွ်င္ အား နြဲ႔သည့္ မိန္းကေလး တေယာက္၏ ရိုတ္ခ်က္ကို ေရွာင္တိမ္းဖို႔ေလာက္ကေတာ့ မင္းခန္႔ သိုင္း မတတ္ေပမယ့္ ရပါသည္။ ေသာက္တာကလည္း မ်ားေတာ့ မ်ား၏။ ဒီညမွ မ်ိဳးမင္း စိုးကလည္း ဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္ မသိ မင္းခန္႔လိုခ်င္သေလာက္ အရက္ကို ထပ္ကာ ထပ္ကာ မွာေပးသည္။ မင္းခန္႔ကလည္း ေသာက္ေကာင္းေကာင္း ႏွင့္ေသာက္ရင္း ေရခ်ိန္ အေတာ္ထိသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပါးကိုပြတ္ရင္း ရိုတ္သူကို မဟုတ္ဘဲ တိုက္လိုက္သည့္ မ်ိဳးမင္းစိုးကို စိတ္ထဲက က်ိန္ဆဲေနမိ၏။

တကယ့္ အျပင္ေလာက မွာေတာ့ မင္းခန္႕ကို ပါးရိုတ္ခ်င္သည့္ မိန္းကေလး ဆိုတာမရွိႏိုင္ ပါ။ ရုပ္ရည္ သိပ္မေခ်ာေသာလည္း ႏွစ္လိုဖြယ္ရာျပံဳးတတ္ျပီး အေျပာအဆိုတတ္သည့္ မင္း ခန္႔ ကို မိန္းကေလးေတြက သေဘာက်ၾကသည္။ မင္းခန္႔ ကိုယ္တိုင္ကလည္း မိန္းမေၾကာ နပ္သူဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႕ကို ဘယ္လိုေျပာရမည္၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလုပ္ရမည္ ဆိုတာကို အလြတ္ရေနသူတေယာက္ ျဖစ္လို႔ စြံ တာ မဆန္းလို႔ေတာင္ဆိုရမည္။ လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာ သာ မေရြး၊ အသက္အရြယ္ မေရြး၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ အဆင့္အတန္း မေရြး ရုပ္ေခ်ာေသာ မိန္းမ ဆိုရင္ မင္းခန္႔ ဖက္ကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ လက္ေႏွး မေနေပ။

တြဲခဲ႔ ဖူးသည့္ မိန္းမ တိုင္းကိုလည္း အိပ္ယာေပၚသို႔ အေရာက္ေခၚႏိုင္ခဲ႔သည္ခ်ည္းျဖစ္ သည္။ ဒါကို မနာလိုအျဖစ္ဆံုးက မ်ိဳးမင္းစိုးဆိုသည့္ အသံုးမက်သည့္ ေကာင္ပဲျဖစ္ လိမ္႔ မည္။ သူ႔ခမ်ာ မင္းခန္႔ထက္ရုပ္ရည္ ေရာပညာပါ သာလြန္သူျဖစ္ပါရက္ ႏွင့္ ဒီေန႔ထက္ ထိ မိန္းမဆိုတာ ေ၀းလို႔ ရည္းစားေတာင္ အျဖစ္ရွိေအာင္ ထားဖူးသူမဟုတ္ပါ။ ဒါေတာင္မွ ည က ေသာက္ၾကေတာ့ မင္းခန္႕ ကို လူတတ္ၾကီးလုပ္ျပီး အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ ၾသ၀ါဒ ေပး ေန ေသး၏။

“ဘာျဖစ္လို႔ ျပဳရမွာလဲဟ၊ ယူရင္ တေယာက္ပဲရမွာေပါ့၊ မယူေတာ့ တေယာက္ျပီးတ ေယာက္ ရေနတာ မင္း မနာလိုျဖစ္ေနသလား၊ မင္း မွာအစြမ္း အစရွိရင္ မိန္းမ တေယာက္ အရင္ ရေအာင္ယူျပ၊ ျပီးေတာ့မွ ငါ့ကို ဆံုးမ ဟုတ္လား”

မင္းခန္႔ ႏွင့္မ်ိဳးမင္းစိုး ဆံုရင္ ဒီလိုပဲ ဆိုတာသိေနသည့္ က်န္သည့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဟုတ္တယ္ မွန္တယ္ စသည္ျဖင့္ ၀ိုင္းျပီး ပင့္ေပးၾကသည္။

“ငါမင္း အတြက္ေျပာတာပါကြာ၊ အိမ္ေထာင္နဲ႕ မွ မင္းက တည္ျငိမ္မယ္၊ အခုဆိုရင္ တ ေယာက္ထဲ ဆိုျပီး ရရစားစားနဲ႔ မင္းလက္ထဲမွာ ဘာမွ အဖတ္မတင္ဘူး ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။”

ဒါကေတာ့ မွန္ပါသည္။ မင္းခန္႔ မွာ ပြဲစားလုပ္ေနသည္ ဆိုသည့္ အလုပ္အကိုင္ျပစရာ ေလး တခုကလြဲရင္ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ပိုင္ဆိုင္တာ မရွိပါ။ တိုက္ခန္းငွားေနရတာက မထူးဆန္း ေပမယ့္ ဖုန္းတလံုးေတာင္ကိုယ္ပိုင္ မရွိပါ။ အလုပ္သေဘာအရ ဖုန္းေလး ရွိမွ အဆင္ေျပမွာ ျဖစ္လို႔ ဟန္းဖုန္းေတာင္ ငွားကိုင္ေနရသည္။ ရလာသမွ် ၀င္ေငြေလးကလည္း သူငယ္ခ်င္း ေတြ ေျပာၾကသလို ႏွာကိစၥ ႏွင့္ ပင္ကုန္သြားတာ မ်ား၏။

“ငါ ..လတိုင္း ထီထိုးပါတယ္ကြာ၊ ထီေပါက္ရင္ ခ်မ္းသာမွာေပါ့၊ ပိုက္ဆံစုဖို႔ အတြက္မိန္းမ ယူရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ရံု မိန္းမမယူဘူး၊ ဘဏ္ပိုင္ရွင္ သူေဌးမပဲ ယူလိုက္ေတာ့မယ္၊ တခါထဲ အပံုလိုက္ စုျပီးသားပဲ”

“မင္းကိုေျပာလိုက္ရင္ေပါက္ကရခ်ည္းပဲ”

“မင္းခန္႔၊ အဲဒါေတာ့ မရဘူးကြ၊ ဘဏ္ပိုင္ရွင္ေတြဆိုတာ ေယာက္်ားေတြ အဖိုးၾကီးေတြ မ်ားတယ္၊ မင္း အရင္ဆံုးျဖတ္ေဖါက္ခ်ဳပ္လုပ္ျပီးမွ ယူလို႔ရမယ္”

တေယာက္က ၀င္ေဖါက္လိုက္သည့္ အခါမင္းခန္႔က ၾကက္သီးထသလို လုပ္ျပလိုက္ေတာ့ အားလံုး၀ိုင္းရယ္ၾက၏။ မ်ိဳးမင္းစိုးေတာင္ ရယ္သည္။ မင္းခန္႔လည္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာရယ္ေမာ မိ သည္။ မိန္းမ ကိစၥ ကလြဲရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ အခုလိုမ်ိဳးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေနရျခင္းကို မင္းခန္႔ သေဘာအက်ဆံုး ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ဒီေန႔ မင္းခန္႕ ပိုျပီးစိတ္လက္ေပါ့ပါး ေန သည္။ သူမ်ားကိစၥၾကားထဲကေန အာမခံေပးျပီး ေနာက္ တဖက္ကပ်က္ကြက္မႈေၾကာင့္ စိုက္ ေလ်ာ္ ရမည့္ ေငြအတြက္ ရင္ေလး ေနခဲ႔ရာမွ ဒီေန႔ ေျဖရွင္းေပး ႏိုင္ခဲ႔သည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ တခြက္ျပီးတခြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေသာက္ေနမိခဲ႔၏။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန္း-၂ (ခ)

“ကိုခန္႔ ဘယ္လာတာလဲ”

ပလက္ေဖါင္းေပၚမွာ ေကာင္မေလး တေယာက္ႏွင့္ တိုက္မိမလိုလို ျဖစ္သြားသည္။ ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ေဒၚခင္မမ ၏ သမီး ယုယုျဖစ္ေနသည္။

 “ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီလိုပဲ လမ္းသလားေနတာ၊ ယုယု က ဘယ္လာတာလဲ”

လက္ထဲက ကိုင္းတပ္စကၠဴအိတ္ေတြကို ေျမွာက္ျပသည္။

“ေရွာ့ပင္ေလ၊ လာတာေတာ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္မလို႔ပဲ၊ လမ္းၾကံဳတာနဲ႔..ဟဲ ..ဟဲ”

“တေယာက္ထဲလား”

“သူငယ္ခ်င္းပါတယ္၊ ဟိုမွာ အသိနဲ႔ စကားေျပာေနလို႔”

လက္ညိဳးညႊန္ျပရာဆီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ယုယုတို႔ အရြယ္ခ်ာတိတ္မေလး တေယာက္ ႏွင့္ ခ်ာတိတ္တေကာင္ရပ္စကားေျပာေနသည္ ကိုေတြ႕ရ၏။ ေကာင္မေလးက စကပ္တိုတို ေလး ၀တ္ထားျပီး ေကာင္ေလးကေတာ့ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ႏွင့္ ေဘာင္းဘီတုိ ႏွင့္ ျဖစ္ သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို ေဖါက္ျပီး ကြင္းခ်ိတ္ထားသည့္ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ျပီး မင္းခန္႔ အ သည္းယားလာသည္။

“သူငယ္ခ်င္း ဆိုတာ ဟိုေကာင္ေလးလား”

“ေပါက္ကရေတြလာမေျပာနဲ႔၊ အဲဒီေကာင္က ဘယ္က ေကာင္မွန္း မသိဘူး၊ ျဖိဳး ကလည္း ဘယ္လိုေကာင္ အသိလုပ္ေနလဲ မသိဘူး၊ ဘာလဲ ကိုခန္႕ က ယုကို ရည္းစားနဲ႔ လာတယ္ ထင္လို႔လား”

“မသိဘူးေလ၊ ေကာင္ေလး တေယာက္ေတြ႔ေတာ့ အထင္ၾကီးမိတာေပါ့”

“အထင္ဘာမွ မၾကီးနဲ႔ ၾကီးစရာ မရွိဘူး၊ ရာရာစစ အဲဒီေကာင္နဲ႔ မ်ား”

ခါးေထာက္ျပီးရန္ေတြ႔ေနသည့္ ယုယု ကိုၾကည့္ျပီး မင္းခန္႔ ျပံဳးမိသည္။ အေတာင္အလက္စံု ေနသည့္ ေဒါင္းမကေလး ကကိုယ္ဟန္ျပလို႔ ေနသလို ျမင္လာ၏။ယုယု ႏွင့္ မင္းခန္႔ မဆံု ျဖစ္ တာၾကာျပီ။ ေဒၚခင္မမ ႏွင့္ ခ်ိန္းတာကလည္း ယုယု မရွိသည့္ အခ်ိန္ေတြမွာဆိုေတာ့ မင္း ခန္႔ ႏွင့္ ယုယု လြဲေနသည္။ အလုပ္ကိစၥကို အေၾကာင္းျပဳလို႔ ေရာက္ျပန္ရင္လည္း ေဒၚ ခင္မမ က ရွိေနတတ္လို႔ ရဲရဲ မၾကည့္ျဖစ္ခဲ႔ပါ။ အခုမွသာ အတိုးခ်ျပီး ငမ္းရသည္။

ယုယု၀တ္ထားသည့္ အက်ၤ ီက လည္ပင္းကို ေတာ္ေတာ္ ဟိုက္ထားျပီး ကိုယ္ႏွင့္ကပ္ကာ တင္း က်ပ္ေနသည္။ ျပည့္ျဖိဳးသည့္ရင္သားေတြက လွပစြာ မို႔ေမာက္ေနတာကို ၾကည့္ရင္း ယုယု၏ ရင္သားေတြ ဒီလိုဖြံ႔ထြားသည္ ဆိုတာကို အရင္က ဘာေၾကာင့္ သတိျပဳမျပဳမိခဲ႔ပါ လိမ္႔ဟု ေတြးလိုက္မိသည္။ ေအာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တင္ပါးဖံုးရံုသာရွိသည့္ အျပာေရာင္ဂ်င္း စကပ္တိုတုိေလး ၀တ္ထား၍ ေျဖာင့္စင္းသည့္ ေျခတံေတြ၏ အလွကို ၀င္းပစြာျမင္ေနရ၏။ ၾကည့္ေနရင္း ႏွင့္ စကပ္ႏွင့္ ကြယ္ေနေသာ ယုယု၏ ညီမေလးကို ျမင္ခ်င္ေတြ႕ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာသည္။ အားရပါးရ ခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္လာသည္။ စကပ္တိုေလးကို ဆတ္ကနဲ အ ေပၚ ကိုဆြဲလွန္တင္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။

သူမ၏ တကိုယ္လံုးကို မင္းခန္႔ တပ္မက္ျခင္းျပင္းစြာၾကည့္ေနမွန္း ယုယုသိသည္။ မ်က္ႏွာ ေလး နီျပီးေခါင္းငံု႔သြား၏။ အပ်ိဳမေလး၏ အရွက္က မင္းခန္႔၏ ကိုယ္ထဲက ရမၼက္ေတြကို ပိုျပီးထၾကြေစသည္။ အရင္ကေတာ့ မင္းခန္႔ ယုယု အေပၚ အမွတ္တမဲ႔လိုလို ေန မိခဲ႔သည္။ အိမ္ကိုသြားတိုင္း ၾကည့္တတ္သည့္ ယုယု၏ မ်က္၀န္းညိဳညိဳၾကီး ေတြကို က ေလး တ ေယာက္၏ အၾကည့္အျဖစ္ဥေပကၡာျပဳထားခဲ႔သည္။ ယုယု ထက္ မ်ားစြာျပည့္ျဖိဳး ေတာင့္ တင္း ေသာ သူ႔ အလိုကို အျမဲျဖည့္ေပးတတ္ေသာ ေဒၚခင္မမ ဆီမွာသာ အာရံုထား ခဲ႔ မိသည္။

“ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ ရွက္လာျပီ”

တိုးတိုးေလး ေျပာလာသည့္ ယုယု စကားကို မင္းခန္႔ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ျပီးဆက္ၾကည့္ ေနမိသည္။

“မၾကည့္ပါနဲ႔ေတာ့ဆို”

စိတ္မရွည္သလိုေျပာလာေပမယ့္ ယုယုေျခေထာက္ေတြကမင္းခန္႔ေရွ႕ကေနထြက္မသြားပါ။ မင္းခန္႔ ႏွစ္ခ်ိဳက္စြာ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ လူေတြရႈပ္ေထြး သြားလာေနသည့္ ပလက္ေဖါင္းေပၚ တြင္ မင္းခန္႔ ေရွ႕မွာ ေျခစံုရပ္ေနျခင္းသည္ သူငယ္ခ်င္းကို ေစာင့္တာ တခုထဲေတာ့ မ ျဖစ္ ႏိုင္ ပါ။

“လွလို႔ပါ”

“မလွပါဘူး၊ အခုန ျဖိဳးကေျပာတယ္၊ သူရဲမနဲ႔ တူတယ္တဲ႔”

“အလကား သူက ယုယုေလာက္ မလွလို႔ မနာလိုျပီးေျပာတာ”

“အပိုေတြ၊ ဟိုမွာ ျဖိဳးလာျပီ၊ သြားေတာ့မယ္၊ ေမေမ႔ကို ဘာမွာဦးမလဲ”

“မမွာေတာ့ပါဘူး”

“ဒါဆိုလဲ ..တာ့တာ”

သူငယ္ခ်င္း လက္ကိုတြဲျပီး တင္ပါး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးကို လႈပ္ရမ္းကာထြက္ခြာ သြားသည့္ ယုယု ကိုၾကည့္ရင္း မင္းခန္႔ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ ကိုယ္ထဲေသြးေတြ ဆူပြက္လို႔လာေခ်ျပီ။ ဒီ လို ျဖစ္ေအာင္ ယုယုက မင္းခန္႔ ကို ျပဳစားသြား၏။ ယုယုကို ရဖို႔ ၾကိဳးစားရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ လိုက္မိသည္။ ေဒၚခင္မမ ကို ထည့္တြက္မေနႏိုင္ေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ က မင္းခန္႔ကို ႏွာထလာရင္ ဘာမွ မျမင္ေတာ့လို႔ ေျပာၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ယုယုကို ၾကိဳးစားဖို႔ သိပ္ျပီးအခက္အခဲ မရွိႏိုင္ဟုလည္း ထင္ျမင္မိသည္။ မင္းခန္႔ဖက္က သာ ယုယု ကို ရဲရဲ မၾကည့္၀ံ့ဘဲေနခဲ႔ ေပမယ့္ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနတတ္သည့္ ယုယု၏ မ်က္၀န္းေတြကို မင္းခန္႔ ရိပ္မိခဲ႔တာၾကာခဲ႔ျပီ။ ဒီအခ်က္ကိုပဲ  အမိအရဆုပ္ကိုင္ကာၾကိဳးပမ္း ရေတာ့မည္။

ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့ အခြင့္ အေရးတခုေပၚလာသည္။ ေဒၚခင္မမ ႏွင့္ ခ်ိန္းထားသည့္ ကိစၥကို ဖုန္းဆက္ျပီး လွမ္းဖ်က္လာသည္။ ဖုန္း ဆက္ခ်ိန္တြင္ မင္းခန္႔က ေဒၚခင္မမ ဆီ လာဖို႔ ျပင္ေနျပီျဖစ္သည္။

“မမ အေရးတၾကီးကိစၥ တခုေပၚလာလို႔၊ သမီးကလည္း ျပန္ေရာက္လာတယ္ေလ”

“ဟုတ္ကဲ႔ မမ၊ ေနာက္ေန႔မွ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းေခၚလိုက္မယ္”

ေဒၚခင္မမ ကိုယ္တိုင္လည္း မင္းခန္႔ႏွင့္ ခ်စ္ပြဲ၀င္ဖို႔ ကိစၥ ပ်က္ရသည္ကို ႏွေမ်ာေနပံုရသည္။

“OK ေမာင္ေလး၊ ညမွပဲ မမ ဖုန္း ျပန္ေခၚလိုက္မယ္”

ေဒၚခင္မမ ဖုန္းခ်သြားသည္ႏွင့္ မင္းခန္႔လည္း ထြက္လာခဲ႔သည္။ လမ္းမွာ ၾကာသည့္ အခ်ိန္ ႏွင့္ တြက္ရင္ ဟိုကိုေရာက္ေတာ့ ေဒၚခင္မမ ထြက္သြားေလာက္ေပျပီ။ ျခံ၀က ေခါင္း ေလာင္း ခလုပ္ ကေလးကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ ယုယု ေျပးထြက္လာတာျမင္သည္။ အျဖဴႏွင့္ အျပာ ေရာင္ပြင့္ေလးေတြပါသည့္ ဂါ၀န္ေအာက္မွာ ယုယု ကိုယ္လံုးေလး ကိုေက်ာ့ရွင္း စြာျမင္ေန ရသည္။ ေပါင္တ၀က္သာအုပ္မိသည့္ ဂါ၀န္ေၾကာင့္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေန ရသည့္ ႏို႕ ႏွစ္ေရာင္ ေပါင္တံ ႏွင့္ ေျခသလံုးသားေတြက မင္းခန္႔ ရင္ကို ျပင္းထန္စြာ လႈပ္ ခတ္ေစ၏။

“ကိုယ္ပါ ယုယု”

မင္းခန္႔ကို ျမင္ေတာ့ ယုယု ေသာ့ယူျပီး ေျပးလာဖြင့္ေပးသည္။ ခါတိုင္းလည္း အလုပ္ကိစၥ အေၾကာင္းျပဳျပီး ဒီကို လာေနက်ဆိုေတာ့ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မေတြးဘဲ အလြယ္တကူ ဖြင့္ေပးျခင္း လည္း ျဖစ္သည္။ အထဲေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာေဒၚခင္မမ ၏ ကားကို ေတြ႕ လိုက္ရလို႔ မင္းခန္႔ရင္ထိတ္သြားသည္။

“ေမေမ အျပင္သြားတယ္ကိုခန္႔၊”

ယုယုစကားေၾကာင့္ စိတ္ေအးသြားရေသာ္လည္း

“ကား ရွိတယ္ေလ”

“ေအာင္မယ္ … လူကို မယံုဘူးလား၊ ေမေမ က အန္တီမ်ိဳးတို႔ ကားနဲ႔ ပါသြားတာ”

“ဟာကြာ၊ လာပါဆိုလို႔လာရတာ ေညာင္းတာ အဖတ္တင္တာပဲ”

မင္းခန္႔ ခပ္တည္တည္ ႏွင့္ ညည္းလိုက္ရာ ယုယု သနားသြားပံုရသည္။

“အန္တီမ်ိဳးက အခုပဲ ဖုန္းဆက္ျပီး ခ်က္ခ်င္းလာ၀င္ေခၚလို႔ပါသြားတာ၊ လာေလကိုခန္႔ အိမ္ ထဲ၀င္ထိုင္ဦး၊ သိပ္ၾကာမယ္ေတာ့မထင္ပါဘူး”

တမင္လုပ္ထားသည့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ အမူအရာႏွင့္ မင္းခန္႔ ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ ဧည့္ ခန္းထဲမွာ မင္းခန္႔ကိုေနရာခ်ေပးျပီး ယုယု ထြက္သြားသည္။ တံခါး၀နားေရာက္မွ ျပန္လွည့္ ၾကည့္ျပီး

“ေမေမ႔ ဆီ ကိုခန္႔ ေရာက္တဲ႔ အေၾကာင္းဖုန္း ဆက္လိုက္ရမလား”

မင္းခန္႔က ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ ဖုန္းထုတ္လိုက္ျပီး

“ကိုယ္ဆက္လိုက္မယ္”

“ဒါဆိုလဲ ခနေနဦး”

ေတြ႔ရာနံပါတ္ေတြ ေလွ်ာက္ႏွိပ္ေနစဥ္ ယုယုထြက္သြား၏။ မင္းခန္႔ ဖုန္းျပန္သိမ္းလိုက္ျပီး ခနအၾကာတြင္ အေအးခြက္တင္ထားသည့္ လင္ဗန္းေလး ကိုင္ျပီး ယုယုျပန္ေရာက္လာ၏။

“ဖုန္းဆက္လို႔ရလား”

“ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာျပင္ပ ေရာက္ေနတယ္တဲ႔”

“ဒါဆိုလဲ ခနေနမွ ျပန္ဆက္ၾကည့္ေပါ့၊ အေအး ေသာက္လိုက္ဦး”

ေရွ႕က စားပြဲေလးေပၚ အေအးခြက္ငံု႔ခ်လိုက္စဥ္ အက်င့္ပါေနသည့္ မင္းခန္႔ မ်က္လံုးေတြက ပြင့္ဟသြားသည့္ အက်ၤ ီလည္ပင္းေပါက္ဆီ အလိုလိုေရာက္သြားသည္။ စိုျပည္ႏုထြားေသာ အသား ဆိုင္ေတြက အနက္ေရာင္ဘရာစီယာေလးေၾကာင့္ ထင္ရွားစြာပ င္၀င္းမြတ္လွပေန သည္။ မင္းခန္႔ ဘယ္ကိုၾကည့္လိုက္သည္ ကိုသတိထားမိသည့္ ယုယုမ်က္ႏွာေလးရဲတြတ္ သြား၏။

“ကိုခန္႔ ေနာ္”

ဆတ္ကနဲ ျပန္မတ္လိုက္ျပီး မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္၏။ ဒါေပမယ့္ ထိုမ်က္ေစာင္းတြင္ ေဒါသ ရိပ္ေတြ မေတြ႔ရပါ။ဒီေလာက္ဆိုရင္ မင္းခန္႔ အတြက္လံုေလာက္ျပီ ျဖစ္သည္။

“ဘလိုင္းၾကီး လာရန္ေတြ႔ေနတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ေအာ္ရတာလဲ”

“ေအာ္မွာေပါ့လို႔ ကိုခန္႔က လူကိုလာၾကည့္တာကိုး”

“ဟင္ …ၾကည့္လဲ မၾကည့္ဘဲနဲ႔”

“ၾကည့္ပါတယ္”

“မၾကည့္ပါဘူး”

“ကိုခန္႔ ေနာ္၊ ယုေဒါသထြက္လာျပီ”

နီရဲေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ရင္း ေဒါသ မဟုတ္၊ အရွက္ဆိုတာသိလိုက္သည္။ ယု ယု လက္ကေလး ေတြက တုန္ေနျပီး ဒူးကေလး ႏွစ္ဖက္ေတာင္ လႈပ္သလိုလို ျဖစ္ေနတာ ကို မင္းခန္႔ သတိထားလိုက္မိ၏။

“ကိုယ္ ဒီကို ဘာလို႔ ခနခန လာလဲသိလား”

“ေမေမ နဲ႔ အလုပ္ရွိလို႔ေပါ့”

“မဟုတ္ဘူး၊ ယုယု ကိုေတြ႔ ခ်င္လို႔လာေနတာ”

“အို”

အဲဒီျမွားက တည့္တည့္ထိသည္။ ယုယု ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီလိုေတြးခဲ႔ ဖူးပံုရသည္။ ကိုယ္ လံုးေလး တုန္ျပီး လွည့္ေျပးဖို႔ ျပင္သည္။ မင္းခန္႔ က ခြင့္မျပဳပါ။ လက္ကို ဆြဲထားလိုက္လို႔ ယုယု အရွိန္လြန္ျပီး ကိုယ္တပတ္လည္သြားကာ မင္းခန္႕ ရင္ခြင္ထဲ ျပဳတ္က်လာသည္။

“ကို ခန္႔”

ယုယု ဆက္မေျပာႏိုင္ေတာ့။ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြကို မင္းခန္႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ပိတ္ ဆို႔ ပစ္လိုက္သည္။ လူးလြန္႔ျပီး ရုန္းထြက္ေသာ္လည္း မင္းခန္႔၏ ရစ္ေႏွာင္မႈက တင္းၾကပ္ လြန္းေသာေၾကာင့္ ယုယုမွာ ျမွံဳးတြင္း မွာမိသည့္ ငါးကေလးလို တဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးလြန္႔လို႔ေန၏။ စစခ်င္း ျဖည္းျဖည္းသာသာ နမ္းေနရာမွ အရွိန္တင္ျပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း နမ္းလိုက္သည့္ အခါ မင္းခန္႔ ရင္ခြင္ထဲမွာ ယုယု ေကာ့ပ်ံေနေတာ့၏။

နမ္းေနရင္း က ရင္ခြင္ထဲမွာ တေစာင္းေလး လဲက်ေနသည့္ ယုယု၏ ဂါ၀န္တိုေလးက အ ေပၚကို လန္တက္ျပီး တင္ပါး တျခမ္းေပၚေနသည္ကို မင္းခန္႔ ျမင္လိုက္သည္။ အိမ္ေနရင္း ဆိုေတာ့ ယုယု ေအာက္ခံပင္တီ၀တ္ထားပံုမရပါ။ တင္ပါး ျဖဴျဖဴ၀င္း၀င္းေလးကို ခပ္ဖြဖြပြတ္ ေပးေတာ့ ယုယု တြန္႔သြားသည္။ အပ်ိဳမေလး၏ တင္ပါးသည္ ပါးထက္ေတာင္မွ ႏူးညံသလို လို ရွိသည္ဟု ေတြးရင္း အားလံုးေပၚေအာင္ဂါ၀န္ကို လွန္တင္လိုက္၏။ ယုယု ကိုယ္ေလး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနရွာသည္။ သူမမွာ မင္းခန္႔ကို တြန္းလွန္ညင္းဆန္ဖို႔ ခြန္အားေတြ ရွိေတာ့ ဟန္မတူေပ။

ႏူးညံ့သည့္ တင္ပါး ျဖဴျဖဴလံုးလံုးေလးကို ပြတ္ေပးရင္း ေပါင္ၾကားထဲကို လွမ္းႏိႈက္လိုက္ သည့္ အခါမွာေတာ့ ယုယု က ေပါင္တံေတြကို အတင္းစိထားသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ က မင္းခန္႔ အတြက္ ထမင္းစားေရေသာက္ကိစၥ တခုျဖစ္ပါသည္။ က်ိဳ႕တို႔ က်ဲတဲ အေမႊး ၾကမ္းၾကမ္း ေလးေတြကို ပြတ္ေပးေနရာမွ တျဖည္းျဖည္း ေအာက္ကို ဆင္းသြားျပီး မင္းခန္႔ လက္ခလယ္က အကြဲေၾကာင္းေလး တေလွ်ာက္တိုး၀င္သြားသည့္ အခါ ယုယုဆီက ညည္း သံေလး တခ်က္ထြက္လာသည္။

“အင္း”

အကြဲ ေၾကာင္းတေလွ်ာက္ အထက္ေအာက္စုန္ဆန္သြားရင္း အေစ႔ လို႔ ယူဆရသည့္ ခပ္ ဖုဖု ေနရာေလးကို လက္ထိပ္ႏွင့္ ဖိခ်လိုက္ေသာအခါ ယုယု၏ ေပါင္တံျဖဴျဖဴလွလွ ေလး ေတြ အလိုလို ပြင့္ဟသြားၾက၏။

“အား …ကိုခန္႔ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ”

“အရမ္းခ်စ္တယ္ ယုရယ္”

“ကိုခန္႔ ခ်စ္တာကလည္း မလုပ္နဲ႔ မေနတတ္ဘူး”

“ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာမွ”

“လူယုတ္မာၾကီး”

“ခ်စ္တာပါ”

“အား …အင့္ ..အင့္ …ေတာ္ပါေတာ့”

အဖုကေလးကို လက္ ႏွင့္မရအရ အတင္း လွိမ္႔လိုက္သည့္ အခါ ယုယု မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ မင္းခန္႔ လက္ေမာင္းကို ဖြဖြေလးဆုပ္ျပီးေတာင္းပန္၏။ ေအာက္နားကို တိုးစမ္းၾကည့္ လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြ ရႊဲေနတာ သိလိုက္ရသည္။

“ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာေလ”

အေပါက္၀နားေလး မွာတရြရြ ႏွင့္ လက္ႏွင့္ ပတ္ကာပြတ္ေပးရင္းေမးလိုက္ေတာ့

“ခ်စ္တယ္၊ ခ်စ္တယ္၊ ေတာ္ေတာ့ေနာ္၊ ယုမေနတတ္ေတာ့ဘူး”

မင္းခန္႔လက္ကို ေပါင္ၾကားကေန အတင္းဆြဲထုတ္ရင္း ယုယုေျပာ၏။ မ်က္ႏွာေလးမွာ လည္း ေဆးနီေတြ ပက္ျဖန္းထားသလို ရဲတြတ္ေနသည္။

“ခ်စ္လို႔ပါယုရယ္”

ေနာက္တၾကိမ္ အနမ္းမိုးသည္းသည္း ထပ္ရြာလိုက္သည့္ အခါမွာေတာ့ ယုယု မွာ အေျခအ ေန ကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါ။ ျပင္းထန္သည့္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ေၾကာင့္ သူမ၏ ကိုယ္ လံုးေလးမွာ နတ္ပူးသလို တုန္ရီေန၏။ ဂါ၀န္တိုေလးက ခါးအထိ လန္တက္သြားျပီး ေအာက္ ပိုင္း တခုလံုး ဗလာဟင္းလင္း ျဖစ္သြားသည္။ မင္းခန္႔ကေတာ့ ႏူးညံ့သည့္ ရင္ သား ဆိုင္ေတြကို တယုတယ ပြတ္နယ္ေပးရင္း ဦးေႏွာက္ကို ျပင္းထန္စြာ အလုပ္ေပး ေန ရ၏။ ခု ခ်ိန္မွာ ယုယုက သူ၏လက္ခုပ္ထဲက ေရျဖစ္ေနသည္။ မင္းခန္႔ ျပဳသမွ် ႏုေတာ့ မွာမလြဲေပ။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚခင္မမ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ေရာက္လာမည္ မွန္းမသိတာက ခက္ ေနသည္။ သိပ္ မၾကာဘူး လို႔ုေတာ့ ယုယု ကေျပာသည္။

အေတြ႔ အၾကံဳမရွိသည့္ အပ်ိဳစင္ကေလး ကေတာ့ သူမ၏ မိခင္ကိုေတာင္မွ ေမ႔ေနေလ ျပီ။ ႏုနယ္လွပသည့္ ကိုယ္ခႏၶာေလးကို မင္းခန္႔ လက္သို႔ ၀ကြက္အပ္ထားသလိုမ်ိဳး မ်က္စိႏွစ္ လံုးကို ေမွးမွိတ္ျပီး ေပးလာသမွ် အယုအယေတြၾကားမွာ မိန္းမူးေန၏။ ယုယု၏ အပ်ိဳစင္ ညီမေလး မွာလည္း မင္းခန္႔၏ ကလိခ်က္ေတြေၾကာင့္ အရည္ေတြ အိုင္ရႊဲေန၏။ ဒါေတာင္ မွ မင္းခန္႔ အ၀ေလးကိုပဲ ပြတ္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ အထဲကို မႏိႈက္။ ေနာက္ဆံုး အေျခအေန အထိ အထဲကို သဘာ၀အတိုင္းပဲ ထားခ်င္သည္။

ထိုအခ်ိန္မွာ ဧည့္ခန္းထဲက ဖုန္းက ေကာက္ျမည္လာ၏။ ေၾကာင္တက္တက္ ျဖစ္ေနေသာ ယုယုကို မင္းခန္႔ကပဲ ဖုန္းဆီတြန္း လႊတ္လိုက္ရသည္။

“ယုယု အေမ ဆိုရင္ ကိုယ္ေရာက္လာတဲ႔ အေၾကာင္း မေျပာနဲ႔ေနာ္”

“ခုမွ ေၾကာက္ေနလိုက္တာ”

ယုယု ဒရီး ဒယိုင္ႏွင့္ ဖုန္းသြားကိုင္သည္။ မင္းခန္႔ စိုးရိမ္သည့္ အတိုင္းပင္ ေဒၚခင္မမ ျဖစ္ ေနသည္။

“ဟုတ္ ..ေမေမ ..ဟုတ္”

ဟုတ္ကဲ႔ ေတြမိုး မႊန္ေအာင္ေျပာျပီး ယုယု ဖုန္းခ်လိုက္သည္။

“ဘာတဲ႔ လဲဟင္”

“ေအာ္ …ညေနစာ ကို အန္တီမ်ိဳးတို႔ နဲ႔ သြားစားမလို႔၊ ယုအျပင္ထြက္သြားမွာစိုးလို႔ လွမ္း ေျပာတာ ”

နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေန႔ခင္း ႏွစ္နာရီ ဆယ့္ငါး။ ဒါေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ အခ်ိန္ရ ေလာက္ သည္ဟုတြက္ျပီး လွမ္းဆြဲ ဖက္လိုက္ေတာ့ မင္းခန္႔ ရင္ဘတ္ကို ယုယု ဆီးတြန္း ထား၏။

“ေမေမ က ခန ေနရင္ ျပန္လာေတာ့မွာ”

“သူ႔ ရံုးကို ျပန္မသြားဘူးလား”

“သိဘူးေလ”

“ဒါဆိုလဲ ကိုယ္ျပန္ေတာ့မယ္”

“ဟင္ … ကိစၥ ရွိတယ္ဆို၊ ေမေမ႔ ကို မေစာင့္ေတာ့ဘူးလား”

“ဟင့္အင္း …ကိုယ္က ..ကိုယ္က .. ယု သိပါတယ္၊ မမ ကို ေတြ႔ဖို႔ စိတ္မရဲေတာ့ဘူးေလ၊ သူ႔ သမီးကို နမ္းမိတာကိုး”

“အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ၊ ၾကြၾကြ၊ ေနာက္တခါ ဆိုရင္ေတာ့ ေမေမ နဲ႔ တိုင္မယ္”

“ညက်ရင္ ကိုယ္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေနာ္၊ တာ့တာ”

ေဒၚခင္မမ ျပန္လာေတာ့မည္ဟု ယုယု ညာေျပာတာပဲ ျဖစ္ေစဦးေတာ့ မလိမ္႔တပတ္ ႏွင့္ ခြင္လာဖန္သည့္ မင္းခန္႕ စိတ္မလံုပါ။ ယုယု ကိုယ္တိုင္က ခ်စ္ပါသည္ဟု ေျပာျပီးမွေတာ့ က်န္တာေတြ သူ႔ အစီအစဥ္ အတိုင္းျဖစ္လာဖို႔ မေ၀းေတာ့ပါ။ ယုယု၏ ကိုယ္တြင္းပိုင္း အ လွ အပေတြကို ျမင္ဖူးလိုက္ျပီျဖစ္လို႔ သိပ္ေတာ့ၾကာၾကာမေစာင့္ခ်င္။ ယုယု ၏ အပ်ိဳစင္ဘ ၀ေလးကို အျမန္ဆံုးသိမ္းပိုက္လိုက္ခ်င္သည္။

ဒါေပမယ့္ ညေရာက္ေတာ့ အရက္ဆိုင္ေရာက္ျပီး ယုယု ဆီ ဖုန္းဆက္ဖို႔ ေမ႔ေနသည္။ ယု ယု ဆီက Message တေစာင္၀င္လာေတာ့မွ သတိရ၏။ “Lu Zoe Gyi” ဆို သည့္ message ေလးက ေန႔ခင္းက အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ ယုယု ဘယ္လိုမွ စိတ္မဆိုးဘူး ဆို တာေပၚလြင္ေနသည္။ message ျပန္ မပို႔ေတာ့ဘဲ ဖုန္းပဲဆက္လိုက္ေတာ့မည္ ဟု စိတ္ ကူးကာ ၀ိုင္းကေန မေယာင္မလည္ထလာျပီး ဆိုင္ျပင္ထြက္၍ ယုယု ဆီျပန္ေခၚလိုက္ သည္။

“ဟယ္လို”

ယုယု ခ်က္ခ်င္းကိုင္သည္။ ၾကည့္ရတာ မင္းခန္႔ ဖုန္းကို ေမွ်ာ္ေနပံုရ၏။ ေန႔ခင္းတုန္းက ျမင္ ခဲ႔ ရသည့္ ယုယု၏ အလွအပေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း ေသြးေတြျပန္ၾကြလာသည္။ ေဒၚ ခင္ မမ ျပန္လာမွာကို သာ မစိုးရိမ္ရရင္ ေန႔လည္ထဲကကိစၥ ျပတ္သည္။ အခုေတာ့ ေကာင္ မေလးကို ဖုန္းထဲကေနပဲ အရည္ထြက္ေအာင္ႏွဴးရေပေတာ့မည္။

“ယုယု မအိပ္ေသးဘူးလား”

“မအိပ္ေသးပါဘူး အေစာၾကီး ရွိေသးတာ”

“မမ ေရာ”

“ဘုရား ရွိခုိးေနတယ္”

“ယုယု အခု ဘယ္မွာလဲ”

“အိပ္ယာထဲမွာ၊ ကိုခန္႔ က အျပင္မွာမဟုတ္လား၊ ကားသံေတြ ၾကားေနရတယ္”

“ဟုတ္တယ္၊ အလုပ္ကိစၥေလး ေတြ ရွိလို႔”

“ဘီယာဆိုင္မွာလား၊ ေကတီဗီ မွာလား”

“ဘီယာဆိုင္မွာ”

ဒါမ်ိဳးဆိုတာ ျငင္းေနစရာ မလိုမွန္း မင္းခန္႔ သိသည္။ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ ျခင္း မွာ ခပ္ညံ့ညံ့ ေယာက္်ားေတြ လုပ္ျခင္းျဖစ္၏။ ယုယုက ဒီေလာက္ေတာ့ နားလည္ေပး ႏိုင္ မည့္ မိန္းကေလးမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ပဲမ်ားျပေနလို႔ အလကားပင္။

“မူးေနျပီ ေပါ့”

“သိပ္ မမူးေသးဘူး၊ ယုယုနဲ႔ ဖုန္းေျပာျပီးရင္ေတာ့ အမူးေသာက္လိုက္ေတာ့မယ္”

“ဟင္ … ဘာျဖစ္လို႔”

“ကိုယ္ဒီည မမူးရင္ အိပ္ေပ်ာ္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ၊ ယုယု အေၾကာင္းေတြပဲ ေတြးျပီး မိုးလင္း သြားေတာ့မွာ”

“အပိုေတြ”

“တကယ္ေျပာတာ၊ ဒီေန႔ ယုယု အရမ္းလွတာပဲကြာ၊ ကိုယ့္မ်က္လံုးထဲက လံုး၀ မထြက္ ေတာ့ဘူး၊ တေန႔လံုး ယုယု ကိုပဲျမင္ေနတယ္၊ ေနာက္ျပီး ေနာင္တလဲ ရတယ္”

“ဘာေနာင္တ ရတာလဲ အခုမွ၊ ေန႔လည္ကေတာ့ သူမ်ားကိုသူပဲ ..ဟြန္း … မေျပာခ်င္ဘူး”

“ခ်စ္လို႔ ပါယုယု ရယ္”

“ဘာခ်စ္တာလဲ၊ ကေလးကို လာျပီးေတာ့”

“ယုယု ကေလးမွ မဟုတ္တာ”

“ကိုခန္႔ ထက္ငယ္တာပဲ ကေလးေပါ့”

“အဲဒီ ကေလးက ကေလးေတာင္ျပန္ေမြးလို႔ ရေနျပီပဲ၊”

“ကိုခန္႔ ေနာ္”

“ကိုယ္ျမင္တာ ေျပာတာပဲ၊ ကိုယ္ဒီေန႔ အားလံုးျမင္ခဲ႔ ရတယ္ေလ၊ အရမ္းလွတာပဲေနာ္”

“ဟာ …ေပါက္ကရေတြကြာ၊ မေျပာနဲ႔”

“ယုယု”

“ဘာလဲ”

“ယုယု ကေလး မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကိုယ္သက္ေသျပခ်င္တယ္ကြာ”

“ဘယ္လိုျပ ..အာ… ကိုခန္႔ ယုတ္မာတယ္၊ ေတာ္ျပီ ဒါပဲ၊ အိပ္ေတာ့မယ္”

အသံစူးေလး ႏွင့္ ရန္ေတြ႔ ျပီးဖုန္းခ်သြားေတာ့ မင္းခန္႔ ေက်နပ္စြာ ျပံဳးလိုက္မိပါသည္။ ယု ယု လည္း အေမတူလိမ္႔မည္။ အစ ျဖစ္ေနလို႔ မင္းခန္႔ကို ရန္ေထာင္စကားေတြ ေျပာေန ေသာ္လည္း အိပ္ယာေပၚကို တကယ္ေရာက္ရင္ေတာ့ ခံစားခ်က္ကို မ်ိဳသိပ္မည့္ မိန္းက ေလး တေယာက္ ဟုတ္ပံုမရပါ။ ေန႔လည္က သူမ ေမ်ာလြင့္ေနခဲ႔ သည့္ ပံုစံက သိသာေန သည္။ မင္းခန္႔ အတြက္လိုတာ အခြင့္ အေရးျဖစ္သည္။

ထိုအခြင့္ အေရးရဖို႔ မင္းခန္႔ တပတ္ေလာက္ေစာင့္လိုက္ရသည္။ မနက္တခါ ညတခါ ဖုန္း ဆက္၍ အေျခအေန ေထာက္လွမ္းရသလို ေဒၚခင္မမ ဆီ အေၾကာင္းရွာ သြားျခင္းျဖင့္ လည္း မ်က္ႏွာျပရသည္။ ထိုအခ်ိန္ ေတြက်ရင္ေတာ့ ယုယု အမူအရာက ဟိုအရင္ႏွင့္ ဘာ မွ မကြာျခားသလို ရွိသည္။ ေဒၚခင္ မမ အလစ္မွာ ခိုးခိုးျပီးၾကည့္တတ္သည့္ မင္းခန္႔၏ မီး ၀င္း၀င္း ေတာက္လု မတတ္ မ်က္လံုးၾကီးေတြ ေအာက္မွာ ဖာသိဖာသာ ေနျပတတ္သည္။ ညဖက္ ဖုန္းဆက္ရင္ေတာ့ မင္းခန္႔၏ ရိသဲ့သဲ့ စကားေတြကို ေဆာင့္လိုက္ ေကာက္လိုက္ လုပ္ျပတတ္၏။

တရက္မွာေတာ့ ယုယု ေန႔ တ၀က္ေက်ာင္းက ျပန္လာမည္ ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ မင္း ခန္႔ ခပ္တည္တည္ ႏွင့္ အိမ္လိုက္သြားသည္။ မသြားခင္ ေဒၚခင္မမ ဆီ ဖုန္းဆက္ျပီး အေျခ အေန ကို ေထာက္လွမ္းၾကည့္ရာ အလုပ္အရမ္းမ်ားေနသည္ ဆို၏။

“အရမ္းရႈပ္ေနတာပဲ ကိုခန္႔ ရယ္၊ ေနာက္မွေတြ႔ ၾကမယ္ေနာ္”

“ကၽြန္ေတာ္ တေန႔ကို ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး တဖီးကုန္ေအာင္စားျပီး မမအားတဲ႔ အခ်ိန္ ကို ေစာင့္မယ္ သိလား”

“စားထား၊ စားထား၊ အဲဒီ အတြက္ ပိုက္ဆံ ျပန္ေပးမယ္”

ေဒၚခင္မမ မအားဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတာႏွင့္ မင္းခန္႔ ၀မ္းသာအားရထြက္လာခဲ႔သည္။ ယု ယု ျပန္လာမယ္ ဆိုတာသိေပမယ့္ လာမယ္လို႔ ဖုန္းၾကိဳဆက္မေနေတာ့။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေရာက္ လာတာက ယုယု အတြက္ရင္ခုန္စရာ ပိုေကာင္းပါလိမ္႔မည္။ ျခံ၀က ခလုပ္ ေလးကို ႏွိပ္လိုက္ျပီး သည့္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အိမ္ေရွ႕သံတံခါးနားမွာ ယုယု ေပၚလာသည္။ အ ျပာ ေရာင္ၾကိဳး တ ေခ်ာင္း အက်ၤ ီႏွင့္ ေဘာင္းဘီတိုနီနီ ေလးေၾကာင့္ ယုယု   ေပါင္တံေတြ က ပိုျပီး ျဖဴေဖြး လွ ပေနသည္။ မင္းခန္႔ ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္လာ၏။

“တံခါးဖြင့္ မေပးေတာ့ဘူးလား”

“ခနေနဦး”

အထဲျပန္၀င္သြားတာ ပံုမွန္ထက္ၾကာလို႔ မင္းခန္႔ စိတ္ပူမိသည္။ တျခားတေယာက္ေယာက္ မ်ားေရာက္ေနသလားဟု လည္းထင္မိ၏။ ခနေနေတာမွ့ ယုယု ျပန္ထြက္လာသည္။ ၾကိဳး တေခ်ာင္းအက်ၤ ီေပၚက အေႏြးထည္ ပါးေလး တထည္ထပ္လာတာ ေတြ႔ရ၏။

“ဘယ္သူ ေရာက္ေနလို႔လဲ”

“ဘယ္သူမွ မေရာက္ပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ”

“အထဲျပန္၀င္သြားတာ ၾကာလို႔”

“ေအာ္ ..ဒါကေတာ့ ကိစၥရွိလို႔ ေပါ့”

ေျပာင္စပ္စပ္အမူအရာ ႏွင့္ အသည္းယားခ်င္စရာ ေျပာသည္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ထဲ ေရာက္ သည္ ႏွင့္ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းျပီး အတင္းနမ္းမိသည္။

“ကိုခန္႔ ေနာ္၊ ေတြ႔တာနဲ႔ ဒါပဲ၊ စိတ္ညစ္လာျပီ”

စိတ္ညစ္တယ္ ဆိုေသာ္လည္း မင္းခန္႔လက္ထဲက ယုယု လြတ္ေအာင္ရုန္းမထြက္ႏိုင္ပါ။ ဧည့္ ခန္းထဲက ဆိုဖာၾကီးေပၚကို မ်က္လံုးေလး ေမွးစင္းျပီးလဲက်သြားသည္။ အေပၚကေန ဖိထား ေသာ မင္းခန္႔ ေက်ာျပင္ကိုလည္း လက္ကေလးေတြ ႏွင့္ သိုင္းဖက္ထား လိုက္ရ ေတာ့၏။ ျပင္း ထန္ေသာ၊ ကၽြမ္းက်င္ေသာ မင္းခန္႔၏ အနမ္းေတြမွာ ယုယု ပိတ္ေလွာင္မိ သြားေပျပီ။

ယုယု ဘာေၾကာင့္ အက်ၤ ီသြားထပ္၀တ္သည္ကို မင္းခန္႔ အခုမွသိသည္။ တေယာက္ထဲဆို ျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနေနသည့္ ယုယု၏ ၾကိဳးတေခ်ာင္း အက်ၤ ီေလးေအာက္မွာ အ တြင္း ခံ မရွိ။ ျဖဴမို႔ ေနသည့္ ရင္သားႏွစ္မႊာကို သဘာ၀အတိုင္းေတြ႔ လိုက္ရသည္။

“လွလိုက္တာ ယုယုရယ္”

“ဒါပဲ ေျပာေနတာပဲ”

ႏို႔သီးေခါင္းေလး ေတြကို ေရွ႕သြားႏွင့္ ခပ္ဖြဖြေလး ကိုက္ကာကစားေတာ့ တိုးတိုးေလး ညည္း သည္။

“ေနရခက္ေအာင္ သိပ္လုပ္တာပဲ ကိုခန္႔ရယ္”

ပိုျပီးေနရ ခက္ေစရန္ ယုယု၀တ္ထားသည့္ ခ်ည္သားေဘာင္းဘီတို ေလးထဲကိုလက္ထိုး ထည့္ လိုက္သည္။ ယုယု၏ ညီမေလးေပၚ ကေနအုပ္ကိုင္ျပီး ညွစ္သည့္ အခါ ယုယုက လက္ကို အတင္း ဖယ္ခိုင္းသည္။

“မလုပ္နဲ႔”

“ခ်စ္လို႔ပဲ ယုရယ္”

“ခုနမွ ရွဴးေပါက္လာတာ၊ မရြံဘူးလား၊ တကထဲမွပဲ”

ကိုင္ရတာ စိုဖန္႔ဖန္႔ ေနသည္ဟုထင္ေတာ့ထင္မိသားပင္။ ဒါေပမယ့္ ရြံေနလို႔ လည္းေရွ႕ မ ဆက္လို႕မျဖစ္ ယုယုႏွင့္ေနာက္တခါ ဒီလိုအခြင့္ အေရးမ်ိဳး ရဖို႕ကိုထပ္မေစာင့္ခ်င္ေတာ့ ပါ။

“ဒါေလးမ်ား၊ ေရေဆးထားတယ္ မဟုတ္လား”

“ေဆးေတာ့ ေဆးတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ကိုခန္႔က အျပင္မွာေစာင့္ေနေတာ့ ကမန္းကတန္းနဲ႔ ေရ ေျပာင္ေအာင္ မသုတ္ခဲ႔ မိဘူးထင္တယ္၊ လက္ဖယ္လိုက္ ကိုခန္႔ရာ”

“ကိုယ္ျပန္သုတ္ေပးမွာေပါ့”

ေဘာင္းဘီေလးကို အတင္းဆြဲခၽြတ္ရာ ယုယု အတင္းျပန္ဆြဲေသာ္လည္း အားခ်င္းမမွ်ေတာ့ လက္ လႊတ္လိုက္ရသည္။ ဒါေတာင္မွ ဆိုဖာေပၚမွာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေစ႔ ျပီးေကြးေကြးေလး လုပ္ ထားေသး၏။ မင္းခန္႔က အတင္းဆြဲလွန္ပစ္လိုက္သည္။ စားပြဲေပၚမွာလည္း တစ္သွ်ဴး ဘူးက အဆင္သင့္ ရွိေနလို႔ ေလးငါးရြက္ေလာက္ ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ညီမေလး ပတ္၀န္း က်င္ကို တယု တယ သန္႔ရွင္းေပးလိုက္သည္။

အပ်ိဳစင္ေလး ဆိုေတာ့ ယုယု၏ ညီမေလးက ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ရွိသည္။ အကြဲေၾကာင္း ေအာက္က အေပါက္ေနရာေလးက ေစ႔ပိတ္လို႔ ေနသည္။ အေမႊးေလးေတြ ေတာင္သိပ္ျပီး သန္သန္မာမာ မရွိ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေစ႕ေစ႔ စပ္စပ္လိုက္ၾကည့္ရင္း ေဒၚခင္မမ ပစၥည္း ႏွင့္ ေတာ့ ခပ္ ဆင္ဆင္ တူသည္ဟု ထင္မိ၏။ ယုယု လည္းေဒၚခင္မမ အရြယ္ေရာက္ရင္ အေမ လိုျဖစ္သြား ႏိုင္သည္။

“ဒါေလာက္ၾကီး မၾကည့္နဲ႔ကြာ ရွက္တယ္”

မင္းခန္႔ မ်က္လံုးေတြကို လက္နဲ႔ ပိတ္ျပီး အတင္းျပန္တြန္းထုတ္လို႔ ဖယ္လိုက္ရသည္။ အ ခန္း ေထာင့္က အမိႈက္ပံုးထဲကို တစ္သွ်ဴးေတြ ပစ္ျပီး ျပန္လွည့္လာေတာ့ ယုယုက အလိပ္ လိုက္ေလး ျဖစ္ေနသည့္ သူမ၏ ေဘာင္းဘီကို ေျဖျပီး ျပန္၀တ္ဖို႔ လုပ္ေနသည္။

“မ၀တ္ပါနဲ႔ ဦးယုယုရယ္”

ပုခံုးေလးကို ဖက္ျပီးေျပာလိုက္ေတာ့ ယုယု မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။

“ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဒီတိုင္းၾကီးေနရမွာလား ေျပာပါဦး”

“ဒါဆို ယုယု အခန္းသြားမယ္ေလ”

“အို”

ေျပာေျပာဆိုဆုိ ႏွင့္ ယုယုကိုယ္ေလးကို ကေလးခ်ီသလို ဆတ္ကနဲ ေကာက္ခ်ီလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ အိမ္အတြင္းဖက္က ယုယု အခန္းဆီကို တန္းတန္း မတ္မတ္ ေခၚသြား၏။

“ဟင္ ...ယု အခန္းကို သိတယ္”

ယုယု အခန္း ႏွင့္ ကပ္လ်က္က ေဒၚခင္မမ အခန္းဆိုတာက မင္းခန္႔ ၀င္ခ်င္တိုင္း၀င္ ထြက္ ခ်င္တိုင္းထြက္ေနသည့္ ေနရာျဖစ္သည္။ ဒီအိမ္ထဲမွာ ဘယ္ေနရာ ဘာရွိတယ္ဆိုတာ မင္း ခန္႕ အကုန္သိေၾကာင္း ယုယု မသိရွာပါ။

“တံခါး ၀မွာ pooh ရုပ္ေလး ကပ္ထားတယ္ေလ၊ ေဒၚခင္မမ က ကပ္မလား”

“လူလည္ၾကီး”

သန္႔ ရွင္းျပီးေမႊးရနံ႔ ေလးတမ်ိဳးသင္းပ်ံ႕ေနသည့္ အပ်ိဳမေလး၏ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ယု ယု ကို ကုတင္ေပၚ အသာေလးခ်ေပးလုိက္၏။

“ကိုခန္႔”

“ဟင္”

“ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ၊ ယုယု ေၾကာက္တယ္”

“မေၾကာက္ပါနဲ႔ ကေလးရယ္၊ ယုယု ကိုယ့္ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား”

ရီေ၀မႈန္မိႈင္းသည့္ မ်က္လံုးၾကီးေတြ ႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္ျပီးေခါင္းညိတ္သည္။ ယုယု မ်က္၀န္း အိမ္ ထဲမွာ မ်က္ရည္သီသီေလး ေ၀႔ခ်င္သလို ျဖစ္ေနတာလည္းေတြ႔ရ၏။

“ကိုယ္ကလည္း ယုယုကို ခ်စ္တယ္၊ တေယာက္ကို တေယာက္ခ်စ္ၾကတာ ေၾကာက္စရာမ ဟုတ္ပါဘူး၊ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ထား ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ႔ အေၾကာင္းပဲ စဥ္းစား ဟုတ္လား”

ယုယု ေၾကာင္ေငးေငး ေလးႏွင့္ မင္းခန္႔ကို ၾကည့္ေနသည္။ ေသြးသားတက္ၾကြလႈပ္ရွား တတ္ေသာအရြယ္မို႔ အေတြ႔ အၾကံဳသစ္တခုကို ရယူခံစားၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း သူမ အ တြက္ ပထမဆံုး ျဖစ္ေနလို႔ စိုးထိတ္ေနရရွာပံုရသည္။ အမွန္ကို ၀န္ခံရလွ်င္ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို ယံုၾကည္မႈ ရွိေသာ္လည္း ယုယုႏွင့္ ဒီလို အေျခအေနကို အခ်ိန္တိုအတြင္းေရာက္လာလိမ္႔ မည္ဟု မင္းခန္႔ ေမွ်ာ္လင့္ မထားမိခဲ႔ပါ။ သူ႕ကို စိတ္၀င္စားမႈ ရွိျပီးျဖစ္ေသာ ယုယုကို ခ်စ္ ခြင့္ပန္ အေျဖရယူျပီးေနာက္ လူကိုရဖို႔ အခ်ိန္တခုေတာ့ ယူကာသိမ္းသြင္းရမည္ဟု ထင္ ထားခဲ႔ပါသည္။

အရင္တပတ္က ယုယုႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ျခင္းေတြ႔ခဲ႔ရျခင္းက အရာရာကို အေကာင္းဖက္ကို တြန္းပို႔ ခဲ႔သည္။ အထိအေတြ႔ က ယုယုကို ယစ္မူးသြားေစခဲ႔ပံုရသည္။ အခုလည္း ပါးစပ္က ေၾကာက္သည္ေျပာေနေပမယ့္ ညင္းဆန္ဖို႔ ယုယုမွာ အားအင္ နည္းေနျပီဆိုတာ မင္းခန္႔ ေကာင္းေကာင္းအကဲခတ္မိပါသည္။

အေႏြးထည္ႏွင့္ ၾကိဳးတေခ်ာင္းအက်ၤ ီေလးကို ခၽြတ္ခ်ိန္မွာ ယုယုကိုယ္ေလးတုန္ေနသည္။

“မရွက္ပါနဲ႔ ေတာ့ယုယုရယ္”

တီးတိုးေလးကပ္ေျပာရင္း အနမ္းေတြဆက္တိုက္ေျခြေပးလိုက္ေတာ့ယုယု ျငိမ္သြား ရွာ သည္။ မင္းခန္႔ကလြဲရင္ ယင္ဖိုေတာင္ မသန္းဖူးေသးသည့္ ယုယု၏ ညီမေလးကို မ ၾကာ ခင္ရင္ဆိုင္ရေတာ့မည့္ တိုက္ပြဲအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေစဖို႔ အေကာင္းဆံုးႏိႈးဆြေပးေန မိ၏။ ေလာေလာလတ္လတ္ရွဴးေပါက္ထားသည္ဟု ယုယုကသာ၀န္ခံ မထားရင္ ခ်စ္္စရာ ေကာင္းသည့္ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ပစၥည္းေလးကို မင္းခန္႔ ဘာဂ်ာေကာင္းေကာင္းဆြဲခ်င္ဆဲြမိ ႏိုင္သည္။

အပ်ိဳေလးဆိုေတာ့ ယုယု၏အစိေလးက ဖုသည္ဆိုရံုမွ်ေလးဖုေနသည္။ လက္ထိပ္ဖ်ား ေလးႏွင့္ ကလိေပးေတာ့ ယုယု တုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ေလးညည္းသည္။ အေပါက္၀ကေလး ကိုေတာ့ လက္ႏွင့္ရစ္ကာရစ္ကာ ကစားရင္း အရည္ေတြထြက္လာေအာင္ခ်ဴရ၏။

“ကိုခန္႔ ...ကိုခန္႔ ....ဘယ္လိုၾကီးလဲ မသိဘူး ကိုခန္႔ရယ္”

မိန္းကေလး အမ်ားစုလုပ္တတ္ၾကသည့္ လက္ႏွင့္ပြတ္ျပီးစိတ္ေျဖသည့္ လုပ္ရပ္မ်ိဳးကို ယ ယု လုပ္ဖူးပံုမရေပ။ ေနာက္မွပဲ ယုယု သိမသိ ေမးၾကည့္ရမည္။ အခုေတာ့ ႏို႔ကေလး ကို တစစ္စစ္ ကိုက္ရင္း ညီမေလးကို ဟိုဟိုဒီဒီ ကစားလိုက္သည္ႏွင့္ ယုယု တကိုယ္လံုးတုန္ခါ ေန၏။ မင္းခန္႔ လက္ေခ်ာင္းေတြ စိုရႊဲကုန္ေအာင္ အရည္ေတြလည္း အဆက္မျပတ္စိမ္႕ ထြက္ လာသည္။ ေစာင့္ေနသည့္ အခ်ိန္ကို ေရာက္လာေပျပီ။

မင္းခန္႔ထရပ္ လိုက္သည့္အခါ ယုယု မရဲတရဲေလးေမာ့ၾကည့္သည္။ ခါးပတ္ကို ျဖဳတ္ေန တာျမင္ေတာ့ မ်က္လံုးေလးမွိတ္ျပီး မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနေသာ အခန္းေလးထဲမွာ မင္းခန္႔ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ျဖဳတ္လိုက္သည့္ အသံက ယုယု ကိုယ္လံုး ေလးကို တုန္ကနဲျဖစ္သြားေစ၏။ ျဖဴစင္ႏုဖတ္ေသာ ကိုယ္လံုးေလးက ထိရက္စရာပင္မရွိ။ ဒါေပမယ့္ မထိလို႔လည္း အလုပ္မျဖစ္ပါ။ အခ်ိန္ကုန္သက္သာေအာင္ ေအာက္ခံေဘာင္း ဘီကို ၀တ္ထားသည့္ ဂ်င္း ေဘာင္းဘီ ႏွင့္ ေရာလံုးခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။

“အို”

မသိမသာေလး ခိုးၾကည့္လိုက္သည့္ ယုယု၏ မ်က္လံုးေလးေတြ မင္းခန္႔ ေပါင္ခြဆံုဆီမွေန အေပၚကို မတ္ေထာင္ေနသည့္ ဟာၾကီးကို ၾကည့္ျပီး၀ိုင္းစက္ ျပဴးက်ယ္သြား၏။ မ်က္ႏွာ ေလးလဲ ေဆးနီပက္လိုက္သလို ရဲတြတ္သြားသည္။ ဒီထက္ပိုျပီး ေၾကာက္လန္႔ မသြားေစ ရန္ မင္းခန္႔က လူခ်င္းအျမန္ပူးလိုက္၏။

“ခ်စ္တယ္ ယုရယ္”

မ်က္ႏွာကို ၀ွက္ထားေသာေၾကာင့္ နမ္းဖို႔ အတြက္ မနည္းျပန္ေဖၚထုတ္ယူရသည္။ ေပါင္ ကို ျဖဲထုတ္သည့္ အခါ နည္းနည္းေတာင့္ေနေပမယ့္ မင္းခန္႔က အားထည့္တြန္းလိုက္သည့္ အခါ ပြင့္ဟသြားသည္။

“ကိုခန္႔ ...ေၾကာက္တယ္”

“မေၾကာက္ပါနဲ႔ ယုရယ္၊ အားလံုးအဆင္ေျပသြားမွာပါ”

ယုယု မ်က္လံုးေလးေတြမွာ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ မႈက အထင္းသားေပၚေနသည္။ မျငင္းဆန္ ဘဲ ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ထားေပမယ့္ အစဆိုေတာ့လည္း အပ်ိဳမေလး ေၾကာက္တာ မဆန္းပါ။ ထို႔ ေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းထိုးမထည့္ေသးပဲ အကြဲေၾကာင္းေလး အတိုင္းအထက္ေအာက္ အစုန္အ ဆန္ ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ ယုယုကေတာ့ မင္းခန္႔ မ်က္ႏွာကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေန၏။ ထည့္ ေတာ့မည္ဟု အ၀နားေလးမွာ ေတ႔ျပီးနည္းနည္းဖိလိုက္ေတာ့ ယုယုလက္က မင္းခန္႔ ကုပ္ ပိုးဆီ ေရာက္လာျပီး ေကာ္လာစကိုဆြဲသည္။ မင္းခန္႔ ခုထိအက်ၤ ီမခၽြတ္ရေသး။

“ကိုယ့္လည္ပင္း ျပတ္သြားပါဦးမယ္ ယုရယ္၊ ခါးကိုဖက္ထားေနာ္”

လက္ကို ခါးဆီ ေရႊ႔ေပးလိုက္ျပီးေနာက္ မင္းခန္႔ လည္းအက်ၤ ီခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ လြတ္ လြတ္ လပ္လပ္ရွိသြားေတာ့မွ သူ႔ဟာၾကီးကို အ၀နားျပန္ေတ႔ လိုက္ျပီး ေခါင္းျမဳပ္ရံုေလာက္ ဖိခ်လိုက္၏။

“အား ...အရမ္းတင္းတယ္...ကြဲေတာ့မယ္ ...အား”

မင္းခန္႔ ခါးကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ႏွင့္ အတင္းကုပ္ဆြဲျပီး ယုယုေအာ္ေတာ့သည္။

“မကြဲပါဘူးယုရဲ႔၊ စိတ္ထင္လို႔ပါ၊ ခနေလး ခနေလးပဲ”

အရွိန္ေလးရေနတုန္း မပ်က္ေစဖို႔ အတြက္ ယုယုကို ေခ်ာ့ရင္း ထပ္ထိုးသြင္းလုိက္ရာ တ ၀က္ နီးနီးေလာက္အထိ၀င္သြားသည္။ တြန္႔လိမ္ျပီး အသည္းအသန္ေအာ္ေနေပမယ့္ ယုယု ဟာေလးက သူ႔ပစၥည္းကို ေကာင္းေကာင္းလက္ခံႏိုင္ေၾကာင္း သိလိုက္သည္။

“အရမ္းနာတယ္ ကိုခန္႔ရယ္၊ ျပန္ထုတ္လိုက္ေနာ္၊ ေနာက္မွ..ေနာက္မွ၊ ယုယုၾကီးလာမွ ကိုခန္႔ သေဘာသိလား”

ၾကပ္တာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ၾကပ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ႏွင့္ လက္ေလွ်ာ့လို႔ မျဖစ္ပါ။ နာတာကိုပဲ သိျပီး ယုယု ေနာက္ဆိုရင္ေၾကာက္သြားလိမ္႔မည္။ နာက်င္ျခင္းေတြေနာက္က အရသာကို ယုယု သိေအာင္ေပးရလိမ္႔မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္မဆုတ္ဘဲ တ၀က္ မွာ ပဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အထုတ္အသြင္းလုပ္ေနလိုက္သည္။

“အို ..နာတယ္၊ ေတာ္ပါေတာ့ဆို ..အား ...ကိုခန္႔ ..အရမ္းဆိုးတယ္ကြာ”

ယုယု အေန အထားက ခံႏိုင္ရည္ရွိလာသလိုျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ မင္းခန္႔ ေမးလိုက္သည္။

“နာေသးလား ယုယု”

“နာတယ္၊ ဘယ္လိုၾကီးလဲ မသိဘူး၊ အား ..ကိုခန္႔ ...ဆိုးတယ္ကြာ”

“အခုနေလာက္ မနာေတာ့ဘူး မဟုတ္လား”

“မသိဘူးကြာ၊ ဘာေတြလာေမးေနတာလဲ၊ ဒီမွာ ေနရခက္ပါတယ္ ဆိုေနမွ”

မင္းခန္႔ သေဘာက်စြာျပံဳးလိုက္မိသည္။ မလုပ္ပါႏွင့္ ျပန္ထုတ္ပါေတာ့ဟု ယုယု မေျပာ ေတာ့ေပ။

“ဒါေတာင္ ကိုယ္က အဆံုးအထိ မသြင္းရေသးဘူး၊ ယုယု ရတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ထည့္လိုက္ ေတာ့မယ္ေနာ္”

“ဟာကြာ၊ ေသသာေသလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္၊ ကိုခန္႔ အရမ္းႏွိပ္စက္တာပဲ”

“ခ်စ္လို႔ပါယုရယ္”

ယုယုကိုယ္ေပၚကို ေမွာက္ခ်ရင္းေျပာလိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ခပ္ရြရြ လိုက္နမ္း ျပီးေနာက္ ယုယု အာရံုေျပာင္းေနစဥ္ အားစိုက္ျပီး အဆံုးအထိ ထိုးသြင္းပစ္လိုက္၏။

“အား ..ေသပါျပီ၊ နာလိုက္တာ”

က်ပ္တည္းက်ဥ္းေျမာင္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းႏုႏုေလးထဲကို တိုး၀င္သြားခ်ိန္မွာ မင္းခန္႔နား ထဲ တြင္ ဖ်ိဳးဖ်ိဳးဖ်စ္ဖ်စ္ အသံေတြၾကားလိုက္ရသလိုရွိသည္။ ေပါင္ခြဆံုႏွစ္ခု ဖ်ပ္ကနဲ ရိုတ္ မိသြားခ်ိန္တြင္ အရာရာက သူ႔လက္ထဲကို ေရာက္လာျပီဟု မင္းခန္႔ ခံစားလိုက္ရသည္။ နာ က်င္မႈ ျဖင့္ရံႈ႕မဲ႔ေနသည့္ ယုယု၏ မ်က္ႏွာေလးက သနားစရာထက္ မင္းခန္႔အတြက္ ရမၼက္ ပိုျပီးၾကြခ်င္စရာ ျဖစ္ေနသည္။

စိတ္ၾကိဳက္သြင္းလို႔ ရျပီဆိုေတာ့ မင္းခန္႔ အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ပါ။ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ခပ္မွန္ မွန္ေလး ေဆာင့္ေပးေနေသာအခါ ယုယု၏ ေအာ္သံေလးေတြ မစဲေတာ့ပါ။ မ်က္ႏွာေလး ကလည္း နီသထက္နီလာသည္။ အသက္ပင္မရွဴႏိုင္ေအာင္ အဆက္မျပတ္ေအာ္ညည္း ရင္း မင္းခန္႔ကို ရန္လုပ္ဖို႔ေတာင္ ေမ႔ေနရွာသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ အေတြ႔ အၾကံဳသစ္ ခံစားမႈ အသစ္မွာ ယုယု နစ္ျမဳပ္သြားျပီးဆိုတာ သိလိုက္လို႔ မင္းခန္႔ အတြက္ညွာတာစရာ ထိန္းခ်ဳပ္စရာ မလိုေတာ့ စိတ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ျပီး အေတြ႔ အၾကံဳရွိျပီးသား မိန္းမ တ ေယာက္ ကို ဆက္ဆံသလို ဆက္ဆံပစ္လိုက္သည္။

ယုယုပစၥည္းေလးကေတာ္ေတာ္က်ပ္သည္။ အထဲက အသားႏုႏုထြတ္ထြတ္ ေလးေတြကို မင္းခန္႔ ဟာၾကီးႏွင့္ မညွာမတာ ပြတ္တိုက္ထိုးသြင္းသည့္ အခါ ယုယုလည္း တထြန္႔ထြန္႔ လူးေနသလို မင္းခန္႔ အတြက္လည္း အလြန္ေကာင္းသည့္ ခံစားမႈတရပ္ကို ေပးသည္။ ဒါ ေၾကာင့္ မင္းခန္႔ သိပ္အၾကာၾကီးထိန္းထားဖို႔ စိတ္မကူးပါ။ တန္ေဆး လြန္ ေဘး ဆို သည့္ စကားရွိသည္ မဟုတ္ပါလား။ စိမ္တည္ျပီး လုပ္ေနရင္ ယုယု ခံႏိုင္တာထက္ ေက်ာ္သြား ႏိုင္သည္။

“ယုယု မခံ ႏိုင္ေတာ့ရင္ေျပာေနာ္”

မ်က္ေစာင္းထိုးျပီး ႏႈတ္ခမ္းေလး ကိုက္ျပသည္။ အသည္းယားလာလို႔ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ ေလာက္ အားကုန္ေဆာင့္ေပးလိုက္ရာ ယုယု ေပါင္တံေတြ မ်ဥ္းေျဖာင့္တေၾကာင္းလို ျပဲ ကားသြားျပီး အသံကုန္ေအာ္ေတာ့သည္။ မင္းခန္႔ မရပ္ေတာ့ပါ။ ထိုေပါင္တံေတြကို အကား ဆံုး အေနအထားတြင္လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဖိကာထိန္းထားျပီး ဆက္တိုက္ေဆာင့္ပစ္လိုက္ ေတာ့၏။

“နာပါတယ္ ဆိုမွ၊ အား ...ကိုခန္႔ ...ဘယ္လိုၾကီးလဲ မသိဘူး၊ မရပ္ေတာ့ဘူးလား”

မင္းခန္႔ မရပ္ပါ။ အံကိုၾကိတ္ျပီး ဆက္လုပ္သည္။

“ကိုခန္႔ ရယ္...ယုယု မေန တတ္ေတာ့ဘူး၊ အား ...အား”

ယုယုထဲကေန အရည္ေတြ ဒလေဟာထြက္က်လာသည္။ အရည္မ်ားလာသည္ႏွင့္ အမွ် အသြင္း အထုတ္ကလည္း လုပ္လို႔ ပိုေကာင္းလာသည္။ ယုယု အသံကလည္း ငိုသံပါလာ သည္။ အခုခ်က္ခ်င္းငိုခ်လိုက္ေတာ့ မလိုပင္။ မၾကာခင္ယုယု ျပီးေတာ့မည္မွန္းသိလိုက္ လို႔ မင္းခန္႔ လည္းသူပါ ျပီးႏိုင္ရန္ စိတ္ကိုမာန္သြင္းျပီး ေမးေၾကာၾကီးေတြ ေထာင္လာေအာင္ အားထည့္ ျပီးလုပ္သည္။ ဒီၾကားထဲ ယုယုကလည္း ေအာက္ကေနအားကုန္ သိုင္းဖက္ထား လို႔ မနည္းရေအာင္လုပ္ေနရေသး၏။

“ကို ..ကို ..ခန္႔”

ယုယု ျပီးသြားေပျပီ။ သူမ၏ အမူအရာက အိပ္မက္နယ္ တခုကိုေရာက္သြားသည့္ႏွယ္ ျဖစ္ သြား၏။ မင္းခန္႔ကို ဖက္ထားသည့္ လက္ေတြလည္း ေျပေလ်ာ့သြားသည္။ မင္းခန္႔လည္းျပီး လုလု ျဖစ္ေနလို႔ ယုယုလက္ကေနရုန္းထြက္ ျပီး သူ႕ဟာၾကီးကို ဆြဲထုတ္က အျပင္မွာဂြင္း ႏွစ္ခ်က္သံုးခ်က္ေလာက္ တိုက္လိုက္သည္ႏွင့္ ယုယု၏ ဆီးခံုျဖဴျဖဴေလး ေပၚႏွင့္ အေမႊး ေလးေတြၾကားထဲကို မင္းခန္႔၏ အခ်စ္ရည္ေတြ တပြက္ပြက္အန္က်သြားသည္။

“ေတာ္ေတာ့ ကိုခန္႔ရယ္”

အေမာေျဖရင္းႏွင့္ နီျမန္းျပီး ေမာက္ၾကြတက္ေနေသာ ယုယုပစၥည္းေလးကို ကြဲတာျပဲတာ မ်ားျဖစ္သြားေသးလားဟု အသာျဖဲၾကည့္မိသည္။ ယုယုက တမ်ိဳးေတြးျပီးမွိန္းေနရာမွ ေလသံ ေပ်ာ့ေလးႏွင့္တား ၏။ ယုယုကို ၾကည့္ရသည္မွာ အားအင္လံုး၀ မရွိေတာ့သလို ေပ်ာ့ေခြေနသည္။

“ၾကည့္တာပါ”

“ကြဲသြားလို႔ လား”

“မကြဲပါဘူး၊ နဂိုအတိုင္းပါပဲ”

“ဒါဆိုလဲ မၾကည့္နဲ႔၊ ရွက္တယ္”

အ၀နားမွာ ပြန္းေနတာေတြႏွင့္ ေသြးေျခဥသလိုလို ျဖစ္ေနတာေတြကိုေတာ့ ေျပာမေန ေတာ့ပါ။ သိသြားရင္ ေနာက္ထပ္ မေပးပဲ ေနခ်င္ေနလိမ္႔မည္။ ဒါေၾကာင့္ ယုယု ေဘး မွာပဲ ျငိမ္ျငိမ္ေလး၀င္ လွဲေနလိုက္၏။ တခ်က္တခ်က္ စိတ္ကူးေပါက္ရင္ ယုယု၏ ပါးျပင္ႏွင့္ လည္တိုင္ကို ဖြဖြေလး အနမ္းေပး၏။ ယုယုကေတာ့ မ်က္စိကို မွိတ္ျပီး ျငိမ္သက္လို႔ ေန သည္။ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့လည္း မင္းခန္႔ ပ်င္းသလိုလိုေတာင္ ျဖစ္လာ၏။ ေဒၚ ခင္ မမ ဆိုရင္ ခုေလာက္နားလိုက္တာႏွင့္ ေနာက္တခ်ီ အတြက္ အသင့္ျပန္ျဖစ္ေနတတ္ သည္။

“ယုယု ေမေမ က ခ်မ္းသာေပမယ့္ အိမ္မွာ အိမ္ေဖၚေတြဘာေတြ မထားတာ ကိုယ္တို႔ကံ ေကာင္းတာပဲ”

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

“အခုလို ကိုယ္တို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလို႔ ရတာေပါ့”

“အြန္း ...သူဆိုးခ်င္တိုင္း ဆိုးဖို႔ပဲ အိမ္ေဖၚမေခၚထားတာက်ေနတာပဲ၊သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ ထဲရွိတာ အိမ္မွာ လုပ္စရာမရွိပါဘူး၊ ေမေမက ထမင္းဟင္း ကို ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ မွ စိတ္ တိုင္း က်တာ၊ မနက္ အလုပ္မသြားခင္ ရွစ္နာရီ ဆိုရင္ အားလံုးက်က္ျပီ”

“ယုယု က ေရာ၀ိုင္းမကူဘူးလား”

“ကူတာေပါ့၊ ငယ္ငယ္ထဲက ကူလာတာ”

“ဒါဆို ထမင္းဟင္းလဲ ခ်က္တတ္တယ္ေပါ့”

“အင္း”

“ယုယုလက္ရာ စားခ်င္လိုက္တာ”

မင္းခန္႔ကို ယုယု စူးစူးၾကီး စိုက္ၾကည့္သည္။

“ဘာလို႔ ၾကည့္တာလဲ”

“ဘာမွ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါက ကိုခန္႔ ေပၚမူတည္ပါတယ္၊ ကိုခန္႔က လိမ္လိမ္မာမာနဲ႔ သစၥာရွိ ရင္ ယုခ်က္တဲ႔ ထမင္းဟင္း စားခြင့္ၾကံဳမွာေပါ့”

ဒီကေလးမ ဒီေလာက္ေျပာတတ္လိမ္႔မည္ဟု မင္းခန္႔ ထင္မထားမိပါ။ မ်က္ႏွာကုိၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ပကတိတည္ၾကည္သည့္ မ်က္ႏွာထားကိုျမင္ရသည္။ ကေလး ကလား အမူ အရာ မ်ိဳးမေတြ႔ရ။ အပ်ိဳစင္ဘ၀ကို မင္းခန္႔ လက္ကိုအပ္လိုက္ရျပီးေနာက္တြင္ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို လူၾကီးတေယာက္ပမာ ခံစားသြားရဟန္တူသည္။

“ကိုယ္ယုကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ ဆိုတာျပျပီးျပီေလ၊ မယံုေသးဘူးလား”

“ဒီလိုခ်စ္တာမ်ိဳးက ဘယ္မိန္းမ ကိုမဆို ခ်စ္လို႔ရတာပဲ”

မလြယ္ပါလားဟု မင္းခန္႔ ေတြးလိုက္မိသည္။ ယုယု ကို လြယ္လြယ္စားလို႔ ရခဲ႔ေပမယ့္ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ခက္ခဲႏိုင္သည္။ ယုယုက မေခပါ။

“ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တာပါ ယုရယ္”

ယုယုကိုယ္ေလးကို ဖက္ျပီးေျပာလိုက္သည္။

“ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္”

မ်က္ေစာင္းေလးႏွင့္ ေျပာလာေသာ မ်က္ႏွာေလးကို ငံု႔ နမ္းလိုက္သည္။ ယုယု၏ နဖူးဆံ စမွာ ေခၽြးေတြစိုစြတ္ေနဆဲ ရွိေသး၏။ သူ႔ခမ်ာလည္းေစာေစာတုန္းက ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္း ခဲ႔ ပံုရသည္။

“အာ ..ဘာေတြလဲ .ကိုခန္႔ ရာ ညစ္ပတ္တယ္ကြယ္”

မင္းခန္႔ ပန္းထုတ္ထားသည့္ အရည္ေတြကို သြားကိုင္မိျပီး ယုယု လန္႔သြားသည္။

“တစ္သွ်ဴးရွိလား၊ ကိုယ္သုတ္ေပးမယ္”

“ေဘးက စားပြဲေပၚမွာ၊ ဘာေတြလဲ ကိုခန္႔ရယ္”

စားပြဲေပၚကတစ္သွ်ဴးယူျပီးသုတ္ေပးရင္း

“ယု အတြက္ပါ၊ ယုရယ္၊၊”

“ဘာယုအတြက္လဲ၊ ကိုခန္႔ လုပ္တာမဟုတ္လား”

“ဟုတ္တယ္ေလ၊ ကိုယ္ကယု ကိုယ္၀န္ရွိမွာစိုးလို႔ သုတ္ရည္ေတြကို အျပင္မွာထုတ္လိုက္ ေတာ့ ေပသြားတာပါ၊ သုတ္ရည္ဆိုတာ သိတယ္မဟုတ္လား”

“အင္း .ၾကားဖူးတယ္၊ ..အမ်ားၾကီးပဲေနာ္၊ ဟီ ဟီ၊ ကိုခန္႔က သတိေကာင္းသားပဲ၊ ယုက ေတာ့ ထူပူျပီး ဘာ မွကို မသိေတာ့တာ”

“ကိုယ္က ခ်စ္တာကိုး ယုရဲ႕”

“အင္း ...အေတြ႕အၾကံဳမ်ားတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့၊ ကိုခန္႔က ဆရာၾကီးဆိုတာ ယု အရင္ထဲက ရိပ္မိပါတယ္”

“အထင္မၾကီးပါနဲ႔ ယု ရယ္၊ အဲဒီေလာက္လဲ မဟုတ္ပါဘူး”

“ေတာ္ျပီေလ၊ ဆက္မပြတ္နဲ႔ ေတာ့ ဒီမွာ အသားေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္၊ ကိုခန္႔ ဖာသာ အရင္က ဘယ္ေလာက္ရႈပ္ရႈပ္ပါ။ အခုေနာက္ပိုင္း မရႈပ္ေတာ့ရင္ျပီးတာပဲ”

“မရႈပ္ပါဘူး၊ စိတ္ခ်ပါယုရယ္”

“ကိုခန္႔ လိုခ်င္တာယု မညင္းဘူးေပးတယ္ေနာ္၊ လူကို ရျပီးျပီဆိုျပီးေတာ့ ေဖာက္မယ္ေတာ့ မၾကံနဲ႔”

“မေဖါက္ပါဘူးဗ်ာ၊ မေဖါက္ပါဘူး၊ ဒီေန႔က စျပီး ကိုယ္တို႔ ညီအကို ႏွစ္ေယာက္လံုး ယုပိုင္ သြားပါျပီ၊ ကိုေရာ ဒီက အငယ္ေကာင္ကိုေရာ”

“ကိုခန္႔ေနာ္၊ ညစ္ပတ္လာျပန္ျပီ”

“ခ်စ္တာညစ္ပတ္တာမွ မဟုတ္တာ၊ ကိုယ္က ညစ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ခ်စ္တာ”

အေမာေျပျပီ အနားရလိုက္ျပီဆိုေတာ့ မင္းခန္႔ စိတ္ဆႏၵေတြ ျပန္ျပီးတက္ၾကြလာသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ေနာက္တၾကိမ္ေလာက္ထပ္ဆြဲ ႏိုင္ဖို႔ စျပီးအားထုတ္မိသည္။ ယုယု ကလည္း မင္း ခန္႔ စိတ္ကို ရိပ္မိသည္။ အင္တင္တင္ အမူအရာျပေပမယ့္ မင္းခန္႔က ခ်က္ခ်င္းျပန္မစေသး ဘဲ ထံုးစံအတိုင္း အကိုင္ အတြယ္ အထိအေတြ႔ ေလးေတြႏွင့္ ျပန္ဆြဲယူေခၚသြားေတာ့  နစ္ ေမ်ာျပီး ပါလာသည္။

“ကိုခန္႔ ဆိုးတယ္ကြာ၊ အရမ္းနာပါတယ္ ဆိုမွ၊ သူ႔ အသားမနာတိုင္း ဟြန္း”

ဒုတိယ တၾကိမ္စဖို႔ ေနရာယူေတာ့မွ ယုယုက ရန္ထလုပ္သည္။

“အခုနေလာက္ နာေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ္က ေျဖးေျဖးေလး လုပ္မွာပါ၊ တကယ္ေျပာ တာ သိလား”

ေျဖးေျဖး ေလးသြင္းလိုက္ေပမယ့္ ယုယု မ်က္ႏွာရံႈ႕မဲ႔ သြားသည္။ ဒီတေခါက္ မွာေတာ့ အဆံုးအထိ တခါထဲ ထိုးလိုက္ျခင္း ဆိုေတာ့ ယုယု ထိသြားပံုရသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာႏွဴး ေပးထားလို႔ အရည္ေတြအိေနလို႔ မင္းခန္႔ကလည္း အားရပါးရသြင္းထည့္ လိုက္ျခင္းျဖစ္ ပါသည္။

“မညွာဘူးတကယ္ ဆိုးတယ္ကြာ”

“မနာေစရပါဘူး ယုရယ္”

“ေတာ္ျပီကြာ မေျပာေတာ့ဘူး၊ ေနရာျခင္း လဲျပမွ ကိုခန္႔ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မွာ”

နာမွေၾကာက္လို႔ ရစ္ေနျခင္းဆိုတာ ရိပ္မိလို႔ မင္းခန္႔ ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ လုပ္စရာရွိတာ ပဲ ဆက္လုပ္ေတာ့သည္။ ညေနေရာက္ေတာ့မည္။ အခ်ိန္ မျဖဳန္းႏိုင္ေတာ့ပါ။

“အား ...ကိုခန္႔ ...အား ...ေျပာလို႔လဲ မရဘူးကြာ”

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန္း - ၁(ဂ)

ဒီည အဖြဲ႔ေတြေတာ္ေတာ္စံုသည္လို႔ ဆိုႏိုင္သည္။ မ်ိဳးမင္းစိုးအျပင္ ၀င္းခိုင္ႏွင့္ သူ႔ရည္းစား ခင္ေထြးျမင့္တို႔ စံုတြဲ၊ ထြန္းေအာင္ေဇာ္ႏွင့္ သူ႕မိန္းမ စိုးစိုး လည္းပါသည္။ ကေလးႏွစ္ ေယာက္ အေဖ ေက်ာ္သက္ကေတာ့ မိန္းမ ႏွင့္ ကေလးေတြကို ထားခဲ႔ျပီးေရာက္လာ၏။ ညခုနစ္နာရီေလာက္က်ေတာ့ ထြန္းေအာင္ေဇာ္က စိုးစိုးကို ျပန္ပို႔ ရင္း ခင္ေထြးျမင့္ကိုပါ ျပန္ပို႔ေပးလိုက္သည္။ ေယာက္်ားေလးေတြ ခ်ည္းပဲ က်န္ေတာ့သည့္ အခါ ၀ိုင္းက ပိုျပီး ဆူ ဆူညံညံ ျဖစ္လာ၏။ ေစာေစာက ဟန္ျပလိုလိုေသာက္ေနၾကသည့္ ပုလင္း  တက္ တက္ ေျပာင္သြားျပီးေနာက္ တပုလင္းထပ္ဖြင့္လိုက္ရသည္။

“မင္းအလုပ္ကလဲ ခ်ီးမွပဲ ခနခန ကိုျပန္လို႔ရေနတာပဲ”

မင္းခန္႔ စကားေၾကာင့္ မ်ိဳးမင္းစိုး ျပံဳးသည္။

“ေခ်ာင္တာကိုးဟ၊ လစာေလးကလည္း မဆိုးေတာ့ တျခားေတာင္ မေျပာင္းခ်င္ေတာ့ဘူး”

“မင္းလည္း သြားပါလားမင္းခန္႔၊ မ်ိဳးမင္းစိုး ဒီေကာင့္ကို ေခၚသြားကြာ၊ ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီ ေယာင္ေယာင္နဲ႔ ဖြန္ပဲေၾကာင္ေနတာငါတို႔ မ်က္စိေနာက္လာျပီ၊ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ ေက်ာ္ မ ေကာင္းၾကားမေကာင္း ဘယ္ေန႔ လိုက္ထုတ္ရမလဲ ဆိုတာ လန္႔ေနရတယ္”

“ငါက ဒီေကာင့္ဆီသြားျပီးဘာလုပ္ရမွာလဲဟ”

ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သည္။ မင္းခန္႔က မ်ိဳးမင္းစိုးလို အင္ဂ်င္နီယာမဟုတ္။ အတတ္ပညာဘာ မွ မယ္မယ္ရရ မတတ္သည့္ သာမန္ဘြဲ႔ရတေယာက္သာျဖစ္ပါသည္။

“ရရာလုပ္ေပါ့ကြာ”

“ဟင့္ အင္း၊ ငါက ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုယ္ခ်စ္တယ္၊ ျမန္မာမေလးေတြကိုပဲ ခ်စ္တယ္၊ တိုင္းတပါး သူေတြ ဖီလင္မလာဘူး”

“မင္းကို ေျပာလိုက္ရင္ အဲဒါပဲ၊ ဒါနဲ႔ပဲေသမွာ”

“ဒါေၾကာင့္ငါက ဒီေကာင့္ကို အိမ္ေထာင္ျပဳပါလို႔ ေျပာေနတာေပါ့ဟ”

“ေဟ႔ ေကာင္မ်ိဳးမင္း ဘိန္းစားခ်င္း တမူးပိုမရွဴနဲ႔”

မ်ိးမင္းစိုးက ဖန္ခြက္ထဲက ေရခဲတုံး ေလးေတြကိုခါရင္း ေအးေအးေဆးေဆး ေလသံႏွင့္

“ငါက အိမ္ေထာင္မျပဳေပမယ့္၊ မိဘေတြရွိတယ္၊ ေမာင္ႏွမေတြရွိတယ္၊ ေနမေကာင္းရင္ ေတာင္ျပဳစုမယ့္သူ၊ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ ငါေသရင္ေတာင္ ငိုမယ့္သူရွိတယ္၊ မင္းက တ ေကာင္ၾကြက္၊ ဒါေၾကာင့္ ေျပာေနရတာ”

မင္းခန္႔ တကၠသိုလ္တင္ေနစဥ္မွာပင္ မိဘေတြဆံုးပါး ကုန္ခဲ႔သည္။ ေဆြမ်ိဳးညာတိလည္း မရွိ။ မိဘေတြက်န္ခဲ႔သမွ်ေလးႏွင့္ ေက်ာင္းျပီးေအာင္ မနည္းတက္ခဲ႔ ရတာ သူငယ္ခ်င္း တိုင္း သိသည္။ ေက်ာင္းျပီးေတာ့လည္း အလုပ္အကိင္အဆင္မေျပသ ျဖင့္ မိဘလက္ငုတ္ အိမ္ကိုေရာင္းခဲ႔ရသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာကလည္း သိပ္ျပီးျပည့္ စံုလံုေလာက္သူေတြ မဟုတ္ရွာၾကေတာ့ ထိေရာက္စြာ မကူညီေပးႏိုင္ခဲ႔ၾကပါ။ ခုေနာက္ ပိုင္းက်မွသာ အဆင္ ေျပျပီး အေျခတက်ျဖစ္လာၾကသူေတြျဖစ္သည္။ မင္းခန္႔တေယာက္ သာ ေယာင္လည္  လည္ ျဖစ္ေနဆဲလို႔ ဆိုရမည္။

ေက်ာ္သက္က ဆန္ကုန္သည္။ ထြန္းေအာင္ေဇာ္က မ်ိဳးမင္းစိုးလို အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္ျပီး ႏိုင္ ငံျခားကုမၸဏီ တခုမွာလုပ္လို႔ ေဒၚလာရျပီး ၀င္ေငြေကာင္းသည္။ ၀င္းခိုင္ကေတာ့ စာနယ္ ဇင္း သမား အယ္ဒီတာ ဂ်ာနယ္လစ္ လုပ္ေနသည္။ မင္းခန္႔သာ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ ဘဲ ဟိုမေရာက္ဒီ မေရာက္ပြဲစားျဖစ္ေနသည္။

“ငါေသရင္ မင္းတို႔ ငိုေပါ့ဟ”

“ေယာက္်ားၾကီးေတြတန္မယ့္ ငိုစရာလား၊ မင္းေသရင္ မ်က္စိေနာက္သက္သာလို႔ ေပ်ာ္ ေတာင္ေပ်ာ္ေသးတယ္”

“ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကိုေက်ာ္သူကိုပဲ အားကိုးရမယ္ ထင္တယ္”

“မင္းသားၾကီးကလည္း မင္းေသာက္က်င့္သိရင္ ကူညီခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး”

“သိပ္အလုပ္မရႈပ္ပါဘူးကြာ၊ ငါက ဘာအတြယ္အတာ အေႏွာင္အဖြဲ႕မွလည္းရွိတာ မဟုတ္ ဘူး။ ေသလဲ မႏွေမ်ာဘူး၊ နာေရးကားေခၚျပီး တခါထဲသာတန္းသျဂိဳလ္ ပစ္လိုက္ရတယ္”

“ငါတို႕ကို တာ၀န္ေပးတာလား”

“ေအးေလ၊ စကားစပ္မိတုန္းမွာထားတာ၊ ငါေသရင္ ခ်က္ခ်င္းသာသျဂိဳလ္လိုက္ၾကေတာ့”

“စိတ္ခ်၊ စိတ္ခ်၊ အလုပ္ရႈပ္ေတာင္သက္သာေသးတယ္”

“ငါ့ေကာင္မေလးေတြေတာ့ သူတို႕က သေဘာတူရင္ မင္းတို႔တေယာက္စီေ၀ယူ လိုက္ ေပါ့ကြာ”

“အဲဒါေတာ့ မျဖစ္ဘူး၊ မင္းလက္ထြက္ဆိုရင္ သန္႔ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါနဲ႔ ေနပါဦး မင္း ခန္႕၊ မင္းနဲ႔ ညိသမွ်ထဲက မစားျဖစ္လိုက္တဲ႔ ေစာ္ရွိသလား”

မင္းခန္႔ ျငိမ္သြားျပီးေနာက္ လက္ေခ်ာင္းေတြခ်ိဳးကာေရတြက္ၾကည့္ေနသည္။ ပါးစပ္က လည္း ပြစိပြစိ ႏွင့္ နာမည္ေတြရြတ္ၾကည့္ေန ၏။ ခနၾကာေတာ့မွ

“ဟင့္အင္း မရွိဘူးထင္တာပဲ”

“မင္းကေတာ့ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေတြကို လိုက္ျပီး ဖ်က္ဆီးေနတဲ႔ ေကာင္ပဲ၊ ေသရင္ ငါတို႔ ေတာင္သၿဂိဳလ္စရာမလိုဘူး ငရဲအိုးထဲ တန္းေရာက္မယ့္ေကာင္”

“အလိုမတူဘဲေတာ့ ငါအတင္းမၾကံပါဘူးကြာ၊ အလိုတူမွပါ”

“မတူလဲ တူေအာင္လုပ္တယ္ မဟုတ္လား၊ မင္းအေၾကာင္းတို႔သိပါတယ္ကြာ”

ဒီရက္အေတာ အတြင္းမွာပင္ အလိုတူဖို႔ အခ်ီၾကီးၾကံခဲ႔ရသည့္ အျဖစ္ကရွိေနေတာ့ မင္းခန္႔ ထပ္မေျပာဘဲ အသာျငိမ္ေနလိုက္သည္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ကို အရၾကံ ႏိုင္ခဲ႔ ရာမွ  စိတ္ညစ္ေနခဲ႔ရေသာ အခက္အခဲတခုကို ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ႔ပါသည္။ ခုခ်ိန္မွာသူ ငယ္ခ်င္း ေတြ ႏွင့္ ေပါ့ပါးစြာ ေသာက္စားေနႏိုင္တာ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း၏ ေက်းဇူးပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ ဟို ကိစၥကို ေခါင္းထဲ ထားေနရ ခ်ိန္ေတြမွာ ဆိုရင္ ဒီလို ေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။

၀ိုင္းသိမ္းေတာ့ မင္းခန္႔ ႏွင့္ ေက်ာ္သက္ကို မ်ိဳးမင္းစိုး က ကားႏွင့္ ျပန္ပို႔သည္။ ထြန္းေအာင္ ေဇာ္ႏွင့္ ၀င္းခိုင္က ကားတစီး ႏွင့္ ျပန္ၾက၏။ ညကိုးနာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ပဲ ရွိေသးလို႔  အနီးဆံုးမွတ္တိုင္နားမွာပဲ ဆင္းျပီး ျပန္ရတာေ၀းသည့္ ေက်ာ္သက္ကိုပဲ ဦးစားေပးလိုက္ပို႔ ခိုင္း လိုက္သည္။

ကားတစီးခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ လာတာႏွင့္ အသင့္တိုးျပီး ေနာက္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ မင္းခန္႔ လမ္းထိပ္ကို ေရာက္ေနေလျပီ။ အနားက ျဖတ္သြားသည့္ ပစ္ကပ္ကားတစီး မွာ ခ်ိတ္ ထားသည့္ ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္ေပၚက မင္းသမီး တေယာက္ု၏ ပံုကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ေဒၚႏြယ္နီထြန္းကို သြားသတိရသည္။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္းက ထိုမင္းသမီး ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူ ၏။ ျဖဴ၀င္းကာ ေခ်ာမြတ္တင္းရင္းေသာ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း၏ အတြင္းပိုင္း အလွကို ျပန္ျမင္ ေယာင္လိုက္မိသည့္ အခ်ိန္တြင္ စိတ္ေတြထၾကြလာသည္။ ၾကားခဲ႔ ဖူးသည့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ၏ ရမၼက္ျပင္းျပင္းညည္းညဴေအာ္ဟစ္သံကို ျပန္လည္ၾကားေယာင္မိသည့္ အခ်ိန္ တြင္ ဖုန္း ကို ထုတ္ ျပီး ေဒၚႏြယ္နီထြန္း၏ နံပါတ္ေတြကို ႏွိပ္လိုက္မိသည္။ တရိပ္ရိပ္ ႏွင့္ တက္လာ ေနေသာ အရက္တန္ခိုးက မင္းခန္႔ ကို စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ပါေစသည္။

“ဘာလုပ္တာလဲ မင္းခန္႔၊ နင္ငါ့ဆီကို ဖုန္းဆက္စရာ အေၾကာင္း ဘာမွ မရွိဘူး၊ ငါကလဲနင့္ လိုေကာင္နဲ႔ မပတ္သက္ခ်င္ဘူး”

မင္းခန္႔ ေခၚသည့္ ဖုန္းကို ျပန္ထူးေပမယ့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း၏ ေလသံက ေအးစက္မာေက်ာ ေနသည္။

“သတိရလို႔ပါမမရယ္”

“အရူးစကားေတြ မေျပာနဲ႔ မင္းခန္႔၊ နင့္ကို ရြံတယ္၊ ငါ နင့္ကို အဖက္လုပ္ျပီးစကား မေျပာ ခ်င္ဘူး”

“မမက ရြံေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မရြံတတ္တာ မမသိပါတယ္၊ မမရဲ႕ ညီမေလးက ေမႊးေနတာ ပဲေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ မႈတ္ေပးတာ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား၊ မရွက္ပါနဲ႔ မမရယ္၊ ေကာင္းလို႔ ပဲ ဟိုေန႔က မမ အရည္ေတြ အမ်ားၾကီးထြက္တယ္ မဟုတ္လား”

မူးမူး ႏွင့္ စြတ္ေျပာျပီးစကားဆံုးေတာ့မွ ဟိုဖက္က ဖုန္းခ်သြားျပီဆိုတာသိလိုက္သည္။ ျပန္ ေခၚဖို႔ လုပ္ရင္း လမ္းျဖတ္ကူးေတာ့မည့္ မင္းခန္႔ ေျခလွမ္းေတြ အရွိန္ျပင္းျပင္း ႏွင့္ ေမာင္း လာသည့္ ကားတစီးေၾကာင့္ တုန္႔သြားသည္။ ကားေပၚက ေအာ္ဆဲသံထြက္လာသလို မင္း ခန္႔ ကလည္း ျပန္ေအာ္ဆဲပစ္လိုက္၏။ ထုိုကား အေ၀းေရာက္သြားေတာ့မွ မင္းခန္႔ လမ္းကို ျဖတ္ရင္း ဖုန္းထပ္ေခၚသည္။ လူၾကီးမင္းေခၚဆိုသည့္ ဖုန္းက စက္ပိတ္သြားေခ်ျပီ။ မင္းခန္႔ မေက်မနပ္ႏွင့္ လမ္းလည္ကၽြန္းေပၚက သစ္ပင္ေလးကို ပိတ္ကန္ ပစ္လိုက္မိ၏။

မင္းခန္႔ ကိုယ္ထဲမွာ ေသြးေတြဆူပြက္ေနသည္။ မိန္းမ တေယာက္ကို ျပင္း ထန္စြာေတာင့္ တေနမိ၏။ ဒီအခ်ိန္ ဆိုရင္ ေဒၚခင္မမ ကိုလည္းရႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ ယုယု ႏွင့္က လည္း မနက္ျဖန္က်မွ ခ်ိန္းထားတာျဖစ္သည္။ ယုယု ကို အိမ္ျပန္ပို႔ ျပီး သူမတို႔ အိမ္မွာပဲ ဆြဲဖို႔ စိတ္ကူးထားျပီး ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ လမ္းဟိုဖက္ တျခမ္းမွတ္တိုင္နားတြင္ မိန္းမ တေယာက္ ရပ္ေနသည္ကို ျမင္ရ၏။ မ်က္ႏွာကို မျမင္ရေပမယ့္ အားေပ်ာ့သည့္ အလင္း ေရာင္မွိန္ကြက္ကြက္ ကေလးမွာပင္ ျပည့္ျဖိဳးေတာင့္တင္းသည့္ ကိုယ္လံုးကို ေသြးၾကြဖြယ္ ရာျမင္ရသည္။ မင္းခန္႔ ေလ တခ်က္ခၽြန္လိုက္ျပီး က်န္သည့္ လမ္းတ၀က္ကို ျဖတ္ကူးလိုက္ ၏။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

အခန္း- ၂(ဂ)

ေဒၚႏြယ္နီထြန္းကို မႏြယ္နီထြန္းလို႔ ေခၚတာက ပိုျပီးသင့္ေတာ္ပါမည္။ ဂုဏ္အရွိန္အ၀ါအရ ေဒၚတပ္ေခၚရ ေပ မယ့္ သူမ အသက္က သံုးဆယ္စြန္းခါစ ရွိေသးသည္။ လြန္ေရာကၽြံေရာ သံုးဆယ့္သံုးထက္ မပိုပါ။ ရွိရင္း စြဲ ထက္ပိုျပီး ႏုပ်ိဳတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ဒါေတြမင္းခန္႔ တခုမွ စိတ္မ၀င္စားပါ။ စိတ္၀င္စားတာက လတ္တ ေလာ သူမတြင္ရွိေနသည့္ အလွအပ တရားေတြကို သာျဖစ္သည္။

သူမကို ပထမဆံုးအၾကိမ္ျမင္ဖူးကထဲက ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္း မသိသည့္ သူမကို မင္းခန္႔ အလြန္ရင္ခုန္သြား မိသည္။ အနက္ေရာင္ မာစီဒီးကားၾကီးကို ေမာင္းလာသူ မိန္းမေခ်ာ တ ေယာက္က မင္းခန္႔ အာရံုကို ညိႈ႕ ယူသြားသည္။ ကားထဲမွာ ထိုင္ေနစဥ္ ၾကည့္ေကာင္း သ ေလာက္ ကားေပၚကဆင္းလာသည့္ ျမင္ကြင္းက လည္း တပ္မက္ခ်င္စရာ အတိျဖစ္သည္။ ထမိန္ စကပ္အကြဲ ၾကားက ထိုးထြက္လာသည့္ ၀င္း၀ါေသာ ေျခသ လံုး၊ ထိုအေပၚက ရွည္ လ်ားျပည့္တင္းသည့္ ေပါင္တံေတြ၊ တင္းရင္းျပီး အခ်ိဳးက်စြာ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ တင္ ႏွင့္ ေသးသြယ္သည့္ခါး။ အားလံုးကို တခုခ်င္းလိုက္ၾကည့္ရင္း အဲဒီမိန္းမႏွင့္ အိပ္ယာေပၚကို အေျပးတက္ လိုက္ခ်င္ စိတ္ေတြ ထိန္းမရေအာင္ေပၚလာသည္။ ရုပ္ရည္ကလည္း မင္းခန္႔ သေဘာက်သည့္ နာမည္ေက်ာ္ မင္းသမီးတေယာက္ႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူျပီး ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္းက ပိုလွကာ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ပို အခ်ိဳးက်၏။

ခနသာျမင္လိုက္ရေပမယ့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ပံုရိပ္က မင္းခန္႔ အာရံုထဲမွာ ဓါတ္ပံုတပံုလိုစြဲ ထင္ေန၏။ ဘယ္က လဲ ဘယ္သူလဲဟု စဥ္းစားၾကည့္ရင္း ကားနံပါတ္ မွတ္ထားဖို႔ေတာင္ ေမ႔ ေလ်ာ့သြားသည္။ ကားနံပါတ္ ကို သိလွ်င္ တခုခုေတာ့ စံုစမ္းလို႔ ရႏိုင္သည္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမ ကိစၥ ႏွင့္ ပါတ္သက္ရင္ကံေကာင္းတတ္သည့္ မင္းခန္႔၏ အစဥ္အလာအတိုင္း ေဒၚ ႏြယ္နီထြန္း ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရင္း ႏွီးခြင့္ရဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာသည္။

လုပ္ငန္းတခု၏ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ (အမွန္ကေတာ့ ပြဲစားသေဘာပင္) ႏွင့္ ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း ဦးစီးသည့္ ကုမၸဏီ ရံုးခန္းသို႔ ေရာက္ခြင့္ၾကံဳရင္း ဘယ္သူဘယ္၀ါဆိုတာ သိခြင့္ရခဲ႔ သည္။ စကားေျပာ မိတ္ဆက္ ခြင့္ရခဲ႔သည္။ အလုပ္သေဘာဆိုေတာ့ ေဒၚႏြယ္နီထြန္းက လည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စကားေျပာပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ေဖၚေရြရင္းႏွီးမႈ က မင္းခန္႔လိုခ်င္သည့္ အတိုင္းအတာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း ႏွင့္ ပါတ္သက္ရ မည့္ ကိစၥ မ်ိဳးၾကံဳတိုင္း ၀င္ပါျပီး သူမဆီကို အ၀င္ အထြက္ မ်ားေအာင္ၾကိဳးစားရ သည္။

ထိုသို႔ ခနခန ၾကံဳေလ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း အေပၚမွာ စြဲလမ္းစိတ္က ပိုတိုးလာေလျဖစ္သည္။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ႏွင့္ အိပ္ယာေပၚမွာ ခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းရသည့္ အိပ္မက္ေတြလည္း မၾကာ မၾကာ မက္တတ္သည္။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္းက အိမ္ေထာင္သည္ တေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းသိ လာရသည့္ တိုင္ေအာင္စြဲလမ္းမႈကို ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ မရႏိုင္ ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ ဒီလိုျဖစ္ ရျခင္းမွာ အေသြးအသား ဆႏၵတခုထဲ ေၾကာင့္လို႔ မဆုိႏိုင္ပါ။ မင္းခန္႔ လိုသလို သံုးလို႔ ရ ေနသည့္ ေဒၚခင္မမ ႏွင့္ ယုယုတို႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္လံုးရွိေနသည္။ ဒီႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ပင္ မင္းခန္႔ လက္မလည္ေအာင္ရွိေနသည္ဟု ေျပာႏိုင္ပါသည္။

ေဒၚခင္မမ လစ္သည့္အခ်ိန္ေတြမွာ ယုယုႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားသည္။ ယုယု ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ ေတြဆိုရင္ ေဒၚခင္ မမ ႏွင့္ ေတြ႔၏။ အနည္းဆံုး တပတ္မွာ တေယာက္ကို တၾကိမ္စီေလာက္ ေတာ့ဆြဲျဖစ္သည္။ အပ်ိဳ ႏုႏုေလး ျဖစ္သည့္ ယုယု၏ အထိအေတြ႔က အေမ ျဖစ္သူထက္ သာေသာ္လည္း ေဒၚခင္မမ လို အေတြ႔ အၾကံဳရွိသည့္ မိန္းမကိုလည္း မင္းခန္႔ လက္မလႊတ္ ႏိုင္ပါ။အပ်ိဳမေလး ကိုလုပ္ရတာက ေစးေစးပိုင္ပိုင္တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ရွိေသာ္လည္း သူ တို႔ ေတြက အတင္းဖက္ျပီး ကုန္းေအာ္ေနဖို႔ ေလာက္ပဲ နားလည္သည္။ ေယာက္်ားေလး ဖက္က ေကာင္းေအာင္ ေနေပးဖို႔ နားမလည္ၾကေပ။ ေနာက္ျပီး ယုယုက ေဆးမစားခ်င္ ေဆးမထိုးခ်င္ဟု ဆိုသည့္ အတြက္ ျပီးခါနီးမွာ အျပင္ထုတ္ပစ္ေနရတာ အရသာပ်က္သလို ခံစားရသည္။

ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ကေတာ့ ပ်ိဳရြယ္ျခင္းႏွင့္ ရင့္က်က္ျခင္း ႏွစ္ခုၾကားထဲက အရြယ္ျဖစ္သည္။ မင္း ခန္႔အတြက္ အရသာတမ်ိဳးျဖစ္ လိမ္႔မည္။ ထို႔ အျပင္ေဒၚႏြယ္နီထြန္းကို မင္းခန္႔ပိုျပီး အသည္းယားတာ တခုရွိသည္။ ထံုးစံ အရ ဒီေလာက္အထိအခ်ိန္ေပးျပီးပါက မိန္းမတိုင္း မင္းခန္႔ ႏွင့္ ဖက္လွဲတကင္း တရင္းတႏွီး သြားၾကျပီ ျဖစ္ သည္။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္းကေတာ့ ခၽြင္းခ်က္ ျဖစ္၏။ ဘယ္ေလာက္ေရာေရာ ဆက္ဆံမႈက စတင္ရင္းႏွီးစက အတိုင္းျဖစ္သည္။ ခက္သည့္ အရာဆိုရင္ ပိုလိုခ်င္ၾကသည့္ ဓမၼတာ အတိုင္း ေရွ႕ မတိုးသာေလ မင္းခန္႔ပိုျပီး အခံရခက္ေလ ျဖစ္လာသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စြံသည္။ မိန္းမက်မ္းေက်သည္ဟု ယူဆထား သူလည္း ျဖစ္ ေတာ့ ဒီလို အေျခအေနကို သည္းခံရန္ ခက္ေန၏။

တေန႔ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေဒၚခင္မမ ႏွင့္ အတူ ေဒၚႏြယ္နီ၀င္း ႏွင့္ စကားေျပာဖို႔ အခြင့္ရ သည္။ ေဒၚခင္မမ လို လူကိုယ္တိုင္က မင္းခန္႔ ႏွင့္ တရင္းတႏွီး အေရာတ၀င္ေနတာကို ျမင္ရသည့္ အခါ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း မင္း ခန္႔ အေပၚ ဆက္ဆံပံု အနည္းငယ္ေျပာင္း သြားသည္။ ထို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သိပ္ျပီးတရင္းတႏွီး မဟုတ္ တာ ေတာင္မွ အရင္ထက္ပိုျပီး လိုက္ လိုက္ေလ်ာေလ်ာ ေျပာ ဆိုတာေတြ ရွိလာသည္။ မင္းခန္႔ကလည္း ေဒၚႏြယ္နီထြန္းကို မရ ရေအာင္စားမည္ ဟု ဆံုးျဖတ္ထားသူပီပီ ရသေလာက္ အခြင့္အေရး ကေနေရွ႕ကို တက္ ဖို႔ လမ္းစကို ေခ်ာင္းေနသည္။

တကယ္တန္းက်ေတာ့ မင္းခန္႔ ႏွင့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ဆိုတာ အဆင့္အတန္းျခင္းကတူသည္ မဟုတ္။ အျမဲလို ထိေတြ႔ဆက္ဆံဖို႔က မလြယ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ရွည္ျခင္း အက်ိဳးရလဒ္ကို မင္းခန္႔ တေန႔မွာ ရလိုက္သည္။ ကုမၸဏီ ၾကီးတခုမွ လုပ္သည့္ ဧည့္ခံပြဲကို မင္းခန္႕ေရာက္ ခဲ႔သည္။ ဖိတ္စာရစက မသြားေတာ့ဟု ဆံုးျဖတ္ ထား ေပမယ့္ အနားနီးေတာ့မွ စီးပြားေရးသမားေတြၾကားကို သြားရင္ ရေပါက္ရလမ္းေလး ေတြၾကံဳ ႏိုင္သည္ ဟု တြက္ျပီး အသပ္ရပ္အ သားနားဆံုး၀တ္စားျပီး ေရာက္သြား၏။

ဟိုေရာက္ေတာ့ ေဒၚခင္မမ တို႔ သားအမိကိုပါေတြ႔ရသည္။ အနက္ေရာင္ ရင္ဟိုက္ဂါ၀န္ ေလး ႏွင့္ ယုယုက လွေနသလို အျဖဴေရာင္ဇာ၀မ္းဆက္ႏွင့္ ေဒၚခင္မမ ကလည္း မက္ေမာ ဖြယ္ရာ အတိျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ မင္းခန္႔ အာရံုကို ပိုျပီးဆြဲေဆာင္ လိုက္တာက သူတို႔ ေနာက္ ဖက္နားမွာ ျမင္ရသည့္ ဆင္စြယ္ေရာင္ ၀တ္စံုႏွင့္ နတ္သမီးတပါးလို တင့္တယ္ ေနသည့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ျဖစ္သည္။

ကံေကာင္းေထာက္မစြာ မင္းသမီးသံုးလက္လံုး ႏွင့္ စကားလက္ဆံုေျပာျဖစ္သည္။ ေဒၚခင္ မမက မနက္ပိုင္း ေစာေစာမွာ အခ်ိန္းအခ်က္တခုရွိလို႔ မင္းခန္႔ ေရာက္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ ျပန္သည္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ တ ေယာက္တမ်ိဳးစီ အဓိပၸါယ္ရွိသည့္ မ်က္လံုးေတြ အျပံဳး ေတြ ႏွင့္ မင္းခန္႔ ကိုႏႈတ္ဆက္ျပီး ထြက္ခြာသြား ၾက သည့္ေနာက္တြင္ မင္းခန္႔ ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း နားကို သိသိသာသာပို တိုးကပ္လိုက္၏။

“မမ မျပန္ေသးဘူးလား”

“အသိတေယာက္ေတြ႔ ဖို႔ ရွိေသးတယ္ကြ၊ အဲဒါေစာင့္ စကားေျပာျပီးမွ ျပန္မွာ”

“အမ်ိဳးသားေရာ”

“စကၤာပူ ခနသြားတယ္”

“ေအာ္”

ခနၾကာေတာ့ သူမေျပာသည့္ အသိေရာက္လာသည္။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္းက လက္ထဲက ၀ိုင္ ခြက္ကေလးကို စား ပြဲ ေပၚတင္လိုက္ျပီး တဖက္ကို လွည့္ကာခပ္တိုးတိုးစကားေျပာေန၏။ ၀ိုင္း၀ိုင္းအိအိ တင္ပါးတဖက္က စားပြဲ ေစာင္း တြင္တင္ျပီးေမွးထားသည္။ ၾကည္လင္ေသာ ဖန္သားထဲမွ ၀ိုင္နီနီရည္ေတြက ဆင္စြယ္ေရာင္တင္ပါး ေနာက္ခံတြင္ ျမင္ေနရသည္ကို ၀ိုင္ ထုတ္လုပ္သူေတြ ျမင္ပါက ဓါတ္ပံု အမိအရ ရိုတ္ယူျပီး ေၾကာ္ျငာ အျဖစ္ သံုးၾကမွာမလြဲဟု ေတြးမိသည္။

ထိုျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ရင္း မင္းခန္႔ ရင္ေတြ ခုန္လာသည္။ လက္က ၀တ္ထားသည့္ ကုတ္ အက်ၤ ီအိတ္ထဲကို ေရာက္သြား၏။ ျပန္ ထြက္ လာေတာ့ ပလပ္စတစ္ အိတ္ေသးေသးေလး တလံုးပါလာသည္။ ေဘးဘီကို အကဲ ခတ္ၾကည့္လိုက္ရာ ဘယ္သူမွ မင္းခန္႔ကို ဂရုစိုက္မ ေနၾက။ စားပြဲ တဖက္မွာကနံရံ ရွိျပီး ဒီဖက္ ျမင္ကြင္းကို ေတာ့ မင္းခန္႔ ကိုယ္လံုးႏွင့္ ေဒၚႏြယ္ နီ ထြန္း၏ တင္ပါးက ကြယ္ေန၏။ အိတ္ကေလးထိပ္ကုိ လံုးလံုးပြင့္ ထြက္ သြားေအာင္ ဆတ္ကနဲ ေဆာင့္ဆြဲဖြင့္လိုက္ျပီးေနာက္ ၀ိုင္ခြက္ထဲကို ခပ္ျမန္ျမန္ သြန္ခ် လိုက္၏။ ျပီး သည္ႏွင့္ အိတ္ကေလးကို လံုးျပီး ကုတ္အက်ၤ ီထဲ ျပန္ထိုးထည့္လိုက္သည္။

ခြက္ထဲမွာ ပလံုစီေလးေတြ ထသြားေသာ္လည္း ခနၾကာေတာ့ ျငိမ္သက္ျပီး နဂို အတိုင္းျဖစ္ သြားသည္။ ကံ ေကာင္း ေထာက္မ စြာျဖင့္ ထိုအခ်ိန္မွာ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ေနာက္ကို လံုးလွည့္ မ လာပါ။ သူမႏွင့္ စကားေျပာေန သူကလည္း မင္းခန္႔ ဆီမွာ အာရံုမရွိ။ ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း ႏွင့္ ေခါင္းခ်င္းရိုတ္မတတ္ တိုးကပ္ျပီး တစံုတရာ တီး တိုေးျပာေန၏။ မင္းခန္႔ဆီမွာ ဒီ လိုေဆး ထုပ္ေလးေတြ ရွိသည္။ လိုလိုမယ္မယ္ ေဆာင္ထားတာျဖစ္ျပီး တခါ မွ မသံုးဖူးပါ။ သံုးစရာ မလိုဘဲ ႏွင့္ အဆင္ေျပခဲ႔တာပဲမ်ားသည္။ ဒီတေယာက္ က်မွ မသံုးမျဖစ္ေတာ့လို႔ ေဆး ကူ ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆးအာနိသင္က သူမ်ားေတြေျပာၾကသလို စြမ္းပါမလားဟုလည္း ဇေ၀ ဇ၀ါျဖစ္ေနရ သည္။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္မလံုေသာေၾကာင့္ အရက္ ခြက္ကေလး တလံုးဆြဲျပီး ခန္းမထဲမွာ ဟိုေလွ်ာက္ ဒီ ေလွ်ာက္ လုပ္ေနမိသည္။

မင္းခန္႔ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း နားကို ေျပန္ေရာက္ေတာ့ သူမက ခြက္ထဲက ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ တက်ိဳက္ ကိုေတာင္ ေမာ့ခ်ေနျပီျဖစ္ သည္။ သူမ ပံုစံကေအးေအး ေဆးေဆး ပင္ျဖစ္သည္။ ဘယ္လိုမွ မေနေသာ ေၾကာင့္ မင္းခန္႔ စိတ္ညစ္သြား၏။

“မမ ယူဦးမလား”

“အင္း ...မျပန္ခင္ တခြက္ေလာက္ယူရင္ ေကာင္းမလား ..”

“ကၽြန္ေတာ္ သြားယူေပးမယ္”

ေဒၚႏြယ္နီထြန္း စကားမဆံုးခင္ မင္းခန္႔ ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္လာျပီး ေနာက္ ၀ိုင္တခြက္ သြားယူလိုက္သည္။ ျပတင္းေပါက္တခု နားတြင္မေယာင္မလည္ရပ္ကာ ခန္းဆီးလိုက္ကာ ၾကီး ႏွင့္ ကြယ္ျပီး ေနာက္ ထပ္ေဆး တထုပ္ ေဖါက္ထည့္ပစ္လိုက္၏။ ျပီးေတာ့မွ သူ႔ အတြက္ လည္း အရက္ တခြက္ယူကာ ျပန္လာေတာ့ ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္းနားမွာ လူသံုးေလးေယာက္လာ ျပီးစကားေျပာေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

“သိုင္းက်ဴး ကိုခန္႔”

မင္းခန္႔ လွမ္းေပးသည့္ ၀ိုင္ခြက္က္ု လွမ္းယူျပီးေျပာလိုက္သည့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း၏ မ်က္လံုး ေတြက ရီေ၀ေန သလို လို ထင္ရသည္။ ၀ိုင္တံခိုးလား။ ေဆးတန္ခိုး လားဆိုတာေတာ့ မေသ ခ်ာေပ။ အနားမွာ လူမ်ားလို႔ မင္းခန္႔ ခြက္ေပးျပီးသည္ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္း ကေနလွမ္းၾကည့္ အကဲခပ္ေနလိုက္သည္။ ခါတိုင္းဆိုရင္ ဒီလို ပြဲမ်ိဳးေရာက္ပါက ပြဲလာသူမိန္းကေလးေတြ ကို လိုက္ငမ္းေနတတ္ သည့္ အက်င့္ရွိေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ ေဒၚ ႏြယ္ နီထြန္း ကိစၥ ႏွင့္ နပန္းလံုး ေနရ လို႔ တျခားမိန္းကေလးေတြ ဘယ္လိုလွၾကသည္။ ဘာေတြဘယ္လို လွေအာင္ ၀တ္ လာ ၾကသည္ဆိုတာကိုေတာင္ ဂရုမျပဳ ႏိုင္အားေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ ဒုတိယခြက္ကိုလည္း ေဒၚႏြယ္နီထြန္းက စကားေျပာရင္း အကုန္ေသာက္ လိုက္တာကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ေနာက္ ထပ္ တခြက္ ေတာင္သူမ ဖာသာ ထပ္ယူလိုက္ေသး ၏။ သူမ၏ တည္ျငိမ္မႈေၾကာင့္ မင္းခန္႔ စိတ္ပ်က္ခ်င္သလိုလုိ ျဖစ္လာ သည္။ ျပန္ေတာ့မယ္ဟု ႏႈတ္ဆက္ေန သံၾကားလိုက္ ရေတာ့ မွ ေနာက္ကေန ေလးငါးလွမ္းေလာက္ခြာျပီး ထြက္ခဲ႔၏။

ခြာျမင့္ဖိနပ္က ေတာက္ကနဲၾကမ္းျပင္ကို ထိရိုတ္လိုက္တိုင္း တင္ပါးက လွပစြာလႈပ္ရွား သြား ၏။ ၾကည့္ ေကာင္း ေကာင္း ႏွင့္ လိုက္ၾကည့္ရင္း ႏွင့္ အျပင္ဖက္ကို ေရာက္လာသည္ ႏွင့္ အမွ် ေဒၚႏြယ္နီထြန္း၏ ေျခ လွမ္းေတြ ယိုင္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာတာကို ျမင္လိုက္ရ သည္။ ကားေတြ ရပ္ထားသည့္ေနရာကို ေရာက္ေတာ့ ယိုင္ျပီး ကားတစီးကို လက္ေထာက္ ထိန္းလိုက္ရသည္။ ပိုနီးေအာင္ တိုးလိုက္ေသာ္လည္း အနားအထိေတာ့ မင္းခန္႔ တိုးမသြား ေသးပါ။ ခပ္ယိုင္ယိုင္ေျခလွမ္းေတြ ႏွင့္ ဆက္ေလွ်ာက္ သြားျပီးေနာက္ အျဖဴေရာင္ကားတ စီး နားအေရာက္တြင္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ရပ္သြားသည္။

အိတ္ထဲက ကားေသာ့ကို ေတာ္ေတာ္ၾကာစမ္းလိုက္ျပီးေနာက္ ရလာေတာ့ ဖြင့္ဖို႔ ၾကိဳးစား ရင္း အဆင္ေျပပံု မရပါ။ ကားေခါင္ မိုးေပၚမွာ ေခါင္းတင္ျပီး ကုန္းကုန္းၾကီးလုပ္ေနသည္။ သြားဖို႔ အခ်ိန္တန္ျပီ ဟုယူဆျပီး မင္း ခန္႔ အနားကို တိုးကပ္သြားသည္။

“မမ …ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

“နဲနဲ မူးလို႔ပါ၊ လက္ကလဲ ေသာ့ေပါက္ေတာင္ မတည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး”

“ကၽြန္ေတာ္ ဖြင့္ေပးမယ္ေလ”

“ေရာ့”

ေသာ့လွမ္း အယူမွာ လက္ခ်င္းတိုက္မိေတာ့ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း အသားေတြ ပူေႏြးေနတာကို သိလိုက္ရသည္။ ေသာ့ဖြင့္ ျပီးေနာက္ တံခါးပါဖြင္႔ ေပးလိုက္ရာ အထဲ၀င္ရင္း ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း ယိုင္လဲက်လာသည္။ ၾကားထဲမွာ တံခါးျခားေနေပမယ့္ ကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ေတာ့ မင္းခန္႔ မိမိရ ဖမ္းေပြ႕လိုက္ႏိုင္သည္။ ႏူးညံ့ေသာ အထိအ ေတြ႔ ၏ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ မင္း ခန္႔ ေရွ႕ကို ဆက္ဖို႔သာ စဥ္းစားမိေတာ့၏။

“ကားေမာင္းလို႔ ျဖစ္ပါ့မလားမမ”

“မသိေတာ့ပါဘူး”

“ကၽြန္ေတာ္လိုက္ေမာင္း ပို႔ေပးမယ္ေလ”

“မင္း ..ျပန္တဲ႔ ..အခါ”

“တကၠဆီ ေတြေပါပါတယ္ မမရဲ႕၊ မမၾကည့္ရတာ အေျခအေန မေကာင္းဘူး၊ ေနမ ေကာင္း ဘဲနဲ႔ လာတာ ကိုး”

“ဒါဆိုလဲ ေက်းဇူးေနာ္”

မင္းခန္႔က ေနာက္ခန္းတံခါးကို ဖြင့္ေပးေတာ့ ေခါင္းခါသည္။

“ရတယ္ ေရွ႔မွာပဲ ထိုင္မယ္၊ ဒါမွ ကိုခန္႔ကို လမ္းေျပာျပလို႔ ရမွာ”

ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ၏ အိမ္ဘယ္မွာ ရွိတာ မင္းခန္႔ ေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။ ဒါေပမယ့္ မသိ ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေရွ႕ခန္းမွာပဲ ထိုင္ႏိုင္ေအာင္တြဲ ပို႔ေပးလိုက္၏။ ထိသမွ် တိုက္သမွ် အား လံုးက မင္းခန္႔၏ ရမၼက္မီးကို တ ဟုန္း ဟုန္းၾကြေစသည္။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ပံုစံကလည္း တခု ခုမွာ ယစ္မူးမိန္းေမာ ေနသလိုရွိသည္။ သာမန္ မူးေ၀ေနသည့္ ပံုႏွင့္ မတူ။ အလိုရွိရာကို မ ေရာက္ခင္ ေဒါင္းသြား မွာ စိုးလို႔ စထြက္လာကထဲက မင္းခန္႔ စကားေျပာဖို႔ ၾကိဳးစားသည္။

“မမ အရင္က ဒီကားမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ”

“အြန္း… အနက္က ေမွာင္ထဲမွာေပ်ာက္သြားမွာစိုးလို႔ ထားခဲ႔တယ္..ဟင္း..ဟင္း၊”

မာစီဒီး ၾကီး ယူမလာတာပဲ မင္းခန္႔ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ထိုကားၾကီးက ထင္ထင္ရွားရွား ျဖစ္လြန္း၏။ အခုစီး လာသည့္ မတ္တူး ကားမ်ိဳးကေတာ့ ေနရာတိုင္းမွာ ေတြ႔႔ တတ္လို႔ လူ တိုင္း အမွတ္တမဲ႔သာ ရွိလိမ္႔မည္။

“မမ ၀ိုင္ေသာက္တာ မ်ားသြားလို႔လား”

“သိေတာ့ပါဘူး၊ မူးတာပဲ သိတယ္”

အိမ္ကိုလမ္းညႊန္မည္ဟု ေျပာထားေသာ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း တေယာက္ လမ္းညႊန္ဖို႔ေမ႔ျပီး ကားေပၚမွာ ယိမ္းထိုး ပါလာသည္။ မင္းခန္႔ ေစာေစာထဲက ၾကိဳတင္စိတ္ကူးထားသည့္ ျမိဳ႕ စြန္က ဟိုတယ္ ဆီေရာက္ေတာ့ ေဒၚ ႏြယ္ နီထြန္း မင္းခန္႔ ပုခံုးေပၚမွာ အရုပ္ ၾကိဳးျပတ္ မွီ လ်က္ ဘာမွေရေရရာရာ မသိသည့္ အေျခအေန ကို ေရာက္ေနေလျပီ။

ဒီလို ျမင္ကြင္းေတြ ကို အသားက်ေနျပီ ျဖစ္သည့္ ဟိုတယ္ ၀န္ထမ္းေတြ အတြက္က အထူး အဆန္းရယ္ လို႔ သေဘာထား မေနၾက ပါ။ မင္းခန္႔ ေတာင္းဆိုသည့္ အတိုင္းေျမညီထပ္မွာရွိ သည့္ အခန္းကို စီစဥ္ေပး၏။ အ ခန္း ရေတာ့မွ ကားထဲက်န္ခဲ႔သည့္ ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း ကိုသြား ေခၚသည္။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း က ဘာမွသိပ္မသိ ေတာ့ပါ။ မင္းခန္႔ ကိုမွီျပီး ေခၚသည့္ေနာက္ ကို ပါလာသည္။

“အိမ္ေရာက္ျပီလား”

အခန္းထဲ ေရာက္လို႔ အိပ္ယာၾကီးကို ျမင္ေတာ့ေမးသည္။

“ေရာက္ျပီ မမ၊ အိပ္ခ်င္တယ္ မဟုတ္လား၊ အိပ္ရမယ္”

 “အင္း ....”

အိပ္ယာေပၚမွာ ပိုးလိုးပက္လက္ လဲေနသည့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ကိုၾကည့္ရင္း မင္းခန္႔ စိတ္ ေတြ ျပင္းထန္စြာ လႈပ္ရွားလာသည္။ ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကို သြက္လက္စြာ ခၽြတ္လိုက္ မိ၏။ ေဘးမွာ ရပ္ျပီး မင္းခန္႔ အ၀တ္ေတြခၽြတ္ေနတာကို ေဒၚႏြယ္နီထြန္း လံုး၀သတိ မထား မိပါ။ သူမ ဖာသာ အိပ္ယာေပၚတြင္ လူး လွိမ္႔ေန၏။

“မူးတယ္...အရမ္းမူးတာပဲ ..ဘယ္လို ၾကီးလဲ မသိဘူး”

ေလးတြဲ႕ ေသာအသံ ႏွင့္ေျပာရင္း ေဒၚႏြယ္နီထြန္း လူးလြန္႔လိုက္သည္။ ဒူးတဖက္ကို ေထာင္ လိုက္ရာ ၀တ္ ထားသည့္ စကပ္က လန္တက္သြား ျပီး ၀ါ၀င္းလွပသည့္ ေျခတံ ေတြ ေပၚထြက္လာ၏။ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ကို အျမန္ဆံုးခၽြတ္ခ်လိုက္ရာ မင္းခန္႔၏ ဖြားဖက္ ေတာ္ၾကီးကလည္း ေသြးတဆာဆာ ႏွင္႔ ေခါင္းခါျပီးရမ္း ေန၏။ အားလံုး ဗလာက်င္း သြား သည္ ႏွင့္ မင္းခန္႔ ကုတင္ေပၚကို ေရာက္သြားသည္။

ပုခံုးသားေဖၚထားသည့္ အက်ၤ ီေၾကာင့္ ၀င္းမြတ္ျပီး အခ်ိဳးအစားေျပပ်စ္သည့္ ပုခံုး သား လည္တိုင္ အလွက ရင္ေမာ စရာေကာင္းလွ သည္။ အသက္ကို ျပင္းစြာ ရွဴေနသည့္ အခါ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း၏ ျပည့္ျဖိဳးသည့္ ရင္အံုက အျပင္ကို ထြက္က်လာေတာ့ မတတ္ ခုန္ ေပါက္ေနသည္။

ေခၽြးေစးေတြျပန္ေနသည့္ မ်က္ႏွာကို ငံု႔ၾကည့္ေနရာမွ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ကို ကုန္းနမ္း လိုက္ေတာ့ ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း တုန္သြားသည္။ ပူျပင္းၾကမ္းရွသည့္ မင္းခန္႔ အ နမ္းေတြ ႏွင့္ အတူ ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း လက္ကေလးေတြက ေက်ာျပင္ကို သိုင္းဖက္လာသည္။ ရီေ၀ေန သည့္ မ်က္၀န္းေတြက ပိုျပီးေမွးစင္း က်သြား၏။ သူမ၏ မ်က္ႏွာကလည္း နီေရာင္ သန္းေနကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက အနမ္းရပ္တန္႕ လိုက္ သည့္တိုင္ေအာင္ တစံုတရာကို ငံ႔ လင္႔ ေနသလို တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါလို႔ ေန၏။

“မင္းဘာျဖစ္လို႔ နမ္းတာလဲ မင္းခန္႔ ”

“ကၽြန္ေတာ္ မမကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဗ်ာ။ မမကို အရမ္းခ်စ္ခ်င္တယ္၊ မမကို ခ်စ္ေနရင္းနဲ႔ လဲ ေသသြားတဲ႔ အထိေတာင္ ခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္”

နားနားကို ကပ္၍ တိုးတိုးဖြဖြေလး ေျပာရင္း ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ကို ေစာင္းလိုက္သည္။ သူမ၏ အက်ၤ ီ ဇစ္က ေနာက္ေက်ာဖက္မွာ ဆိုတာ ဧည့္ခံပြဲမွာကထဲ ကမင္းခန္႔ ေတြ႕ ခဲ႔သည္။ ဇစ္ ကို ေအာက္ေျခ အထိဆြဲ ခ်လိုက္ေတာ့ ေက်ာျပင္၀င္း၀င္း မြတ္မြတ္ ကေလးကုိရွင္းလင္းစြာ ျမင္ရ သည္။ ေအာက္ခံ ဘရာစီယာ မပါပါ။ ေအာက္က စကပ္ႏွင့္လည္း တဆက္ထည္း ျဖစ္လို႔ အက်ၤ ီကို ဆြဲလွန္ျပီးသည္ ႏွင့္ ေအာက္ကို တျပံဳလံုး ဆြဲခ်လိုက္သည္။

“အို”

ကိုယ္ႏွင့္ အေရျပားတခုလို တိတိရိရိ ကပ္ေနသည့္ မရမ္းေရာင္ ေဘာင္းဘီေလးမွ အပ ေဒၚ ႏြယ္နီထြန္း ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာမွ မရွိေတာ့ပါ။ က်ိတ္ျပီးပစ္မွားေနတာ ၾကာခဲ႔ျပီျဖစ္ေသာ အလွအ ပ မ်ားက မင္းခန္႔ကို ရင္ခုန္သံေတြျမန္ေစသည္။ ေပါင္ၾကားက အတံၾကီးကလည္း ပစ္စင္ေပၚ က ဒံုးက်ည္ တခုလို တန္းျပီး ေထာင္တက္လာ၏။ ေအာင္ေသ ေအာင္သားစားဖို႔ မင္းခန္႔ ၾကာ ၾကာ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အံကိုတင္း တင္းက်ိတ္လိုက္ျပီး မရမ္းေရာင္ ေဘာင္း ဘီေလးကို အားႏွင့္ ေဆာင့္ဆြဲခၽြတ္လိုက္ရာ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ခါးေလးေကာ့တက္ လာ သည္။

“၀ိုး”

ေဖါင္းတင္းေနသည့္ ေဒၚ ႏြယ္နီထြန္း၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္အပ္ေသာ ေနရာတြင္ အေမႊးတပင္မွ မရွိ ေျပာင္ ရွင္းေန သည္။ လံုး၀ မေပါက္ တာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ လက္ႏွင့္ ပြတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အနည္းငယ္ေလးၾကမ္းေနသည္။ ရိတ္ထားတာပဲ ျဖစ္မည္။ အကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္ ႏွင့္ ေအာက္ေျခက အေပါက္၀ကေလးမွာေတာ့ အရည္ ေတြ ႏွင့္စိုျပီးအေရာင္တလက္လက္ ေတာက္ေန၏။ တခါမွ မသံုးဖူးသည့္ ေဆးက စြမ္းသားပဲဟု မင္းခန္႔ ေက်နပ္စြာေတြးလိုက္ မိသည္။

ေျဖာင့္စင္းရွည္လ်ားသည့္ ေပါင္တံၾကီးႏွစ္ဖက္ကို စိတ္ၾကိဳက္ျဖဲလိုက္ျပီး ေနာက္ သူ႔ဟာၾကီး ကို အ၀မွာ ေတ႔ကာ အားရပါးရထိုး သြင္းထည့္လိုက္၏။ အိမ္ေထာင္သည္ေပမယ့္ ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း ပစၥည္းက ေစးပိုင္တင္း ၾကပ္ေနသည္။ ပစၥည္းေကာင္းရထားေပမယ့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ေယာက္်ား က မွန္မွန္ဆြဲႏိုင္ဟန္မတူေပ။ အခု ေတာင္မွ ႏိုင္ငံျခားကို ေရာက္ေနသည္ မ ဟုတ္ပါလား။

“မင္းခန္႔ ...မင္းခန္႔ ....အား ...မင္းဘာလုပ္တာလဲ”

ခ်က္ခ်င္း မေျဖေသးဘဲ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ကိုယ္ေလး တဆတ္ဆတ္ တုန္သြားေအာင္ ခပ္ ျပင္း ျပင္းေလး ဆယ့္ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္ေပးလိုက္ျပီးမွ

“မမ ကို ခ်စ္တာေလ၊ အရမ္း ခ်စ္တာပဲ”

“ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာလဲအား ...အင့္ ...အင္း ......အား”

“မမ ..ဟာေလးက အရမ္းလုပ္လို႔ ေကာင္းတာပဲ၊ အထဲမွာ ေစးျပီး အိေနတာပဲ၊ ေဆာင့္လို႔ ေကာင္းတယ္ ..သိလား”

“မင္း ..ဘာေတြေျပာေနတာလဲ၊ ဟင္...အား ...အမယ္ေလး”

“ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လားမမ၊ စိတ္ကိုေလွ်ာ့ျပီး မ်က္စိမွိတ္ထား မမ အရမ္းေကာင္း ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးမယ္”

မင္းခန္႔ စကားကိုနားေထာင္တာလား၊ သူမ ဖာသာပဲ မေနႏိုင္ေတာ့တာလားေတာ့ မသိပါ။ ေဒၚ ႏြယ္နီထြန္း မ်က္လံုးေတြ မွိတ္သြား သည္။ ဒါေပမယ့္ မင္းခန္႔ ခါးကိုဖက္ျပီး ညည္းညဴ ေနသည့္ အသံေတြေတာ့ စဲမသြား။ အရွိန္ရလာသည္ ႏွင့္ အမွ်တိုး၍ တိုး၍ ညည္းလာ သည္။ ထိုအသံမွာ သူမ၏ ရမၼက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေတာင္ျပင္းျပေနသည္ဆိုတာကို မ ကြယ္မ၀ွက္ တန္း ထုတ္ျပ ေနသလို ရွိသည္။

မင္းခန္႔လည္းေက်နပ္ေနပါသည္။ သူအလြန္စားခ်င္သည့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္းကို စိတ္ရွိတိုင္း လုပ္ ခြင့္ ရေနျပီ မဟုတ္ပါလား။ မင္းခန္႔ လည္တိုင္ကို လက္ျဖင့္ခိုရင္း၊ မင္းခန္႔ ေက်ာျပင္ကို ကုပ္ျခစ္ ရင္း ရမၼက္ေတြ ထန္ ေနသည့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း သည္ အရင္တုန္းက ျမင္ဖူးေန က် ပံုစံႏွင့္ ကြဲျပား ျခားနားလြန္းစြာ ရွိသည္။ မိန္းမ ဆိုတာ ဒီလိုပဲျဖစ္ပါသည္။ အ၀တ္အစား အ ျပည့္ အစံုႏွင့္ ဆိုရင္ ဟန္ထည္ မာန္ထည္ရွိသေလာက္ အိပ္ယာေပၚကို ကိုယ္လံုးတီးႏွင့္ ေရာက္ျပီဆိုရင္ေတာ့ ေယာက္်ားေတြ ျပဳသမွ် မရွက္ မေၾကာက္ ခံၾက သည္သာ။

အခုလည္း မင္းခန္႔ တိုက္ခဲ႔သည့္ ေဆးစြမ္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေစဦးေတာ့ ရမၼက္၏ ဦးေဆာင္ ရာကို ေဒၚႏြယ္ နီထြန္း စုန္းစုန္းျမဳပ္လိုက္ ပါေနျပီျဖစ္သည္။ သူမ၏ အိစက္ေတာင့္တင္းေသာ ကိုယ္လံုးပၚကေနစီးမိုးျပီး မင္းခန္႔ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔ရေနသည္။ တက္ၾကြေသာ အငမ္းမ ရ တုန္႔ ျပန္ေအာ္ဟစ္သံေတြက မင္းခန္႔ကို စိတ္ထင္တိုင္းက်ဲဖို႔ လမ္းဖြင့္ေပးေနသည္။ သူ ႏွင့္ အေပးအယူ အလြန္မွ်ျပီး တက္ၾကြသည့္ ေဒၚခင္မမ ႏွင့္ပင္ လွ်င္ မင္းခန္႔ ဒီေလာက္ မ ၾကမ္းခဲ႔ မရမ္းခဲ႔ဖူးပါ။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း၏ ပစၥည္းကလည္း မင္းခန္႔ အတြက္ဟု တိုင္း ျပီးလုပ္ ထားသလားထင္ရေအာင္ အဆင္ေျပလြန္းသည္။

ေလေအးစက္တပ္ထားေသာ္လည္း မင္းခန္႔ နဖူးျပင္မွာ ေခၽြးစက္ေတြသီးေနသည္။ ပံုစံ ေျပာင္းသည့္ အခ်ိန္ ေလး ေတြ အတြင္းမွာ သာ နားမိျပီး က်န္သည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ မရပ္ မ နားေဆာင့္ေနမိတာေၾကာင့္ ဒီကိစၥ မ်ိဳးမွာ သက္လံုအလြန္ေကာင္းတတ္သည့္ မင္းခန္႔ ေတာင္ မွ ရင္ထဲဟိုက္ျပီးေမာလာသည္။ ၾကာရင္ မ လြယ္ဟု သိလာျပီးေနာက္ ဒီတခ်ီကို အ ျမန္ဆံုး အဆံုးသတ္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားရေတာ့သည္။

“မမ ...ေလးဖက္ေထာက္လိုက္ေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ကေန မမဖင္ၾကီးေတြကို ၾကည့္ ျပီးလုပ္ခ်င္လို႔”

ေယာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ျဖစ္ေနသည့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္းကို ခါးကေနဆြဲမလိုက္ျပီး ကုန္း ခိုင္းလိုက္ရသည္။ အေမႊးအမွ်င္ မ ရွိေျပာင္ေခ်ာေနသည့္ ပစၥည္းေဖါင္းေဖါင္းၾကီးက ျပဴးေန သည္။ အရည္ေတြ ႏွင့္ ရႊဲေျပာင္ ေနသလို မင္းခန္႔၏ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းသားႏွင့္ ေအာက္ေျခဖက္မွာ နီေန၏။

“အရမ္းလွတာပဲ မမရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က ဒါမ်ိဴးမွ ၾကိဳက္တာ”

“အား ...ဟ...အီး”

ေျပာလည္းေျပာပါးစပ္ႏွင့္လည္းကုန္းစုပ္လုိက္ရာ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ႏႈတ္က မခ်င့္မရဲေအာ္ သံေတြ ထြက္လာျပီး တင္ပါးၾကီးသြက္ သြက္ရမ္းသြား၏။ အားမာန္အျပည့္ ျဖင့္ အဆံုးသတ္ တိုက္ပြဲ ၀င္ႏိုင္ဖို႔ ေခတၱ အေမာေျဖရင္း ေဒၚႏြယ္နီထြန္းေကာင္း သထက္ေကာင္း ေအာင္ ေနာက္ကေန လွ်ာျဖင့္ ထိထိမိမိ ကလိေပးေနလိုက္သည့္ အခါ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း မရပ္မနား ေအာ္ေနရရွာ သည္။

အေမာေျပေတာ့မွ အခုထိအလံ မလွဲေသးသည့္ အေခ်ာင္းၾကီးကို ရွံဳ႕လိုက္ပြလိုက္ႏွင့္ မခံ မရပ္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ ေန ရသည့္ အေပါက္ကေလးထဲသို႔ ခပ္ေျဖးေျဖးထိုး သြင္းလိုက္၏။

“အ”

ေနရာအက်အနယူျပီးလိုက္ ျပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း၏ ခါးကို မိမိရရ ဆုပ္ ကိုင္လိုက္ျပီး ေနာက္ ခပ္မွန္မွန္ေလး စလုပ္လိုက္သည္။ အရွိန္ရလာသည္ႏွင့္ အမွ် အားပါ ျပီး ပိုျမန္လာသည္။ အေမာ လည္းေျပထားလို႕ မင္းခန္႔ စိတ္ကိုလႊတ္ေပး လိုက္သည္။ တ ဖတ္ဖတ္ ႏွင့္ အသားခ်င္းရိုတ္ခတ္သံေတြက အခန္းထဲမွာဆူညံေနျပီး ေဒၚႏြယ္နီထြန္း လည္း မင္းခန္႔၏ ေဆာင့္ အားေၾကာင့္ ေခါင္းရင္းဖက္ဆီသို႔ ေရြ႕ေရြ႕သြားသည္။ သူမခမ်ာ အိပ္ရာခင္းကို လက္ကေလးေတြႏွင့္ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆြဲထားေသာ္လည္း ေတာင့္မခံ ႏိုင္ဘဲ ကုတင္ေခါင္းရင္းက ေဘာင္ကို တြန္းကန္ထားရသည့္ အေျခအေန အထိေရာက္ သြားသည္။

မင္းခန္႔ကေတာ့ဒါေတြမသိပါ။ လတ္တေလာသူ႔အာရံုထဲမွာ ရွိတာက ခံစားခ်က္၏ အျမင့္ ဆံုးဆီသို႔ ေရာက္ ေအာင္သြားႏိုင္ဖို႔ ပဲျဖစ္သည္။ ဒီလို အခြင့္အေရးမ်ိဳးဆိုတာ ေနာက္တ ၾကိမ္ မရွိႏိုင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ အျဖစ္ ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ေဒၚႏြယ္နီထြန္းက သူ႕ကို သ ေဘာက် လက္ခံသြားျပီဆိုရင္ေတာ့ အလြန္စားလို႔ ေကာင္း သည့္ အသီးကို ေနာက္ထပ္ အခါခါ စားခြင့္ ၾကံဳရေပဦးမည္။

“အရမ္းေကာင္းတယ္ ..မမရယ္...အား ...ကၽြန္ေတာ္ ...ျပီးျပီ၊ ျပီးျပီ”

အရည္ေတြ အားပါးတရ ပန္းထည့္လိုက္ျပီးေနာက္ ျပန္မထုတ္ဘဲ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ကိုယ္ ေပၚကို ေမွာက္ခ် လိုက္သည္။ သူမ ကိုယ္ သည္ လည္း ပင္ပင္ပန္းပန္း မလႈပ္ရွားရပါဘဲ ႏွင့္ စိတ္ေဇာအဟုန္ေၾကာင့္ ေခၽြးေတြ ႏွင့္ ရႊဲကာ အသက္ကို မွန္မွန္မရွဴႏိုင္ဘဲ ေမာ ပန္းေန သည္။ တခ်က္တခ်က္ တြင္လည္း လိႈက္လိႈက္ေမာေမာ ညည္းလိုက္ေသး၏။

အထဲမွာ အေခ်ာင္းၾကီး ေပ်ာ့က်သြားတာကို ခံစားသိလိုက္မွ ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ေဘးကို လွိမ္႔ခ်ရင္း ေဒၚ ႏြယ္ နီထြန္းကိုပါ မင္းခန္႔ ရင္ခြင္ထဲသို႕ ဆြဲသြင္းလိုက္သည္။ ေပါင္တဖက္ျဖင့္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ခြ ထားရင္း တ ကိုယ္လံုးလက္လွမ္းမွီ သေလာက္ပြတ္ သပ္ဆုပ္ နယ္ေပးေနရင္း မင္းခန္႔ ႏႈတ္ကလည္း တတြတ္တြတ္ ႏွင့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္းကို ေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ္႔ ေနမိ၏။

“ကၽြန္ေတာ္ တို႔ တညလံုး လုပ္ၾကမယ္ေနာ္မမ၊ အရမ္းေကာင္းတာပဲ မမရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တ ခါမွ ဒီေလာက္ အရည္ေတြ မထြက္ဖူး ဘူး၊ အားရလိုက္တာ”

တုန္႔ျပန္သံ မၾကားရေသာလည္း ေဒၚႏြယ္နီထြန္း မင္းခန္႔ ရင္ခြင္ထဲကို အတင္းဖိကပ္တိုး၀င္ ေနသည္။ တိုးတိုး ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး ညည္းေနတာကိုလည္း မရပ္ေသး။ သူမ၏ ရမၼက္မီးေတြ က ေတာက္ေလာင္ေနဆဲ ရွိေသး ပံုရသည္။ မင္းခန္႔ ေတာင္နဲနဲ လန္႔ခ်င္သြားသည္။ လိုလို မယ္မယ္ ေဆးကို ႏွစ္ထုပ္တိုက္လိုက္တာ လက္ လြန္သြားျပီလားဟု ပင္စိုးရိမ္သြားမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ရေပမည္။ ဒီလို အခ်ိန္ေရာက္မွ လက္ေလွ်ာ့လုိက္ရသည္ ဟု ဆိုလွ်င္ မင္းခန္႔ ရာဇ၀င္ရိုင္းေပေတာ့မည္။

မင္းခန္႔ အေမာေျပလို႔ ထထိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း နားလည္ရခက္သည့္ မ်က္လံုး ၾကီးေတြ ႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္ေန၏။ ကုတင္ေပၚကဆင္းျပီး မင္းခန္႔ ေရခဲေသတၱာထဲက ေရတပု လင္းသြားယူ ေသာက္သည္။ မင္းခန္႔ ထားခဲ႔သည့္ အတိုင္း ကုတင္ေပၚမွာပင္လက္ကေလး လဲေလ်ာင္းရင္း မင္းခန္႔ လုပ္သမွ်ကို ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း လိုက္ၾကည့္ေနသည္။

“ေရေသာက္မလား မမ”

“မူးတယ္”

“မမ ၀ိုင္ေသာက္တာ မ်ားသြားလို႔ ေနမယ္၊ ေရေလးေသာက္လိုက္ေနာ္”

ေခါင္းကို ခ်ီမ ျပီးပုလင္းကို ပါးစပ္၀မွာေတ႔ ေပးလိုက္ေတာ့ နည္းနည္းေသာက္သည္။ ျပီး တာ ႏွင့္ ခ်က္ ခ်င္းျပန္ျပီး မွိန္းသလိုလုပ္ေနသည္။

“မူးေသးလား မမ”

“ရင္ထဲကလဲ ပူတယ္”

“ဒါဆို ေရထပ္ေသာက္လိုက္ေနာ္”

ရမၼက္ အပူႏွင့္ အရက္အပူကို ေဒၚႏြယ္နီထြန္း နားလည္ပံုမရပါ။ နားမလည္တာပဲ မင္း ခန္႔ အတြက္ ေကာင္း ပါသည္။ ခန နားျပီး အေမာေျဖေရေသာက္လိုက္ေတာ့ မင္းခန္႔ကေတာ့ ျပန္ ျပီး လန္းလန္းဆန္းဆန္း ျဖစ္လာ သည္။ မ်က္လံုးေတြကို ေမွးစင္းျပီး အိပ္ယာေပၚတြင္ ပိုးစိုးပက္စက္လဲ ေလ်ာင္းေနသည့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ကို ၾကည့္ျပီး စိတ္ဓါတ္ေတြျပန္လည္ တက္ၾကြလာသည္။

ကုတင္ေပၚကို ျပန္တက္လိုက္ျပီးေနာက္ ေနာက္တၾကိမ္အတြက္ အစပ်ိဳးဖို႔ လုပ္သည္။ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ ႏႈတ္ခမ္း ဆိုးေဆး ရနံ႔ေလး ရေနသည္ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြက ႏုအိေနသလို ေခ်ာ မြတ္ႏုေထြးသည့္ ေရႊရင္အစံုကလည္း တင္းရင္းေနသည္မွာ အပ်ိဳစင္ တမွ် ပင္ျဖစ္သည္။ မင္းခန္႕ တရြရြကေလး ပြတ္ေပးသည့္သည့္ အခါ ေဒၚႏြယ္ နီထြန္း ကိုယ္ေလးတုန္လာ သည္။ အားကုန္ညွစ္မိသည့္ အခါမွာေတာ့ မခ်ိမဆန္႔ ညည္း၏။ ကေလးမေမြးဖူး ေသးသည့္ ႏို႕သီးေခါင္းနီနီေလး ေတြက မၾကီးလြန္း မေသးလြန္း အေနေတာ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဟိုဖက္ ဒီဖက္ လြန္းထိုးသလို ကူးရင္း အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္စို႔ေပးလိုက္ေတာ့ မင္းခန္႔ ကုပ္ပိုးကို လက္သည္း ခၽြန္ခၽြန္ေလး ေတြ ႏွင့္ လာကုပ္ျခစ္သည္။

ေဒၚႏြယ္နီထြန္းက အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္ေပမယ့္ အဆီနည္းေသး၏။ ေလ႔က်င့္ခန္းေတြ ဘာေတြလုပ္ပံုရ သည္။ ဗိုက္ေခါက္ႏွင့္ ဆီးခံု က သူ႔သဘာ၀အတိုင္း နီးပါးရွိေနေသးသည္။

“မမက တကိုယ္လံုးလွတာပဲ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က အရမ္းခ်စ္တာ”

အဓိက ေနရာကို ငံုခဲလိုက္ေတာ့ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း တြန္႔လိမ္သြားသည္။

ဘာဂ်ာကိစၥကို တခ်ိဳ႕ ေယာက္်ားေတြက ရြံတတ္သည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာ လုပ္ ခ်င္ လုပ္မည္ လုပ္သည္ဟု ၀န္မခံၾက။ မင္းခန္႔ကေတာ့ ဒါကို မရြံပါ။ သူႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ မိန္းမ ေတြကို အခြင့္အေရးရ သည္ ႏွင့္လုပ္ေပးသည္။ ဒီလို လုပ္ေပးလို႔ မင္းခန္႔ အတြက္မ ရံႈးပါ။ ဘာ ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ပုေလြျပန္မႈတ္ ခိုင္းလို႔ရသည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ေခ်းထူသည့္ မိန္းမ ျဖစ္ေစ တၾကိမ္ ႏွစ္ၾကိမ္ေလာက္ အရသာကို သေဘာ က်သြား ေအာင္လုပ္ေပး လိုက္ ရင္ ကိုယ့္ကိုျပန္ ျပီး ေပးဆပ္သြားၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာဂ်ာက မင္းခန္႔ လက္သံုး လို႔ ေတာင္ဆိုႏိုင္၏။ ေဒၚ ခင္မမ ဆိုရင္ မင္းခန္႕ ေခါင္းရြယ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေပါင္ကား ေပး ျပီးသား ျဖစ္ေနသည္။

အခုလည္း ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ရမၼက္ေတြ ၾကြသထက္ပိုၾကြေစရန္ မင္းခန္႔ သူ၏ လွ်ာစြမ္းကို အေကာင္းဆံုး ထုတ္ျပသည္။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း၏ ခႏၵာကိုယ္ကလည္း သန္႔ရွင္းျပီး ေမႊးျမေန သည့္ အတြက္ မင္းခန္႔ ရြံဖို႔ သတိေတာင္မရပါ။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္းက တကိုယ္ေရသန္႔ ရွင္း မႈကို ဂရုစိုက္ပံုရသည္။ အကြဲေၾကာင္းႏွစ္ ခုၾကားထဲမွာေတာင္မွ သင္းပ်ံ႔လတ္ဆတ္ေသာ ရနံ႕ေလး တမ်ိဳးရေနသည္။ ဒါေတာင္မွ မင္းခန္႔ အခုနက တခ်ီဆြဲျပီးသား ျဖစ္သည္။ ဒါ ေလာက္သန္႔ျပန္႕ သည့္ ပစၥည္းမ်ိဳး မင္းခန္႔ မၾကံဳဖူးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚႏြယ္ ႏြယ္ထြန္း တ ကိုယ္လံုးေကာ့ပ်ံလန္ျပီး အရည္ေတြ တေတာက္ေတာက္ယိုက်သည္အထိ အားရပါးရမႈတ္ ေပးလိုက္သည္။

“ေကာင္းတယ္ေနာ္၊ မမ၊ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား”

စိတ္တိုင္းက် အားရပါးရ လုပ္ေပးျပီးမွ ျပန္ထျပီးေမးလိုက္သည္။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း အေျဖမ ေပး ပါ။ မင္းခန္႔ကို ရီေ၀သည့္ မ်က္လံုးၾကီးေတြ ႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။

“ကၽြန္ေတာ့္ ကို ျပန္လုပ္ေပးမလား”

ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ ၾကည့္ေနျပန္ေသာေၾကာင့္ မင္းခန္႔က အေပၚကို တိုးလိုက္ျပီး ေဒၚ ႏြယ္နီထြန္းကိုယ္ အေပၚပိုင္းကို ကားယားခြလိုက္သည္။ ေခါင္းကို မလိုက္သည့္ အခါ အ လိုက္ သင့္ေလးပါလာသည့္ အတြက္ ႏွင္းဆီငံုလို ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြၾကားကို ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း အား ႏိႈးဆြေပးရင္း ျပန္ျပီးတင္းမာေနျပီျဖစ္သည့္ သူ႔ အတံၾကီးကို ေတ႔ေပးလိုက္ပါ၏။

“ငံုလိုက္ေလ မမ၊ ငံုျပီး ေတာ့ အဖ်ားကိုစုပ္”

နည္းနည္းေလး အားစိုက္ျပီးဖိလိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြ ပြင့္ဟ သြားသည္။ မင္းခန္႔က လည္း အခ်ိန္မ ဆိုင္း ဘဲ ထိုးထည့္လိုက္ရာ တ၀က္ေလာက္၀င္သြားသည္။

“အု ..အု”

ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ဒါမ်ိဳးလုပ္ေပးဖူးပံုမရပါ။ ဒီတိုင္း ငံုထား၏။ မင္းခန္႔ မေနသာေတာ့ဘဲ ကိုယ္႔ ဖာသာပဲ အသာ အယာ ေရွ႔တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ေပးလိုက္ရာ တအုအု ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။  ေနာက္ ဆံုး မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အထစ္ေရာက္သည္ အထိျပန္ဆြဲ ထုတ္လိုက္ျပီး

“ထိပ္ကို စုပ္ေပးပါလားမမရယ္”

ဒီတခါေတာ့ စုပ္ေပးသည္။ ေျဖးေျဖးေလး စုပ္ေပးေနရာကေန ေနာက္ေတာ့ အတင္းစုပ္လာ သည္။ ပါးေလး ႏွစ္ဖက္ ခ်ိဳင့္ခြက္ျပီး၀င္သြားေအာင္စုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ မင္းခန္႔ တေခ်ာင္းလံုး က်ဥ္တက္သြားရသည္။

“ရျပီ၊ အား ..ရျပီ၊”

ေခါင္းကို ေနာက္ကို ျပန္တြန္းျပီးဆြဲထုတ္လိုက္ရသည္။

“အရမ္းေကာင္းတယ္သိလားမမ၊ မမ ပါးစပ္ထဲမွာ ျပီးသြားမလားေတာင္ထင္ရတယ္ ...ဟဲ ..ဟဲ၊ ျပီးလို႔ မျဖစ္ ဘူးေလ၊ မမနဲ႔ တ၀ၾကီးခ်စ္ရဦးမွာ”

ဒုတိယ တခ်ီက ပထမအခ်ီထက္ ပိုၾကမ္းသလို ပိုလည္းၾကာ၏။ ကုတင္ေပၚမွာ ေခါင္းရင္း ေရာက္လိုက္ ေျခ ရင္း ေရာက္လိုက္ ႏွင့္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ေနသည္။ တခါတေလက်ရင္ ေဒၚ ႏြယ္ နီထြန္း ကုတင္ေအာက္ကို လူတျခမ္းေလာက္ ျပဳတ္က်သြားတာကိုေတာင္မွ လုပ္ ေကာင္း ေကာင္း ႏွင့္ ဆက္လုပ္ေနမိသည္။ လမ္းခရီး မွာ အနားယူရတာေတြေတာ့ရွိသည္။ လူေမာေပ မယ့္ မင္းခန္႔ ဟာၾကီးကေတာ့ ေယာင္လို႔ေတာင္ ေခါင္းမ ငိုက္ ေထာင္မတ္ ကာ ပန္းပန္ေနဆဲ ပင္။

ေဒၚႏြယ္နီထြန္းကေတာ့ ဒီတၾကိမ္မွာ သူမ၏ ရမၼက္ဆႏၵ ေတြျပည့္စံုသြားပံုရသည္။ မရပ္ မနား ဆူညံစြာ ေအာ္ ဟစ္ ေနသည္မွာ ငိုသံေတာင္ပါလာ၏။ တကိုယ္လံုးလည္း ေျမြတ ေကာင္ လို တြန္႔လိမ္ေနသည္။ ျပီးေတာ့ အ ရုပ္ တရုပ္လို ပင္ ျငိမ္သက္သြား၏။ မင္းခန္႔ မျပီး ခင္ကပင္ ေပ်ာ့ေခြျပီးမလႈပ္ေတာ့။ မင္းခန္႔ ျပီးသြားျပီး ေနာက္ မွာေတာ့ မ်က္လံုးေတာင္ မပြင့္ေတာ့ေခ်။ တကယ္ တန္းေတာ့ မင္းခန္႔လည္း ပင္ပန္းေနသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ စိတ္ ေလွ်ာ့လိုက္သည့္ အခါ ခ်က္ခ်င္းလိုလို အိပ္ေမာက်သြား၏။ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ မိပါ။

မနက္လင္းလာေတာ့ အိပ္ေရးေကာင္းေကာင္း ရလိုက္သည့္ မင္းခန္႔ လန္းဆန္း အားျပည့္ စြာ ႏိုး လာသည္။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ကေတာ့ ေကြးေကြးေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ။ စြဲမက္စရာ ကိုယ္အလွကို ေနာက္ကေနၾကည့္ရင္း မျပန္ခင္ လင္းဆြဲေလး တခ်ီေလာက္ေတာ့ဆြဲ ခ်င္ စိတ္ေပၚလာသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ေက်ာေပးလဲ ေလ်ာင္းေန သည့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း၏ ပုခံုးသား ျပည့္ျပည့္ေလးကို ကိုင္ဆြဲ ျပီး လွည့္လိုက္သည္။

“မိုးလင္းျပီ မမရဲ႕၊ ထေတာ့ေလ”

မင္းခန္႔ ဖက္ကို လည္လာရင္းႏွင့္ လမ္းတ၀က္မွာ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း မ်က္လံုးေတြ ဖ်က္ကနဲ ပြင့္ လာသည္။ မင္းခန္႔ ကိုျမင္လိုက္ ရေတာ့ မ်က္လံုးေတြ ျပဴးက်ယ္သြားျပီး အလန္႔ တ ၾကားႏွင့္ ကုန္းထလိုက္၏။

“အား ...ကၽြတ္...ကၽြတ္”

ေခါင္းကို ႏွိပ္ရင္း ညည္းလိုက္လို႔ မင္းခန္႔က

“ေခါင္းကိုက္လို႔ လားမမ၊ ေကာ္ဖီ ခါးခါး ေလးမွာလိုက္မယ္ေလ”

“ဟင္ ...မင္း ...မင္း”

“ဟုတ္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေလ၊ မင္းခန္႔ ေလ မမရဲ႕”

“ငါ ...ငါ ..ဘာျဖစ္တာလဲ၊ ...အို”

မယံုႏိုင္စြာေျပာရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ျမင္ျပီး ေဒၚႏြယ္နီထြန္း အၾကီးအက်ယ္ထိတ္လန္႔ သြား သည္။ ေျခရင္း ဖက္ က ေစာင္ေခါက္ ကို လွမ္းဆြဲျပီး ကိုယ္ေပၚအုပ္တင္လိုက္၏။

“ဒါ ..ဒါ ...ဘယ္မွာလဲ၊ မင္း ခန္႔ ... နင့္ အ၀တ္ နင္၀တ္စမ္း”

“မ၀တ္ခ်င္ပါဘူး၊ အေစာၾကီး ရွိေသးတာ၊ ခ်စ္ၾကဦးမယ္ေလ ..မမရဲ႕”

“နင္ ...မိုက္ရိုင္းလွခ်ည္လား”

သူမ ကိုယ္ေပၚက ေစာင္ကို လွမ္းဆြဲသည့္ မင္းခန္႔လက္ကို ရိုတ္ထုတ္လိုက္ျပီး ေဒါသ တၾကီး ေျပာသည္။

“မမ ကလည္း စိတ္ေလွ်ာ့ပါဦး၊ အလွေတြ ပ်က္ကုန္ဦးမယ္”

“ငါ ..ညက ...နင္ ..ဘယ္ကိုေခၚလာတာလဲ”

“မမအရမ္း မူးေနလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ကားေမာင္းလာရတယ္ေလ မမရဲ႕၊ မမအိမ္ကို မသိလို႔ ဒီ ဟိုတယ္ ကိုပဲ ေခၚလာလိုက္ျပီးေတာ့ ...ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ မမရာ”

“ငါ ...အိပ္မက္ မက္ေနတာလို႔ထင္တာ၊ ေခါင္းေတြ အရမ္းကိုက္တယ္၊ ငါေသာက္တာ နည္း နည္းေလးပါ၊ မင္းခန္႔ ငါေသာက္မယ့္ ၀ိုင္ထဲကို နင္ဘာယုတ္မာထားလဲ”

အမွတ္တမဲ႔ ႏွင့္ ခံလိုက္ရေပမယ့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္းက ခပ္ညံ့ည့ံ မိန္းမမဟုတ္ပါ။ မူမ မွန္ သည့္ အခ်က္ကို ခ်က္ခ်င္းေတြးမိသည္။ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္ ဟု မင္းခန္႔ ေတြးလိုက္ သည္။

“မယုတ္မာပါဘူး မမရယ္၊ မမ အရမ္းမူးေနလို႔ ဒီမွာ ခနအိပ္ခိုင္းဖို႔ ေခၚလာရင္း...ကၽြန္ ... ကၽြန္ ေတာ္ ... စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မမ ကို က်ိတ္ျပီးခ်စ္ေန တာ ၾကာပါျပီ၊ ဒါ ေၾကာင့္ ကၽြန္ .. ေတာ္..မလုပ္သင့္တာလုပ္မိသလို ျဖစ္သြားတယ္၊ ခြင့္လႊတ္ပါ ဗ်ာ”

အကယ္ဒမီ ရေလာက္သည့္ အမူအရာမ်ိဳးႏွင့္ မင္းခန္႔က အသနားခံျပေသာ္လည္း ေဒၚႏြယ္ နီ ထြန္း မ်က္ လံုးထဲက ေဒါသေတြက ေလ်ာ့ပါးမသြားပါ။

“နင္ခ်စ္စရာမလိုဘူး၊ ငါ့မွာလင္ရွိတယ္၊ နင့္လိုေကာင္ အဆင့္အတန္းမ်ိဳးကမ်ားရာရာစစ၊ နင့္ ကိုငါ ရဲတိုင္ မယ္၊ တရားစြဲျပီး ေထာင္ထဲထည့္ပစ္မယ္”

“မမစိတ္တိုင္းက်လုပ္ပါ၊ သတ္ခ်င္လည္းသတ္ပါ၊ တရားစြဲမယ္ ဆိုလည္း ကၽြန္ေတာ့္ အျပစ္ ကို အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံ ျပီး ေထာင္ထဲကို ရင္ေကာ့၀င္သြားပါ့မယ္ မမ”

“နင္ ...နင္”

ေဒၚႏြယ္နီထြန္းလို မိန္းမက သိကၡာအပ်က္ခံျပီး ဘယ္မွာတရားစြဲ၀ံ့မည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ မင္း ခန္႔ ရဲရဲၾကီးကို တာ၀န္ယူပစ္လိုက္သည္။

“နင့္ ေဘာင္းဘီကို ယူျပီး ဟိုေရခ်ိဳးခန္းထဲကို သြားစမ္း၊ ငါက လာဆိုမွလာ”

“မမရယ္..ကၽြန္ေတာ္က”

“စကားမရွည္နဲ႔၊ ငါေျပာသလိုလုပ္”

မီးထြက္မတတ္ မ်က္လံုးႏွင့္ ေဒါသတၾကီးအသံေၾကာင့္ မင္းခန္႔ ထပ္မတြန္႔ေတာ့ဘဲ ခံု ေပၚ တင္ ထားသည့္ အ၀တ္အစားေတြကို ေကာက္ယူျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ၀င္ခဲ႔သည္။ အထဲမွာ အ ေပါ့ အရင္သြားသည္။ ျပီးေတာ့မွ မ်က္ႏွာသစ္ျပီး  အ၀တ္အစား ျပန္၀တ္ လိုက္သည္။

“ကၽြန္ေတာ္ လာလို႔ရျပီလားမမ”

ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အသံမၾကားလို႔ အထဲကေန ေအာ္ေမးမိသည္။

“ထြက္ခဲ႔”

ေဒၚႏြယ္နီထြန္း က အ၀တ္အစားအျပည့္အစံုျပန္၀တ္ ထားျပီးေပျပီ။ မင္းခန္႔ ႏွင့္ ညတုန္းက ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ ထားတာေတာင္မွ လွပၾကည့္ေကာင္းေနသည့္ သူမကုိၾကည့္ျပီး အလြန္ႏွ ေမ်ာ တသ ျဖစ္ရသည္။ အခုျဖစ္ ပ်က္ ေနပံုအရဆိုရင္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဇာတ္လမ္းဆက္ဖို႔ ဆို တာလြယ္ မည့္ပံုမရွိေပ။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမ ဆိုတာ ကလည္းေျပာလို႔ေတာ့မရေသးပါ။ ကိုယ့္ အ ကိုင္အတြယ္ ႏွင့္ ၾကံရည္ဖန္ရည္ေပၚမွာလည္း မူတည္ေသး သည္ ဟု စိတ္ကိုေျဖရ၏။

“ငါ့ အိတ္ဘယ္မွာလဲ”

“မမ အိတ္က ကားေနာက္ခန္းမွာမမ၊ ပု၀ါလဲ အဲဒီမွာပဲ ထားခဲ႔တယ္”

“ကားေသာ့ေရာ”

“စားပြဲေပၚက တယ္လီဖုန္း ေဘးမွာေလ”

ကားေသာ့ကို ေကာက္ယူလိုက္ျပီးေနာက္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ကိုယ္ေတာင့္ေတာင့္ေလး ျဖစ္ သြား သည္။ မင္းခန္႔ ဖက္ ကို လွည့္လာျပီး

“နင့္ဖုန္း ေပးစမ္း”

ဖုန္းဆက္ခ်င္လို႔ ေတာင္းသည္ဟု ထင္ျပီး ခ်က္ခ်င္းထုတ္ေပးလိုက္၏။

“ေအာ္ ..ဟုတ္တယ္၊ မမဖုန္းက လက္ကိုင္အိတ္ထဲမွာ ထင္တယ္ဒါဆိုရင္ ကားေပၚမွာ က်န္ခဲ႔ျပီ ေပါ့”

ဒါေပမယ့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္းက ဖုန္းဆက္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါ။

“မင္းခန္႔ ...ဒီထဲ က ဓါတ္ပံုေတြ ဘယ္လိုၾကည့္လဲ”

“ဟာ ..မမ...ကၽြန္ေတာ္ ...မဟုတ္တာ မလုပ္ပါဘူးဗ်ာ”

“ျပဆိုရင္ ျပစမ္း၊ နင္က ဘာေကာင္မို႔လို႔ မဟုတ္တာ မလုပ္ရမွာလဲ”

စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ဓါတ္ပံုဂယ္လာရီေရာ တျခားမန္မိုရီ ရွိသည့္ေနရာေတြပါ အကုန္ဖြင့္ ျပ လိုက္သည္။

“ေတြ႔လားမမ၊ ကၽြန္ေတာ္ ယုတ္မာတဲ႔ ေကာင္မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ”

“မင္းခန္႔ ... နင့္ အဆင့္အတန္းကို ငါသိတယ္၊ ပလီပလာတာေတြ လာမေျပာနဲ႔၊ နင္အခု ပိုက္ ဆံ ဘယ္ ေလာက္လိုခ်င္လဲ တခါထဲေျပာ၊ ေနာက္ထပ္မေတာင္းနဲ႔၊ ပိုက္ဆံယူျပီးရင္ ငါနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ႔ ကိစၥ ေတြမွန္သ မွ် နင္ဘာမွ၀င္ပါစရာ မလိုဘူး၊ အခုကိစၥ ကိုလည္း ေနာင္ ဘယ္ေတာ့မွ အစျပန္ မထုတ္နဲ႔ေတာ့၊ နင္လိုသ ေလာက္ ပိုက္ဆံ ငါေပးမယ္”

“ကၽြန္ေတာ္ က မမ ကိုပဲ လိုခ်င္တာ”

“ေတာက္ ...နင့္ လိုေကာင္ကို အေရာ၀င္မိတာကိုက ငါမွားတာ၊ နင့္ဆီက အဲဒီက်က္သေရ မရွိ တဲ႔ ဟာေတြ ငါထပ္မၾကားခ်င္ဘူး၊ ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ ဆိုတာကိုပဲေျပာ”

“ငါးသိန္းေပးဗ်ာ”

“ပို႔ ခိုင္းလိုက္မယ္၊ နင္ေယာက္်ားစစ္စစ္ ဆိုရင္ ငါေျပာထားတာေတြ မေမ႔နဲ႔”

စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း အခန္းထဲကေန ၀ုန္းကနဲ ထြက္သြားသည္။ မင္းခန္႔ ၾကက္ ေသ ေသျပီး က်န္ ခဲ႔၏။ ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း ထြက္သြားလို႔ မဟုတ္ပါ။ သူ႔ပါးစပ္က ငါး သိန္းေပးလို႔ ထြက္သြားသည့္ အတြက္ ျဖစ္ပါသည္။

လက္ရွိ အခ်ိန္မွာမင္းခန္႔ ေငြငါးသိန္း အေရးတၾကီးလိုေနတာ အမွန္ျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္း ေတြ ဆီမွာ အကူ အညီ ေတာင္းဖို႔ လည္း ၀န္ေလး ေနမိ၏။ သူတို႔ ဟာသူတို႔ အထိုက္အ ေလ်ာက္ အဆင္ေျပေနၾကခ်ိန္ဆိုေတာ့ တေယာက္ဆီက နည္းနည္းစီလိုက္ေခ်း ရင္လည္း ငါးသိန္းေတာ့ ရသည္။ ဒါေပမယ့္ မင္းခန္႔ ေျပာဖို႔ ၀န္ေလး ေနသည္။ ေျပာမိရင္ ပိုက္ဆံ ေတာ့ ေခ်းၾကမည္။ ျပီး ရင္သာ အလုပ္အကိုင္ အတည္တက်လုပ္ဖို႔ ဒီလို မေရမ ရာ  အလုပ္ ေတြ မလုပ္ဖို႔ တရားေဟာ ၾကမွာ မလြဲေပ။ မင္းခန္႔ ကလည္း ဒီလိုပဲ ေ၀ေလေလ   ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး ေနခ်င္သည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ဘယ္သူ႔ ကိုမွ မေျပာဘဲ တျခားတေနရာရာက မ်ားရလာ မလားဟု က်ိတ္ရွာ ေသာ္ လည္း အခု ထက္ထိ အဆင္မေျပပါ။ ငါးသိန္းက ဒီပတ္ထဲမွာပဲ ေပးရေတာ့မည္။

လူက တဏွာကိစၥမွာပဲ အာရံုက်တာမ်ားေနေပမယ့္ မသိစိတ္ထဲမွာ ဒီအက်ပ္အတည္းက ရွိ ေန လို႔ လႊတ္က နဲ ေတာင္းလိုက္မိတာ မ်ားလားဟု ေတြးရင္း မင္းခန္႔ ဟိုတယ္ထဲက ထြက္ လာ ခဲ႔ သည္။ တကယ္လို႔ ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္းက ေငြပို႔ ခိုင္းလာရင္ေတာ့ မယူပဲ ေနလိုက္ဖို႔ စိတ္ ကူးမိ သည္။ ၀ါသနာအရ မိန္းမေတြကို စိတ္၀င္စားေသာ္လည္းတပ္မက္ေသာ္လည္း ေငြေရးေၾကး ေရး ႏွင့္ေတာ့ မႏြယ္ခ်င္ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပိုင္းလံုး မဟုတ္ဟု မင္းခန္႔ ခံယူ သည္။ သူလိုခ်င္ တာ မိန္းမေတြ၏ ကိုယ္ခႏၵာ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ လက္ထဲက ေငြေၾကး မဟုတ္ပါ။

ဒါေပမယ့္ ေဒၚ ႏြယ္နီထြန္း တကယ္ေပးလာသည့္ အခါမွာေတာ့ မင္းခန္႔ မတတ္သာပဲ လက္ ခံ ယူလိုက္ရ သည္။ တိုက္ရိုတ္ မဟုတ္ တဆင့္ ေပးလာျခင္း ျဖစ္သည္။ေနာက္တေန႔ က်ေတာ့ ေဒၚခင္မမ ဖုန္းဆက္ လာ၏။

“ေမာင္ေလး ေရ၊ မင္း အတြက္ပြဲခတဲ႔ ပိုက္ဆံ ငါးသိန္း ႏြယ္နီလာေပးသြားတယ္၊ သူခရီး သြား စရာ ရွိလို႔ မမ ေပးေပးပါတဲ႔၊ မင္းအားရင္ မမရံုးဖက္ လွည့္၀င္လာျပီးယူလိုက္ေနာ္”

မင္းခန္႔ မတတ္သာဘဲ သြားယူလိုက္ရေတာ့သည္။ ပြဲခ စားရသည့္ပြဲစားက ထိုပြဲခကို မယူပါ ဆိုရင္ ေဒၚခင္မမ ဖက္က တမ်ိဳးေတြးစ ရာ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ေပးတာကို မယူ ရင္ ဗူးက်ျပီး မယူတာဟု ေဒၚခင္မမ ထင္သြားပါက စားေပါက္ ေတြ ပိတ္ သြားႏိုင္ သည္။ ယူ ျပီး ျပန္ေတာ့လည္း မထူး ပါ ဘူး ဆိုျပီး ေလ်ာ္စရာ ရွိတာ တခါထဲ သြားေလ်ာ္လိုက္၏။ လက္ထဲမွာေတာင္ ပူေအာင္ကိုင္ မထား ေတာ့ပါ။  

အမွန္၀န္ခံရရင္ ထိုကိစၥ ျပီးသြားသည့္ အတြက္ မင္းခန္႔ အတြက္ေပါ့ပါးသြားတာ အမွန္ျဖစ္ သည္။ ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း ပိုက္ဆံ ျဖစ္ေန သည့္ အတြက္စိတ္ထဲမွာ မလံုမလဲျဖစ္ရတာေတာ့ ရွိ သည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ျပန္ေပးခ်င္ သည္။ အဆင္ေျပတဲ႔ တရက္မွာ ပိုက္ဆံျပန္ေပး ရင္း ႏွင့္ ဇာတ္ လမ္းျပန္စျပီး တခ်ီ တေမာင္းေလာက္ေတာ့ ေဒၚႏြယ္နီထြန္း ႏွင့္ ခ်စ္လိုက္ခ်င္ေသး သည္။ သူမ၏ ေယာက္်ား သည္ ေတာ္ေတာ္ အသံုးမက်သည့္ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္သည္။ ေငြေၾကး ဥစၥာလည္း ျပည့္စံုေနလွ်က္ ႏွင့္ ဟိုသြားဒီသြား စီးပြားရွာေနေသးသည္။ မင္းခန္႔သာဆိုရင္ ရွိတာထိုင္စားျပီး ေဒၚႏြယ္နီ ထြန္း ႏွင့္ အိပ္ယာထဲမွာပဲ အခ်ိန္ျပည့္ေနေနလိုက္ေတာ့မည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx